ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ
Άμεση ανάγκη του ανθρώπου
Από τις πρώτες ήμερες της πτώσεως του ανθρώπου και μέχρι σήμερα, αλλά και μέχρι συντέλειας του κόσμου, ήταν, είναι και θα είναι ή μετάνοια μία από τις πρώτες ανάγκες στον άνθρωπο. Ή ανθρώπινη φύση μας ρέπει προς την αμαρτία συνεχώς και είναι εύόλισθη και εύεξαπάτητη. Και μία μόνο ήμερα να ζήσει ό άνθρωπος επάνω στη γη, δεν θα κατορθώσει να είναι ακριβής τηρητής του θελήματος του Θεού.Οι προ Χριστού άνθρωποι, όχι μόνο όσοι από αυτούς λάτρευαν τον αληθινό Θεό, όπως ήταν οι Ιουδαίοι, αλλά και πολλοί από τούς ειδωλολάτρες και εθνικούς, αισθάνονταν την ανάγκη της μετανοίας.
Είχαν μέσα τους τον έμφυτο ηθικό νόμο, πού τούς υπαγόρευε να πράττουν ό,τι διέταζε κατόπιν ό γραπτός νόμος πού είχε δοθεί από τον Θεό (Ρωμ. β' 14-15). «Αυτάρκη δ' έξ αρχής τον άνθρωπον έποίησεν ό Θεός προς την τής αρετής αίρεσιν και την τής κακίας αποφυγήν» (Ζιγαβηνός). Δηλαδή έδωσε ό Θεός από την αρχή τη δυνατότητα στον άνθρωπο να επιλέγει μόνος του την αρετή και να αποφεύγει την κακία. Γι' αυτό κάθε φορά πού έπραττε κάτι το κακό, αισθανόταν την ανάγκη να ειρηνεύσει την ψυχή του, επιδίωκε να εξευμενίσει τον Θεό. Πρόσφερε θυσίες ζώων, ακόμη και ανθρωποθυσίες, ή προέβαινε σε άλλες παρόμοιες ενέργειες, προκειμένου, όπως νόμιζε, να προδιαθέσει με αυτές τις εκδηλώσεις του ευμενώς αυτόν πού θεωρούσε ως Θεό, για κάτι το κακό πού έπραξε. Ό Κάιν, όταν φόνευσε τον αδελφό του τον Άβελ, δεν είχε κανένα γραπτό νόμο από τον Θεό. Κατάλαβε όμως ότι έκαμε κάτι κακό με το φόνο του αδελφού του. Νόμος ήταν ή συνείδηση του. Ό Άβελ πρόσφερε τα καλύτερα από τα πρόβατα του θυσία στο Θεό. Δεν του το δίδαξε κανένας, αλλά το αισθανόταν ως ανάγκη. Του το υπαγόρευε ή συνείδηση του.
Στην εποχή της Καινής Διαθήκης, στην οποία κι εμείς ζούμε σήμερα, γνωρίζουμε πολύ σαφέστερα το θέλημα του Θεού, πού περιέχεται στην Αγία Γραφή. Έχουμε και περισσότερα μέσα σωτηρίας, τα μέσα πού μας πρόσφερε ό Κύριος μας Ιησούς Χριστός διά της Εκκλησίας του με το όλο σωτηριώδες και απολυτρωτικό έργο του, έτσι ώστε να μπορούμε ευκολότερα να εφαρμόζουμε το θειο του θέλημα. Παρ' όλα αυτά ή αναγκαιότητα και ή σπουδαιότητα του μεγάλου μέσου του Μυστηρίου της Μετανοίας παραμένει μεγάλη, διότι παραμένει και ή ροπή προς την αμαρτία, και οι πειρασμοί ενεργούν και μας παρασύρουν στο κακό.
Αυτή την άμεση ανάγκη μας θέλησε ό μοναδικός και αληθινός Σωτήρ και Λυτρωτής μας Κύριος Ιησούς Χριστός να καλύψει με το ιερό Μυστήριο της Μετανοίας πού μάς χάρισε. Στην Εκκλησία του εμπιστεύθηκε το μεγάλης και ατίμητης άξιας αυτό δώρο, να συγχωρεί αμαρτίες. Έδωσε την εξουσία «του δεσμείν και λύειν» στους Αποστόλους του, από τούς όποιους την παρέλαβαν οι διάδοχοι τους, και την κατέχουν μέχρι σήμερα οι ιερουργοί των θείων Μυστηρίων. «Όσα έάν δήσητε έπί της γής, έσται δεδεμένα έν τώ ούρανώ, και όσα έάν λύσητε έπί της γης, έσται λελυμένα έν τώ ούρανώ» (Ματθ. ιη' 18), τούς είχε πει. Δηλαδή όσα αμαρτήματα δέσετε και κηρύξετε ασυγχώρητα στη γη, θα είναι δεμένα και ασυγχώρητα στον ουρανό από εμένα και τον Πατέρα μου. Και όσα λύσετε και συγχωρήσετε στη γη, θα είναι λυμένα και συγχωρημένα στον ουρανό. Σε όποιους συγχωρήσετε τις αμαρτίες, τούς συγχωρούνται αυτές και από τον Θεό. Σε όποιους τις κρατείτε ασυγχώρητες, θα μείνουν για πάντα κρατημένες και ασυγχώρητες (Ίω. κ' 23). «Έάν μετανοήσωσι, πάντες οι βουλόμενοι δύνανται τυχείν του παρά του Θεού ελέους» (Κλήμης Αλεξανδρεύς).
Ό φιλόστοργος, μοναδικός και αληθινός Σωτήρ και Λυτρωτής μας Κύριος Ιησούς Χριστός με το φιλάνθρωπο Μυστήριο της Μετανοίας ανταποκρίθηκε όντως σε μια επείγουσα πνευματική μας ανάγκη. 'Άς μην καταφρονήσουμε τον πλούτο της ευεργετικής αγαθότητας του και της άνεκτικότητος και μακροθυμίας, πού δείχνει στον καθένα μας (Ρωμ. β' 4). Επειδή «πολλά πταίομεν άπαντες», περιμένει από όλους μας την αληθινή και βαθιά μετάνοια μας, γιατί δεν θέλει ούτε έστω και λίγοι να απολεσθούν (Ιακ. γ' 2, Β' Πέτρ. γ' 9).
Πιθανόν να διαπιστώνεις στον εαυτό σου, αδελφέ μου, ότι είναι δυσβάστακτο το βάρος πού λυγίζει τούς ώμους σου από την μέχρι τώρα απρόσεκτη ζωή σου. Όμως ό λόγος του Σωτήρος μας Χριστού είναι αληθινός και αδιάψευστος: «όσα έάν λύσητε...». Δεν κάνει διάκριση παραβάσεως ή αριθμού αμαρτιών μας, ούτε προσώπων: «άν τίνων άφήτε...». Όποιος και να είναι αυτός πού μετανοεί, εφόσον προσέρχεται στο φιλάνθρωπο Μυστήριο με ταπείνωση και συντριβή και επιζητεί την άφεση των αμαρτιών του, γίνεται δεκτός από τον φιλεύσπλαχνο Λυτρωτή μας, ό Οποίος σαν άλλος πατέρας ανοίγει τη στοργική αγκαλιά του και του προσφέρει τη συγχώρηση.
Όλοι έχουμε άμεση ανάγκη του καθαρισμού της ψυχής μας. Εάν πούμε ότι δεν έχουμε αμαρτία, πλανούμε τούς εαυτούς μας και δεν υπάρχει μέσα μας ή αλήθεια (Α' Ίω. α' 8). 'Άς μη διστάζουμε ούτε να αναβάλλουμε την προσέλευση μας στην ιερά Εξομολόγηση. Ή φιλανθρωπία του Θεού είναι άφατη και το έλεος του αμέτρητο. Θα δεχθεί την ειλικρινή μετάνοια μας και θα γίνει ή ψυχή μας πιο λευκή και από το χιόνι. Τώρα λοιπόν είναι καιρός κατάλληλος, τώρα είναι ήμερα σωτηρίας. Τώρα πού μπορούμε και έχουμε τη δυνατότητα να παρουσιάσουμε και πολλούς καρπούς μετανοίας. 'Άς το προσπαθήσουμε. Ό φιλάνθρωπος και στοργικός ουράνιος Πατέρας μάς περιμένει.(Από τον "ΣΩΤΗΡΑ")
ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΩΣ ΕΔΩ
Ελάτε σε μένα
Είναι μια φωνή γλυκιά, τρυφερή σαν της μάννας, στοργική σαν του πατέρα, χαιρετισμός από αδελφό σε αδελφό, νεύμα του φίλου προς τον φίλο. Είναι φωνή - κάλεσμα του Ιησού Χρίστου: «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι...». Είκοσι αιώνες πριν καταγράφτηκε ή φωνή αυτή από τον ιερό ευαγγελιστή Ματθαίο (ια' 28). Τη φωνή αυτή τη μεταφέρει αιώνια και σήμερα αυτούσια ή αγία μας Εκκλησία. Είναι δροσερή, μας δροσίζει στον καυτερό ήλιο της κοινωνίας. Είναι ψωμί στον πνευματικά πεινασμένο. Είναι δροσερό κελαρυστό νερό στην έρημο της πορείας της ζωής μας.
Είναι ή φωνή του Θεού. Πριν προχωρήσουμε, ας ρίξουμε μια σύντομη ματιά στο τί γινόταν πριν έλθει στη γη μας ό Χριστός.
Στην Παλαιά Διαθήκη διαβάζουμε ότι ό Θεός διώχνει από τον Παράδεισο το πρώτο ανθρώπινο ζεύγος. Βάζει φύλακα άγγελο στην είσοδο του Παραδείσου και συγχρόνως τους αναγγέλλει ότι στο απώτερο μέλλον θα συγχωρεθούν.
Πλέον ό Θεός κάμνει αισθητή την παρουσία του με θαύματα πολυποίκιλα, όπως ή διάβαση της Ερυθράς θαλάσσης, το μάννα στην έρημο, τα ορτύκια, το νερό και τόσα άλλα. Στην παράδοση του Νόμου στο όρος Σινά έγινε αισθητή ή παρουσία του Θεού μέσα από βροντές και αστραπές.
Ό Νόμος έχει τιμωρίες: Όποιος παραβεί τις θείες εντολές θα τιμωρηθεί με σκληρές τιμωρίες. Τιμωρούνται Εβραίοι γιατί δεν υπακούν στον Θεό, δεν
δείχνουν πιστότητα, λατρεύουν θεούς πού τούς οδηγούν στην ακολασία.
Ό Θεός παρουσιάζεται τιμωρός, ως καλός Πατέρας πού παιδαγωγεί το λαό του για να συνέλθει. Γεμάτος αγάπη για τα παιδιά του τα καλεί να μετανοήσουν. «Έπιστράφητε έπ' έμέ και σωθήσεσθε», φωνάζει με το στόμα του προφήτου Ήσαίου (Ησ. με' 22). Επιστρέψτε σε μένα και θα σωθείτε.
Και τελικά απέστειλε τον Λυτρωτή. «Ούτως ήγάπησεν ό Θεός τον κόσμον, ώστε τον υίόν αυτού τον μονογενή έδωκεν» (Ίω. γ' 16)- τόσο πολύ αγάπησε ό Θεός τον κόσμο, ώστε τον μονάκριβο γυιό του έδωσε να σταυρωθεί για τη σωτηρία μας.
Αυτό τόνιζε ό Ιησούς Χριστός σ' όλη την επίγεια ζωή του και καλούσε τον κόσμο κοντά του. Ελάτε σε μένα για να σωθείτε. «Δεύτε» -ελάτε - «προς με» (Ματθ. ια'28).
Ένας ερμηνευτής σχολιάζει και προεκτείνει ως εξής την ερμηνεία: Παρουσιάζει μια μητέρα γονατιστή να καλεί το μικρό παιδάκι της, πού μόλις άρχισε να κάνει τα πρώτα του βήματα. Του λέει «έλα» και κουνάει τα χέρια της, τις παλάμες της. Έλα, του λέει. Το μικρό ξέρει ότι ή μητέρα του θα το αγκαλιάσει και θα του δώσει πολλά-πολλά φιλιά. Το παιδί απλώνει τα χεράκια του και τρέχει-τρέχει και πέφτει στην αγκαλιά της μάννας του. Αυτό έκανε και ό Χριστός στην πορεία της επίγειας ζωής του. Αγκάλιασε με αγάπη το ανθρώπινο γένος, για να το υψώσει από την κατάπτωση του.
Και συνεχίζει να μας καλεί διά της Εκκλησίας του κοντά του. Μας καλεί με πολλούς τρόπους. Καλεί ανθρώπους πού θέλουν να αφιερωθούν σ' Αυτόν, καλεί όμως και νέους και νέες πού με το Μυστήριο του γάμου τους θα αρχίσουν την οικογενειακή ζωή τους. Καλεί όλους. Μας καλεί στο Μυστήριο της Μετανοίας για να μας απαλλάξει από το βάρος των αμαρτιών μας. Μας καλεί στη θεία Λειτουργία. Ελάτε, λέει, και θα σας δώσω το Σώμα μου και το Αίμα μου. Είναι τροφή πνευματικής ζωής. Θα ζήσετε έδώ πνευματικά, άγια με αυτό το εφόδιο, με το Σώμα μου και το Αίμα μου, και αυτή ή τροφή θα σας οδηγήσει στον ουρανό.
Να θυμηθούμε και την παραβολή του Ασώτου (Λουκ. ιε' 11-32). Ό Άσωτος κατάντησε να ζει μαζί με τούς χοίρους. Πριν ήταν άρχοντας, τώρα χοιροβοσκός- τροφή του τα ξυλοκέρατα, και αυτά τα έτρωγε κρυφά. Κάποια στιγμή όμως άκουσε μέσα του μια φωνή. Ήταν ή ώρα της Χάριτος πού τον παρακινούσε σε μετάνοια. Ό πατέρας μου με καλεί, με περιμένει, σκέφτηκε μέσα στη δυστυχία του. Λοιπόν θα επιστρέψω αμέσως στον πατέρα μου- και ξεκίνησε. Ό πατέρας του τον περίμενε επί χρόνια πολλά. Τον περίμενε και κοίταζε το δρόμο της επιστροφής. Κοίταζε όσο μπορούσε να βλέπει, και να από μακριά ό γυιός του! Τον είδε ό πατέρας του και όσο τον σήκωναν τα πόδια του τρέχει αυτός να πέσει πάνω στο παιδί του, πού επέστρεφε κοντά του, να το αγκαλιάσει και το φιλήσει.
Το σφίγγει στην αγκαλιά του και το οδηγεί που! Το οδηγεί στο σπίτι του, δηλαδή στη Βασιλεία των ουρανών.
Αλλά και σήμερα όλους μας μας περιμένει ό Χριστός· μας καλεί να μάς αγκαλιάσει, να μάς δώσει τον ασπασμό της συγγνώμης, να μάς χαρίσει την ειρήνη του και να μάς οδηγήσει έδώ στη Γή στην Εκκλησία του και στο μέλλον, στον ουρανό, στη Βασιλεία του.
Χριστέ μας, στο κάλεσμα σου θέλουμε να ανταποκριθούμε κι εμείς και ζητούμε ό,τι έδωσες στον Άσωτο, την αγκαλιά σου, τον ασπασμό της συγγνώμης σου. Το περιμένουμε. Σ' ευχαριστούμε.(Από τον «ΣΩΤΗΡΑ»)