90. ซูเราะฮฺอัลบะลัด (บท เมือง)

ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตายิ่ง พระผู้ทรงปรานียิ่ง

{90:1} ขอสาบานด้วยเมืองนี้

{90:2} และเธอนั้นเป็นผู้อาศัยอยู่ในเมืองนี้

{90:3} และขอสาบานด้วยผู้บังเกิดและผู้ถือกําเนิด

{90:4} โดยแน่นอนเราได้บังเกิดมนุษย์มาเพื่อเผชิญความยากลําบาก

{90:5} เขาคิดว่า ไม่มีผู้ใดสักคนจะมีอำนาจเหนือเขากระนั้นหรือ?

{90:6} เขาจึงกล่าวว่า "ฉันได้ผลาญทรัพย์สมบัติมามากมายแล้ว"

{90:7} เขาคิดว่า ไม่มีผู้ใดสักคนเห็นเขากระนั้นหรือ?

{90:8} เราไม่ได้ทำดวงตาทั้งสองข้างให้แก่เขา

{90:9} และลิ้นและริมฝีปากทั้งสองดอกหรือ?

{90:10} และเราได้ชี้แนะทางชั่วดีแก่เขาอีกด้วยไม่ใช่หรือ?

{90:11} ถึงกระนั้น เขาก็ยังไม่พากเพียรบนทางกันดาร

{90:12} และเธอรู้ไหมว่า ทางกันดารคืออะไร?

{90:13} คือการปล่อยทาส

{90:14} หรือการให้อาหารในวันแห่งความหิวโหย

{90:15} แก่เด็กกําพร้าที่เป็นญาติใกล้ชิด

{90:16} หรือคนยากจนขัดสนที่มอมอยู่กับดิน

{90:17} แล้วเขาได้อยู่ในหมู่ผู้มีศรัทธาและตักเตือนกันให้มีความอดทน และตักเตือนกันให้มีความเมตตา

{90:18} ชนเหล่านี้คือพวกฝ่ายขวา

{90:19} ส่วนบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่อบรรดาสัญญาณของเรา พวกเขาคือพวกฝ่ายซ้าย

{90:20} บนพวกเขานั้นมีเพลิงนรกครอบคลุมอยู่อย่างมิดชิด