*****
… ตอนที่ ๑ ทำไมต้องคิดมาก ทั้งที่ไม่อยากจะคิด
ความคิดทั้งหลายเกิดขึ้นมาได้ จากการที่ไม่รู้ตามความเป็นจริง จากการยึดติดในสิ่งผ่านมาแล้วและสิ่งที่ยังไม่มาถึง จากสิ่งที่อยากให้ได้ อยากให้มี อยากให้เป็น จึงเป็นเหตุของความทุกข์ จึงควรให้มีสมาธิ มีสติระลึกรู้อยู่ในปัจจุบัน มีปัญญาพิจารณาถอดถอนในสิ่่งทั้งหลาย ที่เป็นเหตุของความคิด ที่เป็นเหตุของความทุกข์
… ตอนที่ ๑๖๐ เลิกคิดมาก ***
หากมีปัญหาเข้าในชีวิต การมีสติ มีปัญญาเท่านั้น จึงจะแก้ไขปัญหาได้ ความคิดไม่ใช่ปัญญา การคิดมากจึงแก้ไขปัญหาไม่ได้ ยิ่งคิดยิ่งเหนื่อย ยิ่งคิดยิ่งสับสน ยิ่งคิดยิ่งมืดมน สติปัญญาจะเกิดขึ้นได้ ก็ต่อเมื่อมีความสงบเท่านั้น จึงไม่ควรคิดมากเลย
… ตอนที่ ๑๖๑ รากเหง้าของความคิด
ความคิดเป็นเหตุของความทุกข์ หยุดคิดจึงหยุดทุกข์ ความคิดทั้งหลายเกิดจากเชื้อแห่งความไม่รู้ ความไม่เข้าใจในความเป็นจริง จึงอยากให้เป็นเช่นนั้นเช่นนี้ เกิดความยึดติดในสิ่งที่ไม่เที่ยงแท้ จึงเกิดการเบียดเบียนตนและผู้อื่นให้เป็นทุกข์ ดับเชื้อรากเหง้าของความคิดได้ ย่อมนำมาซึ่งความพ้นทุกข์
… ตอนที่ ๑๐๖ มีความรู้สึกขัดแย้งในตนเอง
ทำไมถึงรู้สึกว่าเกิดความขัดแย้งในตนเอง
ความคิดขัดแย้งที่มันเกิดขึ้น เพราความเป็นจริงในตัวของเรานี้ มีอยู่สองส่วน คือจิตที่บริสุทธิ์ และกิเลสตัณหา ทำให้เมื่อมีความคิด ความเห็นที่ขัดแย้งกันอยู่เรื่อย ฉะนั้นให้สร้างความดี เพื่อหนุนกำลังของจิต ให้ชนะกิเลสตัณหา จะได้ทำจิตตนให้หลุดพ้นจากความทุกข์
… ตอนที่ ๓๕ ความคิดตนถูกต้องเสมอ **
เพราะอะไร จึงทำให้คนเราคิดว่า สิ่งที่ตนเองคิด ตัวเองทำถูกต้องเสมอ
เหตุที่เป็นเช่นนั้น เพราะว่าผู้ที่ยังเวียนว่ายตายเกิด ยังปนเปื้อนกับกิเลส ตัณหา ยังมีทิฐิ อัตตาตัวตน จึงยังมีเรา ยังมีเขา จึงเข้าข้างเรา ไม่เข้าข้างเขาเป็นธรรมดา และความแตกต่างของระดับภูมิจิต ภูมิธรรม ภูมิปัญญา จึงมีระดับของมุมมองที่ไม่เหมือนกัน จึงเห็นแตกต่างกันไปผู้ที่ดับแล้วซึ่งกิเลส ตัณหา ละทิฐิอัตตาตัวตน ได้แล้วเท่านั้น จึงทำให้มีภูมิจิตอยู่ระดับสูง จึงจะมองเห็นทุกสิ่งตามความเป็นจริง ไม่ขัดแยัง ถกเถียงกับใครอีกแล้ว
… ตอนที่ ๖๒ จะคิดอย่างไร เมื่อใจมันท้อแท้ ***
จะคิดอย่างไร เมื่อมีความรู้สึกท้อแท้ใจในชีวิต
ตั้งใจทำดี โดนแต่สามีว่า โดนแต่ภรรยาบ่น จิตใจมันท้อแท้ จะให้ไม่ทุกข์ ไม่ท้อแท้ ต้องไม่ไปนึกถึงสิ่งที่ผ่านมาแล้ว ไม่ต้องคิดในสิ่งที่ยังไม่มาถึง ไม่ต้องเอามาแบกไว้ ทำดีก็ให้ผ่านไป ทำชั่วก็ให้ปล่อยวาง ทำปัจจุบันให้ดีก็พอ มีอะไรเข้ามาในชีวิต ให้เราคิดในแง่บวก ตั้งใจทำดีต่อไป โดยไม่ย่อท้อ ผ่านบททดสอบ ความสุข ความสำเร็จ จะปรากฎในชีวิตเอง
ติดลูปของความคิด ไม่อยากคิด แต่มันอดคิดไม่ได้ เหตุจากกิเลส ตัณหา ต้องแก้ด้วย ศีล ธรรม สมาธิ ปัญญา เมื่อเป็นผู้รู้แจ้ง เข้าใจความเป็นจริง สิ่งทั้งหลายไม่เที่ยงแท้ เป็นไปตามกฎของกรรม จะเห็นเป็นธรรมดา ปล่อยวางได้ ไม่คิดมากอีกต่อไป
... ตอนที่ ๑๔๗ ความคิดเห็นไม่ตรงกัน
การอยู่ร่วมกัน ความคิดเห็นแตกต่างนั้น ย่อมเป็นธรรมดา เหตุที่เกิดขึ้นมา เพื่อทดสอบกิเลสตัณหา ที่มีอยู่ในตนแค่นั้นเอง ผู้ที่มีสติปัญญาสมบูรณ์แล้ว จะไม่เป็นสุขหรือทุกข์กับความคิดเห็น การกระทำที่แตกต่างกันนั้นเลย
สิ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิต สิ่งใดที่เราไม่ชอบใจแล้วนำมาเก็บเอาไว้ คอยคำนึงระลึกถึงบ่อยครั้ง คิดครั้งใดก็เป็นทุกข์ แต่ชอบเก็บมาคิด
อันนี้เขาเรียกว่า ไม่ฉลาดในการคิด ทำให้เบียดเบียนตนเอง ผิดกฎของเกมส์ สร้างความทุกข์ความเร่าร้อนให้กับตนเอง
ปล่อยวางความคิดนั้นเสีย ด้วยการเจริญสมาธิให้เข้าสู่ความสงบเย็น ความคิดไม่ดีทั้งหลายจะสลายหายไปในที่สุด
พระยาธรรมิกราช ตอน หยุดคิดหยุดทุกข์
เมื่อเกิดความทุกข์เพราะคิดฟุ้งซ่านไปถึงเรื่องที่เป็นอดีต และเรื่องอนาคต
ให้กำหนดรู้ว่าตอนนี้เราทำอะไรอยู่ กายเรากำลังเดิน ยืน นอน หรือนั่ง และให้ท่องคำว่า " จงอยู่กับปัจจุบัน จงอยู่กับปัจจุบัน "
อดีตก็ผ่านไปแล้ว อนาคตยังมาไม่ถึง ท่องให้อยู่กับปัจจุบันจะทำให้หยุดคิดเรื่องต่างๆ
เมื่อหยุดคิดจะทำให้ มีพลังทางจิต กลับมามีสมาธิ มีสติ มีปัญญา สามารถแก้ปัญหาต่างๆ ที่มีมาแล้ว และยังไม่มาถึงได้
จงปฏิบัติให้รู้ให้เห็นด้วยตนเองเถิด ความสุขความพ้นทุกข์จะเข้าถึงเราเอง