ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑΝ ΚΑΙ ΜΕ ΠΡΟΘΥΜΙΑΝ

Ο απόστολο

ς Παύλος ευρίσκεται εις την Θεσσαλονίκη. Ό σπόρος του Ευαγγελίου του Χρίστου έσπάρη με απλοχεριά και καρποφόρησε στις ψυχές των ανθρώπων. Ήθελε να παραμείνει περισσότερο, άλλα ή παρου­σία του προκάλεσε την οργή και την αγανάκτηση των Ιουδαίων της Θεσσαλο­νίκης, επειδή πολλοί από τούς ομοεθνείς τους επίσπευσαν στον Χριστό.

Ύστερα από αυτόν τον θόρυβο και την ταραχή των Ιουδαίων, αναγκάζονται οι Χριστιανοί της πόλεως να φυγαδεύσουν με ασφάλεια τον Παύλο και τον Σίλα νύχτα προς την Βέροια.

Κατά την παραμονή τους εις την Βέροια ό απόστολος Παύλος μεταβαίνει εις την συναγωγή, από όπου συνήθιζε να αρχίζει την ιεραποστολική ν του δράσιν.

Οι Ιουδαίοι της Βεροίας εδέχθησαν ευγενώς τούς Αποστόλους και πρόθυμα ήκουαν τον λήγον του Ευαγγελίου. Καλοδιάθετοι, με ελεύθερη σκέψη και χω­ρίς προκαταλήψεις, ήσαν διατεθειμένοι να αποδεχθούν ό,τι θα άπεδεικνύετο ώς αληθινό. Δεν κινούνταν από τυφλό φανατισμό, πού θα τούς εμπόδιζε να διακρίνουν την αλήθεια. Κάθε ήμερα με πολλή επιμέλεια εξέταζαν την Γραφή, για να βεβαιωθούν εάν ήταν έτσι όπως τα έλεγε και τα δίδασκε ό Παύλος. «Έδέξαντο τον λήγον μετά πάσης προ­θυμίας, το καθ' ήμερα άνακρίνοντες τάς γραφάς» (Πράξ. ιζ' 11).

Κατόπιν της διεξοδικής συζητήσεως και της εξονυχιστικής εξετάσεως των Γραφών, πολλοί από αυτούς πού ήσαν καλοδιάθετοι και απροκατάληπτοι πί­στευσαν εις το κήρυγμα του Αποστόλου, τόσον από τις Ελληνίδες της ανωτέρας τάξεως όσον και από τούς άνδρες. Όλοι «έδέξαντο τον λήγον μετά πάσης προ­θυμίας».

«Έδέξαντο τον λήγον μετά πάσης προ­θυμίας, το καθ' ήμερα όνακρίνοντες τάς γραφάς». Αυτή ή συμπεριφορά των ανθρώπων της Βεροίας μπορεί να γίνει παράδειγμα και για μας.

Με απλότητα καρδίας και ιδιαιτέρα προθυμία καλούμεθα και εμείς να α­κούμε και να μελετούμε τον λόγο του Θεού. Να τον ερευνούμε με πνεύμα μα­θητείας. Να αναζητούμε και να άποδεχώμεθα τις αλήθειες πού περιέχει. Πα­ραμελούμε ενίοτε το περιεχόμενο του Ευαγγελίου, διότι νομίζουμε ότι το γνω­ρίζουμε. Συνήθως «το ξέρουμε απ' έξω», όπως συνήθως λέμε, όμως το αγνοούμε «από μέσα». Είναι λοιπόν ανάγκη να ύπαρξη ολοπρόθυμη διάθεση και διαρ­κής επιμελημένη προσπάθεια να τον ακούμε και να τον μελετούμε, με πόθο βαθύ, με ζωηρό ενδιαφέρον και προσοχή και ευλάβεια. Με προσευχή και με απόφαση σταθερή να ζήσουμε σύμ­φωνα με αυτόν.

Προκαταλαμβανόμαστε μερικές φορές για το Ευαγγέλιο, διότι εξωτερικώς δεν έχει ό λόγος του θεού κάτι το εντυπωσιακό. Μοιάζει με όλα τα άλλα βιβλία. Ή Άγια Γραφή εμφανίζεται ανθρώπινη, ό­πως συνέβη και με την θεία ενανθρώπηση του Υιού και Λόγου του Θεού. «'Εκένωσεν εαυτόν» και έλαβε μορφήν δούλου (Φιλιπ. β' 7).Ταπείνωση και φτώ­χεια διέκριναν τον Κύριό μας Ιησού Χριστό κατά την θεία του ενσάρκωση. Ταπεινό εξωτερικώς εμφανίζεται και το Ευαγγέλιο, όπως τα άλλα βιβλία. Έχει όμως την πνοή και την χάρη του παν­τοδυνάμου Θεού. Αφυπνίζει τις καρ­διές των ανθρώπων. Τις οδηγεί εις την μετάνοια. Τις αναγεννά και τις αγιάζει.

Όπου ό λόγος του Θεού προσφέρε­ται γνήσιος, καθαρός και ανόθευτος, χωρίς παραχαράξεις και παρερμηνείες, με όλη μας την καρδιά να αξιοποιούμε αυτές τις ευκαιρίες για να τον γνωρίζου­με βαθύτερα και πληρέστερα. Αλλά και να επιδιώκουμε καθημερινώς να τον με­λετούμε. «Το καθ' ήμερα άνακρίνοντες τάς γραφάς».

Ό Θεός συμβουλεύει τον Ιησού του Ναυή, πού θα συνέχιζε το μεγάλο έργο του Μωυσέως, να μελετά συνεχώς τον Νόμο, πού έδωσε εις τον θεράποντα του Μωυσή εις το Σινά. Μόνον έτσι θα ημπορούσε να ανταποκριθεί στα υψηλά καθήκοντα του. «Πρόσεχε, ώστε το βιβλίο του Νόμου να μη φύγει ποτέ από τα χέρια σου, από την καρδιά σου και από το στόμα σου. Μη σταματήσεις ποτέ να το μελετάς με πόθο, με προσοχή και αυτοσυγκέντρωση, ήμερα και νύκτα, διά να μάθεις να συμμορφώνεσαι πλή­ρως και να εφαρμόζεις πιστώς όλα, όσα γρά­φονται εις αυτό» (Ιησ. Ν. α' 8). Νύκτα και ήμερα να μη λείπει ό λόγος του Θεού από το στόμα σου. Έργον αδιάκοπο να εί­ναι ή συνεχής, επιμελής μελέτη των Γραφών. Ό δε Μέγας Αθανάσιος συμβουλεύει: «Να προμηθευθείς Ψαλτήριο και να μανθάνεις ψαλμούς. Όταν ό ήλιος ανατέλλει, να σε βλέπει με το άγιο βιβλίο εις το χέρι σου». «Νυκτός και ημέρας μη άποοτήτω ό λόγος του Θεού έκ του στόματος σου. Ήτω δε το έργον σου διά παντός μελέτη των θείων Γραφών. Ψαλ­τήριον έχε και ψαλμούς μάνθανε. Ανα­τέλλων ό ήλιος βλεπέτω το βιβλίο έν ταις χερσί σου».

Ώς συνειδητοί Χριστιανοί οφείλουμε να καταστήσουμε την μελέτη του ιερού Ευαγγελίου μέρος αναπόσπαστο της καθημερινής μας ζωής. Να υπερνικούμε τα πολυάριθμα εμπόδια, πού εμφανίζον­ται και μάς ανακόπτουν τον ζήλο, την όρεξη και την καλή διάθεση πού έχου­με, για να γνωρίσουμε τα βαθύτερα νο­ήματα πού κρύπτονται πίσω από τις λέ­ξεις. Μόνον τότε θα ριζώνουν τα άγια νο­ήματα εις τα βάθη της καρδιάς μας.

Ό Ψαλμωδός μάς λέγει ότι είναι μακά­ριος και πανευτυχής ό άνθρωπος πού έχει μόνιμο εντρύφημα και απόλαυση του τον Νόμο του Κυρίου. Με τόσον πόθο είναι προσκολλημένος εις αυτόν, ώστε ό νους του στρέφεται πάντοτε εις τον Νόμο του Θεού και αυτόν νύκτα και ήμερα μελετά (Ψαλ. α' 2).

Να περιορίσουμε τις περίεργες και αν­ωφελείς μελέτες διαφόρων έντυπων, το περιεχόμενο των οποίων συνήθως δεν μάς ωφελεί πνευματικώς. Να συν­τομεύσουμε ακόμη τις σχοινοτενείς συζητήσεις και τα χρονοβόρα μα­κρά τηλεφωνήματα. 'Άς κλεινή ή τηλεόραση με­ρικές ώρες του ημερο­νυκτίου. Τότε πολύς χρόνος θα εξοικονομείται διά την καθημερινή επιμελή μελέτη του λό­γου του Θεού. Ή πνευ­ματική ωφέλεια θα είναι ανυπολόγιστη.

Λοιπόν, με ζήλο και όρεξη, χωρίς προκαταλήψεις να σκύβουμε και να εν­τρυφούμε εις το άγιο και ιερό Ευαγγέλιο. «Μετά πάσης προθυμίας το καθ' ήμερα άνακρίνοντες τάς γραφάς» (Πράξ. ιζ' 11). 'Άς το επιμεληθούμε. ■(Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)

Η ΑΙΩΝΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

‘Ένα σπουδαίο μάθημα πού διδάσκονται οι φοιτητές της Νομικής είναι το κληρονομικό δίκαιο. Είναι ένας σημαντικός Νόμος πού προβλέπει τη διάθεση των περιουσιακών στοιχείων του κάθε άνθρωπου -κινητών, ακινήτων - σε όποιους αυτός θέλει. Αυτή ή δια­δικασία συνήθως γίνεται με τη δια­θήκη, με την οποία αυτός πού θέλει να αφήσει την περιουσία του ορίζει πριν πεθάνει, πώς αυτή θα διατε­θεί. Αυτός πού γράφει τη διαθήκη του λέγεται διαθέτης, και αυτοί πού παίρνουν τα περιουσιακά στοιχεία του διαθέτου λέγονται κληρονόμοι.

Υπάρχουν διαθέτες πού δίνουν όχι μόνο κινητά ή ακίνητα περιου­σιακά στοιχεία αλλά και άλλα με πνευματικό και ιερό περιεχόμενο. Να αναφέρουμε ένα παράδειγμα:

Ένας πατέρας καλεί τα παιδιά του και τούς λέει: «Αποφάσισα να σάς μοιράσω την περιουσία. Θέλω να ακούσετε όλοι τη σκέψη μου και να μου πείτε τη δική σας». Αμέ­σως σηκώνεται ό μεγάλος γυιός της οικογενείας, μαζί και ή γυναί­κα και τα παιδιά του, και λέει: «Πα­τέρα, είμαι το μεγαλύτερο παιδί της οικογένειας και σου ζητάμε εγώ, ή γυναίκα μου και τα παιδιά μου, την εικόνα της οικογενείας. Είναι ή εικό­να πού έφερε από τη Μικρά Ασία ό παππούς και ή γιαγιά. 'Εμείς δεν θέλουμε τίποτε άλλο παρά μόνο την εικόνα της Γλυκοφιλούσας».

Και ό πατέρας συγκι­νημένος την έδωσε. Σ' αυτήν την εικόνα προ­σεύχονταν οι προγο­νοί τους και έχουν αποθησαυριστεί όλοι οι καημοί και οι ψυχικές συγκινήσεις των με­λών της οικογενείας τους. Αυτό είναι ένα πνευματικό δώρο, διαθέτης ό πατέρας του- ό γυιός του και ή οικογένεια του οι κληρονόμοι.

Ας στρέψουμε τώρα σε μια άλλη πνευματική διαθήκη τις σκέψεις μας. Διαθέτης έδώ είναι ό Θεός, και κληρονόμοι του όλοι μας.

Τί κληρονομιά μάς έχει κάνει ό Θεός; Ένα πολύτιμο πνευματικό δώρο, την Αγία Γραφή (Παλαιά και Καινή Διαθήκη). Πνευματικό δώρο, μια πανάκριβη κληρονομιά. Φλέβα πνευματικού χρυσού, διαμάντια α­ρετών. Κυνηγοί ναυαγίων βυθίζον­ται στη θάλασσα και αναζητούν να ανελκύσουν πλούτο από τα ναυ­άγια. Αλλά και ό πιστός ανελκύει πλούτο χάριτος βυθιζόμενος στη μελέτη της Αγίας Γραφής.

Ας θαυμάσουμε για λίγο αυτή την κληρονομιά.

Ή Εκκλησία μας χρησιμοποιεί την Παλαιά Διαθήκη, τις προφητείες, τα βιβλία των σοφών συμβουλών και ιδιαίτερα το Ψαλτήρι. Ή Παλαιά Δια­θήκη είχε χαρακτήρα συμβολικό για τον παλαιό Ισραήλ, αλλά και προσ­ωρινό. Κάθε σελίδα της σχεδόν προμηνύει ότι επρόκειτο να έλθει κάποιος άλλος αιώνιος Βασιλεύς Νομοθέτης, πού θα καταργήσει το Νόμο της Παλαιάς Διαθήκης και θα φέρει την επαγγελία της χάριτος. Άς θυμηθούμε τρία χωρία της Παλαιάς Διαθήκης για να διακρίνουμε αυτή την αλήθεια.

Το πρώτο είναι από τον προφήτη Ησαΐα (μ' 1): «Παρακαλείτε παρα­καλείτε τον λαόν μου», λέει ό προ­φήτης εκ μέρους του Θεού. Ό λαός είναι απελπισμένος και ό Θεός λέει στους απεσταλμένους του, τούς προφήτες, τούς ιερείς: Να τον πα­ρηγορείτε, να λέτε λόγια ενισχυτικά, παρηγορητικά, για να ανακουφίζε­τε τον πόνο, τη θλίψη των ανθρώ­πων. Ό αείμνηστος καθηγητής Π. Ν. Τρεμπέλας γράφει ερμηνεύοντας τον στίχο: Ή παρηγοριά αναφέρεται στο λαό του και του υπόσχεται ότι στο μέλλον θα έλθει ή λύτρωση και σωτηρία.

Το δεύτερο χωρίο είναι πάλι από τον προφήτη Ησαΐα (ζ' 14): «Ιδού ή παρθένος έν γαστρί έξει, και τέξεται υίόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Εμμανουήλ», πού σημαίνει ότι ό Θεός είναι μαζί μας. Αυτά τα είπε ό Ησαΐας περίπου 800 χρόνια π.Χ.

Το τρίτο χωρίο είναι από τον 110ο Ψαλμό (στίχος 9). Έδώ ό θεόπνευστος Ψαλμωδός τονίζει: «Ένετείλατο εις τον αιώνα διαθήκην αυτού». Και οι ιεροί Πατέρες ερμηνεύουν: Ή αιώνια διαθήκη είναι ή Καινή Διαθή­κη, ή Διαθήκη του Ιησού Χριστού, ή όποια θα είναι αιώνια.

Ή Παλαιά Διαθήκη, είπαμε, είχε περιορισμένη διάρκεια, μέχρι πού ήλθε ή άλλη διαθήκη. Αυτή ή νέα Διαθήκη θα μείνει στον αιώνα του αιώνος και θα είναι ασάλευτη. Αυτή ή Διαθήκη άρχισε να γράφεται κατά την ώρα του Ευαγγελισμού της 'Υπεραγίας Θεοτόκου, συνεχίστηκε με τούς λόγους και τα θαυμαστά έργα του Ιησού Χρίστου και σφραγίστη­κε με το πανάγιο αίμα του στον Γολ­γοθά και την άγια Ανάσταση και Ανάληψη του.

Αυτή είναι ή Καινή Διαθήκη. Δύο έννοιες κυριαρχούν σ' αυτή τη Δια­θήκη. Μετάνοια - Βασιλεία των ου­ρανών. «Μετανοείτε· ήγγικε γάρ ή βασιλεία των ουρανών» (Ματθ. δ' 17). Αυτές τις έννοιες κήρυττε δι­αρκώς ό Θεάνθρωπος Κύριος. Γι' αυτές τις έννοιες περιόδευε σ' όλη την Παλαιστίνη, διάλεξε τούς μαθη­τές του, θεράπευε άρρωστους, ανέστησε νεκρούς, συγχώρησε τούς αμαρτωλούς. Καλούσε σε μετά­νοια με διαρκή προοπτική τη Βα­σιλεία των ουρανών. Εκεί στη Βα­σιλεία των ουρανών μάς περιμένει να μάς υποδεχθεί ό ίδιος ό Κύριος, «και παρελθών διακονήσει» (Λουκ. ιβ' 37), όπως μάς βεβαίωσε- θα μάς βάλει να καθίσουμε και αφού έλ­θει πλησίον μας θα μάς υπηρετή­σει.

Αυτό είναι το βασικό μήνυμα της Καινής Διαθήκης. Είναι το Ευαγγέ­λιο της χάριτος και ευσπλαχνίας του Θεού, πού έγινε άνθρωπος για τη σωτηρία μας και για να μάς οδηγή­σει στη μακαριότητα της Βασιλείας των ουρανών. Αυτή είναι ή Διαθή­κη του Θεού και ή αιώνια κληρονο­μιά μας.

Ή Καινή Διαθήκη είναι ταμείο πλούτου χάριτος, πηγή ζωής, πηγή αστείρευτου νερού, για να σκύβου­με να απλώνουμε το χέρι μας και να πίνουμε συνεχώς.

Θεέ μου, τί δώρο είναι αυτό! Εσύ ό Διαθέτης και εμείς οι κληρονόμοι του Ευαγγελίου της Χάριτος σου! Σε ευχαριστούμε, Χριστέ μου! (Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)

Μέρα και νύχτα

Μετά το θάνατο του Μωυσή ό Θε­ός μίλησε στον Ιησού, τον γυιό του Ναυή, πού ήταν πιστός ακό­λουθος, πρόθυμος βοηθός και στενός φίλος του Μωυσή.

Το περιεχόμενο της συνομιλίας τους αναφερόταν στο υψηλό και επίμοχθο έργο της διακυβερνήσεως του λαού, πού σε λίγο πλέον θα αναλάμβανε.

Ό Ιησούς του Ναυή δεν θα είχε μόνο τη μέριμνα να επιλύει τα καθημερινά προβλήματα του λα­ού του και τις διαφορές πού θα παρουσιάζονταν με­ταξύ τους. Βρισκό­ταν ακόμη σε πο­ρεία προς τη «γη της επαγγελίας». Είχε ν' αντιμετωπίσει πολ­λούς εχθρούς μέχρι να εγκατασταθεί με το λαό του στη χώρα Χαναάν, την οποία ό Θεός έδωσε στον ισραηλιτικό λαό. Έργο επίμοχθο· και μπορούσε κυριολεκτικά να συντρι­βεί κάτω από το δυσβάστακτο βάρος της ευθύνης πού είχε επωμισθεί απέν­αντι στο Θεό και το λαό.

Γι' αυτό και ό άγιος Θεός τον ενθαρ­ρύνει και τον ενισχύει. Έχε θάρρος, του λέγει. Να αγωνίζεσαι με αποφασι­στικότητα και γενναιότητα, χωρίς καμία δειλία. Να φροντίζεις να πολιτεύεσαι με ακρίβεια και σύμφωνα με όσα έχει δια­τάξει και όσα έχει νομοθετήσει ό πιστός δούλος μου Μωυσής. Να έχεις άγρυ­πνο το μάτι της ψυχής σου, ώστε να μην παρεκκλίνεις καθόλου από το Νό­μο αυτό ούτε προς τα δεξιά ούτε προς τα αριστερά με τις παραβάσεις του. Στη συνέχεια του συνιστά τη συνεχή καθη­μερινή μελέτη αυτού του βιβλίου του Νόμου, για να γνωρίζει καλά το περιε­χόμενο του: «Ούκ άποστήσεται ή βί­βλος του νόμου τούτου έκ του στόμα­τος σου, και μελετήσεις έν αύτώ ημέρας και νυκτός, ίνα είδης ποιείν πάντα τα γεγραμμένα- τότε εύοδωθήση, και ευ­οδώσεις τάς οδούς σου και τότε συνήσεις» (Ίησ. Ν. α' 8). Να προσέχει το βι­βλίο του Νόμου του συνιστά ό Θεός, πού πε­ριέχει τις εντολές του και το θέλημα του. Να μη φύγει ποτέ από τα χέρια του, από την καρδιά του και από το στόμα του. Να μη στα­ματήσει ποτέ να το μελετά με πόθο, με προσοχή και με αυτοσυγκέντρωση, μέρα και νύχτα, για να μάθει να συμ­μορφώνεται πλήρως και να εφαρμόζει πιστά όλα όσα γράφονται σ' αυτό. Να το μελετά και να το κηρύττει. Γιατί μόνο τότε θα ευτυχεί και θα του έρχονται όλα δεξιά και θα επιτυγχάνει στα έργα του. Τότε μόνο θα γίνει σοφός και συνετός άνθρωπος, θα πορεύεται με φρόνηση και σύνεση και θα φέρει σε αίσιο πέρας το μεγάλο έργο πού του ανατέθηκε.

Πράγματι ό Ιησούς του Ναυή, με τη βοήθεια του άγιου Θεού, τήρησε με ακρίβεια τις θεϊκές συμβουλές και οδηγίες και κατόρθωσε να ολοκληρώσει με επιτυχία την αποστολή του και να φέρει σε αίσιο πέρας το έργο του.

Οι θεϊκές οδηγίες και συμβουλές προς τον 'Ιησού του Ναυή είναι διαχρονικές, ισχύουν και για τον καθένα μας, αφού όλοι έχουμε να επιτελέσουμε κάποιο έργο και να εκπληρώσουμε κάποια α­ποστολή σ' αυτό τον κόσμο. Έχει ό κα­θένας τα διάφορα οικογενειακά και ε­παγγελματικά του καθήκοντα. Παρου­σιάζονται έκτακτα γεγονότα, δυσκολίες πού ανθρωπίνως φαίνονται ανυπέρ­βλητες, και προβλήματα δυσεπίλυτα. Ακόμη ζούμε καθημερινά την πάλη με τον εχθρό της σωτηρίας μας, τον διάβο­λο. Συνεχώς καιροφυλακτεί να μάς βρει αμέριμνους και χωρίς προσοχή, επα­γρύπνηση και αγωνιστικότητα, για να γυρίσει πίσω στο σπίτι του, στην καρ­διά μας, από την οποία βγήκε (Ματθ. ιβ' 44). Ή πορεία μας αιδώ στον κόσμο περνά αρκετές φορές από δύσβατα μο­νοπάτια με απότομες θανατηφόρες χα­ράδρες. Ενίοτε είναι πορεία σταυρώσιμη και ανηφορική, χωρίς να υπάρχει κανένας Κυρηναίος δίπλα μας.

Μπροστά σ' αυτή την καθημερινή σκληρή πραγματικότητα με τα αλλε­πάλληλα δυσεπίλυτα προβλήματα, να αναπτερώνουμε το αγωνιστικό μας φρόνημα και να προχωρούμε με γεν­ναιότητα και αποφασιστικότητα, με τη δύναμη πού θα παίρνουμε από το λόγο του Θεού. Πάντοτε σταθεροί και αμετακίνητοι στο θέλημα του, χωρίς καμία παρέκκλιση από την αλήθεια του, ούτε προς τα δεξιά, ούτε προς τα αριστερά.

Τότε για τον Ιησού του Ναυή υπήρχε μόνο ή Πεντάτευχος του Μωυσή, την όποια έπρεπε να μελετά μέρα και νύ­χτα, για να τη γνωρίζει καλά και να ρυθμίζει τη ζωή του, τις ενέργειες του σύμφωνα προς το περιεχόμενο της. Εμείς σήμερα έχουμε ολοκληρωμέ­νη πλέον τη φανέρωση της θείας αλή­θειας. Έχουμε δηλαδή την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Ή γνώση του πε­ριεχομένου της Αγίας Γραφής θα είναι για μάς ισχυρό πνευματικό μέσο για μια θεάρεστη και θεοφιλή καθημερινή ζωή και επιτυχημένη εκπλήρωση της αποστολής μας.

Το ιερό Ευαγγέλιο θα είναι φώς κα­θοδηγητικό, γιατί μοιάζει με το φώς του λυχναριού, πού μάς φωτίζει για να περπατάμε με ασφάλεια τη νύχτα. Θα μάς φωτίζει για να βρίσκουμε λύση στα διάφορα προβλήματα και θα μάς βοηθεί να ξεπερνούμε τα καθημερινά αν­υπέρβλητα ανθρωπίνως εμπόδια. Γι΄ αυτό όλοι μας να τον μελετούμε μέρα και νύχτα. Τα λόγια του Θεού να είναι χαραγμένα στην καρδιά μας και να δια­ποτίζουν την ψυχή μας, ολόκληρο τον εσωτερικό μας κόσμο.

Κάποτε οφείλουμε εμείς οι Ορθόδο­ξοι πιστοί Χριστιανοί να συνειδητοποι­ήσουμε ότι ή μελέτη και ή ακρόαση του λόγου του Θεού από τον καθένα μας δεν πρέπει να θεωρείται ως κάτι το πά­ρεργο και χωρίς μεγάλη άξια. Εφό­σον ποθούμε να βαδίζουμε στα ίχνη του Κυρίου και επιθυμούμε τη σωτη­ρία της ψυχής μας, εφόσον προσπα­θούμε να αντιμετωπίζουμε την καθημε­ρινή σκληρή πραγματικότητα με φόβο Θεού, οφείλουμε με πόθο βαθύ να ξε­διψούμε στα καθαρά και γάργαρα νερά του ιερού Ευαγγελίου. Ή συμβουλή του Θεού προς τον Ιησού του Ναυή άφορα και εμάς. «Ούκ άποστήσεται ή βίβλος του νόμου τούτου έκ του στό­ματος σου, και μελετήσεις έν αύτώ ημέ­ρας και νυκτός...» (Ιησ. Ν. α'8). (Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ