หัวใจแห่งสายธรรม

พุทธธรรมคลายทุกข์ ตอนที่ ๖๑ จะเปิดทรัพย์ได้หรือยัง

พุทธธรรมคลายทุกข์ในเช้าของวันที่ 30 พฤศจิกายน 2559 ณ พุทธอุทยานภูสวรรค์

มีเหล่าเทพผู้ใหญ่ต่างก็มาชุมนุมกันในสถานที่แห่งนี้ เพื่อรอรอบของการเตรียมงานใหญ่ในวันที่ 4 ที่จะถึง ซึ่งมีองค์พระแม่โพธิสัตว์กวนอิม และท่านย่าที่ทางสายบาดาล อีกหลายองค์ที่ต่างก็มาร่วมงานกับเหล่าเทวดาและนาค ก็ต่างมากันพร้อมแล้ว

ในเช้าของวันนี้ ข้าพระพุทธเจ้า จึงได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา ขอองค์พระพระพุทธบิดาเปิดสภาวธรรมบางอย่างให้แก่เราทั้งหลาย ได้ศึกษาเรียนรู้ เมื่อข้าพระพุทธเจ้าได้กราบนอบน้อมเข้าเฝ้าต่อองค์พระพุทธบิดา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์ท่านแล้ว พระองค์ท่านได้ทรงเมตตาแสดงธรรม และสนทนาธรรมกับข้าพระพุทธเจ้า ดังนี้ว่า

พระยาธรรมเอย มนุษย์ทุกคนนั้น สิ่งที่ตั้งใจ มุ่งหวังก็คือลาภ ยศ สรรเสริญ ทรัพย์สิน เงินทอง เป็นสิ่งที่ทุกคนตั้งความหวังเอาไว้ ว่าจะได้มา บางคนหวังจะได้มา เพราะว่าจะได้มาทำในสิ่งที่ตนนั้นกำลังยึดติด ลุ่มหลง มาทำในสิ่งที่เป็นกิเลส ตัณหาของตน บางคนก็ปรารถนาได้มาเพื่อเลี้ยงดูพ่อแม่พี่น้อง ดูคนที่ทุกข์ยากลำบากและแบ่งปันไปทำสิ่งที่เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวม บางคนก็ปรารถนาที่จะได้มาเพื่อที่จะได้นำเอาเงินทองเหล่านั้น ไปสร้างไปทำในสิ่งที่เกิดประโยชน์ เกิดมรรค เกิดผล กับตนเองและพระพุทธศาสนา คือการไปสร้างบุญ สร้างบารมี ทุกคนล้วนแล้วแต่ปรารถนา และความปรารถนานั้น ก็มีจุดมุ่งหมาย จุดประสงค์ ที่แตกต่างกันไป

พระยาธรรมเอย ลูกนั้นคิดว่าอย่างไร คิดว่าในสายธรรมนี้ ควรมีการเบิกทรัพย์มาให้มากมายแล้วหรือยัง แล้วที่ยังไม่เบิกทรัพย์มา เป็นอะไร เพราะอะไร ทำไมจึงเป็นเช่นนี้

พระยาธรรมเอย จงตรึกตรองด้วยปัญญาแห่งธรรมของลูก แล้วจงตอบมาเถิด เพราะลูกนั้นเป็นผู้ที่มีปัญญาเหนือปัญญาทั้งปวง เกิดมาเพื่อเผยแผ่ธรรมโดยตรง ผู้ที่มีสติปัญญาธรรมอย่างที่สุดในยุคนี้ ก็ย่อมต้องรู้ว่าเป็นเช่นไร เพราะอะไรลูก

สาธุเจ้าค่ะ ลูกขอกราบขอขมากรรมพระพุทธองค์และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย ที่ลูกชอบพูดเล่นๆอยู่บ่อยๆ เกิดการปรามาศโดยไม่รู้ตัว ว่าเทวดาก็ดี เทวดาผู้น้อยผู้ใหญ่ เขาไม่เปิดทางให้ ลูกขอกราบขอขมากรรม ณ ที่ตรงนี้ เจ้าค่ะ ต่อไป ลูกจะไม่พูดอีกแล้วเจ้าค่ะ

พระพุทธองค์เจ้าขา จริงๆแล้วหนูก็รู้ถึงเหตุและผล ที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดเป็นอย่างดี เพียงแต่บางทีหนูก็พูดเล่นๆเฉยๆ

ไม่เป็นไรหรอกลูก เรื่องพูดเล่นๆก็คือพูดเล่นๆ แต่เรื่องจริงๆล่ะ คืออะไร จงตอบมาเถิด

เจ้าค่ะ ในโลกใบนี้ การที่จะมีอะไรบางอย่างก่อเกิดขึ้นมา มันต้องมีเหตุของมัน ตามเหตุของมัน จึงจะก่อเกิดขึ้น คนที่เขาจะมีลาภ ยศ สรรเสริญ ตำแหน่งใหญ่โต เขาก็ต้องทำเหตุของเขามา และถึงรอบที่เหตุนั้นจะออกผลแล้ว เขาจึงได้รับสิ่งนั้น คนที่เขาจะมีเงินทองมากมาย ทรัพย์สิน สมบัติมากมาย เขาก็ย่อมได้ทำเหตุนั้นไว้แล้ว จึงมีสิ่งเหล่านั้น ก่อเกิดส่งผลมากับชีวิตของเขา คนเรานั้น จะได้รับสิ่งใดหรือไม่ ขึ้นอยู่กับว่าเราได้ทำไว้แล้วหรือเปล่า นี่คืออีกกลุ่มดวงจิตหนึ่ง ที่ถ้าเขาปรารถนาแล้ว เขาก็จะสมหวังเจ้าค่ะ หากแต่ว่าคนไม่เคยสั่งสมมา ไม่เคยทำความดีนั้นๆมา ตนก็จะไม่ได้รับ ถึงแม้จะปรารถนาที่จะได้ เงิน ทอง ลาภ ยศ ตำแหน่งนั้นมาทำอะไรก็ตาม ทำดีก็ตามเจ้าค่ะ ก็จะไม่สามารถได้มาเลย เพราะตนไม่เคยทำเจ้าค่ะ แต่ถ้าหากว่าหมั่นสั่งสม หมั่นทำไป ถึงเวลาก็จะได้กลับมาตามกำลังที่ตนสั่งสม และทำเอาไว้เจ้าค่ะ

ส่วนบางกรณี เช่นกรณีของหนู หรือการปฏิบัติธรรมที่ก่อเกิดเป็นบุญ หรือการที่จะนำมาสร้างบุญ สร้างบารมีนั้น มันก็มีเหตุปัจจัยที่ซ่อนอยู่หลายๆเหตุเจ้าค่ะ บางทีเรานั้นก็เป็นผู้ที่ได้สั่งสมไว้มาก และมีมากแล้ว โดยได้กระทำเหตุเอาไว้แล้ว แต่การเกิดมาสร้างบารมีก็อาจจะต้องเรียนรู้อะไรที่เป็นรายละเอียด เยอะแยะมากมาย บางสิ่งและบางอย่าง จิตของเราก็ยังติดอยู่กับเรื่องบางเรื่อง เรื่องใหญ่บ้าง เรื่องเล็กบ้าง ก็เลยยังไม่ถึงรอบ ถึงสภาวธรรมที่จะเปิดได้ เจ้าค่ะ เพราะถ้าหากว่ามีเงินทองเข้ามา เงินทองก็จะมาพร้อมกับอำนาจของกิเลศและ ตัณหา ถ้าเผื่อจิตใจของเราต้านทานไม่ไหว เราก็จะลุ่มหลงกับกิเลศตัณหาเหล่านั้น จะทำให้อำนาจของเงิน ทอง ลาภ ยศ สรรเสริญ ครอบงำเรา จะทำให้เรานั้นเป็นผู้ลุ่มหลงไป จะไม่สามารถไปถึงจุดมุ่งหมายคือพระนิพพาน

มีคนหลายคนที่ตอนยังไม่มีเงิน ไม่มีลาภ ยศ ตำแหน่ง ก็เป็นคนดี พอได้มาก็ถูกครอบงำก็เลยกลายเป็นไม่ดีไป มีครูบาอาจารย์หลายองค์ ที่ประพฤติดี ปฏิบัติดี แต่พอถึงเวลา ถ้าเกิดว่ามีเงิน มีทอง มีชื่อ มีเสียงแล้ว ก็ลุ่มหลง ตกอยู่ใต้อำนาจของเงินทองเหล่านั้น ตกอยู่ใต้อำนาจของสิ่งที่ตนนั้นได้รับมา ก็เลยกลายเป็นคนที่ทำผิดไป มีเยอะแยะมากมายเลยเจ้าค่ะ

โดยเฉพาะสายธรรมที่พระพุทธองค์ทรงดูแลอยู่ พระองค์จะไม่ให้ก่อเกิดสิ่งที่ไม่ดีขึ้น พระองค์จึงตรึกตรองไว้ให้ดี ถ้าเกิดว่าสมควรแก่การที่จะต้องเป็นไป ก็จะมีเหตุจัดสรรให้เป็นไปตามรอบ แต่ถ้าเกิดว่าไม่มีเหตุหรือคนที่อยู่ดูแลในสายธรรมทุกคน ยังมีเหตุใดเหตุหนึ่ง ใครคนใดคนหนึ่งที่ยังติดอยู่ในบางอย่าง ถึงแม้จะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็ตาม พระองค์ก็จะเขี่ยเหตุนั้นให้ออกก่อน ก่อนที่พระองค์จะให้เป็นไป จะไม่ให้ใครลุ่มหลง แม้แต่เรื่องเล็กน้อย ไม่ให้ใครติด คิดผิดแม้แต่เรื่องนิดเดียว พระองค์ทรงมองดูอยู่เสมอ พระองค์จึงยังไม่อนุมัติในบางอย่าง จึงยังไม่ถึงเหตุที่จะเปิดทรัพย์มากมาย ให้ไหลมาเพราะมันจะทับต้นธรรมจนตายเสียก่อนเจ้าค่ะ พระพุทธองค์ทรงเมตตา สอนหนู บอกหนู เช่นนี้มาโดยตลอด หนูก็รู้และเข้าใจเจ้าค่ะ แต่บางทีหนูก็ชอบพูดเล่นๆไป เท่านั้นเองเจ้าค่ะ

ดีแล้วพระยาธรรมเอย การที่คนเรานั้นจะพูดเล่นๆ ถ้าเราเป็นเด็กที่ไม่มีใครใส่ใจคำพูดของเรา พูดเล่นไปเขาก็ไม่ถือไม่สาหรอกลูก เพราะว่าเป็นเด็กไร้เดียงสา ไม่รู้เรื่อง แต่ลูกเป็นผู้ที่ก่อเกิดขึ้นมา เพื่อที่จะนำธรรม คำสอนสั่ง คำพูดของลูกนั้น เป็นคำพูดที่ศักดิ์สิทธิ์ มีคนสนใจ รวมถึงทุกคน ที่มีความเป็นผู้นำเหมือนกัน เราต้องดูฐานะของตนเองว่า ควรพูดอะไรออกไป ไม่ควรพูดอะไรออกไป ถึงแม้จะเป็นการพูดเล่นๆ ก็ตาม เพราะมันอาจจะสำคัญสำหรับบางคนลูก

ฉะนั้น ต่อจากนี้ไปให้ทำใหม่ ประพฤติใหม่ สิ่งใดไม่ควรพูดพูด ก็อย่าพูดเลย ถึงแม้จะเป็นการพูดเล่นก็ตาม ค่อยๆฝึกฝนไป สำรวมวาจา เมื่อบางอย่างที่เราจะพูดออกไป ก็ต้องตรึกตรองดูก่อนลูกเอ๋ย ค่อยๆฝึกไป ตอนนี้สายธรรมนี้ ก็ยังมีหลายอย่างที่ต้องฝึกฝน แล้วค่อยๆฝึกไป เรื่อยๆ

ฉะนั้น ทุกคนที่อยู่ในสายธรรมนี้ ที่มาก่อเกิดในนี้แล้ว จงระลึกรู้ไว้ว่า สิ่งใดที่ตนควรแก้ไข ก็ต้องแก้ไขไปตามเหตุและปัจจัย

ฉะนั้น จะไม่มีใครหลอกว่าดีแล้วได้ หลอกว่ายังไม่ดีได้ หมายถึงสิ่งที่ยังไม่ดีแล้วบอกว่าดี เป็นไปไม่ได้ว่าจะเป็นตามเช่นนั้น หากยังไม่ดีก็คือว่ายังไม่ดี ต้องปรับต้องแก้ไขอยู่ดี หากสิ่งใดที่ดีแล้วจะบอกว่าไม่ดีนั้น ก็เป็นไปไม่ได้ลูกเอ๋ย ก็ต้องปรับต้องเปลี่ยนไปตามเหตุที่ดีนั้นเหมือนกัน ทำดีแล้ว เหตุที่ดีจะก่อเกิดไม่มีใครห้ามได้หรอกลูก เพราะดีแล้วไม่มีใครเปลี่ยนแปลงแก้ไขได้หรอกลูก ถึงแม้นคนนั้น คนนู้น เขาจะบอกว่าสายธรรมนี้ไม่ดี สอนผิด สอนไม่ถูก ประพฤติไม่ดี แต่ถ้าเราประพฤติดี ทำดีแล้ว ไม่มีใครมาหยุดความดีที่เราพากันทำได้หรอกลูก เพราะความจริงก็คือความจริง แต่ถ้าเกิดว่าเรายังพากันบกพร่องอยู่บ้าง ต่อให้ใครเขาว่า ดีแล้วๆ ดีที่สุด ดีมากแล้ว ก็ยังคงติดขัดอยู่นั่นแหละ ทำอะไรก็ไม่ราบรื่นหรอกลูก ทุกสิ่งทุกอย่างก็เป็นความจริงที่ยังไม่ดีที่ซ่อนอยู่นั่นแหละ จะไม่มีใครเลยที่จะหนีพ้นความถูกต้องได้ เพราะความถูกต้องจะดูแลสายธรรมนี้ ไม่มีใครที่มีตำแหน่งใหญ่โตมาดูแล ไม่ว่าจะเป็นใคร ตำแหน่งใหญ่มาจากไหนก็ตาม รวมถึงพระยาธรรมด้วย พระยาธรรมก็ต้องถูกคลุมเอาไว้ใต้ความถูกต้องเช่นเดียวกัน เพราะสายธรรมนี้ ต้องการกรองให้มีสิ่งที่ถูกต้องที่สุดเกิดขึ้นในโลกนี้อย่างแท้จริง

ฉะนั้น ทุกคนที่เข้ามามีหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือดูตน ว่าตนต้องปรับ ต้องเปลี่ยน ต้องแก้ไขอะไรบ้าง ไม่ว่าจะเป็นพระยาธรรม จะเป็นหลวงพ่อของพระยาธรรมหรือจะเป็นลูกศิษย์ที่มาตั้งแต่ทีแรกเริ่มเลย จะเป็นใครก็ตามหละลูก ที่นี่ไม่มีเส้นสาย ที่นี่ไม่มีอำนาจ ไม่มีใครใหญ่เกินความถูกต้อง

ฉะนั้น ให้ทุกๆคน จงตั้งใจ ปรับตนให้ดียิ่งๆขึ้นไป ดีแล้วก็ต้องปรับให้ดีขึ้นอีก ดีถึงที่สุดแล้ว ก็ต้องปรับความดีนั้นให้วางดีได้อีก จึงจะสามารถทำให้สายธรรมเจริญเติบโตได้ลูกเอ๋ย สิ่งใดๆที่จะสร้างจากธรรม จึงสามารถราบรื่น สำเร็จได้ ตามเหตุและปัจจัยของความถูกต้องนั้น

พระยาธรรมเอย นี่แหละลูก คือสิ่งที่ผู้ที่เป็นบิดาของผู้ให้กำเนิดก่อเกิดลูก และสายธรรมนี้ที่สมมุติว่าเป็น ที่ปราศจากกิเลศและตัณหา อัตตาและตัวตน แล้ว ปรารถนาที่จะกล่าวและบอกกับลูกทั้งหลาย เพื่อให้ทุกคนเดินทางให้ถูกต้องไม่หลงทาง

พระยาธรรมเอ๋ย เหตุในวันนี้ที่มาบอก มากล่าว มาเตือนสติและปัญญา เหตุที่วันนี้ให้ลูกชี้เห็น การที่จะเบิกทรัพย์ได้ ก็เพราะว่าถึงเวลาแล้ว ที่เหล่าเทวดาทั้งหลาย จะแห่กันเข้ามาเพื่อจะเตรียมงานเปิดทรัพย์ การที่จะเปิดทรัพย์ได้ ต้องปรับจิต ปรับใจ ให้ถูกต้องจึงสามารถเปิดได้ ในที่นี้ จะเปิดได้ก็ต่อเมื่อ ทำถูกเหตุที่จะต้องเป็นไป ไม่หลง ไม่โลภ ไม่โกรธ จึงจะสามารถเปิดทรัพย์ให้ไปสร้างและไปทำได้

พระยาธรรมเอ๋ย เพราะที่นี่ไม่ให้ความสำคัญกับเรื่องทรัพย์สินเงินทองเป็นใหญ่

แต่ให้ความสำคัญกับความถูกต้องเป็นใหญ่ต่างหากเล่า

ให้ความสำคัญกับความเป็นธรรม เป็นธรรมที่แท้จริง ธรรมที่ถึงซึ่งพระนิพพานเป็นใหญ่

จะไม่ให้ทรัพย์เป็นใหญ่ครอบงำทุกคน

มาที่นี่เพื่อหาทางหลุดพ้น ทรัพย์สินเงินทองที่ได้มา ก็เป็นเพียงเหตุปัจจัยที่เพื่อเข้ามาค้ำหนุน

เป็นสิ่งที่มาเป็นบันได หนุนทางในการสร้างบารมีเท่านั้น

ฉะนั้น ต้องมีธรรม มีสมาธิ มีปัญญา ต้องมีศีล ต้องมีคุณงาม และความดี เป็นหลัก ส่วนทรัพย์สินนั้น ให้เขาอยู่ใต้อำนาจของทุกคนน่ะดีแล้ว จะได้ไม่ต้องตกเป็นทาสของสิ่งจอมปลอม จะได้ไม่เห็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดคือเงินทอง จะได้รู้และเข้าใจว่า เรานี้มีสิ่งที่มีค่ามากกว่านั้น และถ้าสิ่งเหล่านั้นเข้ามา ก็จะอยู่ใต้อำนาจของเรา

เหมือนครั้งตอนที่เรา องค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสรู้ เมื่อตรัสรู้ธรรมแล้ว ทรัพย์สิน เงินทอง ลาภ ยศ ตำแหน่ง ทำอะไรแก่เรามิได้ เมื่อทุกคนปฏิบัติจนบรรลุสำเร็จ เป็นองค์พระอรหันต์แล้ว เงินทองทั้งหลายเหล่านั้น ทำอะไรลูกไม่ได้ เงินทองก็จะค่อยไหลมา เทมา ลาภสักการบูชา ก็จะค่อยไหลมา เทมา เมื่อนั้นแหละ ต่อให้จะมาเป็นทะเล ก็ทำอะไรลูกไม่ได้อีกแล้ว เพราะลูกอยู่เหนือสิ่งเหล่านั้น แต่ถ้าเกิดว่าปล่อยให้มา โดยการที่ลูกทั้งหลาย ยังอยู่ใต้อำนาจของมัน คงตกอยู่ใต้ทะเลของความทุกข์ ใต้ทะเลทรัพย์สิน เงินทอง เงินทองก็จะมีอำนาจมากกว่า ลาภ ยศ สรรเสริญ ลาภสักการะทั้งหลาย ก็จะมีอำนาจมากกว่าลูก ท้ายที่สุด ลูกก็จมอยู่ใต้ทะเลทุกข์ ไม่รู้จบอีกนั่นแหละ

พระยาธรรมเอย ฉะนั้น เมื่อรู้และเข้าใจเหตุแล้ว สามารถอธิฐานเบิกทรัพย์ ทำพิธีที่จะเบิกทรัพย์ได้ แต่การที่จะเบิกได้นั้น เราต้องรู้เข้าใจรหัสของการเบิก เราจึงจะสามารถที่จะเบิกทรัพย์ได้ เมื่อได้มา ก็ไม่ลุ่มหลง ไม่ยึดติด ทำแต่ความดีนั่นแหละลูก จึงจะเกิดประโยชน์แก่ตน เห็นความหลุดพ้นสำคัญกว่า เห็นเงินทองนั้นไม่มีค่าอะไรกับตนแหละดีแล้วลูก

การตรัสรู้ขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ไม่ได้ใช้เงินนี่ลูก พระองค์ทรงบำเพ็ญดูจิตตน ขัดเกลากิเลสและตัณหา ก็เลยสำเร็จบรรลุเป็นองค์พระพุทธเจ้า เมื่อบรรลุสำเร็จแล้ว เงินทองจะมาหรือไม่มาก็ไม่สำคัญอะไร ปล่อยให้มันเป็นไปตามเหตุของมัน

ฉะนั้น ลูกทั้งหลายผู้มีความปรารถนานิพพาน จงตั้งใจจำเอาไว้ว่า