ΖΩΟΦΙΛΙΑ
ΕΦΑΜΑΡΤΗ ΖΩΟΦΙΛΙΑ
Βλέπει κανείς στις μέρες μας σκηνές όπου ο άνθρωπος όχι απλώς αγαπά, άλλα προσκολλάται κυριολεκτικά στα ζώα και δη στα κατοικίδια, ο κατάλογος των οποίων όλο και περισσότερο διευρύνεται. Ράφια ολόκληρα στις υπεραγορές καταλαμβάνονται από πανάκριβες ζωοτροφές κάθε είδους και ποικιλίας. Ρούχα ειδικά, παιχνίδια και ειδικές κατοικίες φανερώνουν την υπερβολή της προσηλώσεως κάποιων ανθρώπων στα ζώα.
Σκηνές όπου ο άνθρωπος αγκαλιάζει, χαϊδεύει, ντύνει, παίζει, ταΐζει και συνομιλεί με κάποιο κατοικίδιο δεν είναι καθόλου σπάνιες, ιδίως στα λεγόμενα αστικά κέντρα. Σύμπτωμα της μοναξιάς του σημερινού άνθρωπου πού προσπαθεί νά την ξεπεράσει με την παρέα κάποιου ζώου; Απόδειξη της ανθρώπινης αχαριστίας πού πληγώνει τον άνθρωπο και τον στρέφει σε εκδήλωση παθολογικής αγάπης στα ζώα, πού ξέρουν, όπως λένε, νά την αναγνωρίζουν; Διαστροφή τής αγάπης πού πρέπει νά δίνεται στον Θεό και στον συνάνθρωπο; Ίσως είναι μερικά από τα αιτία πού αυξάνουν καθημερινά το φαινόμενο αυτό.
Μία τέτοια όμως συμπεριφορά δεν είναι απλώς μία ιδιοτροπία κάποιων ανθρώπων. Καταντά νά είναι αμαρτία και καταπάτηση των εντολών του Θεού. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι ή φροντίδα και δη ή υπερβολική κοστίζει υπέρογκα μερικές φορές ποσά, την Ίδια στιγμή πού ο συνάνθρωπος δίπλα μας δυστυχεί, πεινά και πένεται. Δεν είναι μόνο πού παιδιά πεθαίνουν καθημερινά στον πλανήτη μας στερούμενα τα εντελώς αναγκαία, την ίδια στιγμή πού κάποια κατοικίδια απολαμβάνουν λουκούλλεια γεύματα και ειδικές περιποιήσεις από κομμωτές έωςψυχολόγους(!) σκύλων.
Είναι πολύ περισσότερο ότι πρόκειται για διαστροφή τής τάξεως πού έθεσε ο Θεός ευθύς εξ αρχής στους πρωτοπλάστους (Γεν. β' 20). Ολόκληρη ή κτίσι μέσα σ' αυτήν και τα ζώα δημιουργήθηκε για νά υπηρετεί τον άνθρωπο. Κι όμως ο άνθρωπος μέσα στην πτώση του έφτασε σήμερα νά υπηρετεί τα ζώα, νά προσηλώνεται σ' αυτά και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό πού νά τα προκρίνει έναντι των συνανθρώπων του. Γι' αυτό και στις συνοικίες των μεγαλουπόλεων δεν ακούει κανείς κλάματα κάποιου νεογέννητου παιδιού άλλά γαυγίσματα κάποιων σκύλων.
Μία τέτοια όμως συμπεριφορά τίποτε άλλο δεν αποδεικνύει παρά το ότι ουσιαστικά ο άνθρωπος προσκολλάται στη γη. Κι ενώ οφείλει νά αγαπά τον δημιουργό Θεό «έξ όλης τής καρδίας του και έξ όλης τής ψυχής του και έξ όλης τής ισχύος του και έξ όλης τής διανοίας του, και τόν πλησίον του ώς εαυτόν» (Λουκ. Γ 27),αυτός κυριολεκτικά λατρεύει, όπως ο ίδιος ομολογεί αρκετές φορές, ένα κατοικίδιο. Ό πιστός του Θεού άνθρωπος έπ' ούδενί λόγω μπορεί νά παρουσιάζει μία τέτοια αδυναμία. Θα έχει βέβαια καρδιά συμπονετική για κάθε δημιούργημα, πού σημαίνει ότι δεν θα κακομεταχειρίζεται και δεν θα βασανίζει τα ζωντανά πλάσματα του Θεού, άλλά και δεν θα προσκολλάται έφάμαρτα σ’ αυτά.
Σ' ολόκληρη την Καινή Διαθήκη δεν υπάρχει ούτε ένα χωρίο πού νά αναφέρει ότι ο Κύριος Ιησούς προσήλωσε την προσοχή του στα ζώα έτσι όπως συνηθίζει νά την εκδηλώνει ο σημερινός άνθρωπος. Κι όμως Αυτός αγαπούσε πραγματικά ολόκληρη την Δημιουργία. Και οι Άγιοι, παρόλο πού συμπονούσαν τα ζώα, παρόλο πού πενθούσαν γιατί ή πτώση των ανθρώπων τα συμπαρέσυρε μαζί με ολόκληρη την Δημιουργία στην αγριότητα και την οδύνη, ποτέ δεν έφτασαν σε υπερβολές προσηλώσεως, προσκολλήσεως και αφύσικης φιλίας, λατρείας.
Αλήθεια, αδελφέ μου, εσύ πού χαϊδεύεις ώρες το σκυλάκι ή το γατάκι σου. Εσύ πού μιλάς μαζί του καθημερινά. Εσύ πού ξοδεύεις τόσα και τόσα, ώστε νά μην του λείψει τίποτα. Εσύ πού κάποτε ομολογείς ότι δεν έχω τίποτε άλλο επί της γης. Εσύ πού κλαις απαρηγόρητα στον θάνατο τους και φθάνεις νά αφήνεις και την περιουσία σου σ' ένα κατοικίδιο, γνωρίζεις ότι όλα αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από έφάμαρτη ζωοφιλία;
Αναρωτήθηκες ποτέ «τι σοι υπάρχει έν τω ούρανώ» (Ψαλ. οβ' [72] 25), όταν όλη την αγάπη σου την εκδηλώνεις σ' ένα ζωντανό; Γνώρισες την χαρά της ελεημοσύνης και της αγάπης προς τον πλησίον; Και τέλος σκέφθηκες ότι αυτή σου ή στάση είναι ευθεία προσβολή του Ίδιου του Δημιουργού με τον Οποίο έχεις κληθεί νά ζήσης αιώνια μαζί;
Μη παρασύρεσαι λοιπόν στην έφάμαρτη ζωοφιλία, όταν μπορείς νά στρέψης την καρδιά σου στην αγάπη πρωτίστως του Θεού και κατόπιν του πλησίον σου, του κατ' εικόνα Θεού δημιουργήματος. Μόνον αυτή σου ή αγάπη θα πλήρωση κάθε σου πόθο και βαθιά σου προσδοκία. (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")