ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ-ΝΕΟΙ

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ

Ο Άρμαγεδώνας του Χριστιανικού γάμου

Δεν φαίνεται να έχουμε συνειδητοποιήσει το που μας οδηγεί ό συστηματικός πόλεμος κατά της χριστιανικής οικογένειας. Διότι τα αλλεπάλληλα διαζύγια, ή ελεύθερη συμβίωση, οι «γάμοι» ομοφυλοφίλων, ή νομιμοποίηση των εκτρώσεων είναι ό Άρμαγεδώνας του Ιερού θεσμού του Χριστιανικού γάμου. Ή αποδιοργάνωση και διάλυση της οικογένειας μεταβάλλει σταθερά την ανθρώπινη κοινωνία σε άμορφη μάζα. Από 'κει και πέρα ανοίγει διάπλατα ή λεωφόρος για να δώσουν σ' αυτή τη μάζα, όσοι απεργάζονται τα σχέδια της Νέας Εποχής, τη μορφή πού θέλουν. Γι’ αυτό κτυπούν απανωτά, αδυσώπητα, χωρίς ανάπαυλα, με δήθεν προοδευτικά συνθήματα, δημοσιεύματα και φρικτά νομοθετήματα την οικογένεια, το πρω­ταρχικό αυτό κύτταρο του κοινωνικού ιστού.

Το είδος της νέας κοινωνίας με τις διαζευγμένες και διαλυμένες οικογένειες, με τις «προ­οδευτικές» άγαμες νεαρές μητέρες, με τα καταπληγωμένα και χαμένα στον κόσμο τους παι­διά, πού αναζητούν απεγνωσμένα την αγκαλιά και το χάδι της μητέρας και την προστασία του πατέρα, είναι τραγική πραγματικότητα. Ρωτήστε τούς εκπαιδευτικούς πόσα παιδιά έχουν στο σχολείο τους πού ζουν με τη γιαγιά ή μόνο με τον ένα γονέα τους, συναντώντας τον άλλο ευκαιριακά και πού... Κοιτάξτε τα παιδιά αυτά: Δεν χαμογελούν. Τα μάτια τους δεν σπιθίζουν. Ξεχνιώνται από τα πρώτα τους χρόνια. Είναι κλεισμένα στον εαυτό τους, γεμάτα αντιδράσεις, επαναστατικότητα, οι καλύτεροι πελάτες των έμπορων λευκού θανά­του, τα ευκολότερα θύματα του trafficking, τα σκληρότερα μέλη αναρχικών ομάδων.

Όλα αυτά τα εκφυλιστικά φαινόμενα πού πλεονάζουν κυρίως στη Δύση, και δηλητηριά­ζουν τη ζωή της, ή πλαδαρή και αδιάφορη για τις ηθικές αξίες Δύση τα παρακολουθεί με νυσταλέα ματιά.

Στο χώρο της συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές, οικονομικοπολιτικές και πολιτειακές ανακατατάξεις, οικονομικοί κολοσσοί καταρρέουν, νέα σύνορα οριοθετούνται με τη δύναμη των όπλων και παρά τη θέληση των λαών. Τίποτε όμως απ' αυτά δεν την ξυπνάει από το λήθαργο της. Αυτή μετράει και ξαναμετράει τα λεφτά της, ενδιαφέρεται για τα κέρδη και τις ζημίες στα χρηματιστήρια της, αλλά ποτέ δεν κάθισε να μετρήσει τα αδέσποτα παιδιά της —τούς νέους και τις νέες—πού γυρίζουν άσκοπα στους δρόμους ζητιανεύοντας για να πάρουν τη δόση τους, χωρίς να ξέρουν πού θα περάσουν τη νύχτα κι αν θα βρουν κάτι να φάνε. Ή EE καταρτίζει ποικίλα οικονομικά προγράμματα, αλλά δεν φαίνεται ν' ανησυχεί πώς πληθαίνουν αυτά τα αθώα παιδιά στους δρόμους και στα πάρκα. Ούτε πώς και γιατί ό ένας γονιός τράβηξε στη μια κατεύθυνση κι ό άλλος στην αντίθετη. Και τα παιδιά τους έρμα και σαστισμένα σκόρπισαν σαν τα παιδιά του λαγού.

Και βέβαια ή προοδευτική Δύση δεν κάνει καν λόγο για τ' αγέννητα παιδιά πού οι δολοφόνες μάνες δηλώνουν νόμιμα και χωρίς να χρειασθεί να πληρώσουν σε κλινική της αρε­σκείας τους ότι θέλουν να κάνουν «διακοπή κυήσεως»!...

Σ' αυτό το ρημαγμένο πεδίο, τη γη την ποτισμένη με δάκρυα και τη σπαρμένη με αγκάθια, μόνο ή Εκκλησία του Χριστού, ή Ορθόδοξη, γιατί άλλη Εκκλησία δεν υπάρχει, καλείται να δώσει το δικό της παρών. Αλλοίμονο αν δεν το δώσει. Ή ζωή θα καταντήσει κόλαση σε μια ζούγκλα άγριανθρώπων ή ή γη θα μεταβληθεί σε σεληνιακό τοπίο. Ό καθένας ας ανα­λογιστεί το χρέος του. Δε χωράει αναβολή.

Ή σύνταξη(Από την «ΔΡΑΣΗ»)

Η ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ

Η σύγχρονη οικογένεια μοιάζει με πλοίο έτοιμο νά ναυαγήσει. Αν ο σημερινός κατήφορος συνεχιστεί με τον ίδιο ρυθμό, σε μικρό σχετικώς δι­άστημα ή οικογένεια ως θεσμός ίσως δεν θα υπάρχει πλέον.Πριν από λίγα μόλις χρόνια ο Μητρο­πολίτης μιας από τις μεγαλύτερες Μη­τροπόλεις της Ελλάδος έλεγε ότι σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα στη Μητρόπολή του είχαν υπογραφή άδειες για την τέλεση 600 γάμων και στο ίδιο διά­στημα είχαν εκδοθεί 300 διαζύγια. Αυτό σημαίνει ότι οι μισοί εκκλησιαστικοί γά­μοι διαλύονται. Χειρότερη βέβαια ήταν ή κατάσταση στους πολιτικούς και ασφα­λώς δεν συζητάμε καν για τις λεγόμενες ελεύθερες συμβιώσεις.Αυτά πριν από λίγα (λιγότερα από πέν­τε) χρόνια. Αυτές τις τελευταίες ήμερες όμως ιερεύς πού υπηρετεί στο γραφείο γάμων άλλης μεγάλης Μητροπόλεως, έ­λεγε ότι στη μητροπολιτική τους περιφέ­ρεια το ποσοστό των γάμων πού κατα­λήγουν σε διαζύγιο κυμαίνεται ανάμεσα στο 70 με 80%. Στους 10 γάμους οι 7 ή οι 8 διαλύονται! Ή είδηση ακούεται εντε­λώς απίστευτη! Είναι όμως απόλυτα α­κριβής.Ας προσθέσουμε και ένα ακόμη στοι­χείο από είδηση πού δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2008. Μία έρευνα στη Γαλ­λία έδειξε ότι από τα περίπου 900.000 παιδιά πού γεννήθηκαν το έτος 2007 σ' αυτή τη χώρα, τα 600.000 σχεδόν γεν­νήθηκαν έκτος γάμου. Φοβερό και νά το σκεφθεί κανείς!

Το ερώτημα πού αυθόρμητα γεννιέ­ται, καθώς τα πληροφορούμαστε αυτά, αποτελείται από δύο μόνο λέξεις: «Πού πάμε;». Και το επόμενο ερώτημα έρχε­ται επίσης αυθόρμητα ως συνέπεια του πρώτου: Αν εκεί έχει οδηγηθεί ή κατάσταση της οικογενείας σήμερα από μία γενιά πού σε μεγάλο βαθμό ανατράφηκε με το γάλα της Παραδόσεως μας, με αυτές τις γενιές πού μεγαλώνουν στη δηλητηρια­σμένη ατμόσφαιρα της διαφθοράς που θα φθάσει;Ουσιαστικά πρόκειται για το ίδιο ερώ­τημα διατυπωμένο τη δεύτερη φορά με πιο συγκεκριμένη μορφή. Ή απάντηση ό­μως, παρ' όλο πού όλοι καταλαβαίνουμε ποία περίπου είναι, Ίσως κρύβει μεγαλύ­τερες εκπλήξεις απ’ ό,τι αυτή τη στιγμή μπορούμε νά φανταστούμε. Γι’ αυτό ας σιωπήσουμε καλύτερα...Τα ορατά αποτελέσματα αυτής της τραγικής καταστάσεως είναι απελπιστι­κά. Το κυριότερο άφορα φυσικά τα παι­διά. Ή νέα γενιά μεγαλώνει σε αφύσικη και αρρωστημένη ατμόσφαιρα. Στην πιο τρυφερή ηλικία τους οι νέοι βλαστοί στε­ρούνται αυτό πού περισσότερο από ο­τιδήποτε άλλο έχουν ανάγκη, την ζεστα­σιά της οικογενειακής ατμόσφαιρας, την θερμότητα τής αγάπης και των δύο γο­νιών τους. Έτσι γίνονται προβληματικά,ευαίσθητα σε υπερβολικό βαθμό, με πλήθος ψυχολογικών προβλημάτων, με τραυματικές εμπειρίες δυσκολοθεράπευτες ή παντελώς αθεράπευτες. Εύκο­λα, κάτω από αυτές τις συνθήκες, εγκα­ταλείπουν το σχολείο, πέφτουν θύματα ανθρώπων με σκοτεινές επιδιώξεις, πα­ραδίδονται αχαλίνωτα στις ηδονές και καταφεύγουν στους τεχνητούς παραδεί­σους των ναρκωτικών, αναζητώντας μά­ταια εκεί αυτό πού στερήθηκαν στην οι­κογενειακή ζωή. Γι' αυτό και αρκετά άπ' αυτά οδηγούνται τελικά σε αυτοκτονία.

Ένα δεύτερο αρνητικό αποτέλεσμα τής σε τόσο μεγάλο βαθμό διαλύσεως τής οικογένειας είναι ή διαφθορά όλης τής κοινωνικής ζωής. Και βέβαια αυτό είναι απόλυτα κατανοητό και αναμενό­μενο. Αφού το κύτταρο τής κοινωνικής ζωής είναι αρρωστημένο, είναι φανερό ότι θα αρρωστήσει όλο το σώμα τής κοι­νωνίας. Και ή ασθένεια αυτή είναι σή­μερα παραπάνω από ορατή. Τα φαι­νόμενα τής διαφθοράς δεν αποτελούν πλέον εξαίρεση. Οι φυλακές έχουν γεμί­σει ασφυκτικά, τα σχολεία φθείρουν και φθείρονται, ή πολιτική ζωή αποπνέει φρικτή δυσοσμία, ή τέχνη εκφυλίζεται, το όλο σύστημα καταρρέει.

Αν τώρα θελήσουμε νά σημειώσουμε κάποιους από τούς σοβαρότερους λό­γους πού οδήγησαν σ' αυτό το κατάν­τημα την οικογένεια, θα βρεθούμε σε με­γάλη δυσκολία, διότι θα πρέπει νά δια­λέξουμε ανάμεσα από πλήθος παραγόν­των πού διεκδικούν αποφασιστικό μερί­διο ευθύνης στη δημιουργία του προ­βλήματος.

Για τον λόγο αυτό οι αιτίες πού δημι­ούργησαν και επιδεινώνουν το πρό­βλημα τής διαλύσεως τής οικογενείας, καθώς και οι δυνατότητες αντιμετωπί­σεως του και το ανάλογο χρέος του κα­θενός μας, θα αποτελέσουν περιεχόμε­νο ενός άλλου άρθρου.

Τώρα τούτο μόνο νά σημειώσουμε. Αν τα φοβερά φαινόμενα διαλύσεως τής οι­κογενείας μας δημιουργούν αισθήματα απογοητεύσεως και απελπισίας, ας μη λησμονούμε ποτέ τον λόγο του μεγάλου αποστόλου Παύλου πού λέγει ότι «ου έπλεόνασεν ή αμαρτία, ύπερεπερίσσευσεν ή χάρις»· εκεί πού πλήθυνε υπερ­βολικά ή αμαρτία, δόθηκε από τον Θεό υπεράφθονη ή θεία χάρις (Ρωμ. ε' 20). Και αυτό σημαίνει ότι μέσα σ' αυτές τις πολύ άθλιες συνθήκες για σωστή οικο­γενειακή ζωή, ή Χάρις του Θεού παρέ­χεται πλουσιότερη στις καλοδιάθετες και επιδεκτικές ψυχές και αναπληρώνει με το παραπάνω την απουσία των σωστών συνθηκών.Γι’ αυτό και ή καταφυγή μας στον πολυεύσπλαχνο Δημιουργό μας, τον αληθινό έν Τριάδι Θεό μας, είναι σ' αυτούς τούς

καιρούς περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε αναγκαία, και μακάριοι όσοι αυτό το κατανοήσουν εγκαίρως και το θέσουνσε εφαρμογή επιμελώς.

Η ΛΥΣΙ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ

Ένα πλοίο έτοιμο νά ναυαγήσει.Έτσι αρχίσαμε στο προηγούμενό μας άρθρο την περιγραφή της μεγάλης τραγωδίας στην οποία έχει καταλήξει ή σύγχρονη οικογένεια. Περιγράψαμε εκεί σε γενικές γραμμές την διάλυση της οικογενείας και τα τρα­γικά αποτελέσματα αυτής τής διαλύσε­ως στη ζωή των παιδιών άλλά και όλης τής κοινωνίας.Ποιοι όμως είναι οι πιθανοί λόγοι πού οδήγησαν την οικογένεια σε διάλυση σε τόσο μεγάλο βαθμό;Χωρίς αμφιβολία δεν υπάρχει μία μό­νο αιτία ούτε είναι εύκολο νά επιση­μανθούν όλοι οι παράγοντες πού συν­τελούν στη διάλυση τής οικογενείας.

Είναι ασφαλώς ή γενική απομάκρυνση από τον Θεό, ή αποστασία από το θέ­λημα του ή βασική αιτία πού διαλύει την οικογένεια. Είναι ή αχαλίνωτη επιδίωξη τής φιληδονίας και πολλοί άλλοι ακόμη λόγοι.Υπάρχει όμως παραπάνω από όλα και κάτι ιδιαίτερα καταστροφικό για την οικογενειακή ζωή, Αφοί ο Ίδιος ο Κύ­ριος μας το θεώρησε ως αίτια για την οποία ο άνθρωπος μένει έξω από τη σωτηρία, χωρίζεται από τον Θεό.

Είναι ή μανιώδης φιλοχρηματία. Γι' αυ­τό και ο Κύριος ξεκάθαρα το τό­νισε: «Ού δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά», είπε (Ματθ. ς' 24).Νά λοιπόν μία βασική αιτία για την οποία σήμερα περισσότερο από οποτεδήποτε άλλοτε διαλύ­εται ή οικογένεια. Έχει κυριαρχή­σει καθολική δουλεία στον μα­μωνά, στο χρήμα. Σαν μεταδοτική ασθένεια έχει κυριαρχήσει σε ό­λα τα στρώματα τής κοινωνίας ή ακατάσχετη μανία του πλουτι­σμού. Συχνά βέβαια ή αναζήτηση του άφθονου χρήματος εμφα­νίζεται ως αναπόφευκτη οικογε­νειακή ανάγκη: τα έξοδα για τα παιδιά είναι πολλά! Έτσι κατ' α­νάγκην οδηγήθηκε ή γυναίκα έ­ξω από το σπίτι, νά εργασθεί και αυτή. Άλλά το πρόβλημα δεν βρίσκεται εκεί. Αν έμενε μόνο σε μία απλή εργασία, το πρόβλημα θα ήταν ελεγχόμενο.

Ουσιαστικό πρόβλημα δημιουργείται από τη στιγμή πού και ή γυναίκα και ο άνδρας ουσιαστικά έξαφανίζονται από το σπίτι, εργάζονται εξαντλη­τικά, χάνονται από την οικογένεια, χά­ριν - υποτίθεται! - της οικογενείας. Από κάποιο δηλαδή σημείο και πέρα ή κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο. Ή οικογενειακή ζωή ουσιαστικά καταρ­γείται. Άγχος, τρέξιμο, εκνευρισμοί, φω­νές είναι τα συνήθη πρώτα συμπτώ­ματα. Πλήρης έλλειψη επικοινωνίας και κοινής ζωής στο σπίτι είναι ή κατάληξη. Και λίγο μετά το διαζύγιο.

Τι θα πρέπει νά γίνει; Υπάρχει λύση στο πρόβλημα; Είναι κατορθωτό νά ξεφύγει ή οικογένεια από αυτό το κατα­στροφικό κατρακύλισμα; Υπάρχει δι­έξοδος από αυτά τα σκοτεινά αδιέξ­οδα;

Δυστυχώς, κάτω από τις σημερινές συνθήκες και με τούς ρυθμούς με τούς οποίους εξελίσσεται το φαινόμενο, ή πιθανότητα για μία συνολική ανα­στροφή μοιάζει με απατηλή ελπίδα. Μόνον ίσως μία μεγάλη παγκόσμια δο­κιμασία θα μπορούσε νά αλλάξει αυτή την καταστροφική πορεία. Και ενδε­χομένως με τέτοιο τρόπο θα επέμβει κάποια μέρα ο Θεός για νά αλλάξει την πορεία του κόσμου.

Αν όμως μία γενική αλλαγή είναι θέ­μα πού ξεπερνάει τις δυνατότητες μας, ή αλλαγή μέσα στο δικό μας οικο­γενειακό περιβάλλον δεν είναι ούτε α­πρόσιτη ούτε μακρινή. Δύσκολη μεν, κατορθωτή όμως.

Πρωτίστως απαιτείται νά συνειδητο­ποιήσουμε την αξία της οικογενείας. Ή οικογένεια είναι εξαίρετο δώρο του Θεού. Δεν είναι μία απλή ανθρώπινη συνθήκη. Είναι ένα θαύμα! Είναι μία κοινωνία κατ' άπομίμησιν της θεϊκής κοινωνίας, της κοινωνίας του Τριαδικού Θεού, του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Είναι ιερός και άγιος χώρος, μέσα στον όποιο ο Θεός δημιουργεί νέους κατά χάριν θεούς. «Μυστήριον μέγα» ονομάζει ο από­στολος Παύλος την Εκκλησία και με αυτό το μέγα μυστήριο παραλληλίζει τον Γάμο και την οικογένεια (Εφ. ε' 32).

Επομένως το ασύλληπτου άξιας θε­ϊκό δώρο οφείλουμε νά το κρατήσου­με με κάθε θυσία. Είναι κρίμα νά το εκ­ποιούμε έναντι ευτελούς τιμήματος ε­πίγειας «ευτυχίας». Ούτε τα χρήματα, ούτε τα κτήματα, ούτε ή οποιαδήποτε εγκόσμια δόξα μπορούν νά αντιστα­θμίσουν την απώλεια αυτής τής ιερής κοινωνίας πού είναι ή οικογένεια. Πιο απλή ζωή, φτωχικότερη διαβίωση, με κάποιες στερήσεις, ακόμη και νόμιμων απολαύσεων, είναι πολύ μικρές θυ­σίες, προκειμένου νά διαφυλαχθεί ή οικογενειακή ζεστασιά, ή γλυκύτητα και ή χαρά τής κοινωνίας των προσώ­πων, πού είναι ευτυχία απίστευτα με­γάλη.

Ας μη μάς τρομάζουν τα προβλήμα­τα. Τα προβλήματα αυξάνουν, δεν μει­ώνουν την χαρά και την ευτυχία στην οικογένεια.Και νά μη λησμονούμε ότι πάνω άπ'όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες και θυσίες βρίσκεται ο ίδιος ο Θεός. Ένα τόσο μεγάλο δώρο πού χάρισε στον άνθρωπο δεν το αφήνει απροστάτευτο. Εκείνος έχει μετρημένες ως και τις τρίχες τής κεφαλής μας. Συνεπώς,είναι ποτέ δυνατόν νά αδιάφορη για τα μεγάλα και σοβαρά προβλήματα μας;

Ας του εναποθέτουμε επομένως με πίστη τα ζητήματα μας και ας μην αμφιβάλλουμε ότι θα προστατεύσει την οικογένεια μας και θα τής χαρίσει μαζι με τα απαραίτητα επίγεια αγαθά και την χαρά τής Βασιλείας του.

Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑΣ

Ό γάμος, αγαπητοί μου, ο γά­μος, είπαμε σε προηγούμενη ο­μιλία, είναι ιερός θεσμός, είναι θεοσύστατο μυστήριο της άγιας μας εκκλησίας. Έτσι τον πίστευαν γενεές γενεών. Άλλά στην εποχή μας, εποχή υλισμού, διαφθοράς και απιστίας, το μυστήριο αυτό χτυπιέται από όλες τις με­ριές. Ό γάμος περιφρονείται και ξευτελίζεται όσο ποτέ άλλοτε. Αντί του γάμου μία άλλη λέξις ακούγεται παντού, μία λέξις πού σαν καραμέλλα τήν πιπιλίζουν μικροί και μεγάλοι, ή λέξις σεξ. Όχι, λένε, δεσμά, άλλ' ελευ­θερία απόλυτη στις σαρκικές σχέσεις άντρων και γυ­ναικών. Σκοπός ή σαρκική άπόλαυσις, ή ηδονή.

Ό γάμος σαν μυστήριο με σκοπό τη συμπλήρωση, τήν αρμονική συμβίωση και τήν τεκνογονία έχει σήμερα πολλούς εχθρούς. Χτυπιέται από παντού. Χτυ­πιέται πρώτα - πρώτα απ’ τούς ανθρώπους εκείνους πού έχουν κηρυχθεί υπέρ της ελευθερίας των σχέσεων άντρων και γυναικών. Αυτοί οι άνθρωποι δεν θέλουν νά παντρευτούν. Μένουν ελεύθεροι και οπότε θέλουν βρί­σκουν γυναίκες και Ικανοποιούν τις ορμές τους. .. Και τέτοιοι είναι πολλοί. Ζουν στην ασωτία. Περνούν τα χρόνια, ασπρίζουν τα μαλλιά τους, πέφτουν οι δυνάμεις τους, άλλά τό πάθος της ακολασίας είναι τόσο ι­σχυρό στους ανθρώπους αυτούς, ώστε μέχρι τα βαθειά γεράματα εξακολουθούν νάνε κυνηγοί γυναικών.

Αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν ευλογημένο γάμο, δεν συνδέονται νόμιμα με μία γυναίκα, άλλά σαν άλο­γα ζώα έρχονται σε σεξουαλικές σχέσεις με πέν­τε, δέκα, δεκαπέντε, πενήντα γυναίκες. Είναι πολύγαμοι. Εννοείται, ότι στο ζήτημα αυτό της σατανικής πολυγαμίας των άντρων δεν φταίνε μονάχα οι άντρες' φταίνε κι' οι γυναίκες. Για­τί αν όλες οι γυναίκες ζούσαν με σωφροσύνη και εγ­κράτεια και κρατούσαν σε απόσταση τούς άντρες, θα αναγκάζονταν όλοι οι άντρες νά ζητήσουν νόμιμες γυ­ναίκες κι' έτσι νά μη μείνει γυναίκα ανύπαντρη.

Ό γάμος, ο χριστιανικός γάμος, χτυπιέται επί­σης κι' άπ' τούς άλλους εκείνους, πού έρχονται σε νό­μιμο γάμο, άλλά δεν περνά πολύς καιρός άπ' τη μέρα πού τέλεσαν τό μυστήριο και τρέχουν στους δικηγό­ρους και ζητούν διαζύγιο. Δεν τόχουν τίποτα νά λύ­σουν τόν ιερό δεσμό και νά συνάψουν νέο γάμο, κι' αν δεν μπορούν νά πάρουν διαζύγιο, νά ζουν παρά­νομα μ' άλλες γυναίκες. Χιλιάδες είναι τα ζευγάρια πού ζούνε παράνομα, θα πλησιάζουν στη μικρή μας πατρίδα τις εκατό χιλιάδες. Δεν υπάρχει σχεδόν χω­ριό πού νά μην έχει τουλάχιστον ίνα παράνομο ζευ­γάρι. Τό τι γίνεται δε στην Αθήνα είναι φοβερό. Και σύλλογο ακόμα έχουν ιδρύσει και πιέζουν τό κράτος νά ψήφιση τό αυτόματο διαζύγιο.

Ό χριστιανικός γάμος χτυπιέται τέλος και άπ' τους άλλους εκείνους, πού έκαναν νόμιμο γάμο, συζούν αρμονικά με τη γυναίκα τους, δεν πηγαίνουν σε ξένες γυναίκες, δεν ζητάνε διαζύγιο, άλλά κάνουν κάποιο άλλο αμάρτημα, πού κλονίζει τό γάμο εκ θεμελίων, γιατί ματαιώνει έναν άπ' τούς κυρίους σκοπούς του γάμου. Ό σκοπός δε αυτός είναι ή τεκνογονία είναι, όπως λένε οι ωραίες ευχές της Εκκλησίας, oι νεόνυμ­φοι νά φέρουν παιδιά στον κόσμο, πού νάνε ή χαρά και ή ευφροσύνη των γονέων. Άλλ' οι άνθρωποι αυτοί δεν ακούνε τη φωνή του Θεού πού διατάζει την τεκνο­γονία. Δεν θέλουν νά γεννήσουν παιδιά. Γεννούν ένα ή δύο. Και γιά νά μη γεννήσουν άλλα μεταχειρίζονται διάφορα σατανικά μέσα, πού ντρέπεται κανένας νά τα ονομάσει. Δεν αφήνουν νά φυτρώσει μέσα στα σπλά­χνα της γυναίκας τό λουλούδι πού λέγεται παιδί. Κι' αν κατά λάθος ρίζωση παιδί στην κοιλιά της μάνας, τότε άντρας και γυναίκα πηγαίνουν σε γυναικολογικές κλινικές, πληρώνουν ασυνείδητους γιατρούς, κά­νουν εκτρώσεις και κομματιάζουν και πετούν τα έμ­βρυα σαν σκουπίδια μέσα στις λεκάνες και τούς νερο­χύτες των κλινικών. Ειδικός καθηγητής του πανεπιστη­μίου λέει ότι οι εκτρώσεις στην Ελλάδα φτάνουν τό χρόνο τις τρακόσες χιλιάδες. Φοβερή κατάστασις!

Οι άνθρωποι σήμερα αποφεύγουν τα παιδιά. Τα περιορίζουν σ' ένα ή δύο, όπως είπαμε. Στα εφτά χρό­νια πού είμαι επίσκοπος στη Φλώρινα, στη μικρή αύ­τη ακριτική πόλη, έχουν περάσει άπ' τό γραφείο μου γιά διαφόρους λόγους πάνω από πεντακόσια άτομα, πού κατέχουν διάφορες θέσεις και μερικοί ύψιστα αξιώματα στην κοινωνία. Μία άπ' τις πρώτες ερωτήσεις πού α­πευθύνω στον καθένα πού με επισκέπτεται είναι: Έχετε παιδιά;

Κι’ ή στερεότυπη άπάντησις πού παίρνω από όλους γενικά είναι: Έχω ένα ή έχω δύο. Σπά­νια νά βρεθεί κανένας με τρία παιδιά. Πολύτεκνος καν­ένας. Όλοι δε δικαιολογούνται και λένε ότι λόγοι οι­κονομικοί δεν τούς επιτρέπουν νά δημιουργήσουν με­γάλη οικογένεια. Δεν φτάνουν, λένε, τα λεφτά πού παίρνουμε...

Δεν φτάνουν τα λεφτά! Άλλά δεν είναι αυτή ή κυρία αίτια πού δεν κάνουν παιδιά. Γιατί υπάρχουν άλλοι άνθρωποι, με πολύ λιγότερα οικονομικά, κι' όμως έχουν δημιουργήσει πολυμελείς οικογένειες με πέντε, έξι και οχτώ παιδιά. Κάποιος πού με επισκέ­φτηκε τελευταία έχει ανεβεί σε ύψιστη θέση μέσα στο Έθνος. Φιλότιμος άνθρωπος, εργατικός, κοπίασε, εξε­λίχθηκε και κατέλαβε επάξια τη θέση πού κατέχει. Παίρνει μισθό περίπου τριάντα χιλιάδες τό μήνα έκτος από τα έκτακτα. Παιδιά; Δύο μονάχα! Δύο παιδιά; του λέω. Κουράστηκα, αγαπητέ, ν' ακούω όλους σας πού ανήκετε στα ανώτερα κλιμάκια της κοινωνίας νά λέτε ότι έχετε δύο παιδιά. Τόν ήλεγξα. Τό αποτέλε­σμα ήταν νά δεχτή τόν έλεγχο και νά ομολογήσει με συγκίνηση τα έξης.

—Κατάγομαι από ένα μικρό χωριό του Μωριά. Ό πατέρας μου φτωχός, πάμφτωχος. Έφερε στον κόσμο δεκατέσσερα παιδιά. Κι' εγώ είμαι ο τελευταίος. Όλοι με τη βοήθεια του Θεού έχουμε αποκατασταθεί.. .

—Δεκατέσσερα παιδιά, του λέω, ο φτωχός πατέ­ρας σου, κι' εσύ μονάχα δύο; Είδες τό θαύμα μέσα στην πατρική σου οικογένεια και δεν θέλησες νά επαναληφθεί και στη δική σου; Τι άραγε νάνε εκείνο πού έκανε τόν πατέρα σου νά γέννηση δεκατέσσερα παι­διά; τόν ρώτησα.

Κι' εκείνος μου απάντησε:

—Σεβασμιώτατε, νά πούμε τήν αλήθεια ο πα­τέρας μου ήταν φτωχός, άλλά πίστευε βαθειά στο Θεό. Πίστευε πώς ο Θεός δεν θ' αφήσει τήν πολυμελή του οικογένεια, όπως και δεν τήν άφησε.

Ή απιστία, νά ή κυριώτερη αιτία πού τα αντρό­γυνα δεν θέλουν νά γεννήσουν παιδιά. Αυτή σπρώχνει νά κάνουν όλα εκείνα τα αμαρτήματα πού σκοπό έχουν νά παρεμποδίσουν ή νά σκοτώσουν τη ζωή πού έρχεται. Ας τό πούμε καθαρά — ή αλήθεια σώζει: Όσοι και όσες με σατανικά μέσα αποφεύγουν νά κάνουν παιδιά, είναι φονιάδες, είναι δολοφόνοι. Δολοφονούν α­θώες υπάρξεις. Τα χέρια τους στάζουν αίμα, και θα τιμωρηθούν άπ' τό Θεό. Πολλοί άπ' αυτούς τιμωρούν­ται και στον κόσμο αυτό. Γιατί οι γυναίκες πού απο­φεύγουν τα παιδιά γίνονται μελαγχολικές, νευρικές, καρδιακές, και πολλές πεθαίνουν από καρκίνο μή­τρας και μαστών. Καταστροφή, προοίμιο της αιωνίου κολάσεως.

Αγαπητοί μου! Οι πολύτεκνοι είναι ευλογημένοι άπ' τό Θεό, είναι ήρωες της κοινωνίας, είναι πρόσωπα, προς τα όποια Εκκλησία και πολιτεία, όχι μόνο με λόγια άλλά και με έργα, πρέπει νά δείξουν τήν αγά­πη τους, και νά γίνουν ή ζωντανή άπόδειξις της προ­νοίας του Θεού στον κόσμο. Άλλά ποια μέτρα πρέ­πει νά ληφθούν υπέρ των πολυτέκνων θα πούμε σε άλλη ομιλία.(π.Αυγουστίνος Καντιώτης «ΚΟΙΝΩΝΙΚΑΙ ΠΛΗΓΑΙ» 1974)

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ;

Η τελευταία πράξη της τραγωδίας γύρω από τον γάμο και την οικογένεια θα αρχίσει σε λίγο να παίζεται στο θέατρο του παρα­λόγου της σημερινής ελληνικής κοινω­νίας με το νομοσχέδιο για την ελεύθερη συμβίωση πού ετοιμάζει και προωθεί το Υπουργείο Δικαιοσύνης. Το νομοσχέ­διο έρχεται νά προστεθεί σε μία αλυσί­δα αφρόνων ενεργειών των κυβερ­νήσεων των τελευταίων δεκαετιών, οι όποιες τραυμάτισαν καίρια τον θεσμό του γάμου και ουσιαστικά διέλυσαν την οικογένεια.

Το έτοιμαζόμενο σχέδιο νόμου θα δί­νη την δυνατότητα σε άτομα διαφορε­τικού φύλου πού επιθυμούν νά συμβιώ­νουν χωρίς γάμο νά επισημοποιούν την σχέση τους με απλή συμβολαιογραφική πράξη. Με τον τρόπο αυτό οι συμβαλ­λόμενοι θα απολαμβάνουν τις νομικές ωφέλειες του γάμου, χωρίς όμως την δέσμευση και τις απαραίτητες υποχρεώ­σεις πού συνεπάγεται ο γάμος. Ή νο­μοθετική αυτή ρύθμιση στηρίζεται σε μία απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρί­ου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ή όποια έχει υπαγάγει και την εξώγαμη συμβίωση στο άρθρο 8 της «Ευρωπαϊκής Σύμ­βασης Δικαιωμάτων του Άνθρωπου», με το όποιο προστατεύεται ή ιδιωτική και οικογενειακή ζωή.

Άλλά ή απόφαση αυτή δεν είναι υ­ποχρεωτική για τα κράτη - μέλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Τότε γιατί την νομοθετεί ή Κυβέρνηση; Το κάνει, λέ­νε, προκειμένου νά δώσει λύση σε ένα υπαρκτό κοινωνικό πρόβλημα της ε­ποχής: το πρόβλημα των ζευγαριών πού ζουν μαζί, δεν θέλουν όμως νά κά­νουν γάμο. Νομοθετεί επομένως για νά τούς εξασφάλιση βασικά δικαιώματα: ασφαλιστικά, περιουσιακά, κληρονομι­κά, φροντίδας των παιδιών κ.τ.λ.

Γιατί όμως αυτοί επιλέγουν την ελεύ­θερη συμβίωση; Την επιλέγουν, όπως οι ίδιοι ομολογούν, για νά μπορούν νά χωρίζουν εύκολα, διότι στον γάμο είναι δυσκολότερη και χρονοβόρα ή έκδοση διαζυγίου. Απορρίπτουν, εννο­είται, τελείως τον γάμο, όχι μόνο τον εκκλησιαστικό άλλά και τον πολιτικό. Επομένως ξεκινούν την σχέση τους με την σκέψη του χωρισμού, ακόμη κι αν συμβεί νά αποκτήσουν στο μεταξύ παι­διά. Και έρχεται τώρα ή Πολιτεία, αντί νά αποθαρρύνει, νά ενθαρρύνει αϊτοί του είδους τις προσωρινές σχέσεις πού δημιουργούν αναρίθμητα προβλήματα.

Τι πρόκειται νά συμβεί; Ό υπουργός ομίλησε για αποφυγή διακρίσεων, για κατανόηση των αδυνάτων, και άλλα πα­ρόμοια. Πόσο λάθος κάνει! Ακόμη κι αν κάποια προβλήματα λυθούν, πολύ περισσότερα θα δημιουργηθούν, όπως έγινε στις άλλες χώρες, όπου, μετά την ψήφιση του νόμου, ο αριθμός των έκτος γάμου γεννήσεων αυξήθηκε δραματι­κά. Στη Γαλλία π.χ. τα παιδιά ανύπαν­δρων ζευγαριών αυξήθηκαν μέσα σε λίγα χρόνια από το 40% στο 50,5% του συνόλου των παιδιών.

Στην Ελλάδα το ποσοστό των έκτος γάμου γεννήσεων είναι πολύ χαμηλό. Περίπου 5%, την ώρα πού στις νότιες χώρες τής Ευρωπαϊκής Ενώσεως είναι 10%, ενώ στις βόρειες, τις Σκανδιναβι­κές, ανέρχεται στο 50%.

Ή διαφορά δε βορείων και νοτίων οφείλεται στο ότι δεν υπάρχει στις χώ­ρες του Νότου κρατική πρόνοια για τα ζευ­γάρια πού συμβιώνουν ελεύθερα, πράγμα πού λειτουργεί αποτρεπτικά προς όσους θα επέλεγαν τέτοια συμβίωση. Και όμως αυτό έρχεται νά το προσφέρει τώρα ή Κυβέρνηση σπρώχνοντας κυριολεκτικά τούς νέους προς αύτη την επιπόλαιη σχέση και οδηγώντας την Ελλάδα σε τραγικό κατάντη­μα! Θα αυξηθεί δηλαδή δραματικά και εδώ ο αριθμός των έκτος γάμου παιδιών, τα όποια, καθώς οι γονείς τους εύκολα θα χωρίζουν, θα αισθάνονται προδομένα και θα βασανίζονται από πλήθος ψυχολογικά προβλήμα­τα, αφού θα μεγαλώνουν χωρίς την ζεστα­σιά της αγάπης και των δύο γονέων τους.

Ό Υπουργός Δικαιοσύνης διαβεβαίωσε τον Μακαριότατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών ότι ή Πολιτεία λαμβάνει μεν αυτά τα μέτρα για τις ελεύθερες συμβιώσεις, παράλληλα όμως θα στήριξη την οικογένεια. Ομιλεί για στήριξη της οικογενείας, την ώρα πού με άλλη διάταξη του ιδίου νομοσχεδίου συντομεύει τον χρόνο εκδόσεως του αυτομάτου διαζυγίου από τα 6-8 χρόνια πού διαρκεί τώρα, στα 2-4! Αυτό θεωρεί στήριξη τής οικογενείας ο κύριος υπουργός; Άλλά αυτό είναι κάτι πα­ραπάνω από υπονόμευση, είναι πλήρης διάλυση!

Στην ίδια συνάντηση με τον Αρχιεπίσκο­πο ο κ. υπουργός απέκλειε το ενδεχόμενο νά νομοθετηθεί μελλοντικά ανάλογη ρύθμιση για άτομα του ιδίου φύλου. Ό ίδιος όμως σε συνέντευξη του σε μεγάλη εφημερίδα των Αθηνών άφηνε το θέμα ανοικτό. Με α­ποτέλεσμα, άποθρασυμένοι όσοι συμβιώ­νουν με άτομα του ιδίου φύλου και εκμε­ταλλευόμενοι κάποιο κενό του νόμου περί πολιτικού γάμου, νά ετοιμάζονται με την υποστήριξη κόμματος τής αντιπολιτεύσεως νά τελέσουν γάμο σε δημαρχεία, των ό­ποιων οι δήμαρχοι πρόσκεινται στο συγκεκριμένο ραγδαίως ανερ­χόμενο κόμμα. Εξέλιξη τραγική!

Διαβεβαίωσε ακόμη ο κ. υπουρ­γός τον Μακαριότατο ότι το ζήτη­μα θα γινόταν αντικείμενο προσ­εκτικής μελέτης και ότι το νομο­σχέδιο θα κατετίθετο στη Βουλή αργότερα, στις αρχές του καλο­καιριού. Ήδη όμως, σύμφωνα με πληροφορίες των εφημερίδων, το νομοσχέδιο θα κατατεθεί συντομότατα, μέσα στις αμέσως επόμε­νες ήμερες, και δεν αποκλείεται, όταν θα κυκλοφορήσει το τεύχος αυτό του περιοδικού, ή σχετική ρύθμιση νά είναι ήδη νόμος του κράτους.

Τελικά ποιόν άραγε εμπαίζει ο κύριος υπουργός; Τον Αρχιεπί­σκοπο; Τον ελληνικό λαό; Τον ί­διο τον εαυτό του; Κρίμα! Διότι ο ίδιος τονίζει ότι είναι άνθρωπος τής Εκκλησίας. Και αληθεύει άρα­γε αυτό πού εγράφη, ότι το σχέδιο νόμου είναι παλαιότερο, δεν τολμούσε όμως νά το προώθηση ή Κυβέρνηση λόγω τής σθεναρός αν­τιστάσεως του μακαριστού Αρχι­επισκόπου Χριστοδούλου; Και ότι το προωθεί τώρα, αιφνιδιάζοντας τον νέο Αρχιεπίσκοπο, πριν αυτός προφθάσει νά ενημερωθεί επί των ποι­κίλων προβλημάτων; Αν είναι έτσι το πράγμα, είναι πολύ περισσότερο από λυπηρό. Είναι δόλος!

Και προς τι ή επίσπευση καταθέσε­ως του νομοσχεδίου; Μήπως οφείλεται στον φόβο αντιδράσεως του λαού, μετά μάλιστα την αυστηρή ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου, πού θεωρεί την ρύθμιση «καταστροφική βόμβα στα θεμέλια τής χριστιανικής οικογενείας και όλης τής ελληνικής κοινωνίας»;

Ό γάμος, κύριε υπουργέ, ακόμη και για τούς ειδωλολάτρες, ήταν πάντοτε ιερός και άπελάμβανε τής εξαιρετικής προστασίας του κράτους. Ήταν «συνά­φεια ανδρός και γυναικός, συγκλήρωσις του βίου παντός, θείου και ανθρωπίνου δικαίου κοινωνία», κατά τον περίφημο ορισμό του Ρωμαίου νομικού Μοδεστίνου. «Συγκλήρωσις του βίου παντός»! Όχι πρόσκαιρη ελεύθερη συμβίωση και θεσμός διαλυόμενος στην πρώτη δυσκολία με αυτόματα και συναινετικά διαζύγια, όπως αφρόνως τον καταντή­σαμε στην εποχή μας.

«Συγκλήρωσις του βίου παντός»! Κοινή πορεία των συζύγων για όλη τους την ζωή. Τα νομοθετούσαν αυτά οι Ρωμαίοι τότε, και αλλάζουμε εμείς το θεϊκό και το ανθρώπινο δίκαιο σήμε­ρα; Πολύ περισσότερο πού για τούς πιστούς Χριστιανούς ο γάμος είναι Μυ­στήριο και μάλιστα Μυστήριο μεγα­λειώδες, το όποιο όχι μόνο ενώνει τούς συζύγους για όλη τους την ζωή, άλλά και τούς κατευθύνει στην αιωνιότητα, στην Βασιλεία του Θεού! Τόσο μεγάλο Μυστήριο, πού ο απόστολος Παύλος το παραλληλίζει με την ένωση του Χρι­στού προς την Εκκλησία: «Το μυστήριον τούτο μέγα εστίν, έγώ δέ λέγω εις Χριστόν και εις τήν έκκλησίαν», γράφει (Εφ. ε' 32)!

Στο Μυστήριο του γάμου οι σύζυγοι ενώνονται με τον Χριστό και Εκείνος, ο Χριστός, είναι πού τούς ενώνει και αυτούς σε αδιάσπαστη ένωση, ένωση ή οποία υπερβαίνει ακόμη και τον θάνα­το! Μέσα σ' αυτόν τον γάμο οι σύζυγοι ενισχύονται από την παντοδύναμη Χάρι του Θεού, ώστε νά προχωρήσουν μαζί και μαζί νά απολαύσουν τις χαρές άλλά και νά αντιμετωπίσουν τα προβλήματα και τις δυσκολίες τής ζωής.

Βέβαια πρέπει νά αναγνωρίσουμε ε­δώ με κάθε ειλικρίνεια ότι κατά τα τε­λευταία κυρίως χρόνια το ιερό Μυστή­ριο του γάμου σε πάρα πολλές περι­πτώσεις έχει καταντήσει μία τόσο έν­τονα κοσμική εκδήλωση, πού αντί νά ελκύει την Χάρι του Θεού, μάλλον προ­καλεί την δίκαιη οργή του. Αυτό οφείλει νά αποτελέσει σημείο ουσιαστικής αυ­τοκριτικής από τούς ποιμένες τής Εκ­κλησίας μας, διότι οι φοβεροί νόμοι διαλύσεως τής οικογενείας ίσος νά α­ποτελούν στο τέλος ένδειξη τής μεγά­λης αποδοκιμασίας του Θεού για την συνεχιζόμενη βεβήλωση του ιερού Μυ­στηρίου.

Ή οικογένεια έχει σχεδόν διαλυθεί. Και έρχεται τώρα ή Κυβέρνηση νά την διάλυση ακόμη περισσότερο και νά εύτελίση την ευλογημένη ένωση των συζύγων σε απλή συμβολαιογραφική πράξη. Και δεν αναλογίζεται τις φοβερές συνέπειες ενός τέτοιου εγχειρήματος; Δεν καταλαβαίνει ότι είμαστε πολύ μικροί για νά κάνουμε ένα τόσο μεγάλο έγκλημα σ' αυτόν τον πολυπροδομένο τόπο, αλλάζοντας νόμους αιώνων και χιλιετιών;

'Ας ύπαρξη συναίσθηση και μετάνοια,έστω και την τελευταία στιγμή, πριν είναι πολύ αργά νά αποφευχθεί ή διαφαινόμενη καταστροφή μας! (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

368_Ἡ Οἰκία Στεφανᾶ, πρότυπον χριστ. Οἰκογενείας - π.ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ (ΙΓ' Ματθαίoυ)

https://www.youtube.com/watch?v=TdVYv8yEV0U

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ