1940-1976

De politieke situatie tijdens en na de oorlogsjaren kunt u raadplegen onder de rubriek Oorlogsgeweld, waar ze uitgebreid toegelicht wordt. Kort samengevat komt het hierop neer dat de meerderheid het eens is met de inzet van Burgemeester Edgard De Paepe ten voordele van de bevolking. Ambtshalve wordt hij echter uit zijn ambt ontzet en vervangen door Henri De Greve (zie onder Oorlogsgeweld/WOII nasleep). Bovendien wordt hij door toedoen van oppositielid Verheecke enkele weken op grond van valse beschuldigingen opgesloten in de gevangenis van Lokeren. Alhoewel Sarken Verieekke socialist is, zien velen er een laatste afrekening in tussen d’ednen en d’ijzeren. Trouwens blijkt ruim 80% van de in België ingediende dossiers betreffende oorlogsmisdaden zonder voldoende reden.

De zetelverdeling na de verkiezingen van 1946 is een kopie van de vorige (1938): 1 zetel voor socialist Richard Verheecke (lijst 1), die het enige oppositielid blijft, 10 zetels voor de burgerlijst. Een burgemeesterskandidaat is er niet meteen. Edgard De Paepe wordt aangesproken, maar bedankt voor de eer, verbitterd na wat hem is aangedaan.

Pas in 1947 vindt men in het gepensioneerde schoolhoofd Jules Van Hyfte uit Sint-Laureins een nieuwe burgervader.

Wie ook in de naoorlogse klappen deelt is de koning. Mag hij nog terugkeren na zijn ballingschap? In 1949 schaart de Sleinse gemeenteraad zich achter het voorstel van een volksraadpleging. Voor de raadsleden zelf is het een overweldigend ja, want met 10 zetels tegen één wordt een motie gestemd waarin "gevoelens van onwankelbare verknochtheid aan Zijne Majesteit’ worden toegezonden. De gevolgen van deze koningskwestie zijn bekend: Een nipte meerderheid stemt voor het aanblijven, maar de koning treedt toch terug.

Alweer is de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen van 1952 dezelfde van de vorige. 10 zetels voor de CVP-lijst van burgemeester Van Hyfte, 1 voor de eeuwige opposant Verheecke.

In 1955 ontbrandt er in België opnieuw een schoolstrijd, ditmaal tussen vrij en rijksonderwijs. CVP-schepen Neyt leest namens zijn fractie op de gemeenteraad in maart een protestnota voor waarin men de wetsontwerpen zwaar op de korrel neemt. Als hij de stemming over deze motie vraagt, komt éénmansoppositie Verheecke tussenbeide. Na het socialistische weerwerk verlaten de tien CVP’ers de raadszitting en blijft de éénmansoppositie eenzaam achter.

In 1959 wordt Sleko-koffiebrander Georges Hamerlynck de nieuwe burgemeester van een woelig Sleidinge, dat de massale betoging tegen Calcutta meemaakt.

Meer en meer wordt ook het milieu een gevoelig thema. Zo zijn er in 1972 protestacties door het Groen- en Natuurbeschermingscomité. Daarnaast weegt ook Werkgroep Pluus op het politiek beleid. Ook worden de Jeugdraad, Cultuurraad en Sportraad – in deze chronologische volgorde – opgericht. Deze officiële adviesraden vertolken de stem van de burger in het plaatselijk beleid.

De eerste berichten over gemeentelijke fusies stammen uit 1971: Van hogerhand stelt men een federatie voor met Ronsele, Oostwinkel, Lovendegem, Waarschoot en Zomergem . Twee jaar later zijn de inzichten gewijzigd, want in 1973 kiest de gemeenteraad voor een samenvoeging van Sleidinge, Evergem en Ertvelde. Belangrijkste argumenten: de homogeniteit en mentaliteit van de bevolking, en de gemeenschappelijke ligging in de Gentse kanaalzone. Naarmate de fusiedatum dichterbij komt, groeit toch de weerstand. Op 7 januari 1975 verwerpen de Sleinse raadsleden de eerdere keuze en pleiten ze voor het behoud van de eigen zelfstandigheid.

Twaalf maand later wordt 'Groot-Evergem' toch een feit en houdt Sleidinge op bestuurlijk zelfstandig te bestaan.