ΑΝΕΣΗ Η ΑΝΑΠΑΥΣΗ;

Η σύγχρονη πολιτισμένη κοινωνία είναι κοινωνία αφθονίας, πλού­του και ανέσεων. Ή αλματώδης τεχνολογική πρόοδος, τα συστή­ματα αύτοματισμού,ή εκπληκτική ανάπτύξη και διάδοση των ηλεκτρονικών μέ­σων έκαμαν πλέον πολύ απλά αυτά πού άλλοτε ήσαν αδιανόητα. Πολλά πράγμα­τα πού άλλοτε ήθελαν κόπο και προσπά­θεια, γίνονται στην εποχή μας εύκολα, ευχάριστα, άνετα. Δυνατότητες πού λίγα χρόνια πριν δεν μπορούσαμε να τις φαν­τασθούμε, είναι σήμερα προσιτές στους περισσότερους.Αυτή ή νέα πραγματικότητα έχει ως συνέπεια να άλλάζn ή ζωή μας τρόπους, ήθος, προοπτικές. Και αυτό γιατί οι σύγ­χρονες δυνατότητες, που κάνουν τα πάν­τα σχεδόν εύκολα, δημιουργούν μία νέα νοοτροπία, οτι ό κόπος είναι κάτι κακό, και το δύσκολο δεν πρέπει να ύπάρχn στη ζωή μας. 'Όλα πρέ­πει να είναι εύκολα, και καν­είς δεν δικαιούται να άφαι­ρέσn την άνεση από τη ζωή μας

'Όμως κάτι πα­ράδοξο συμβαί­νει, που δεν ύπηρχε ίσως σ' άλλες εποχές, τουλάχιστον στην έκταση πού παρατηρείται σή­μερα. Στην εποχή των καταπληκτικών ανέσεων σπανίζουν οι άνθρωποι πού νιώθουν εσωτερικά αναπαυμένοι, πού είναι αληθινά ειρηνικοί και πραγματικά χαρούμενοι, πού ζουν συμφιλιωμένοι με το περιβάλλον τους και προ πάντως με τον εαυτό τους, που νιώθουν άνετα μέσα τους. Μπορεί πολλοί να ζουν μέσα στην αφθονία, στον πλούτο, στην πολυτέλεια και στην άνεση, αλλά να μη ζουν άνετα. Είναι ανήσυχοι, ανικανοποίητοι και φοβι­σμένοι για τη ζωή. 'Έχουν άγχος και τα­ραχή. Και δεν βρίσκουν πουθενά ησυχία. Βουλιάζουν στην αναπαυτική πολυθρό­να τους και συγχρόνως βυθίζονται σε πέλαγος ψυχικών αναστατώσεων, οπού τα κύματα της αγωνιάς, τού φόβου, της μελαγχολίας . απειλούν με πνιγμό την ψυχή τους Και τελικά νιώθουν πτωxoί μέσα στα πλούτη τους.Στριμωγμένοι μέσα στην άνεση τους.Τι φταίει γι' αυτή την αντιφατική κατάσταση; Και ποια είναι ή λύτρωση;

Την λύση του προ­βλήματος θα τη βρούµε µόνον αν δούμε τον άνθρωπο στις πραγματικές του διαστάσεις, ως ύπαρξη ψυχοσωματική. 'Όχι µόνο ως σώμα, πού έχει ανάγκη από περιποίηση, άνεση και τροφή. Άλλα κυρίως ως ψυχή αθάνατη, πού έχει τις δικές της µεγάλες αναζητήσεις και προ παντός την ανάγκη της βαθειάς εσωτερικής αναπαύσεως. Οι εξωτερικές ανέσεις δεν έχουν σχέση µέ την αθάνατη ψυχή µας. Μάλιστα αυτές μπορεί να παραπλανούν. Νά κάνουν τόν ανθρωπο νά πιστεύει ότι αν έχει περισσότερα, τότε θα νιώθn χαρούμενος. Αν όλα τα κερδίζn ευ­κολα, θα αισθάνεται πετυχημένος. Αν έxει εξωτερικές ανέσεις, θα είναι πιο ίκανοποι­ηµένος. Και εδώ βρίσκεται το λάθος. Τα πλούτη, τα κέρδη, οι ανέσεις είναι στοιχειά εξωτερικά της ζώνης. Ή ικανοποίηση, ή εί­ρηνη, ή χαρά είναι καταστάσεις της ψυχής.

Και την ψυχή µόνον ένας µπορεΊ να την χαροποιεί, να την είρηνεύn και να την άναπαύn βαθιά. Αυτός πού είπε: «Δεύτε προς µε πάντες οι κοπιωντες και πεφορ­τισµένοι, κάγω αναπαύσω υμάς» (Ματθ. ια' 28). 'Όλοι όσοι είσθε κουρασμένοι και φορτωμένοι από το βάρος της αμαρτίας και των θλίψεων ελατέ σε µένα, και εγώ θα σας αναπαύσω.

Αν παρ' όλες τις ανέσεις του ό σημερινός άνθρωπος είναι ό κουρασμένος άνθρωπος, αυτό οφείλεται στην αμαρτία, πού στην εποχή µας επικρατεί γενικά και βασανίζει περισσότερο από κάθε τι άλλο την ανθρώπινη ψυχή. «Αι άνοµίαι µου ... ώσεί φορτίον βαρύ έβαρύνθησαν έπ' έµέ», γράφει ό ιερός Ψαλμωδός (Ψαλ. λζ [37] 5). Το βαρύ φορτίο πού σηκώνω, αυτό πού ιδιαιτέρα µέ βαραίνει και ταλαιπωρεί, δεν είναι οι κόποι και οι θλίψεις της ζωης, οι στερήσεις και οι άλλες δοκιμασίες. Φορ­τίο βαρύ και ασήκωτο πού πιέζει αφόρητα την ψυχή, είναι οι αμαρτίες µου! Ποιος θα µέ λύτρωσα άπ' αυτές; Ποιος θα δώσn λίγη άνεση στην κουρασμένη ψυχή µου;«Άρατε τόν ζυγόν µου έφ' ύµας καί µάθετε άπ' εμού, ότι πράος είµι και ταπεινός τη καρδία, και εύρήσετε ανάπαυσιν ταις ψυχαίς ύµων», προτρέπει και υπόσχεται ό Κύριος (Ματθ. ια' 29). Λόγια πού πα­ρηγορούν και ανακουφίζουν την ψυχή τα λόγια του Χριστού! Άνθρωποι, πάρετε πάνω σας τον ζυγό της υποταγής σε µένα και στην διδασκαλία µου, υποβληθείτε πρόθυμα στον κόπο του χριστιανικού αγώνα, και µάθετε από µένα ότι είμαι πρα­ος και ταπεινός κατά το φρόνημα και την εσωτερική διάθεση, και θα βρείτε άνάπαυ­σι και ειρήνη στις ψυχές σας.'Όποιος σηκώνει τον ζυγό του Χριστού και ζει µέ υποταγή στο νόμο του, όποιος αναλαμβάνει πρόθυμα τούς κόπους της χριστιανικής ζωης, αυτός βρίσκει άνάπαυ­σι στην ψυχή του. Και όποιος, όταν σαν άνθρωπος πέσn και πληγωθεί, καταφύγει στο έλεος του Χριστού, αυτός παίρνει συγ­χώρηση και πάλι ειρηνεύει ή ψυχή του.

Τελικά την εσωτερική ανάπαυσι την έξ­ασφαλίζει, κατά παράδοξο τρόπο, ό κό­πος, ό αγώνας, ή βία επί του εαυτού µας. Οι άμετρες απολαύσεις, ή ευμάρεια, οι ποικίλες τέρψεις του κόσμου, ή αφθονία των αγαθών στρέφουν τον άνθρωπο προς τα χαμηλά, τα επίγεια και αμαρτωλά. «Ή ανεσις χαυνοί την ψυχήν», λέγει ό ιε­ρός Χρυσόστομος. Ή άνεση αποχαυνώνει, χαλαρώνει, αποπροσανατολίζει και κάνει ράθυμη την ψυχή.

Στην ταραγμένη, πολύβουη και άναστα­τωµένη εποχή µας υπάρχουν άνθρωποι ειρηνικοί και αναπαυμένοι, πού χαίρον­ται την ζωή τους. Είναι εκείνοι πού πρό­θυµα αναλαμβάνουν τούς εύλογηµένους κόπους της πνευματικής ζωης, πού άκο­λουθούν τον Χριστό όπου τούς καλεί, οι στρατευμένοι στην πνευματική στρατεία, πού δεν λατρεύουν την σύγχρονη θεά της ανέσεως, άλλα «κακοπάθουν ως καλοί στρατιωται Ιησού Χριστού» (Β' Τιµ. β' 3) και είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν τα πάν­τα για 'Εκείνον. (Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")

ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ

Πολλοί άνθρωποι μιλούν και περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα την δυσάρεστη κατάσταση της ψυχής τους πού πνίγεται μέσα στη θλίψη. Ατμόσφαιρα βαρειά μέσα τους, αφόρητη, ένα αίσθημα αποτυχίας, όλα σκοτεινά, ό­λα δυσάρεστα και δύσκολα, τίποτε καλό, καμμιά ελπίδα, πουθενά φως.

Ποιος δεν πέρασε στη ζωή του τέτοιες καταστάσεις; Ποιος δεν έζησε κάποτε τις σκοτεινές ώρες μίας αναπάντεχης απο­τυχίας, μίας βαθειάς απογοητεύσεως, κά­ποιας σκληρής αδικίας, βαρείας ασθενεί­ας, οικονομικής στενότητος ή άλλης δο­κιμασίας, πού βύθισε την ψυχή του στα μαύρα σκοτάδια ενός πόνου και μίας θλίψεως πού δεν έπαιρνε παρηγοριά; Ποιος δεν πέρασε κάποτε μέσα από τέτοιες δύσ­κολες ψυχικές καταστάσεις;

Ά, ή ψυχή μας, ή ταλαίπωρη ψυχή του άνθρωπου! Πόσο συχνά περνά από σκο­τεινές κοιλάδες, από δρόμους δύσβατους και έρημους τόπους, και αγωνιά και αγκο­μαχά στην πορεία της και καταθλίβεται!

Πολλοί παραδίδονται στις δυσάρεστες αυτές ψυχικές καταστάσεις χωρίς αντίσταση. νιώθουν τις δυνάμεις τους να χάνωνται και την διάθεση για αγώνα νά σβήνει. «Δεν γίνεται τίποτε, ή ζωή μου θα τε­λείωση μέσα στη θλίψη, δεν υπάρχει για μένα ελπίδα, με ξέχασε ο Θεός», λένε και απελπισμένοι αδρανούν.

Άλλοι πάλι κάτι προσπαθούν νά κάνουν για νά ανατρέψουν την κατάσταση πού τούς ταλαιπωρεί. Ξεκινούν ταξίδια για νά γνωρίσουν νέους τόπους και νά ξεχάσουν κάπως την θλίψη τους. Αναλαμβάνουν ποι­κίλες δραστηριότητες, προκειμένου νά α­πασχολούνται δημιουργικά και νά μη θυμούνται ό,τι τούς βαραίνει. Κάποιοι κα­ταφεύγουν στους γιατρούς και στα φάρ­μακα. Τίποτε απ’ όλα αυτά δεν είναι κακό. Και όλα μπορούν νά βοηθήσουν σε κά­ποιο βαθμό, όταν με σύνεση και ορθή καθοδήγηση χρησιμοποιούνται. Όμως όλα αυτά τα μέσα δεν λύνουν το πρόβλημα. Το απαλύνουν ή το θέτουν στην άκρη προς καιρόν, άλλά αποτελεσματικά δεν το αντιμετωπίζουν και σε οριστική λύση δεν οδηγούν.

Τι θα μπορούσε νά αποδειχθεί λυτρω­τικό σε τέτοιες καταστάσεις; Πώς είναι δυνατόν νά βρεθεί ή λύση και επομένως ή απαλλαγή από την κατάθλιψη;

Πρόσεξε, αδελφέ μου, πού συχνά σε τυ­λίγουν τα μαύρα πέπλα των θλίψεων και σε βυθίζουν στην απελπισία. Οπωσδή­ποτε στην ζωή μας αυτή δεν θα έχουμε πάντοτε καλοπέραση, άνεση, ευκολία, α­φθονία και απόλαυση. Ή ζωή μας είναι ζυ­μωμένη με τον πόνο. Αυτό είναι αλήθεια. Άλλά δεν είναι αυτό όλη ή αλήθεια.Δεν είναι μόνον έτσι τα πράγματα. Υπάρχει και ή άλλη όψη των πραγμάτων, πού δεν πρέπει νά την αγνοούμε.Ή κουρασμένη ψυχή μας στις δόκιμασίες σαστίζει, λυγίζει, τα χάνει. Και τότε βλέπει μόνο τα αρνητικά, υπερτονίζει τις δυσκολίες και καταθλίβεται. Στο σημείο αυτό παίζει το άσχημο παιγνίδι του και ο διάβολος. Μάς φοράει σκούρα γυαλιά και τότε όλα τα βλέπουμε μαύρα. Αυτός, ο αίτιος κάθε ταλαιπωρίας και θλίψεως, δεν θέλει να βλέπει τον άνθρωπο χαρούμε­νο και ευτυχισμένο. Έχει ο παμπόνηρος πολλούς τρόπους νά δημιουργεί δυσά­ρεστες καταστάσεις στην ψυχή, ακόμη και χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο. Και ρί­χνει τον άνθρωπο στην απόγνωση, στην απελπισία, στην κατάθλιψη. Τι φοβερό α­λήθεια! Το νά θλίβεται ο άνθρωπος εί­ναι ή μόνη χαρά του διαβόλου, αν αυτό μπορεί νά ονομασθεί χαρά...

' Ας μην ασχοληθούμε όμως περισσότε­ρο μ' αυτόν, πού ο μόνος χώρος κυριαρ­χίας του είναι το σκοτάδι.

'Ας πούμε τώρα ότι πολύ βοηθητικό στην αντιμετωπίσει της καταθλίψεως είναι το νά μπορούμε νά βλέπουμε και την καλή όψη των πραγμάτων. Σε κάθε δυσάρεστη κατάσταση της ψυχής μπορούμε νά κάνουμε μία καλή σκέψη, κάθε αιτία καταθλίψεως νά την πολεμήσουμε μ' έναν αγαθό λογι­σμό, πού νά στηρίζεται βέβαια στην ακλό­νητη πίστη μας στον Θεό. «Εν τω κόσμω θλΐψιν έξετε άλλά θαρσείτε, έγώ νενίκηκα τόν κόσμον», είπε ο Χριστός (Ιω. ις' 33). Θα έχετε θλίψεις στη ζωή σας. Άλλά θάρ­ρος. Εγώ ένίκησα τον κόσμο. Και όσοι με ακολουθούν, με την βοήθεια μου θα νική­σουν και αυτοί. Λοιπόν;

Αποτύχαμε σε κάποια προσπάθεια μας; Δεν τα καταφέραμε σε κάτι πού με όλη την δύναμή μας επιδιώξαμε; Έχει ο Θεός, ας πούμε με πίστη. Κάτι άλλο ασφαλώς θα ετοιμάζει ή αγάπη του. Ένας δρόμος έκλεισε. Άλλος οπωσδήποτε θα άνοιξη.

Μάς αδίκησαν οι άνθρωποι; Δεν φέρθη­καν όπως έπρεπε; Δεν πειράζει. Ας συγ­χωρήσουμε εμείς και θα μάς ύπερασπισθεί ο Θεός. 'Όπου ύπαρχοι αδικία των αν­θρώπων, εκεί παρέχεται πλουσιώτερη ή ευλογία του Θεού.

Βλέπουμε πώς τα οικονομικά μας δεν πάνε καλά; Πώς θα τα βγάλουμε πέρα; Άλλά μέχρι σήμερα δεν μάς άφησε ο Θεός, δεν στερηθήκαμε τίποτε. Ασφαλώς, Εκείνος πού φροντίζει τα πετεινά του ουρανού και τα κρίνα του αγρού, δεν θα ξεχάσει τα παιδιά του. Ή πανάγαθη και στοργική πρόνοια του θα φροντίσει και για αύριο και για όλη μας τη ζωή.

Τα παιδιά μας; Χάνονται τα παιδιά μας! Ή σύγχρονη κοινωνία τα αποπροσανα­τολίζει. Τι θα γίνουν; Άλλά τα παιδιά μας του Θεού είναι και Εκείνος ενδιαφέρεται πιο πολύ από μάς. Εκείνος θα τα φρον­τίσει. Έξαλλου ό,τι καλό βάλαμε και μεΐς στις ψυχές τους από την μικρή τους ηλικία, δεν θα χαθεί. Θα έλθει ο καιρός πού θα καρποφορήσει.

Και στην αμαρτία όταν πέσουμε, ας κά­νουμε ένα καλό λογισμό και ας μην άπελ-πισθοΰμε.'Υπάρχει μετάνοια.Υπάρχει Θε­ός ελεήμων πού συγχωρεί τούς μετανο-ούντας, τούς αναγνωρίζει πάλι παιδιά του και ετοιμάζει τόπο στη Βασιλεία του γι' αυτά.

Καί στήν ασθένεια άς σκεφθούμε ότι ό Θεός μάς έδωσε γιατρούς καί τήν επιτρέ­πει γιά τό καλό μας. Ακόμη καί στόν θά­νατο μπορούμε νά κάνουμε έναν αγαθό λογισμό, τόν πιό θετικό καί ελπιδοφόρο: ότι ό θάνατος νικήθηκε καί δέν υπάρχει πιά. Τώρα υπάρχει ζωή, ζωή ατελεύτητη, ζωή ευτυχής καί αιωνία.

Πώς μπορεί νά καταθλιβή μία ψυχή πού με τέτοια πίστη αντιμετωπίζει κάθε πείρασμό και δυσκολία; Πώς μπορεί νά μη βλέπει ακτίνες χαράς νά φωτίζουν τα σκοτάδια του ο άνθρωπος πού αντιμετωπίζει τη θλίψη πάντοτε με αγαθούς λογισμούς και με ακλόνητη πίστη καταφεύγει στον πανάγαθο Πατέρα Θεό; Ασφαλώς αυτό είναι το πιο αποτελεσματικό αντίδοτο στην κατάθλίψη. (Από τον"ΣΩΤΗΡΑ")

ΚΑΙ ΦΟΝΙΑΔΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΑΝΕΣΗ ΜΑΣ" ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ "ΝΟΜΙΜΟΙ"

Όπως μετέδωσε τό Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, τό Ευ­ρωπαϊκό Δικαστήριο καταδίκασε προσφάτως την Ελλάδα για παράβαση της Κοινοτικής νομοθεσίας σχετικά με την προστασία των αγρίων πτηνών τής Λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου. Το Δικαστήριο έκρινε, ότι ή Ελλάδα «δεν έλαβε όλα τα αναγκαία μέτρα για τη θέσπιση και εφαρ­μογή ενός νομικού καθεστώτος, ικανού να εξασφάλιση τη βιώσιμη διαχείριση και αποτελεσματική προστασία τής Ζώ­νης Ειδικής Προ­στασίας τής Λιμνο­θάλασσας», ενός καθεστώτος, πού θα διασφαλίζει, μεταξύ άλλων, την επιβίωση και αναπαρα­γωγή των πτηνών, καθώς και την αναπαραγωγή, την αλλαγή φτερώματος και τη διαχείμαση των αποδη­μητικών πουλιών.

Καλή και επαινετή ή ευαισθησία και μέριμνα τής Ευρωπαϊκής "Ενώ­σεως για τη Λιμνοθάλασσα τού Με­σολογγίου και άλλων υγροβιότοπων και γενικότερα τού φυσικού περι­βάλλοντος, ή καταστροφή τού ο­ποίου, στις ήμερες μας, έχει λάβει Αποκαλυπτικές διαστάσεις. Τι κρί­μα όμως για τη σύγχρονη «πολιτισμένη» Ευρώπη να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα πτηνά, παρά για τούς ανθρώπους! Ενώ καυχήθηκε τόσο πολύ - και δικαίως - για την κατάκτηση και υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αναγνώρισε στη συνέχεια περισσότερα δικαιώματα στα άλογα ζώα, πού ζουν ή διέρχονται από την επικράτεια της, παρά στους πολίτες της! Δημιούργησε «Ζώνες Ειδικής Προστασίας» για τα ψάρια, τις χελώνες, τα πτηνά, αγνόησε όμως, περιφρόνησε και καταδίκασε σε θάνατο την ανθρώπινη ζωή! Θεώρησε ιερό καθήκον της να δημιουργήσει συνθήκες κατάλληλες για την αναπαραγωγή των πουλιών, αφού προηγουμένως φρόντισε να περιορίσει με τη νομιμοποίηση των αμβλώσεων την αναπαραγωγή των ανθρώπων, πού είναι εικόνες τού Θεού!

Εκατοντάδες χιλιάδες αθώες και ανυπεράσπιστες ανθρώπινες υπάρ­ξεις σφαγιάζονται κάθε χρόνο στην Ελλάδα. Εκατομμύρια σ'' ολόκληρη την Ευρώπη. Και ουδείς συγκινεί­ται. Ή κακοποίηση ενός σκύλου κατάντησε να γίνεται πρωτοσέλιδο θέμα στις εφημερίδες της Δύσεως, τη στιγμή πού τα δημόσια νοσο­κομεία και οι ιδιωτικές κλινικές της έχουν μετατροπή σε φοβερά αν­θρώπινα σφαγεία, πού τελούν υπό την αιγίδα και προστασία των «χρι­στιανικών» Κυβερνήσεων της. Ακό­μη και ειδικά νεκροταφεία δημιού­ργησαν οι φιλόζωοι Δυτικοί νόες για την «αξιοπρεπή» ταφή τού νεκρού σώματος ή της στάκτης των κατοι­κίδιων ζώων τους, στους δε τεθλιμ­μένους ιδιοκτήτες παρέχεται και ψυχολογική στήριξη(!), ενώ τα κα­τακρεουργημένα πτώματα των άτυ­χων βρεφών πολτοποιούνται ή ρί­πτονται, όπως έγραψαν κάποτε οι εφημερίδες, στους σκοτεινούς και απαίσιους υπονόμους των Δυτικών μεγαλουπόλεων!

Το έγκλημα βέβαια των εκτρώ­σεων δεν βαρύνει μόνο τη Δύση, αλλά και την Ελλάδα. Ή Δύση όμως ευθύνεται περισσότερο, ως ή πρώ­τη διδάξασα. Αυτή απαίτησε από την Ελλάδα να νομιμοποίηση τις αμβλώσεις, και ή Πατρίδα μας, υιο­θετώντας και πάλι δουλικώς τό πε­ρίφημο δόγμα «ανήκομεν εις την Δύσιν», έσπευσε να υπακούσει, κα­τοχυρώνοντας με νόμο τό «δικαίω­μα» της σύγχρονης γυναίκας στο φόνο, και απαγορεύοντας στα κυο­φορούμενα βρέφη της Ελλάδος τό δικαίωμα της ζωής.

Για όλες τις αμαρτίες μας, κυρί­ως όμως για τις εγκληματικές εκ­τρώσεις, πού έχουν πλέον λάβει διαστάσεις γενοκτονίας, με απρό­βλεπτες συνέπειες για τό μέλλον τού τόπου μας, ας κλαύσωμε, ας θρηνήσωμε, ας μετανοήσωμε, ώστε να μη συναριθμηθούμε και εμείς μετά των «υιών της απείθειας», επί τούς οποίους, όπως δείχνουν όλα τα σημεία των καιρών, θα ξεσπάσει συντόμως ή δικαία οργή τού Θεού. (Από τον "ΣΤΑΥΡΟ")

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΗΝ ΑΡΧΙΚΗ