...ตอนที่ ๑๕๗ ควรมีสติทุกการกระทำ
สติ คือการระลึกรู้ ระลึกรู้ว่าตอนนี้ กำลังคิดอะไร ระลึกรู้ว่าตอนนี้ กำลังพูดอะไร ระลึกรู้ว่าตอนนี้ กำลังทำอะไร
ระลึกรู้ จึงเกิดความเข้าใจ มีสติและปัญญา ผู้ที่มีสติในการกระทำ จึงมักเป็นผู้ที่สร้างกรรมที่ดี เพราะเป็นผู้มีปัญญ
การเอาเรื่องที่ผ่านไปแล้วมาครุ่นคิด
ติดอยู่ในอดีต
เอาสิ่งที่ยังไม่มาถึง มาเป็นเหตุแห่งความทุกข์
ให้แก้ไขด้วยการฝึกสติ ฝึกจิตให้อยู่กับปัจจุบัน ทำสมาธิให้จิตมีพลังที่แข็งแกร่ง
ก็จะเกิดปัญญา สามารถสลายความคิดทั้งหลาย ที่จรเข้ามาทำให้ว้าวุ่นเหล่านั้นไปได้
การที่จมอยู่ในอดีต จิตฟุ้งไปในอนาคต
จะแก้ไขอย่างไร เพื่อไม่ให้เป็นทุกข์
ธรรมชาติของจิต
สิ่งใดที่ผ่านไปแล้ว ชอบเก็บเอามาคิดให้ว้าวุ่น
สิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้น ชอบไปปรุงแต่ง
อยากให้เป็นเช่นนั้น เช่นนี้ จนจิตใจไม่สงบ
ทำให้เป็นทุกข์อยู่ภายใน
การฝึกจิตให้อยู่กับปัจจุบัน
ระลึกรู้ถึงความไม่เที่ยงแท้ ไม่ยึดถือในสิ่งใด
จึงจะพบความสงบสุขอย่างแท้จริง
ตอนที่ ๗๕ ระลึกแต่อดีต คิดถึงแต่อนาคต
การที่เดินไปข้างหน้า มัวเหลียวมองแต่ข้างหลัง เท้าจะเหยียบอะไร จะตกหลุม ตกบ่อไปก็มองไม่เห็น
เป็นเช่นคนที่คิดถึงแต่อดีตที่ผ่านมาแล้ว ปัจจุบันมีปัญหาอยู่ต่อหน้า ย่อมไม่ได้รับการแก้ไข
การฟุ้งไปในอนาคต ก็ไม่เกิดประโยชน์อะไร เพราะอนาคตจะเป็นยังไง มันขึ้นอยู่กับปัจจุบัน