Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ

Η ΧΑΡΤΟΠΑΙΞΙΑ-Η ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ

Yπάρχει, άγαπητοί μου,μια κοινωνικη πληγή, που μοιάζει με φοβερο φίδι. Το φίδι αυτο ολο το χρόνο λουφάζει. Τώρα στις έορ­τες βγαίνει. Ποιό είνε το φί­δι; Ας γελάς εσυ που μ' ά­κους, οποιος και νά 'σαι. 'Ε­γω θα σου πώ την άλήθεια, και άδιαφορώ τί θα πεις ε­σύ. Το φίδι, λοιπόν, που μαστίζει την κοινωνία τις ήμέ­ρες αυτες και ίδίως τη νύχτα της πρωτοχρονιας, είνε ή χαρτοπαιξία. Μεγάλο φίδι ...

-Δε μ' άφήνεις ησυχο να παίξω για το καλό του χρό­νου; σου λέει ο αλλος.

«Για το καλό του χρόνου»; Μα δε' φέρνει κανένα καλό ή χαρτοπαιξία. Δεν είναι ά­θώο παιχνιδάκι. Είνε παιχνίδι δαιμονικό. Είναι σατανάς ολόκληρος με εκατόν πενήντα κέρατα.

1.Παίζεις χαρτιά; Πρώτα - πρώτα χάνεις το χρόνο σου. 'Ήξερα ενα παιδι που ηρθε πρώτος στο πανεπι­στήμιο στην Άθήνα. Τον πρώτο χρόνο πήγαινε καλά, έπαιρνε και υποτροφία. Το δεύτερο χρόνο έμπλεξε με παρέες και τον μάθανε να χαρτοπαίζει. 'Έ, μέχρι σήμε­ρα δίπλωμα δεν πηρε. Άντι να ξενυχτάει στα γράμματα ξενυχτουσε στο χαρτοπαί­γνιο. 'Έτσι καταστράφηκε. Οι χαρτοπαί­κτες χάνουν το χρόνο τους. Να χτυπήσει ή 'Εκ­κλησία την καμπάνα και να κα­λέσει σε άγρυ­πνία, δεν έρχον­ται. 'Όταν ομως ο σατανας καλεί για χαρτοπαί­γνιο, κάθονται εκεί μέχρι τις πρωϊνες ώρες χάνοντας το χρόνο τους.

2.Παίζεις χαρτιά;Χάνεις κάτι ακόμα ανώτερο,χάνεις την ειρήνη της ψυχής σου.Γιατί;Γιατί από την ώρα που θα πιάσεις το χαρτί στα χέρια έρχεται ένας σκορπιός και σε τσιμπάει-Άχ θα κερδίσω;...Και ο άνθρωπος μπαίνει σε μια διαρκή αγωνία.Κι όπως λένε οι γιατροί οι χαρτοπαίκτες είνε νευρικοί, και οι περισσότεροι πεθαί­νουν καρδιακοί.

3.Παίζεις χαρτιά; Παρα­βαίνεις εντολη του Θεου. Ποιά εντολή; Το «Ού κλέ­ψεις,» ("Εξ. 20,14), δεν επι­τρέπεται να κλέψεις. ­Μπα; θα πης. Μάλιστα. Δεν είνε κλέφτες και λησταί μόνο αυτοί που γυρίζουν στα βουνα η μ' ενα πιστόλι μπαίνουν στις τράπεζες και γδύνουν τους ανθρώπους και τα ταμεία. Γκάγκστερ και λnσται είνε και οι χαρ­τοπαίκτες. «'Έλα απόψε να περάσουμε μια ώραία βρα­διά θα έχουμε ζεστασιά, γλυκά, πιοτό, το ενα το άλ­λο ... ». Αυτα είνε τα δολώμα­τα. 'Όπως το ποντικάκι με το τυρί μπαίνει στη φάκα, έτσι κ' εδω. 'Ο πιο καπά­τσος, με μαεστρία, κλέβει η αλλάζει τα χαρτιά, και στο τέλος μαδανε τον αφελη, σαν κοτόπουλο που τού βγάζουν όλα τα φτερά. Βγαίνει πια τις πρωϊνες ώ­ρες ζαλισμένος, στενοχω­ρημένος, χωρίς λεπτα και σπίτι. Οί επιτήδειοι στα τυχερα παιχνίδια είνε κλέ­φτες και λnσταί. Δεν το λέω εγώ' το λέει ό μεγάλος φιλόσοφος Άριστοτέλης. Τώρα εσυ τί λές, οτι το χαρτοπαίγνιο είνε αθώο;

4. Παίζεις χαρτιά; Κατα­στρέφεις το σπίτι σου. 'Ό­ταν ημουν στα Γιάννενα, μια μέρα μου λένε' «'Έλα, πάτερ μου, να δείς τα χάλια μας». Πάω σ' ενα σπίτι εκεί κοντα στη λίμνη. Μπηκα μέσα, τί να δώ; Ρημαγμένο το σπίτι. Δεν είχαν καρέ­κλα να καθήσουν. Γυμνη ή γυναίκα, τα παιδια πεινα­σμένα, ελεεινά. ουτε κάρ­βουνο για τη φωτιά, ούτε τίποτα. Που είνε ό άντρας; ρωτώ, δουλεύει; «"Αχ, πά­τερ μου, μόλις βασιλέψn ό ηλιος και μέχρι τις πρωϊνες ώρες πάει στα χαρτιά. Κι ότι κερδίζει τα παίζει, και μας αφήνει νηστικους και γδυτούς ... ».

5. Άλλα κ' ενα άλλο κα­κό. Παίζεις χαρτιά; Μυστή­ριο πραγμα' αυτος που χαρ­τοπαίζει είνε γεμάτος προ­λήψεις και δεισιδαιμονίες. Μου 'λεγε ενας καλός πα­πας Δεν ξέρω πως μπηκα σ' ενα σπίτι και είδα να στρώνουνε την πράσινη τσόχα. Στάθηκα να δώ τί κάνουνε. Μόλις όμως βρέ­θηκα πάνω απ' το κεφάλι ένός, μ' έδιωξε «φύγε απο μένα, παπα!». Διώχνανε τον παπα, γιατι θεωρού­σαν οτι θα τους φέρn γρου­σουζιά. Άντιθέτως, για νά 'χουν γούρι δπως λένε, παίρνουν κοντά τους διε­φθαρμένα γύναια. Αυτο εί­νε πρόληψις. Ο παπας θα τους κάvn κακό' αν βρούν καμμια πόρνη, την παίρ­νουν κοντά τους, νά 'νε πά­νω απ' το κεφάλι τους ... Ας είνε επιστήμονες με δι­πλώματα, ας κάνουν τονέξυπνο. τους έχει πιάσει για καλα ό διάβολος και τους ξευτελίζει.

6. Ό χαρτοπαίκτης όµως εκτος από δεισιδαίµων γί­νεται και όλκοολικός. Γιατι τόσες ώρες εκεί, τα νευρα κουράζονται και θέλουν ενί­σχυσι. Γι' αυτο κατεβάζουν συνεχως οίνοπνευµατώδη ποτά. 'Έτσι οι περισσότε­ροι χαρτοπαίκτες γίνονται αλκοολικοί.

7. Ό χαρτοπαίκτης ακό­µα, κοντα στα άλλα, γίνε­ται βλάστηµος. Ω θεέ µου, άλλο κι αυτο το άµάρτηµα! 'Όταν χάνει, αντι να χτυπάει το κεφάλι του, τί κάνει; Βλαστηµάει το θεό, την Παν­αγία, τους αγίους, τα πάν­τα. Οι µεγαλύτερες βλα­στήµιες ακούγονται στά χαρτοπαίγνια.

8. Και το τέλος ποιό εινε; Έµένα ρωτάτε; οι χαρτο­παίκτες συνήθως δεν κερ­δίζουν τα χρήµατα δουλεύ­οντας µε το φτυάρι και τον κασµά' στην πλάτη τους τα κολλάνε. Στο τέλος όµως πεθαίνουν πολλες φορές, αφου τα ξεράσουν δλα. 'Έ­τσι κάνει ό διάβολος σου τα δίνει στην αρχή, και µετα στο τέλος τα παίρνει όλα. "Αν εξετάσετε, θα δητε, ότι διάσηµοι παίκτες των καζί­νων δεν είχαν καλό τέλος.Το τέλος τους ποιό ηταν; Ή αγχόνη αυτοκτόνησαν. Έκατο μεγάλοι χαρτοπαί­κται έχουν αυτοκτονήσει. Έκεί καταλήγει το κακο αυτό.

Ας προσθέσουμε σ' αυ­τά, οτι και ίστορικώς απο­δεικνύεται ό ολεθρος της χαρτοπαιξίας. Θά 'χετε α­κούσει για τη 'Ρωμαϊκη αυ­τοκρατορία. Οι στρατιω­τες της 'Ρώμης ξαπλώσανε σ' ολο τον κόσμο και κατέ­κτησαν ολα τα βασίλεια. Στην αρχη οί 'Ρωμαίοι ηταν πειθαρχημένοι και δίκαιοι' Στο τέλος ομως, οταν μα­ζέψανε λεπτά, γύρισαν στη 'Ρώμη, κ' εκεί το ρίξανε έξω' διασκεδάσεις, πιοτό, γυναίκες, και χαρτοπαί­γνιο. 'Όλη ή 'Ρώμη χαρτό­παιζε! πρωτα χαρτια και ζάρια δεν ξέρανε. Μετα ξέ­ρετε που φθάσανε; Βάζανε στην πλάτη τα χρηματοκι­βώτια, και πηγαίνανε στα χαρτοπαικτικα κέντρα, και παίζανε απο ανατολης μέ­χρι δύσεως του ηλίου. Παί­ζανε λεπτα και περιουσίες, παίζανε τα αξιώματά τους, παίζανε -που καταντάει ο άνθρωπος!- ακόμα και τα ρουχα τους. Παίζανε τα πάντα, και τελευταία τί παίζανε; την τιμή τους! Παίζανε ακόμα και τη γυ­ναίκα τους! Τέτοια διαφθο­ρά, δπως βεβαιώνει ό ίστο­ρικός Τάκιτος.

Γι' αυτο ό Δάντης, μεγά­λος ποιητής, σ' ενα ποίημα για την κόλασι, εκεί σε κά­ποιο κύκλο της κολάσεως έβαλε και τους χαρτοπαί­κτες. Βλέπεις, λέει, τα σπί­τια αυτα που γίνεται το χαρτοπαίγνιο; (σήμερα θα έλεγε τις λέσχες και τα κα­ζίνο) έχουν δυο πόρτες μία εισόδου και μία εξόδου. Στην είσοδο γράφει ελπίδα, και στην εξοδο όλε­θρος, καταστροφή.

Και το αποκορύφωμα του κακου. Που βλέπουμε τους χαρτοπαίκτες; Στο Γολγοθά τη Μεγάλη Παρα­σκευή! 'Ο Χριστος αγωνι­ουσε πάνω στο σταυρό, σταγόνα - σταγόνα επε­φτε το αίμα του, και κάτω ΟΙ 'Ρωμαίοι στρατιωτες ρί­χνανε τα ζάρια και παίζα­νε. «Διψερίσαντο τα ιμάτιά μου εαυτοις, και επι τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» (Ψαλμ. 21,19' Ίωάν. 19, 24). Τέτοιο κακο είνε τα τυ­χερα παιχνίδια.

'Όποιος δεν πείθεται απο αυτά, ας διαβάση και το Πηδάλιο. Τι θα πει Πηδάλιο; Είνε οι κανόνες της αγίας μας 'Εκκλησίας. Τί λένε οι κανόνες; 'Ο 42 (Μ Β') και ό 43 (ΜΓ') αποστολικός κα­νόνας και ο 50 (Ν') της Ε­κτης (ΣΤ') Οίκουμενικης Συ­νόδου λένε, οτι όποιος δε­σπότης η παπας η διακος παίζει ζάρια (καί, κοντα στα ζάρια, χαρτιά), αυτός, λέει, η θα σταματήσει τα παιχνίδια αυτα η θα καθαι­ραιθει και όποιος αναγνώ­στης η ψάλτης η λαϊκός, άντρας η γυναίκα, κάνει το 'ίδιο, η θα σταματήσn η θα αφορισθεί. Αυτα λένε οι Ιε­ροί κανόνες.

'Επιστημονικως, ψυχολο­γικως, ιστορικως σας ανέ­πτυξα τί είνε τό χαρτοπαί­γνιο.

Γι' αυτό, αγαπητοί μου, προτρέπω όλο τον ευσεβη λαό. "Αν θέλετε με το νέο έτος να έχετε την ευλογία του Θεου, χαρτια μην πιά­σετε! Πηγαίντε στα σπίτια σας, βάλτε φωτια και κάψ­τε τα χαρτιά. Μην πιάσετε χαρτια ουτε σείς ουτε οι δικοί σας, κανείς απολύτως. Κηρύξτε πόλεμο εναντίον της χαρτοπαιξίας.

Και κανείς μην εμπαίξει τα λόγια αυτά. 'Όπως ακούσατε, οί καταπατηται των Ιερών κανόνων υπόκεινται σε αφορισμό. Δεν επιτρέ­πεται χαρτοπαίκτης να κοινωνει τα αχραντα μυστή­ρια! Σας παρακαλώ όλους, αντρες-γυναίκες, να διαφω­τίσετε τους γνωστούς σας.

Ας μας κυβερνήσει τό Πνεύμα το Αγιο. Βοηθηστε κ' εσείς, ωστε οί γιορτες να περάσουν χωρις χαρτιά. για νά 'χουμε την ευλογία του Θεού.Με την ελπίδα δτι θα με ακούσετε σας ευλογώ εν ονόματι Ίησου Χριστού ω ή δόξα και το κράτος εις αιώνας αιώνων. Αμήν. (π.Αυγουστίνος Καντιώτης)

Η ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ

«Με πολλή προσοχή διάβασα ατή στήλη "Επί των Γεγονότων" («ΖΩΗ» 15.7.2010) για το σχέδιο "τζόγος" πού προωθεί ή κυβέρνηση για άντληση εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, χωρίς να υπολογίζει όχι μόνο τις υλικές, άλλα και τις ηθικές συν­έπειες. Τον τελευταίο καιρό μάλιστα οι διαφημίσεις των τυχερών παιχνιδιών και μάλιστα των καζίνο έχουν πλημμυρίσει όλους τούς πολυσύχναστους δρόμους. Που πάμε; Ποιος αγνοεί τα απίστευτα χρηματικά ποσά πού παίζονται καθημερινά στα τυχερά παιχνίδια; Τα διαθέσιμα στοιχεία φέρουν τα ιδιωτικά καζίνο να πραγματοποιούν κύκλο εργα­σιών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ το έτος. Στον "τζίρο" αυτό δεν περιλαμβάνονται τα κρατικά τυχερά παιχνίδια, όπως το "Λόττο", "Πρώτο", "Προ­πό", "Ξυστό", Λαχεία και, ως μη ειδικός, δεν ξέρω ποιά άλλα κυκλοφορούν ή πρόκειται να κυκλοφο­ρήσουν. Δηλαδή ολόκληρη ή χώρα έχει μετατρα­πεί σε ένα απέραντο "κυβείον", στο οποίο άλλοι "ξύνουν", άλλοι αγοράζουν λαχεία, άλλοι μελετούν πιθανότητες και "συστήματα" και συμπληρώνουν "στήλες". Και όλοι αγοράζουν... ελπίδα. Ελπίδα ψεύτικη πού πολύ σύντομα καταλήγει σε διάψευση, απογοήτευση και απελπισία. Και είναι αυτονόητο ότι τα κέρδη πού συγκεντρώνονται στους λίγους, στην ουσία με τρόπο ανήθικο, αφαιρούνται από τούς πολλούς, τούς όποιους βυθίζουν συχνά στην απόγνωση. Και δεν είναι άγνωστο ότι το πάθος αυτό διαφθείρει συνειδήσεις, σπιλώνει ψυχές, διαλύει οικογένειες, καταρρακώνει υπολήψεις, εθίζει στην τεμπελιά, παρασύρει στη διαφθορά, εξανεμίζει περιουσίες, δημιουργεί εξαρτώμενους δούλους, όσους καμιά άλλη τυραννία. Το ακόμη χειρότερο έχει εισχωρήσει όχι μόνο στη νεανική αλλά και στην παιδική ηλικία. Και δυστυχώς το ελληνικό κράτος παρασυρμένο από εισπρακτικά κί­νητρα, εξακολουθεί να παραπλανά και να εξαπατά τούς πολίτες του. Και ασφαλώς είναι εξαπάτηση, όταν κάνει δέκα πλουσιότερους και εκατομμύρια φτωχότερους. Ή Εκκλησία δεν πρέπει να ύψωση φωνή διαμαρτυρίας ατή γενικευμένη αύτη φθορά των ηθών και διαφθορά ψυχών;»

Είναι πράγματι τρομερές οι συνέπειες από το πάθος των τυχερών παιχνιδιών και απειλούν όλα τα στρώματα της κοινωνίας. Πρόκειται στην κυ­ριολεξία για σατανική παγίδα. Κρύβει το αληθινό της πρόσωπο κάτω από τις μάσκες της επιτυχίας, του πλουτισμού, του εύκολου κέρδους, ενώ ετοι­μάζει τη χρεοκοπία και την καταστροφή.

Το πράγμα αυτό καθ* εαυτό, το να κερδίζει κανείς χρήματα με τη μέθοδο των τυχερών παιχνιδιών, είναι κάτι το ανήθικο. Σε κάθε τίμια επιχείρηση υπάρχει μια δοσοληψία. Καταβάλλεται ένα αντίτιμο για κάτι που λαμβάνει κανείς. Δίνει ό παραγωγός τα προϊόντα του μόχθου του και παίρνει χρήματα. Προσφέρουν την πείρα τους, τις γνώσεις τους, την επιστήμη τους, τη μόρφωση τους ό μηχανικός, ό δικηγόρος, ό γιατρός, ό κα­θηγητής και αμείβονται ανάλογα την εργασία τους. Το χρήμα είναι, πρέπει να είναι, αμοιβή και βραβείο κόπου, εργασίας. Ό παίκτης όμως τί έργο χρήσιμο προσφέρει; Ποιά είναι ή κοινωνική του προσφοράς Και παίκτης δεν είναι μόνο ό απλός πολίτης είναι και το κράτος. Ό παίκτης έδώ αδειάζει το πορτοφόλι του άλλου στο δικό του, χωρίς να προσφέρει καμιά απολύτως εργασία, χωρίς να ωφελεί σε τίποτε ούτε τα άτομα ούτε το κοινωνικό σύνολο. Έτσι δημιουργείται ένα επικίνδυνο είδος παρασιτισμού, αργόσχολων και κηφήνων. Οι άνθρωποι αυτοί του άεροπλουτισμού αποτελούν κοινωνικό καρκίνωμα. Το χαρακτηρι­στικό τους γνώρισμα είναι ή σωματική αδράνεια, ή οκνηρία, ή αποστροφή προς την παραγωγική εργασία και ή έλλειψη εκτιμήσεως προς το χρήμα πού κερδίζεται με τον τίμιο μόχθο. Σύνθημα τους είναι «ό θάνατος σου ζωή μου», αφού σκοπός τους είναι ή αφαίμαξη των άλλων. Το ότι βυθίζουν στο πένθος οικογένειες, προκαλούν κοινωνικά δρά­ματα, γίνονται αιτία να χρεοκοπούν επιχειρήσεις, συνάνθρωποι τους να οδηγούνται στην απόγνω­ση, στην αυτοκτονία, σε εγκληματικές πράξεις ή στη διαφθορά, δεν τούς απασχολεί Αυτός είναι ό πιο μεγάλος κίνδυνος, ή φθορά και διαφθορά της ψυχής, της ηθικής ευαισθησίας, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.

Είναι άξια πολλής προσοχής όσα σημείωνε ό καθηγητής της Εγκληματολογίας Κ. Γαρδίκας: «Κτήσις ή απώλεια χρημάτων εξαρτώμενη όχι έκ της κανονικής εργασίας, άλλα έκ της τύχης, όπως εις τα τυχερά παιγνίδια, θίγει την κοινωνικήν τάξιν και ευνοεί την βλάστησιν εγκλημάτων, απο­μακρύνει έκ της κανονικής εργασίας, προκαλεί άνυποληψίαν προς την έργασίαν και σφαλεράς αντιλήψεις περί της κοινωνικής αυτής αποστολής, περί του χρήματος ως ανταλλακτικού μέσου». Γι’ αυτό ακριβώς ήδη ό αρχαίος φιλόσοφος Αριστο­τέλης, κατέτασσε την «κυβείαν» στα ανελεύθερα και αισχροκερδή επαγγέλματα και τόν «κυβευτήν» σε ίση μοίρα με τον «λωποδύτην και τον ληστήν». Και συνεχίζει σε εμπεριστατωμένη έκθεση του ό καθηγητής της "Εγκληματολογίας:« Ή έπίδοσις εις τα τυχηρά παιγνίδια προκαλεί εγκλήματα κατά της περιουσίας, εγκλήματα βιαιότητος, είναι σύνηθες αίτιον φόνου, οικονομικήν και κοινωνικήν καταρράκωσιν και την αύτοκτονίαν πολλών ατόμων,,.» Ό απόστολος Παύλος χρησιμοποιεί τη λέξη «κυβεία» (Εφεσ. δ 14), για να χαρακτηρίσει τη δολία άπατη της διδασκαλίας των πλανεμένων ανθρώπων. «Κυβείαν την πανουργίαν καλεί». Συν­ώνυμος, λοιπόν, ό τζόγος της πονηρίας και της δολιότητος για τον άνθρωπο του Θεού.(Από την «ΖΩΗ»)

ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΤΖΟΓΟΥ

Στην εποχή της οικονομικής κρίσεως και της ανέχειας αρκετών νοι­κοκυριών είναι αλήθεια ότι απο­τελεί μεγάλο πειρασμό το εύκολο κέρδος πού προσφέρουν πολλά τυχερά παιχνί­δια. Σε κάθε γωνιά και συνοικία υπάρχει το σχετικό μαγαζί πού με δελεαστικές δι­αφημίσεις προβάλλει πολλές φορές υπέρογκα ποσά πού μπορεί εύκολα κά­ποιος να «κερδίσει», αν σταθεί τυχερός. Λαχεία, τζόκερ, λόττο, ξυστό, στοιχήμα­τα, κίνο και τόσα άλλα έχουν γίνει αναπόσπαστο τμήμα της καθημερινότητάς μας. Μιας καθημερινότητας πού μαστί­ζεται από τη φτώχεια και αφήνεται να χαμογελάσει στην ελπίδα της τύχης και του πλούτου.

Αν ρωτήσεις, θα σου πουν: «Για να πιάσω την καλή». «Υπολογίζω πώς απλώς είναι θέμα χρόνου». «Θα ξοδέψω σίγου­ρα λιγότερα απ’ ό,τι θα πάρω κάποτε». Βέβαια δεν είναι μόνο το εύκολο, γρήγο­ρο και μεγάλο κέρδος. Υπάρχει ένας μαν­δύας μυστηρίου, προσδοκίας, έκπληξης και ονείρου, πού κάνει τα τυχερά παιχνί­δια όχι απλώς δελεαστικά αλλά και εθιστικά.

Εύκολα εθίζεται κανείς στην προσδο­κία τού πλούτου, στη μοναδικότητα τού ενός, τού ύπερτυχερού, της έκπληξης και τού απροσδόκητου.

Έτσι δεν είναι μονάχα ή ποθητή έξο­δος από την οικονομική ανέχεια. Είναι και ή δυνατότητα της καταξίωσης στο πε­ριβάλλον τού καθενός. Ή φυγή από τον κόσμο της μονοτονίας και της ανίας στο χώρο της προσδοκίας και της έκπληξης. Ή ψευδαίσθηση να θεωρήσει κανείς τα τυχερά παιχνίδια ως πεδίο δημοσιοποί­ησης ικανοτήτων.

Δεν έχει άλλωστε και μεγάλη σημασία από πού ξεκινά κανείς και τί ψυχολογι­κό κενό καλύπτει. Σημασία έχει να μην εξαρτηθεί. Και εξάρτηση σημαίνει να έχουν τα τυχερά παιχνίδια την προτεραιότητα στην καθημερινότητα ενός ατόμου. Να τον αποσπούν από την εργασία του και τις όποιες ασχολίες του. Να του δημιουρ­γούν αισθήματα πίεσης, στενοχώριας και άγχους. Να τον εγκλωβίζουν στο αδιάκοπο κυνήγι των χαμένων του χρημάτων. Να φθάνει κάποτε να αφήνει απλήρωτους λογαριασμούς χάριν τού παιχνιδιού ή να δανείζεται ή και να κλέβει.

Βλέπει κανείς σήμερα θαμώνες στα σχετικά μαγαζιά. Ή εποχή πού κάποιος έμπαινε σ’ αυτά, αγόραζε ένα λα­χείο ή συμπλήρωνε ένα δελτίο προπό κι έφευγε, έχει περάσει προ πολλού. Τώρα συνέχεια υπάρχουν κλη­ρώσεις. Στις οθόνες των καταστημάτων προβάλλονται νούμερα τα όποια κληρώνουν συνεχώς. Με μικρή χρη­ματική συμμετοχή έχεις διαρκώς τη δυνατότητα και φυ­σικά την πιθανότητα να κερδίσεις.

Λόγοι ψυχολογικοί για αίσθηση ικανοποίησης τού ανικανοποίητου; Κατανίκηση τού φόβου; Έντονη προσ­δοκία; Λόγοι οικονομικοί, για την κάλυψη των βασικών αναγκών; Ή κρυφό όνειρο για τη ζωή της πολυτέλειας; Πολύ περισσότερο και βαθύτερα, λόγοι πνευματικοί, όσο κι αν φαντάζει άσχετο το θέμα με την πνευματική ζωή. Γιατί ό πιστός δεν επενδύει ούτε ελπίζει στην τύχη. Δεν υπάρχει τύχη για όποιον πιστεύει ότι υπάρχει Θεός πού κατευθύνει και κυβερνά τα πάντα. Αυτόν τον Θεό εμπιστεύεται ό πιστός. Από αυτόν περιμένει την ευλογία στη δουλειά του, την υγεία του και τη δύναμη ν’ αντιμετωπίζει κάθε αντιξοότητα στη ζωή του.

Για τον πιστό το πάν δεν είναι το χρήμα, ό εύκολος πλουτισμός. Αντίθετα «ρίζα πάντων των κακών έστιν ή φιλαργυρία» (Α' Τιμ. ς' 10). Και κάθε τυχερό παιχνίδι υποθάλπει αυτό το πάθος της φιλαργυρίας, για το όποιο ό Κύριος είπε: «Ούδείς δύναται δυσί κυρίοις δουλεύειν» (Ματθ. ς' 24). Δεν μπορείτε να δουλεύετε σε δύο κυρίους.

Κατανοεί βέβαια κανείς με συμπάθεια την ανέχεια και τη φτώχεια. Άλλωστε πολλές φορές τέτοιες φοβερές πι­έσεις και αδιέξοδα δεν είναι καθόλου καλοί σύμβουλοι. Όμως ό κίνδυνος της εξάρτησης δεν παύει να υπάρχει. Γι’ αυτό ας αφήσουμε κάθε «συμπάθεια» προς τα τυχερά παιχνίδια. Ας αποφύγουμε να δοκιμάσουμε ακόμη και μία φορά. Ας εμπιστευθούμε την πρόνοια και την αγάπη τού αγαθού Θεού. Ας έργασθούμε τίμια με τον ιδρώτα μας για την απόκτηση των αναγκαίων, για να αποφύγουμε τον πειρασμό τού πάθους τού τζόγου, πού τόσους ανθρώπους και οικογένειες έχει καταστρέψει και καταστρέφει. (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ