Post date: Oct 13, 2009 12:34:09 AM
วันนี้เรามาอ่านเรื่องราวหนึ่ง ที่อัลกุรอานได้บอกเล่าให้เราฟัง เกี่ยวกับพี่น้องในตระกูลหนึ่งซึ่งบิดาได้เสียชีวิตไป ก่อนหน้านั้น บิดาเคยแจกผลไม้ในสวน ให้แก่คนยากคนจน โดยแจกในวันเก็บเกี่ยววันแรก พอบิดาเสียชีวิต ลูก ๆ ก็คิดกันว่า มันเป็นการสิ้นเปลืองโดยใช้เหตุที่จะไปทำแบบบิดา ก็เลยวางแผนกันว่า ถ้าถึงวันเก็บเกี่ยวเมื่อไหร่ ก็จะออกกันแต่เช้าตรู่ เพื่อเก็บผลไม้ให้หมดต้น ถ้าคนยากคนจนเข้ามาในสวน ก็จะไม่ได้อะไรอีกเลย
ในคืนนั้นอัลลอหฺได้ส่งพายุไฟมาเผาไหม้สวนของพวกเขาจนไม่มีอะไรเหลือ เมื่อพวกเขาไปถึงสวนก็ไม่พบอะไรอีกเลย ทุกอย่างถูกไฟเผาจนหมดสิ้น
{68:17} แท้จริงเราได้ทดสอบพวกเขา ดั่งเช่นที่เราได้ทดสอบบรรดาเจ้าของสวน เมื่อพวกเขาสาบานว่าจะเก็บเกี่ยวผลของมันในยามรุ่ง
{68:18} และพวกเขาจะไม่ปล่อยให้หลงเหลือ
{68:19} ดังนั้น การลงโทษจากพระเจ้าของเธอก็ได้มาทำลายสวนนั้น ขณะที่พวกเขากําลังนอนหลับอยู่
{68:20} ครั้นในตอนเช้า มันก็กลายเป็นเสมือนว่าถูกตัดอย่างราบเรียบ
{68:21} ดังนั้นพวกเขาจึงกู่เรียกกันแต่เช้าตรู่
{68:22} "จงเข้ารีบเข้าสวนของพวกเธอเถิด หากพวกเธอต้องการจะเก็บผลไม้"
{68:23} แล้วพวกเขาพากันออกไป โดยที่พวกเขาพูดกระซิบต่อกันอย่างแผ่วเบา
{68:24} ว่า "วันนี้อย่าได้ให้คนยากจนขัดสนสักคนเลย เข้าไปหาพวกเธอในสวนนั้น"
{68:25} และพวกเขาก็ได้ออกไปแต่เช้า ด้วยความตั้งใจว่าจะสามารถทำตามแผน
{68:26} ครั้นเมื่อพวกเขาเห็นสวน (ถูกทำลาย) พวกเขาก็กล่าวขึ้นว่า "พวกเราหลงทางเสียแล้ว"
{68:27} "เปล่าดอก! พวกเราถูกหวงห้ามสิทธิ์ต่างหาก"
{68:28} คนที่มีสติปัญญาคนหนึ่งในหมู่พวกเขากล่าวว่า "ฉันไม่ได้บอกพวกเธอดอกหรือ? เหตุใดพวกเธอจึงไม่กล่าวสดุดีพระพิสุทธิคุณเล่า!"
{68:29} พวกเขาจึงกล่าวว่า "พระพิสุทธิคุณแห่งพระเจ้าของพวกข้าฯ แท้จริงพวกข้าฯนี้เป็นผู้อธรรม"
{68:30} แล้วบางคนในหมู่พวกเขาก็หันไปต่อว่าซึ่งกันและกัน
{68:31} พวกเขากล่าวว่า "ความหายนะประสบแก่เราแล้ว เพราะเราเป็นผู้ละเมิดฝ่าฝืน"
{68:32} "บางทีพระเจ้าของเรา จะทรงเปลี่ยนแปลงสิ่งที่ดีกว่าให้แก่เรา แท้จริงเรามีความประสงค์ใน(การอภัยของ)พระเจ้าของเรา"
{68:33} เช่นนั้นแหละการลงโทษ และแน่นอนการลงโทษในปรโลกนั้นยิ่งใหญ่นัก หากพวกเขาล่วงรู้
บทเรียนจากเรื่องนี้ อัลลอหฺทรงสอนเราว่า แค่ตั้งใจจะไม่แบ่งให้แก่คนยากจน ก็ต้องได้รับโทษจากอัลลอหฺ
พี่น้องที่รัก อย่าตระหนี่ต่อคนยากคนจน ถ้ามีอะไรให้ได้ ก็ให้ไปเถิด ที่เราให้เขาไป เราเองหรอกที่จะได้มันกลับมา ในวันอาคิเราะหฺ