ผู้ที่มีปัญญา คือผู้ที่รอบรู้ เข้าใจ ในสรรพสิ่งต่างๆตามความเป็นจริง สามารถที่จะนำพาดวงจิตของตน ออกจากความทุกข์ได้
ถึงจะเรียกว่า มีความฉลาด มีสติ มีปัญญา อย่างแท้จริง
การฝึกฝนจิตให้มีสมาธิ สงบจากกิเลส ตัณหา เกิดสติ เกิดอธิปัญญา เห็นแจ้งตามความเป็นจริง สามารถสลายอัตตาตัวตน ดับการเกิดได้ จึงเป็นปัญญาธรรม ปัญญาที่แท้จริง
การศึกษา เรียนรู้ ท่องจำ ให้เกิดความรู้ เกิดความเข้าใจ นำไปพัฒนา แก้ไขปัญหาในชีวิต ยังเป็นปัญญาในทางโลก
ตอนที่ ๒๗ ผู้มีปัญญาทางโลก ผู้มีปัญญาทางธรรม
ผู้มีปัญญาทางโลก จะฉลาดรอบรู้ในเรื่องของทางโลก แต่ยังไม่สามารถที่นำตนให้พ้นจากความทุกข์นั้นได้
ผู้มีปัญญาในทางธรรม เป็นผู้รู้ถึงความทุกข์ที่มีในการเกิด รู้วิธีดับการเกิด และทำการดับการเกิดนั้นได้ จึงจะเรียกว่าเป็นผู้มีปัญญาอย่างแท้จริง
พิจารณาให้เห็นถึงความไม่เที่ยง
การที่เราจะหลุดพ้นจากความทุกข์ทั้งหลายนั้น
ต้องรู้เหตุของความทุกข์ก่อน ว่ามีเหตุมาจากสิ่งใด
การยึดถือในสิ่งทั้งหลายนั้น ก็เป็นเหตุของความทุกข์เช่นกัน
ฉะนั้นต้องพิจารณาให้เห็นความเป็นจริงว่า สรรพสิ่งทั้งหลาย
มีขึ้นมาได้ ก็จากไปได้ เสื่อมไปได้ สลายไปได้ ไม่เที่ยง เป็นทุกข์
เพราะความยึดถือเหล่านี้
จงรู้ตามนี้เถิด เห็นตามนี้เถิด ปล่อยวางเสียเถิด จะได้ไม่ทุกข์อีก
แสงตะวันจะสว่างเจิดจ้าเพียงใด บุคคลผู้ไม่มีปัญญา
ย่อมนำตนให้เดินหลงทาง
ต่างจากผู้มีปัญญา ที่สามารถนำตนให้พ้นการเวียนวน เวียนว่ายตายเกิด
พ้นจากความทุกข์ไปได้
แสงสว่างอื่นใด จะเสมอด้วยแสงสว่างแห่งปัญญาย่อมไม่มี