93. ซูเราะฮฺอัฎฎุฮา (บท ยามสาย)

ด้วยพระนามแห่งอัลลอฮฺ พระผู้ทรงเมตตายิ่ง พระผู้ทรงปรานียิ่ง

{93:1} ขอสาบานด้วยยามสาย

{93:2} และด้วยเวลาราตรีเมื่อมันมืดและสงัดเงียบ

{93:3} พระเจ้าของเธอไม่ได้ทรงทอดทิ้งเธอ และไม่ได้ทรงโกรธเคืองเธอ

{93:4} และแน่นอนเบื้องปลายเป็นการดียิ่งแก่เธอกว่าเบื้องต้น

{93:5} และแน่นอนพระเจ้าของเธอจะให้แก่เธอ แล้วเธอจะพอใจ

{93:6} พระองค์ไม่ได้ทรงพบเธอเป็นกําพร้าแล้วทรงให้ที่พึ่งดอกหรือ?

{93:7} และทรงพบเธอหลง แล้วก็ทรงชี้นำทางดอกหรือ?

{93:8} และทรงพบเธอเป็นผู้ขัดสน แล้วทรงให้มั่งคั่งดอกหรือ?

{93:9} ดังนั้นเด็กกําพร้านั้น เธอก็อย่าข่มเหง

{93:10} และผู้เอ่ยขอนั้น เธอก็อย่าตวาดขับไล่

{93:11} และความโปรดปรานแห่งพระเจ้าของเธอนั้น เธอก็จงแสดงออก