ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ

ΑΠΕΤΥΧΕ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ; Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Ο ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΚΑΤΑΓΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΙΘΗΚΟ;

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΥΡΩΣΗ ΠΟΙΟΣ ΤΑ ΚΑΝΕΙ; ΟΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΡΥΒΕΤΑΙ Ο ΘΕΟΣ; ΕΙΣΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ;

Η ΝΙΚΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΟΜΟΛΟΓΙΑ

Πέρα από τα έργα

«Πώς ή πίστη ή χριστιανική μπορεί να αλλάξει η αν θέλετε να βελτιώσει τη ζωή ενός ανθρώπου, πού, χωρίς να πιστεύει στον Χριστό, σέβεται τις ανθρώπι­νες αξίες, όπως είναι ή δικαιοσύνη, ή αλληλεγγύη, ή εντιμότητα; Αφού ήδη εφαρμόζει αρετές πού διδάσκει ό Χριστιανισμός, τί περισσότερο μπορεί να βρει στη διδασκαλία του Χριστού;»

Υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι καλοπροαί­ρετοι πού διαθέτουν μια φυσική καλοσύνη, έστω και αν δεν έχουν γνωρίσει την αλήθεια πού έφερε ό Χριστός στον κόσμο. Είναι χαρακτήρες αγαθοί και καλόκαρδοι εκ φύσεως, ειρηνικοί και ειρηνο­ποιοί, φιλεύσπλαχνοι και ελεήμονες, συμπαθείς στους συνανθρώπους τους, αγαπητοί, έντιμοι. Κοσμούνται με χαρίσματα έμφυτα. Θεοφώτιστοι άνθρωποι. Δεκτικές ψυχές. Αγαθή γη. Ό Θεός έχει βάλει μέσα στις ψυχές τους τα σπέρματα της αρετής. Ισχύουν, θα λέγαμε, οι λόγοι του αποστόλου Παύλου, σωστό εγκώμιο, προς τούς Θεσσαλονικείς: «Περί της φιλαδελφίας ού χρείαν έχετε γράφειν ύμίν· αυτοί γαρ ύμείς θεοδίδακτοί έστε εις τό αγαπάν αλλήλους» (Α' Θεσ. δ'9).

Διδάσκει και αποκαλύπτει ό Θεός με ποικίλους τρόπους τις θειες εντολές του στις δεκτικές ψυχές. Ολόκληρο το θαύμα της δημιουργίας, οι ομορφιές της φύσεως, για όσους έχουν μά­τια καθαρά, αθόλωτα από τα πάθη, αποτελούν εποπτικό μάθημα, ικανό να διεγείρει αισθήματα ιερά, θαυμασμού, ανωτερότητας. Και δεν είναι μόνο ή φυσική αποκάλυψη. Λαλεί ό Θεός, όπως ή σοφία Του γνωρίζει, μέσα στις ψυχές για να τις οδηγήσει στην οδό της σωτηρίας. Παράδειγμα από τα πολλά ό εκατόνταρχος Κορνήλιος, «άνήρ ευσεβής και φοβούμενος τον Θεόν συν παντί τω οίκω αυτού, ποιών τε έλεημοσύνας πολλάς τω λαω...» (Πράξ. ι' 2). Ευσεβής, ευλαβής, ενά­ρετος, αν και ειδωλολάτρης. Προσευχόταν και αναζητούσε κάτι περισσότερο. Να γνωρίσει τον Θεό. Να του αποκαλυφθεί ή σώζουσα αλήθεια. Ή ψυχή, ή κάθε ψυχή, στην αδιάφθορη κατάσταση, έχει τούς βαθύτερους πόθους της, τις υψηλές εφέσεις της. Ζητάει την ανάπαυση, την ειρήνευ­ση της κοντά στον Πλάστη και Δημιουργό της. Θέλει απαντήσει στα μεταφυσικά προβλήματα, στις υπέρ λόγον αναζητήσεις. Ζητάει πιο πολύ τη λύτρωση και την σωτηρία. Ή άσκηση μερικών αρετών δεν αρκεί για να γεμίσει την ψυχή.

Υπάρχουν προβλήματα μεγάλα και συγκλο­νιστικά. Προβλήματα της καθημερινής ζωής, προβλήματα ηθικά και πνευματικά, φυσικά και υπερφυσικά και μεταφυσικά. Και ζητάει ό κάθε άνθρωπος, κανένας δεν εξαιρείται, μια λύση. Και δεν είναι ζητήματα λεπτομερειακά ή απλού φιλο­σοφικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για βασικά θέματα ζωής πού συγκλονίζουν. Και ρωτάει τη φιλοσοφία και ρωτάει την επιστήμη και ρωτάει την τέχνη και την τεχνική και απάντηση καμιά ή σχεδόν καμιά. Και μπαίνει στα θαύματα της τεχνολογίας και της μηχανικής και διασχίζει το στερέωμα, χωρίς να σχίζει καθόλου το πέπλο του μυστηρίου πού σκεπάζει την ψυχή και την σκέψη του.

Όταν ή ψυχή του συγκλονίζεται μπροστά στο τρομερό ερώτημα: από πού έρχομαι και πού πηγαίνω; "Η όταν στέκεται με βουρκωμένα μάτια μπροστά στο νεοσκαμμένο μνήμα και αντικρίζει ψηλαφητό το μυστήριο του θανάτου, με όλο το σκοτάδι και το δέος πού το περιβάλλουν, ποιά ικανοποιητική απάντηση, πού να ειρηνεύει και να πείθει, μπορούν να του προσφέρουν τα ανθρώπι­να συστήματα; Σκοτάδι, μυστήριο, μέσα του και γύρω του. Ναι, αλλά φώς πλούσιο καταυγάζει μόνο την ψυχή του πιστού Χριστιανού. Με το φώς της πίστεως βλέπει πέρα από τα φαινόμενα.

Την απάντηση πού ειρηνεύει την ψυχή και την κάνει να πλημμυρίζει από ελπίδα και χαρά μας την προσφέρει ό Κύριος. Στην πιο δραματική στιγμή της επίγειας ζωής Του, λίγο προ του σταυρικού πάθους, ενισχύει τούς ταραγμένους μαθητές Του. Τούς προσφέρει το μυστικό της δυνάμεως, για να στέκονται ατρόμητοι μπροστά και στον θάνατο ακόμα: «Μή ταρασσέσθω υμών ή καρδία· πιστεύετε ει'ς τον Θεόν, καί εις έμέ πιστεύετε. Έν τη οικία του πατρός μου μοναί πολλαί είσιν· εί δέ μή, είπον αν ύμΐν. Πορεύομαι έτοιμάσαι τόπον ύμΐν- καί αν πορευθώ καί ετοιμάσω ύμΐν τόπον, πάλιν έρχομαι καί παραλήψομαι υμάς προς έμαυτόν, ϊνα όπου ειμί εγώ, καί ύμεΐς ήτε» (Ίωάν. ιδ' 1-3). Ό Αρχηγός της ζωής και νικητής του θανάτου, ό Σωτήρας και Λυτρωτής μας, μας διαβεβαίωσε κατηγορηματικά: «Πορεύομαι έτοιμάσαι τόπον ύμΐν». Και αφού ετοιμάσω τον τόπο της διαμονής σας, θα έλθω εγώ να σας πα­ραλάβω. Τί σημαίνει αυτό; Όσοι έχουν ταξιδεύσει σε άγνωστες χώρες μπορούν να το καταλάβουν καλύτερα.

Πόση σημασία έχει, όταν ταξιδεύεις σε άγνω­στο τόπο, να ξέρης ότι σε περιμένει να σε παραλάβει κάποιος και ότι σου έχει ετοιμάσει το σπίτι της διαμονής σου. Πόση ασφάλεια και πόση χαρά σου δημιουργεί ή σκέψη, πώς δεν ταξιδεύεις στο άγνωστο. Ή σκέψη του μεγάλου φιλόξενου γνωστού εξουδετερώνει την ανησυχία του άγνω­στου. Οι άγιοι του Θεού πού ζούσαν αυτή την βεβαιότητα, προγεύονταν από τώρα τις ομορφιές του Παραδείσου. Γνώριζαν πώς στη βασιλεία των ουρανών είχαν «οίκίαν άχειροποίητον αίώνιον» (Β' Κορ. ε' 1), γι' αυτό και τίποτα δεν ήταν ικανό να τούς κλονίσει.

(Από την «ΖΩΗ»)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ