Post

De vroegste sporen van een Sleinse postbedeling vinden we in het nieuwe Belgie: in 1837 wordt Sleydinge bediend door Gent, in 1849 door Waarschoot en vanaf 1862 door Evergem.

De postman van toen vertrok om 6u ’s morgens naar Beke, waar hij z’n postvracht ophaalde, en zich te voet naar Sleidinge begaf om z’n ronde te starten en zich om 13u weer richting Beke spoedde.

Vanaf 1841 komt een postkoets eenmaal daags langs en kan post èn passagier naar de vaste eindstopplaatsen te Watervliet (heen) en Gent (terug). De Sleinse halte van toen is ons nog onbekend. Door de slechte staat van de wegen duurt de rit naar Gent anderhalf uur, naar bvb. Boekhoute het dubbele (voor de prijs van 75 centiemen).

Een jaar later is de stopplaats wel bekend, want dan verwerft bakker-herbergier François-Louis De Vriendt de postkoetsconcessie, en laat hij natuurlijk de koets stoppen voor zijn deur (nu garage Meetjesland, Sleidinge-Dorp). De concessie gaat in 1851 over naar zoon Bruno.

Met de komst van de veel snellere treinverbinding (1861), ziet Bruno De Vriendt af van verdere exploitatie, en neemt Eekloonaar Romain De Potter in 1862 de verbinding over. (Bruno begint in 1864 op dezelfde plaats een brouwerij (zie onder economie en handel/bedrijven/brouwerij De Vriendt). Nog drie concessionarissen volgen. In 1888 is het de beurt aan Eduard Vanhamme uit Oosteeklo om ‘met twee paarden de verbinding Oosteecloo par Syngel (hameau de Sleydinge) et Evergem’ uit te baten.

Deze concessie is meteen ook de laatste, want in 1891 wordt het Bestuur der Posterijen opgericht, en komen er vaste locaties, die te voet, per fiets of per postkoets worden bediend. De post wordt vanuit Gent per trein naar Sleidinge gebracht en opgehaald met een steekkar.

Deze locaties zijn steeds ten huize van een aangestelde postbeambte, die hiervoor een vergoeding ontvangt. Voor Sleidinge is dit ten huize August - alias Vital – Vandermeulen, die onderpostmeester wordt en later postmeester. (nu Sleidingedorp nr. 23, later zou neef André Vandermeulen er zijn tandartsenij uitbaten). Tussen 1891 en 1938 (47 jaar lang) zou August een hele evolutie meemaken: in 1904 komt er een postbus op het Zwaantje ‘voor de verafgelegen bevolking van het gehucht Singel’; de koetsen worden al vlug vervangen door gemotoriseerd vervoer; de Duitse bezetter sluit in 1914 het kantoor. Na WOI wordt het postkantoor weer geopend, en wel met 4 facteurs: Noadus Van Der Meersch, Hubert Bottelier, Willem Viaene en Georges Hutsebaut. Het uniform wijzigt om de zoveel tijd en is aangepast aan de seizoenen (mantelcape in kamharige stof, bottienen, kepie, grote lederen tas). Ook het pensioengeld werd ten huize van uitbetaald, wat de facteur ook tot een vertrouwenspersoon maakte. En vrienden die trakteer je zeker in de Nieuwjaarsperiode....

In 1938 wordt Georges Lambert de nieuwe postmeester, en verhuist de Sleinse post naar diens woonst aan de andere kant van het Dorp (hoek Meersstraat - Sleidinge-dorp).

Ondertussen werkt men nationaal aan specifiek ingerichte postkantoren, en in 1953 wordt er gediscuteerd in de Gemeenteraad over een vaste locatie n.a.v. het pensioen van postmeester Lambert. Men verhuist naar de hoek Schoolstraat-Weststraat (huidig nr. 12). De telegramdienst verhuist – niet alleen in Sleidinge trouwens – vanaf dan van het station (zie onder openbare dienstverlening/station) naar de posterij.

Na een aantal tijdelijke vervangingen wordt Jan Bassleer de nieuwe vastbenoemde postmeester. De locatie-discussies blijven echter aan de gang. In 1969 wil het Schepencollege zelfs de voorhof van de pastorie innemen, wat op hevig verzet van de geestelijkheid stuit. Uiteindelijk belandt men in 1975 in de Schoolstraat (huidig nr 2), waar men het vast kantoor inricht met ‘een gecentraliseerde landelijke motorisering’ : een eerste bestelwagentje dus. Wie heeft hier een foto van? Contacteer ons! Marie-Louise Dierickx wordt er de vaste loketbediende en krijgt na een tijdje de leiding. Daarna verhuist ze naar Meulestede als hoofdverantwoordelijke.

Een reorganisatie eind 1977 stelt het behoud van het postkantoor in vraag, maar zonder gevolg. In 1990 echter is het van dattum: het kantoor sluit de deuren en de sortering en bestelling wordt overgenomen door het kantoor van Evergem. In 1998 opent men toch een nieuw kantoor op het Dorp (huidig nr 5) met enkel diensten aan de klant.

Laatste Sleinse postbeambte Rita Beirnaert verzekerde er de dienst als ‘kantoorhoudster 1-ste klas’, tot de sluiting in 2009. Sedertdien is er een zogeheten 'postpunt' in de Weststraat (Spar)

POSTBODES

Bovengenoemde postbodes werden natuurlijk opgevolgd door tal van collega’s.

We weten van: Achiel Autekie, Georges De Bruyne, Willy Buysse, Machair Termont (tijdens de oorlogsjaren) Prudent Laureyns, Antoine Cocquyt, Urbain Franki, Julien De Baets, Albert De Veirman en natuurlijk de onnavolgbare Gilbert Struyvelt.

Hieronder al een aantal foto’s/knipsels van die ridders van de weg. Wie er nog heeft late het ons weten!