ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Ο ομοφυλόφιλος γίνεται ή γεννιέται έτσι;

Αν οι ομοφυλόφιλοι γεννιούνταν έτσι, δεν θα είχαν ευθύνη για την κατάστασί τους, όπως δεν έχουν ευθύνη για κάποια αρ­ρώστια τους ή αναπηρία τους ό­σοι γεννιούνται μ' αυτήν. Εύλο­γα, λοιπόν, τότε δεν θα ήσαν αξιοκατάκριτοι για την ομοφυλο­φιλική τους συμπεριφορά. Ό­μως εξ ίσου εύλογο είναι και το ερώτημα: Γιατί τότε ο λόγος του Θεού, πού είναι ή άποκεκαλυμμένη από τον ουρανό σ' εμάς τούς ανθρώπους αλή­θεια, καταδικάζει την ομο­φυλοφιλία σαν βαρύ αμάρτη­μα;

Άλλα και επιστημονικά δεν αποδεικνύεται ότι υπάρ­χει κάποια οργανική αιτία -διαταραχή πού νά οδηγεί ένα άτομο σε ομοφυλοφιλική συ­μπεριφορά. Αυτό έχει διαπιστωθή μετά από σοβαρές επιστη­μονικές μελέτες. «Έχει πια πιστοποιηθεί ότι στον ομοφυλόφι­λο δεν υπάρχουν ορμονικές δια­ταραχές (ή παρουσία ορμονών είναι ποσοστιαία παρόμοια μ' εκείνη των άλλων ανθρώπων), ενώ φταίει... ή σχέση με τους γονείς, ή διαπαιδαγώγηση και το οικογενειακό περιβάλλον... Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι πολ­λοί ομοφυλόφιλοι δεν προέρχον­ται από αρμονικές και ισορρο­πημένες οικογένειες» (Μεγάλη Ιατρική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 4, σελ. 59).

Ό ψυχίατρος 'Αρ. Α.Άσπιτης υποστηρίζει, πώς «όλες οι σεξουαλικές παρεκκλίσεις από το κανονικό είναι σχεδόν πάν­τοτε συμπτώματα διαταρα­χών προσωπικότητος» (βλ. 'Αρ. Άσπιώτη, Ή σεξουαλική σφαίρα και ο νέος άνθρωπος, σελ. 60).

Υπάρχει πλήθος παιδιών ή έφηβων παρασυρμένων από δι­άφορους διεστραμμένους «τύ­πους», οπότε ακολούθησαν στη συνέχεια ένα λάθος δρόμο (την ομοφυλοφιλία), από μια κακή περιπέτεια. Όμως, «πρέπει να τονιστεί, πώς ορισμένες ομοφυ­λόφιλες δραστηριότητες κατά την εφηβεία δεν προμηνύουν, κατ' ανάγκη, και συνέχισή της σε μεταγενέστερες ηλικίες» (καθηγ. Ψυχολογίας Χρ. Τομασίδη, Εισαγωγή στην Ψυχολο­γία, έκδ. «Δίπτυχο», σελ. 444).

Οι ερευνήτριες Sophie Lamiral και Christine Ripault στο βιβλίο τους «Το παιδί σας γίνε­ται έφηβος» (έκδ. «Δίπτυχο») αναφέρουν: «Πραγματικά ή ο­μοφυλοφιλία δεν αποχτιέται από τη γέννηση. Είναι ένα φαινόμε­νο με ψυχικό χαρακτήρα. Και στην καταγωγή του βρίσκει κα­νείς σχεδόν πάντοτε μια κακή Ισορροπία των οικογενειακών σχέσεων».

Ό Άγγλος ψυχίατρος Άντονυ Στορ αναφέρει: «Δεν υπάρχει λόγος νά υποθέσουμε ότι ή ομο­φυλοφιλία καθορίζεται από ένα Ιδιαίτερο γονίδιο, όπως συμβαίνει με τις οικογενειακές αρρώστιες» (βλ. Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου, Το πρόβλημα της ομο­φυλοφιλίας, έκδ. «Φωτοδότες», Απρ. 1994, σελ. 46-49).

Ομολογίες

«Παιδί μιας αγροτικής οικο­γένειας, από νησί, με εφτά κο­ρίτσια, ή Φανή μιλάει με αγάπη για τον πατέρα της, πού την ενθάρρυνε νά ντύνεται σάν αγόρι, νά δουλεύει σαν αγόρι, νά μιλάει σαν αγόρι...Ό πατέρας μου με αγαπούσε υπερβολικά. Έβλεπε σε μένα το γυιό πού δεν απόχτησε ποτέ. Δεν τον κατηγορώ. Δεν ωφελεί νά κατηγορεί κανείς τούς ανθρώπους ».Κρατάει μέσα της με απέ­ραντη τρυφερότητα την ει­κόνα του πατέρα της νά κλαίει και νά της ζητάει νά τον συγχώρεση, όταν του εξομολογήθηκε για πρώτη φορά τον ερωτά της για μια γυναίκα (περ. «Marie Clai­re., Νοέμ. 1991).

Ό ψυχίατρος Άρ. Άσπιώτης αναφερόμενος σε μια περί-πτωσι γράφει (ενθ' άνωτ. σελ. 62)' «Να μιά πραγματική Ιστο­ρία, ή οποία δείχνει κατά τρόπο εξαιρετικά καθαρό, τη γέννηση της ομοφυλοφιλικής στάσεως. Ένας άνδρας, ενήλικας σήμε­ρα, ήταν ένα μικρό αγόρι λεπτό και δειλό. 'Επήγαινε σ’ ένα μι­κτό σχολείο, όπου τ’ αγόρια και τα κορίτσια έπαιζαν χωριστά. Μέτριος στο παιχνίδι, ήταν το αντικείμενο σαρκασμών εκ μέ­ρους των φίλων του. Μιά μέρα σκέφθηκε πώς τα πράγματα θα πήγαιναν καλύτερα, αν έπαιζε με τα κορίτσια, πράγμα πού έ­κανε. Ό διευθυντής του σχολεί­ου, αντελήφθη την κατάσταση και δυστυχώς την ανέχθηκε.

Το μικρό αγόρι εξακολουθούσε νά παίζει το παιχνίδι της ζωής από το άλλο μέρος της όχθης και ό­ταν αργότερα ή σεξουαλικότητα αφυπνίσθηκε, εξέφρασε την δει­λία του έπ' αυτού του νέου πεδί­ου, με το νά γίνει ομοφυλόφιλος».

Από όλα αυτά θα μπορούσα­με νά πούμε, ότι ή ομοφυλοφι­λία είναι λίγο έως πολύ μία ψυ­χική κυρίως αντίδραση του ομο­φυλόφιλου βασισμένη σε λανθα­σμένη βάση και λάθος προσανα­τολισμό. Ό άνθρωπος όμως έχει την δυνατότητα νά είναι κύριος των ενστίκτων και παθών του και με τη χάρι του Θεού νά απε­λευθερώνεται απ’ αυτά, αρκεί ο ίδιος νά το θέλει. Κι αν κάποιος άνθρωπος έχει ομοφυλόφιλες τά­σεις, εφ' όσον είναι Χριστιανός αγωνίζεται με τη δύναμη του Χριστού νά σταύρωση αυτό το πάθος του, όπως και κάθε άλλο πάθος πού καταδικάζει ο δοσμέ­νος για την αιώνια ευτυχία μας λόγος του Θεού.

Ψυχοσωματικές συνέπειες

Γράφει ο Άγγλος ψυχίατρος Άντονυ Στορ σχετικά" «Οι ετε­ροφυλόφιλοι συχνά ομολογούν ότι ο σύντροφος τους γεμίζει τη ζωή τους και τούς κάνει νά νιώ­θουν ολοκληρωμένοι. Οι ομοφυλόφιλοι όμως σπάνια μπορούν νά πουν κάτι τέτοιο, γιατί από τις σχέσεις τους λείπει αυτό το στοιχείο της πληρότητας. Ό ομοφυλόφιλος συνεχώς αλ­λάζει συντρόφους ψάχνοντας για το ιδανικό πού δεν θα το βρει ποτέ». Οι ομοφυλόφιλοι παρουσιά­ζουν μεγάλη ψυχολογική ταλαι­πωρία, καθώς και τύψεις συν­ειδήσεως για την άπόκλισί τους αυτή (σύμφωνα και με ομολο­γίες πού οι ίδιοι κάνουν). Πολ­λές φορές το αποτέλεσμα αυτής τής σεξουαλικής διαστροφής εί­ναι ή φυγή, ή καταστροφή, ή αυτοκτονία. Μερικοί καταφεύ­γουν και στα ναρκωτικά ή πέ­φτουν σε μιά βαρείας μορφής «νευρασθένεια».

«Ανάμεσα στους ομοφυλό­φιλους υπάρχουν (και μερικές φορές είναι πολύ συχνές) περι­πτώσεις άλλων σεξουαλικών διαστροφών συγχρόνως, ό­πως ή έπιδειξιομανία ή η πορ­νεία, ή ακόμα και ή εξάσκηση βιαιοτήτων, κυρίως απέναντι στους μικρότερους του ίδιου φύλου» (Μεγάλη Ιατρική Εγ­κυκλοπαίδεια, ενθ' άνωτ.).

«Πάνω από 25% των αυτο­κτονιών πού παρατηρούνται στην εφηβική ηλικία αφορούν ο­μοφυλόφιλους» (καθηγ. Παιδι­ατρικής - Εφηβικής Ιατρικής Γ. Δ. Μαραγκός, Εφηβική Ια­τρική - Βασικά Θέματα και Αρχές, ίατρ. έκδ. Λίτσας, 1997, σελ. 72).Οι σωματικές ασθένειες πού συνοδεύουν τις ομοφυλοφι­λικές σχέσεις, σύμφωνα με ειδι­κές έρευνες, είναι πολλές: AIDS, σύφιλη, βλεννόρροια κ.λπ..

Ή στάση τους σήμερα

Στην εποχή μας, με την κα­λούμενη «σεξουαλική άπελευθέρωσι», οι «αμετανόη­τοι» ομοφυλόφιλοι διαλαλούν και εξασκούν χωρίς ντροπή το πάθος τους. Έχουν κάνει μάλι­στα συλλόγους και κινήματα, εκδίδουν έντυπα, κάνουν εν­τυπωσιακές παρελάσεις, (οργανώθηκαν ακόμη και σε διεθνές επίπεδο με συνδέ­σμους, όπως είναι ή «Διε­θνής Οργάνωση Λεσβίων και Ομοφυλοφίλων» και όρισαν ήμερα (την 26η Ιουνίου) σαν την «Παγκόσμια Ήμερα "Ομοφυλόφιλης Υ­περηφάνειας»] (βλ. Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου, ενθ' άνωτ., σελ. 55-56 και έφημ. «Ελευθεροτυπία» φ. 23-1-1991).

Ζητούν ακόμη και την τέλεση «νομίμου γάμου» μεταξύ τους! Κάτι τέτοιο, όμως, έρχε­ται σε αντίφαση ως προς την έν­νοια του «γάμου», τόσο από νο­μικής πλευράς όσο και από από­ψεως μυστηρίου, γιατί και στις δύο περιπτώσεις σαν γάμος ορί­ζεται «ή νόμιμη ένωση και συμ­βίωση ενός άνδρα με μία γυναί­κα» (βλ. «Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα», τόμ. 16, σελ. 180, 462). Και είναι απόλυτα φυσικό ή Ορθόδοξη Εκκλησία του Χρίστου νά μην τελεί γάμο μεταξύ ομοφυλο­φίλων (παρά το αίτημα μερικών ομοφυλοφίλων!). Και όμως, σε χώρες όπου είναι διαδεδομένη ή σεξουαλική διαφθορά (όπως π.χ. οι Σκανδιναβικές), ψηφί­ζονται νόμοι πού νομιμοποιούν τον γάμο μεταξύ ομοφυλοφί­λων" και το χειρότερο υπάρχουν «εκκλησίες», ή καλύτερα ειπω-μένο αιρετικά δόγματα, όπως διάφορα προτεσταντικά παρα­κλάδια (Μεθοδιστές, Πρεσβυτεριανοί, Επισκοπικοί), πού τε­λούν τέτοιου είδους γάμους!! Εξευτελίζουν έτσι κάθε έννοια του Ευαγγελίου. Ακόμη, υπάρ­χει διασύνδεση του κινήματος τους με την παναίρεσι της «Νέ­ας εποχής».

Θεραπευτική παρέμβαση

Ό ψυχίατρος Άρ. 'Ασπιώτης αναφέρει πώς «ή συνήθεια αυτού του ελαττώματος (της ομοφυλοφιλίας) αποκτάται εύκολα, και εάν αποχτηθεί, δύσκολα θεραπεύεται» (ενθ' άνωτ., σελ. 37-38).

Σήμερα, από την άποψη την ψυχιατρική, θεραπευτική αγω­γή κατά τής ομοφυλοφιλίας ασκείται όταν αυτό ζητηθεί από έναν ομοφυλόφιλο, επειδή ή κατάσταση του είναι δυσάρεστη. Οι ανακοινώσεις από τέτοιες αγω­γές είναι σταθερά αισιόδοξες (με την προϋπόθεση ότι ή αγωγή δεν επιβάλλεται στον ομοφυλόφιλο) και εμφανίζουν ποσοστό απαλ­λαγής τής τάξης του 1/3 έως 1/2 των περιπτώσεων. Ή επι­τυχία είναι λιγότερο πιθανή, αν οι ομοφυλόφιλοι σε μικρότε­ρη ηλικία εκδήλωναν συμπερι­φορά του αντίθετου φύλου (βλ. Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος -Λαρούς - Μπριτάνικα, τόμ. 53ος, Copyright 1992, σ. 337).

Όμως, κανένα μέσο δεν θα ήταν αποτελεσματικό θεραπευ­τικά —όπως τα καθαρώς επι­στημονικά μέσα— χωρίς την ενίσχυση τής πνευματικής ζωής. Ή Ορθόδοξη Εκκλησία του Χρι­στού, για την ενίσχυση αύτη, προσφέρει πνευματικά όπλα την μετάνοια και εξομολόγηση, την νηστεία, την προσευχή, την εγ­κράτεια κ.λπ.. Ας μην ξεχνάμε αυτό που μάς είπε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός, απαντώντας στην ερώτηση ποιος μπορεί νά σωθεί: «τά άδύνατα. παρα ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ εστίν» (Λουκ. 18,27). Ακόμη και άνθρωποι με τις μεγαλύτε­ρες διαστροφές μπορεί νά απε­λευθερωθούν τελείως από τα διαστροφικά τους πάθη και νά με­ταστραφούν ακόμη και σε αγί­ους, με τη χάρι και τη δύναμη του Χριστού, πού προσφέρεται άπλετα σ' αυτόν πού αναγνωρί­ζει την άμαρτωλότητά του και ζητά τη σωτηρία του. Όπως λέει ύμνος της ορθόδοξης Εκ­κλησίας (από τον όρθρο των Χρι­στουγέννων), «όπου βούλεται Θεός νικάται φύσεως τάξις».

Επομένως, ή βοήθεια πού μπορούμε νά προσφέρουμε σ' έ­ναν ομοφυλόφιλο, είναι νά συναισθανθεί κατ' αρχήν το λάθος του. Αυτή ή αναγνώριση είναι και το πρώτο βήμα. Ύστερα νά φροντίσουμε νά τον στρέψουμε στην πνευματική ζωή, οδηγών­τας τον/την σε ένα καλό πνευμα­τικό (Ιερέα). Από εκεί και πέ­ρα, πολλά μπορούμε νά κάνουμε και με την προσευχή (βλ. και Κ. Γ. Παπαδημητρακοπούλου, ενθ' άνωτ., σελ. 66-67).

(της Μαρίας Γκιουρτζιάν,δρος Ιατρικής)

ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Λαμβάνοντας υπόψη την παραδοσιακή Ορθόδοξη ερμηνεία της Παλαιάς και Καινής Διαθήκης, όπως αυτή εκφράζεται στη λειτουργική λατρεία της Εκκλησίας, τις μυστηριακές ακολουθίες, τους Ιερούς Κανόνες και τη ζωή και διδασκαλία των Αγίων, είναι σαφές ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία ενστερνίζεται τις απόψεις εκείνων των Χριστιανών, ομοφυλόφιλων ή ετεροφυλόφιλων, οι οποίοι βλέπουν τον ομοφυλοφιλικό προσανατολισμό ως διαταραχή και ασθένεια, και οι οποίοι επομένως θεωρούν τις ομοφυλοφιλικές πράξεις αμαρτωλές και καταστροφικές.

Σύμφωνα με τη μαρτυρία της Ορθόδοξης Εκκλησίας ανά τους αιώνες, αγιογραφικές περικοπές όπως οι επόμενες δεν επιτρέπουν οποιαδήποτε άλλη εκτός από την προφανή ερμηνεία:

o Εάν ένας άνδρας κοιμηθεί με έναν άντρα όπως με μια γυναίκα, και οι δύο έχουν διαπράξει βδέλυγμα ... (Λευιτικό κ΄ 13)

o Γι’ αυτό το λόγο (δηλ. για την άρνησή τους να αναγνωρίσουν, να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν το Θεό) ο Θεός τους παρέδωσε σε επαίσχυντα πάθη. Οι γυναίκες τους αντάλλαξαν τις φυσικές σχέσεις με τις παρα φύση, και παρομοίως οι άνδρες άφησαν τις φυσικές σχέσεις με τις γυναίκες και κάηκαν με φλόγα ακράτητης επιθυμίας μεταξύ τους, διαπράττοντας άνδρας με άνδρα επαίσχυντες πράξεις και λαμβάνοντας έτσι από τον ίδιο τους τον εαυτό το μισθό που τους άξιζε για την πλάνη τους (Ρωμ. α΄ 26-27).

o Μην πλανάσθε! Ούτε οι πόρνοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε οι μοιχοί, ούτε οι εκθηλυμένοι, ούτε οι αρσενοκοίτες (δηλ. σοδομίτες, αυτοί που κοιμούνται με άντρες), ούτε οι πλεονέκτες, ούτε οι κλέφτες, ούτε οι μέθυσοι, ούτε οι υβριστές, ούτε οι άρπαγες δεν πρόκειται να κληρονομήσουν τη βασιλεία του Θεού. Και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας. Αλλά πλυθήκατε, αλλά αγιασθήκατε, αλλά δικαιωθήκατε με την επίκληση του ονόματος του Κυρίου Ιησού Χριστού και με τη χάρη του Αγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. στ΄ 9-11).

Αθέλητες Αμαρτίες

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι όλες οι αμαρτίες σκόπιμες και ηθελημένες, και δεν είναι όλες οι αμαρτωλές πράξεις συνειδητές σε εκείνους που τις διαπράττουν. Τουλάχιστον όχι εξαρχής. Με μια λέξη, η αμαρτία δεν είναι πάντα κάτι για το οποίο ο ίδιος ο αμαρτωλός είναι απαραίτητα πλήρως και συνειδητά ένοχος. Υπάρχουν αμαρτίες που προκαλούνται από άγνοια ή από το πάθος στο οποίο υπόκειται κάποιος, αμαρτίες που "ενεργούν στα μέλη μας," όπως λέει ο Απόστολος Παύλος, ακόμη και ενάντια στη λογική και συνειδητή μας θέληση (δείτε Ρωμ. κεφ. 6-8). Τέτοιες είναι οι αμαρτίες οι οποίες αναφέρονται στις προσευχές της Εκκλησίας μας και στις οποίες οι πιστοί ικετεύουν το Θεό για συγχώρηση και άφεση των αμαρτιών, όχι μόνο των εν γνώσει, αλλά και των εν αγνοία, όχι μόνο των εκουσίων, αλλά και των ακούσιων.

Υπάρχουν αμαρτίες που είναι ακούσιες, αθέλητες, ανεπίλεκτες. Αμαρτίες που υπερνικούν τους ανθρώπους και τους αναγκάζουν μέσα από παράλογες ορμές και εξαρτήσεις, μέσα από την αδυναμία της σάρκας, τις συναισθηματικές παρορμήσεις και τις άκριτες επιθυμίες σε ενέργειες που οι ίδιοι δε θέλουν, και τις οποίες συχνά περιφρονούν και αποστρέφονται - ακόμα και όταν επιδίδονται σε αυτές. Αυτές είναι γνωστές από την παράδοση ως αμαρτωλά πάθη. Το γεγονός ότι αυτές οι αμαρτίες δεν επιλέγονται ελεύθερα δεν τις καθιστά ούτε στο ελάχιστο λιγότερο αμαρτωλές. Αμαρτάνω σημαίνει χάνω το στόχο, βγαίνω από τη διαδρομή, παρεκκλίνω, βεβηλώνω, παραβιάζω… Είτε η πράξη είναι συνειδητά ηθελημένη και σκόπιμα ενεργούμενη είτε όχι. Είτε ο παραβάτης προσωπικά πέφτει ελεύθερα και πλήρως στην αμαρτία, είτε όχι.

Εξαγορασμένοι αμαρτωλοί

Σύμφωνα με την Ορθόδοξη Παράδοση, οι Χριστιανοί είναι εξαγορασμένοι αμαρτωλοί. Είναι άνθρωποι που έχουν σωθεί από την ασθένεια και την αμαρτία, σωσμένοι από το διάβολο και το θάνατο με τη χάρη του Θεού μέσω της πίστης στον Ιησού Χριστό με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος: "και τέτοιοι ήσασταν κάποιοι από σας" (Α΄ Κορ. στ΄ 10). Βαπτίζονται εν Χριστώ και χρίζονται με το Άγιο Πνεύμα, προκειμένου να ζήσουν τη ζωή του Θεού μέσα στην Εκκλησία. Ομολογούν την πίστη τους μέσω της κανονικής συμμετοχής στη λειτουργική λατρεία και την ευχαριστιακή κοινωνία, που συνοδεύονται με συνεχή ομολογία, μετάνοια και τον ακλόνητο αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή αμαρτίας, εκούσια ή ακούσια, η οποία προσπαθεί να καταστρέψει τις ζωές τους στον κόσμο αυτό και στον αιώνα το μέλλοντα.

Ο ομοφυλόφιλος Χριστιανός καλείται σε μια ιδιαίτερα σκληρή μάχη. Ο αγώνας του είναι ιδιαίτερα άγριος. Δε γίνεται καθόλου ευκολότερη με την απρόσεκτη, αληθινά δαιμονική εχθρότητα εκείνων που περιφρονούν και γελοιοποιούν όσους φέρουν αυτό τον επίπονο και επαχθή σταυρό ούτε από την αστόχαστη, εξίσου δαιμονική αποδοχή της ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας από τους πλανημένους συνηγόρους και εφαρμοστές της.

Όπως συμβαίνει με όλους τους πειρασμούς, τα πάθη και τις αμαρτίες - συμπεριλαμβανομένων εκείνων που είναι βαθιά, και πολλές φορές φαινομενικά ανεξάλειπτα ενσωματωμένες στη φύση μας λόγω της θλιβερής κληρονομιάς μας - ο ομοφυλοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να θεραπευτεί και οι ομοφυλοφιλικές πράξεις μπορούν να πάψουν. Με το Θεό όλα τα πράγματα είναι δυνατά. Όταν οι ομοφυλόφιλοι Χριστιανοί είναι πρόθυμοι να αγωνιστούν, και όταν λαμβάνουν υπομονετική, συμπονετική και αυθεντικά αγαπητική βοήθεια από τις οικογένειες και τους φίλους τους - καθένας από τους οποίους αγωνίζεται με τους δικούς του πειρασμούς και τις αμαρτίες, γιατί κανένας δε μένει χωρίς αυτό τον αγώνα, υπό κάποια μορφή, και κανένας δεν είναι αναμάρτητος παρά μόνο ο Θεός - ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει. Η νίκη, ωστόσο, ανήκει μόνο στις θαρραλέες ψυχές που αναγνωρίζουν την κατάστασή τους, συνειδητοποιούν τη δυσαρέσκειά τους, εκφράζουν το θυμό τους, ομολογούν τις αμαρτίες τους, συγχωρούν όσους τους προσβάλλουν (περιλαμβανομένων πάντοτε των γονέων και της οικογένειάς τους), και απλώνουν το χέρι τους για βοήθεια με αληθινή διάθεση να θεραπευτούν. Ο ίδιος ο Ιησούς υπόσχεται ότι οι άγιοι ήρωες που "υπομένουν μέχρι τέλους" κατά μήκος αυτού του "δύσκολου δρόμου που οδηγεί στη ζωή" σίγουρα "θα σωθούν" (Ματθ. ζ΄ 13, κδ΄ 13).

"...ο Κύριος εγγυάται τη νίκη με τους τρόπους που Αυτός γνωρίζει"

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Tά Media δεν υποστηρίζουν μόνο την πορνεία με το νά μη τη θεω­ρούν πορνεία. Υποστηρίζουν και το χειρότερο από την πορνεία, την ομοφυλοφιλία, με το νά μη τη θεω­ρούν αμαρτία, και μάλιστα παρά φύσιν αμαρτία. Δεδηλωμένους ομοφυ­λοφίλους τούς καλούν στα κανάλια της τηλεοράσεως, τούς συμπεριφέ­ρονται με κάθε ευγένεια και τούς αφήνουν νά ομιλούν με άνεση. Αντι­θέτως, αν καλούν και κανένα πιστό για νά δίνουν την εντύπωση του πλουραλισμού και της πολυφωνίας, δεν του δίνουν ευκόλως το λόγο, και, όταν του δίνουν το λόγο, τον περιορίζουν στην ομιλία και τον δια­κόπτουν. Αυτή είναι ή αντικειμενικότης και ή δημοκρατία των Μ.Μ.Ε.!

Ας μάθουν οι ύποστηρικταΐ της ομοφυλοφιλίας και των ομοφυλοφί­λων, ότι ή σεξουαλική σχέση ανδρών με άνδρες, και γυναικών με γυναί­κες, είναι παρά φύσιν αμάρτημα, και σαν τέτοιο είναι το σιχαμερότερο αμάρτημα. Αντίκειται και προς την Αγία Γραφή, και προς αυτή τη φύση. Ως προς το δεύτερο, το ήμισυ της ανθρωπότητας είναι άνδρες, και το ήμισυ είναι γυναίκες. Και ως προς το πρώτο, σαφέστατα ή Αγία Γραφή καταδικάζει την ομοφυλοφιλία ως αμαρτία «παρά φύσιν» (Ρωμ. 1:26-27) και αναφέρει παραδειγματικές τιμωρίες από το Θεό εξ αιτίας αυτής τής αμαρτίας.

Δεν πιστεύουν οι υποστηρικταί τής ομοφυλοφιλίας στο Θεό και στην Αγία Γραφή; Δικαίωμα τους! Πώς όμως δεν διδάσκονται ούτε από τη φύση, την οποία ανακηρύσσουν Θεό; Λέγουμε, ότι ανακηρύσσουν τη φύση Θεό, διότι στο ερώτημα, πώς έγινε τούτο ή το άλλο, αυτοί απαν­τούν, ότι ή φύση το έκανε. Θεοποίηση της φύσεως!

Τα Μ.Μ.Ε. δεν εξετάζουν την αι­τία της ομοφυλοφιλίας. Αίτια δε τής ομοφυλοφιλίας κατά την "Αγία Γρα­φή είναι ή καταφρόνηση του Θεού, ή κήρυξη του Θεού σε άγνοια, ή λα­τρεία των κτισμάτων αντί του Κτί­στου, ή θεοποίηση τής φύσεως. Αλλ Αφοί οι καταφρονηταί και οι αρνηταί του Θεού θεοποιούν τη φύση, ας διδάσκονται τουλάχιστον από τη φύση και ας μην υποστηρίζουν το σαφώς «παρά φύσιν».(Από τον "ΣΤΑΥΡΟ")

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ