Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ

Το θαύμα της Εκκλησίας

Υπάρχουν, αγαπητοί μου, πολλά αξιοθαύμαστα. Για παράδειγμα, στον αρχαίο κόσμο ήταν οι κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνος, οι πυραμίδες του Χέοπος, ο Κολοσσός τής Ρόδου, ή Ακρόπολις των Α­θηνών- και σήμερα πολλά επιτεύγματα τής επιστήμης και τής τεχνικής είναι θαυμαστά. Αλλά το ανώτερο από όλα, εκείνο πού προ­καλεί το θάμβος των αιώνων, είναι ή αγία μας "Εκκλησία. Αλλά τι είναι Εκκλησία;

Ή Εκκλησία δεν είναι το κτήριο του να­ού- όχι. Τούς ναούς μπορεί μία μέρα ένα ά­θεο καθεστώς νά τούς γκρεμίσει, όπως έγινε στη Βόρειο Ήπειρο επί Έμβέρ Χότζα. Ό ναός γκρεμίζεται, ή Εκκλησία δε γκρεμίζε­ται· εδώ είναι ή μεγάλη διαφορά. Γιατί ή Εκκλησία δεν είναι τα ντουβάρια- ή Εκ­κλησία είναι κάτι βαθύτερο και υψηλότερο, κάτι άγιο και πνευματικό και αθάνατο. Ή Εκκλησία είναι το σύνολο των ψυχών πού πιστεύουν. Τι πιστεύουν; ότι ο Χριστός δεν είναι απλώς ένας άνθρωπος, ένας φιλόσοφος ή κοινωνιολόγος, ένας από τούς μεγάλους άνδρες τής ιστορίας- ο Χριστός είναι παρα­πάνω από αγγέλους, αρχαγγέλους, αγίους, παραπάνω απ’ όλο τον ουράνιο κόσμο- είναι αυτός ο Θεός. Αυτή είναι ή πίστη μας, την οποία διακηρύττει σήμερα ή αγία μας Εκ­κλησία. Και όσοι πιστεύουν στο Χριστό ως Θεό, αυτοί αποτελούν το σώμα τής Εκ­κλησίας του.

Ή Εκκλησία είναι το βασίλειο - ή βασι­λεία του Χριστού, τής οποίας «ούκ έσται τέλος» (Λουκ. 1,33 και Σύμβ. πίστ.).

Ποιά ήταν ή αρχή της; Ξεκίνησε από δώδεκα ψαράδες. Σ' αυτούς είπε ο Χρι­στός- Σας στέλνω νά σαλπίσετε το κήρυγμα μου σε όλο τον κόσμο- ένα κήρυγμα αντί­θετο με τις επιθυμίες του όχλου, συγκρουόμενο με όλο τον αρχαίο ειδωλολατρικό κόσμο, ανατρεπτικό του κατεστημένου.

Πώς έγινε ή εξάπλωση της Εκκλησίας; 'Εάν ρίξουμε μια ματιά στην Ιστορία, θα δούμε ότι ορισμένοι ίδρυσαν βασιλείες και αυτοκρατορίες μεγάλες, όπως είναι λόγου χάριν το Μακεδονικό κράτος του Μ. Αλε­ξάνδρου, ή Ρωμαϊκή αυτοκρατορία, το κράτος του Μ. Ναπολέοντος, πού έφθασαν ως τα πέρατα της γης. Έφθασαν· άλλα πώς έφθασαν; Ό μεν Αλέξανδρος με τις περίφη­μες φάλαγγες πού εξόπλισε, ο Καίσαρ με τις λεγεώνες του, ο Ναπολέων με τις στρα­τιές του. Ή βασιλεία όμως του Χριστού δεν επεβλήθη με όπλα. Πώς απλώθηκε; Εδώ είναι το θαυμαστό. Που είναι οι φάλαγ­γες, οι λεγεώνες, τα στρατεύματα της; Που είναι τα όπλα και τα πυροβόλα της;

Τι μέσα μεταχειρίστηκε λοιπόν; Χρή­μα; Οι απόστολοι δεν είχαν στις τσέπες τους τίποτα. Όπλα; Ένα σουγιά είχε ο Πέτρος, και ο Χριστός του άπηγόρευσε νά τον έχει κι αυτόν. Σοφία και γνώση; Αγράμματοι ήταν. Και όμως, χωρίς λεφτά, χωρίς όπλα. χωρίς γνώσεις και επιστήμες, ξεκίνησαν οι δώδεκα ψαράδες και εξέτειναν στον κό­σμο την μεγαλύτερα βασιλεία, την Εκκλη­σία του Χριστού μας.

Τις δυσκολίες αυτές τις γνώριζε ο Χρι­στός, γι' αυτό τούς είπε· «Ιδού έγώ απο­στέλλω υμάς ώς πρόβατα έν μέσω λύκων»-σας στέλνω σαν πρόβατα ανάμεσα σε λύκους (Ματθ. 10,16). Πρόβατα οι απόστολοι, λύκοι ο κόσμος των αυτοκρατόρων, των διωκτών, των Νερώνων. Για φαντασθείτε τώρα το χειμώνα νά πάρεις δώδεκα πρόβα­τα και νά τα σπρώξεις μέσα σ' ένα άγριο δάσος γεμάτο λύκους. Τι περιμένετε, ποίο θα είναι το αποτέλεσμα; Εκατό τοις εκατό τα πρόβατα θα γίνουν βορά των λύκων. Και όμως εδώ τα πρόβατα δεν έξωλοθρεύθηκαν, άλλά και νίκησαν τους λύκους! Και μόνο αυτό; έκαναν και τούς λύκους πρό­βατα! Είναι ποτέ δυνατόν ο λύκος νά γίνει πρόβατο; Εν τούτοις έγινε· οι απόστολοι κατόρθωσαν νά κάνουν Χριστιανούς και πολλούς από τούς διώκτες των.

Ποιά ή δύναμη της Εκκλησίας; Φαίνε­ται, ότι παραπάνω από τα όπλα, τα χρή­ματα, τη σοφία, υπάρχει μία άλλη δύναμη, αόρατη. 'Ας μη πιστεύουν οι άπιστοι' δε νι­κούν τα υλικά μέσα. Μία χούφτα ανθρώ­πων κατόρθωσε νά νικήσει ολόκληρο τον κόσμο. «Αύτη ή άλλοίωσις της δεξιάς του Υψίστου» (Ψαλμ. 76,11). Από τον Εσταυ­ρωμένο εκπορεύεται μία αήττητος δύναμις, πού νικά τα πάντα.

Εάν λοιπόν αποβλέψουμε στην αρχή της Εκκλησίας, εάν αποβλέψουμε στην έξάπλωσί της,

εάν δούμε τους εχθρούς πού αντιμετώπισε, παντού βλέπουμε το θαύμα.

Αξιοθαύμαστη ή Εκκλησία μας, αήττητη. Κανείς δεν μπόρεσε νά την καταβάλει. Ή

ιστορία της Εκκλησίας είναι ιστορία αλλε­παλλήλων θαυμάτων. Αναφέρω δύο μόνο.

Τι εορτάζουμε στις 25 Μαρτίου; Πώς σώθηκε ένας λαός πού ήταν 400 χρόνια σκλάβος. Πώς σώθηκε; Ερώτημα μεγάλο. Άλλα έθνη, μέσα σε 50 - 60 χρόνια δουλεί­ας, αφομοιώθηκαν και έσβησαν. Πώς εδώ τέσσερις ολόκληροι αιώνες δεν κατόρθωσαν νά διακόψουν την ιστορία τού έθνους μας; Τι άπαντα ή Ιστορία: όχι οι πλαστο­γράφοι τής ιστορίας, αλλά ή πραγματική Ιστορία; Και οι λίθοι ακόμα και οι πέτρες φωνάζουν, ότι το γένος των Ελλήνων α­νορθώθηκε και σώθηκε από την Εκκλησία. Αύτη στάθηκε ή κιβωτός, μέσα στην οποία διατηρήθηκε. Αυτή το κράτησε στις αγ­κάλες της όπως ή μάνα το νήπιο. Αυτό έκανε τον ποιητή Κώστα Κρυστάλλη νά γράψει·

Ώ Εκκλησία - «Θρησκεία! γλυκεία μάνα, τι όμορφη δίνεις εσύ λαλιά και στην καμπάνα, και πόσο εκείνη ή λαλιά σαλεύει την καρδιά μας! Πόσες, εκείνος ο σταυρός άπ’ τα καμπαναριά μας, στην άντηλιάδα χύνοντας τόσες χρυσές αχτίδες, χύνει βαθειά μας, στην ψυχή. γλυκές χρυσές ελπίδες!».

Θέλετε άλλο θαύμα; Ρίξτε ένα βλέμμα στη Ρωσία. Το 1917 έγινε το πείραμα. Άθεο καθεστώς έβαλε μπροστά νά ξεριζώσει την πίστη του Χριστού. Κάψανε, γκρεμίσανε, καταστρέψανε· έστειλαν σε στρατόπεδα, βασάνισαν, θανάτωσαν. Τελι­κά τι κατόρθωσαν: Στο Στάλινγκραντ και στη Μόσχα λαός πολύς, και άντρες και παι­διά και γέροντες, και επιστήμονες και άν­θρωποι των γραμμάτων, πηγαίνουν στις εκκλησίες και πιστεύουν περισσότερο από ότι πιστεύουμε εμείς. Ώ Εκκλησία αήττη­τος! κανείς μα κανείς δε θα μπόρεση ποτέ νά σε κλονίσει.

Αγαπητοί μου!Είμεθα παιδιά τής Εκκλησίας, τής Ορθοδοξίας. Δεν είμεθα χιλιασταί, δεν εί­μεθα μασόνοι, δεν είμεθα ροταριανοί, δεν εί­μεθα οπαδοί τού άθεου υλισμού, δε λατρεύ­ουμε τα είδωλα. Ανήκουμε στην μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία, στη μητέρα Εκκλησία.

Το συμπέρασμα ποίο είναι; Γράψατε το: Όποιος τα βάζει με την Εκκλησία του Χρι­στού, θα γίνει στάχτη. Θα ομολογήσει και αυτός· «Νενίκηκάς με, Ναζωραίε». Το εί­πε ο Χριστός και ο λόγος του είναι αληθινός· «Πύλαι αδου ού κατισχύσουσιν αύτης» (Ματθ. 16,18). Όλοι οι δαίμονες δε μπορούν νά κλονίσουν την Εκκλησία.

Σ' αυτήν ανήκουμε, και είθε ο Κύριος νά μάς αναδεικνύει πάντοτε πιστά και αφοσι­ωμένα τέκνα της, δια πρεσβειών τής υπεραγίας Θεοτόκου και πάντων των αγίων αμήν.

επίσκοπος Αυγουστίνος (π.Αυγουστίνος Καντιώτης 18-3-1973)

Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ - π.ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΖΑΦΕΙΡΗΣ

https://www.youtube.com/watch?v=kmnOCsPK2To

ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΘΑΥΜΑΤΩΝ

Η Εκκλησία είναι το μέγιστο θαύμα του Θεού. Θαύμα θαυμάτων! Θαύμα ή σύστασή της: Δεν είναι ανθρώπινο σύστημα, είναι θεανθρώπινος οργανισμός, το Σώμα του Ζώντος Χριστού, ή αιώνια και αδιάσπαστη ένωση του Θεού με τον άνθρωπο.Θαύμα είναι και ή ζωή της, ή παρουσία της μέσα στην ιστορία: Υπέφερε στη διάρκεια των αιώνων και υποφέρει ακόμη φρικτούς διωγμούς και πολέμους εξοντωτικούς. Και όμως ζει. Οι εχθροί της χάθηκαν, χάνονται, εξαφανίζονται- ή Εκκλησία όμως μένει και θα μένει στον αιώνα. Γιατί; Διότι ή Εκκλησία είναι, είπαμε, θεανθρώπινος οργανισμός. Ή δύναμη της Εκκλησίας δεν βρίσκεται στις αρετές των μελών της ούτε στις ικανότητες των επισκόπων και των ιερέων της. Τα μέλη της, ιερείς και λαϊκοί, είμαστε αδύναμοι και αμαρτωλοί. Ό Χριστός όμως, πού είναι ή κεφαλή της Εκκλησίας, είναι Θεός. Αυτός, ό Χριστός, είναι ή μόνη δύναμή της και Αυτός τη σώζει, παρόλες τις αδυναμίες των μελών της. Αύτη είναι ή αλήθεια και το μέγιστο θαύμα της ιστορίας της. Για τούτο και καμιά ανθρώπινη δύναμη δεν μπορεί να νικήσει και να εξαφανίσει την Εκκλησία. Μέσα τώρα στον χώρο τού θαύματος πού είναι ή Εκκλησία γίνονται και πλήθος άλλα θαύματα. Θαύματα έκπληκτικά, συγκλονιστικά, ανερμήνευτα με την ανθρώπινη λογική. Θαύματα πού μαρτυρούν ότι ό Χριστός είναι ζωντανός, και αποδεικνύουν ότι Αυτός είναι ό Κύριος της ζωής και του θανάτου. Τα θαύματα στη ζωή της Εκκλησίας είναι ψηλαφητή πραγματικότητα. Όμως δεν γίνονται παραδεκτά από πολλούς, οι όποιοι τα θεωρούν αποτελέσματα αυθυποβολής ή δημιουργήματα εξημμένης φαντασίας. Άναμφιβόλως υπάρχουν και τέτοιες περιπτώσεις. Όμως θαύματα αληθινά γίνονται, και γίνονται μάλιστα πολλά. Για τούς ανθρώπους πού δεν τα δέχονται υπάρχει μια πολύ εύκολη και απλή λύση: να παρατηρήσουν θαύματα του διαβόλου! Διότι και ό διάβολος κάνει θαύματα. Μάγοι και μάγισσες και άλλοι πλανεμένοι κάνουν συνεχώς θαύματα, πού μπορεί εύκολα να τα παρατηρήσει κανείς, διότι γίνονται και κατά παραγγελία, ενώ τα θαύματα τού Θεού είναι πάντοτε κάτι απροσδόκητο, μια έκπληξη! Κι άν ρωτήσει κανείς: Γιατί ό Θεός ενεργεί με τέτοιο τρόπο; Ή απάντηση είναι ότι ενεργεί έτσι, διότι δεν θέλει να παραβιάσει την έλευθερία του ανθρώπου.

Γιατί όμως θαυματουργεί μέσω των αγίων ό Θεός και όχι άμεσα ό Ίδιος;

Θαυματουργεί άμεσα και ό Ίδιος. Δίνει όμως και στους άγιους τη δύναμη να θαυματουργούν για δύο λόγους: Πρώτον, διότι εμείς τούς άγιους τούς αισθανόμαστε πιο κοντά μας, αφού είναι άνθρωποι σαν και μάς. Και δεύτερον, διότι ό Θεός θέλει να δοξάσει τούς άγιους, σύμφωνα με το λόγο «τούς δοξάζοντάς με δοξάσω» (Α' Βασ. β' 30). Επειδή λοιπόν οι άγιοι με τον τρόπο της ζωής τους δόξασαν τον Δημιουργό τους, γι’ αυτό και Εκείνος τούς άντιδοξάζει με τη χάρη των θαυμάτων και όχι μόνο με αυτήν βέβαια.

Και αυτής της παρουσίας των αγίων στη ζωή της Εκκλησίας έχουμε πείρα όλοι οι πιστοί. Ξέρουμε, έχουμε διαπιστώσει πάνω στα πράγματα ότι οι άγιοι δεν είναι νεκροί. Ζωντανοί και ολοζώντανοι είναι. Μετέχουν στη ζωή της Εκκλησίας, επεμβαίνουν στη ζωή μας, θαυματουργούν, μάς ενισχύουν, διότι μάς αγαπούν και παρακολουθούν με ενδιαφέρον τον αγώνα μας.

Να σημειώσουμε τέλος ότι τα θαύματα μέσα στην Εκκλησία δεν γίνονται για να κάνουν τούς ανθρώπους να πιστέψουν. Το αντίθετο συμβαίνει. Πρέπει να πιστέψει κάποιος πρώτα για να βρεθεί στο χώρο τού θαύματος. Τα θαύματα είναι συνήθως αποτελέσματα της πίστεως του ανθρώπου. Πολύ σπάνια, μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις γίνονται αιτία της πίστεως του ανθρώπου. Κατά κανόνα προηγείται ή πίστη και ακολουθεί το θαύμα, όχι αντίστροφα.

Πριν κλείσουμε το άρθρο μας αυτό, είναι απαραίτητο να κάνουμε ένα ακόμη ξεκαθάρισμα. Να υπογραμμίσουμε δηλαδή ότι τα θαύματα δεν πρέπει να γίνονται σκοπός της συμμετοχής μας στην Εκκλησία. Διότι κάτι τέτοιο μπορεί να εξελιχθεί σε ένα είδος ειδωλολατρικού πνεύματος στο χώρο της. Τέτοιο ειδωλολατρικό πνεύμα εκδηλώνουν συνήθως άνθρωποι πού δεν ξέρουν τί πιστεύουν, πού έρχονται στην Εκκλησία με την ίδια νοοτροπία με την οποία πηγαίνουν στους μάγους, στις μάγισσες, τις καφετζούδες, τις χαρτορίχτρες, τούς αστρολόγους, τα μέντιουμ και όλη αύτη την παράταξη τού διαβόλου. Αυτοί όμως οι άνθρωποι στην πραγματικότητα δεν ανήκουν στην Εκκλησία. Αποτελούν ξένο σώμα μέσα σ’ αυτήν, και άναμφιβόλως και βλάπτονται και βλάπτουν με το νόθο πνεύμα τους.

Είναι ύψιστη ευλογία τού Θεού το ότι είμαστε μέλη της Εκκλησίας τού Χριστού, της Εκκλησίας των θαυμάτων. Ζούμε μέσα στο θαύμα της Εκκλησίας, στα θαύματα. Ζώντας όμως μέσα σ’ αυτό το πέλαγος των θαυμάτων ας μη λησμονούμε ποτέ ότι τα μέγιστα θαύματα μέσα στην Εκκλησία είναι ή αλλαγή της ζωής των μελών της. Παίρνει ανθρώπους αμαρτωλούς και δημιουργεί άγιους, νέους κατά χάριν θεούς. Και αυτό είναι ή μεγάλη κλήση και ή μέγιστη πρόκληση για τον καθένα μας. Να ποθήσουμε να ζήσουμε το ύψιστο θαύμα: να γίνουμε κι εμείς άγιοι!

(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

242_Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ - ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ

https://www.youtube.com/watch?v=Ae8mOvPtpvg

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ