ตอนที่ ๓ ระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย
นักบวชควรระลึกถึง คุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เพื่อเป็นที่พึ่ง ที่ระลึก นึกถึงคุณค่า ความลำบาก กว่าจะมี พระพุทธเจ้าหนึ่งพระองค์ ต้องสั่งสมบารมี นับภพชาติไม่ถ้วน เพื่อแสวงหาหนทาง ดับความพ้นทุกข์ เมื่อพบหนทางแล้ว จึงได้ให้แผนที่การบอกทาง เป็นพระธรรมคำสอน ให้กับผู้เดินตาม เกิดมีเป็นพระสงฆ์ ได้รู้เห็นตาม ได้ถ่ายทอดคำสอน สืบทอดให้เห็นเส้นทาง ไม่ลบเลือนไป จนให้เราได้ออกบวช จึงควรระลึกถึงคุณค่าได้รับมา
เมื่อเป็นนักบวชในพุทธศาสนา จะมีคุณพระพุทธคลุมจิต คุณพระธรรมคลุมใจ คุณพระสงฆ์คลุมกาย จะทำอะไร ที่จะทำให้พระรัตนตรัยเศร้าหมอง จึงไม่ควรกระทำ เพราะไม่ใช่มีเฉพาะเราคนเดียว จึงควรเกรงใจต่อพระรัตนตรัยนั้นด้วย
ตอนที่ ๔๒ การขอขมากรรมต่อพระรัตนตรัย
สิ่งใดที่เรายังไม่รู้ ยังไม่เข้าใจ อย่างถ่องแท้ ก็จงอย่าพูด อย่าทำให้เกิดความผิดพลาด ปรามาสต่อสิ่งใด ให้เกิดบาปเกิดกรรม การขอขมากรรมจะให้ได้ผล จะต้องรู้ว่าได้กระทำความผิดอันใดไป และสำนึกผิดในสิ่งที่ทำ แล้วได้ปรับปรุงตนเองใหม่ จะไม่ทำความผิดในสิ่งนั้นอีก จึงจะทำให้กรรมที่ได้ทำเบาบางลงไป แล้วหลุดพ้นจากหนี้กรรมนั้นได้ในที่สุด
ตั้งใจสร้างสั่งสมความดี แต่ทำไมมีจิตคิดร้าย ปรามาสต่อพระพุทธเจ้า พระธรรม พระอริยสงฆ์ ครูบาอาจารย์ จิตที่คิดคิดชั่วเช่นนี้ มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เกิดจากจิตที่เป็นทาสของกิเลสตัณหามานาน เมื่อสั่งความดีขึ้นมา จึงแยกดีออกจากชั่ว ทำให้เหมือนมีสองตัวอยู่ในร่างเดียวกัน จึงมีความรู้สึกเช่นนั้นขึ้นมา เป็นธรรมดา รู้แล้วให้ปล่อยวาง