Weverij Calcutta


Pierre-Bernard Dobbelaere (1808-1888), een Gents zeilfabrikant en liberaal politicus, zoekt in de rand van de textielstad naar plaatsen met veel werklozen en miserie. Ook Sleidinge bleek in 1846 in dit geval...want ook hier woedt de aardappelplaag en de hongersnood in 1846.Hij opent in 1848 een werkhuis in Sleidinge bij de zusters Franciscanessen in het Armenhuis (nu Parking Ter Hollebeke). Men vervaardigt er allerlei soorten linnen. In 1862 begint hij een weverij en blekerij in de Akkerkenstraat (nu Schoolstraat).

Pierre-Bernard Dobbelaere. (foto 0694 - Bron Calcutta)

Drie generaties van de begoede textielfamilie met hun personeel op de trappen van hun kasteeltje, voor 1888. Huidig Sleidinge-Dorp 71. (foto 0672 - Bron Calcutta)

Pierre-Bernard werd op Campo Santo begraven. (foto 0678 - Bron Calcutta)

In 1880 zetten zoon Pieter-Paul en schoonzoon Georges De Muynck de “Etablissementen Dobbelaere – De Muynck” verder. In 1901 koopt de schoonfamilie van Pieter-Paul,Vercoutere zich ook in, en de N.V. Calcutta is een feit. De naam verwijst naar de belangrijke havenstad in India, van waaruit hun belangrijkste grondstof, jute, wordt verscheept.

Pierre-Paul Dobbelaere. (foto 0696 - Bron Calcutta)

De mannen van de papmolens. Het garen werd voor het weven versterkt door het in te pappen, begin vorige eeuw. (foto 0687 - Bron Calcutta)

Lucien Dobbelaere. (foto 0698 - Bron Calcutta)

In 1910 komt de derde generatie: Lucien Dobbelaere. Na hem volgt zijn broer Pierre-Marie in 1927. Ondertussen is er onenigheid bij de familie Vercoutere, die zeer bemiddeld is en een aantal fabrieken bezit, o.a. spinnerijen La Lokeroise en Filature du Rabot. Deze twee bedrijven worden samen met Calcutta ondergebracht in de groep La Lokeroise die in handen van de twee dochters van Alfred Vercoutere is.

Pierre-Marie Dobbelaere was 'officier ter lange omvaart' voor hij op 47- jarige leeftijd in de zaak komt. (foto 0697 - - Bron Calcutta)

Na de tweede oorlog past men zich aan aan de markt, en veranderen de productiemethodes en producten zelf regelmatig: tot 1950 vervaardigde men zeildoek en linnen, daarna sisal-tapijten, en vanaf de jaren 1970 muurbekleding.

Vakbondskandidaten van het ACV voor de eerste naoorlogse ondernemingsraad. (foto 0662 - Bron Calcutta)

Afgewerkte producten in het magazijn, 1950. (foto 0686 - Bron Calcutta)

Calcutta neemt deel aan heel wat buitenlandse beurzen. Hier het programma van de Frankfurter Messe, 1985. (foto 0674 - Bron Calcutta)

Het gaat echter steeds verder bergaf en in 1986 vraagt de groep La Lokeroise het faillissement aan. Met de curatoren wordt overeengekomen om te proberen Calcutta te redden, omwille van haar go ede naam. Verkoopsdirecteur Emiel Temmerman en Inkoopdirecteur Yves Putman kopen samen met De Ruyttere van Bentex de aandelen zelf, en geven het bedrijf een nieuwe wending: vanaf het begin van de jaren 90 schakelt men over op de productie van zonnewering. Op heden is dit nog steeds hun belangrijkste product. Vandaag de dag is alles bestemd voor de export naar Oost-Europa. De nieuwste vorm van muurbekleding werd met de naam Asanderus bedacht, waardoor de ruim anderhalve eeuw oude band met Sleidinge wordt onderstreept.

1998 2010 enkele beelden van Calcutta vroeger en nu :

Na het faillissement een nieuwe start met een nieuw logo. (foto 0706 - Bron Calcutta)

Emiel Temmerman. (foto 0722 - Bron Calcutta)

Yves Putman. (foto 0724 - Bron Calcutta)

Eén van de belangrijkste sociale wetten is er gekomen door een conflict tussen Calcutta en zijn arbeiders. Zie hiervoor onder Gebeurtenissen/1959-staking Calcutta.

Calcutta fragment betoging: uit het stuk "Calcutta" van Tom Dupont :