Station

Hieronder belichten we het economisch en dienstverlenend aspect. Voor de geschiedenis van het stationsgebouw zelf, zie onder Gebouwen en Patrimonium/station

Van in den beginne blijkt dat de spoorlijn 58 een enorme economische aantrekkingskracht uitoefent: in 1884 vestigt weverij Dierman zich naast het station (makkelijke aanvoer van steenkool en grondstoffen).

Later komt er een derde (doodlopend) spoor naar de koer van zagerij Cornelis. Allerlei plaatselijke handelaren maken ervan gebruik om goederen te laten vervoeren (vooral de uitvoer van fruit). De Weststraat wordt ook Statiestraat genoemd.

Tientallen jaren ziet het station dus niet alleen het komen en gaan van studenten, pendelaars, bezoekers van “de Knip”, Godelievebedevaarders, textielarbeiders, …. maar ook van lossen en laden van goederen allerhande.

In het station werkten op het hoogtepunt vier personeelsleden, waarvan de chef verplicht in het stationsgebouw moest wonen. De stationschefs vanaf 1900 waren achtereenvolgens Richard Martens, opgevolgd door zoon Gerard Martens, ? Van Petegem en Charles Depraetere.

In 1965 spreekt men een eerste keer van een sluiting, maar dat gaat niet door.

Rond 1978 verdwijnt het goederenvervoer volledig en raakt spoor drie in onbruik.

In 1983 zijn de vooruitzichten opnieuw somber en maakt de NMBS werk van de snelverbinding Gent - Eeklo, waarbij de stations van Waarschoot en Sleidinge opgeheven worden. Ondanks hevig protest onder impuls van schepen van mobiliteit Paul Van Kerckhove, is in 1984 de sluiting van het station van Sleidinge toch een feit.

In 1989 echter leiden de niet aflatende protestacties en massale petities tot de heropening op 29 mei, weliswaar als stopplaats deze keer. Wissels en tweede spoor worden wel uitgebroken, omdat de functie van kruisingsstation vervalt en overgenomen wordt door Wondelgem.

In 2005-06 worden de sporen en perrons van lijn 58 grondig gemoderniseerd, onder andere om de toegang tot de moderne treinstellen mogelijk te maken