ว่าด้วยความรัก

รักแบบไหน ถึงจะเป็นรัก ที่ไม่เจือปน ไปด้วยความทุกข์

เป็นรักที่ไม่ลวงหลอก เป็นรักแท้ไม่แปรผันไปตามกาลเวลา เป็นรักอมตะตลอดไป

ให้รักในศีล รักในธรรม รักในสมาธิ รักในปัญญา

ปฏิบัติ ดูแล รักษาความรักนี้ให้ได้ จะพบสุข ไม่พบทุกข์ตลอดกาล

ความรักแบบมีเชื้อ เป็นความรักที่เห็นแก่ตัว ต้องดิ้นรนแสวงหาให้ได้มา

ต้องรักษาประคองไว้ ท้ายที่สุดก็เสื่อมรักนั้นไป แล้วแสวงหารักอื่นมาแทน

ความรักจึงเป็นความหลง ให้ดวงจิตทั้งหลาย ต้องทุกข์ทน

ตราบใด ที่ยังอยู่ใต้อำนาจของความรัก

เชื้อความรักมีมูลเหตุมาจากความลุ่มหลงในรูปกาย

ดวงจิตมาเกิดถูกครอบงำด้วยกายในและกายนอก ซึ่งมีกิเลสตัณหา

ถึงแม้จะเป็นกายทิพย์ของเทพเทวดา นาค หรือกายมนุษย์ ก็ยังมีเชื้อรัก

จะดับเชื้อนี้ได้ ต้องตัดความยึดถือแห่งกายภายในและกายภายนอก

เมื่อดับกายในได้แล้ว จึงจะดับการยึดถือกายภายนอก

โดยมีกรอบของศีลเป็นเกราะป้องกัน

เพื่อไม่ให้เชื้อนี้กำเริบและสร้างความทุกข์ให้แก่เราอีก