Sint-Jozef

Het Sint-Jozefsinstitiuut (voor heren).

Deze instelling dankt zijn oorsprong aan de vrijgevigheid van de familie De Seille. Deze bemiddelde familie woonde op een kasteeltje op de hoek van de Weststraat en de Wurmstraat. De laatste overblijvenden waren broer en zus Eduard en Melanie De Seille. De zenuwzieke Eduard werd dagelijks verzorgd door Broeder Norbertus van de Congregatie Sint Jan de Deo (Gent). Bij haar afsterven maakte Melanie het domein (5 ha!) over aan de Broeders van Sint Jan de Deo om er een toevluchtsoord voor rustbehoevenden in te richten. Sint-Jozef werd de naam omdat z’n feestdag viel op de dag van haar overlijden.

Reeds in oktober 1881 begon men met het bouwen van het Sint-Jozefsgesticht. In 1882 werd het oud kasteeltje afgebroken en vervangen door een nieuw complex van 50 kamers.

Broeder Overste en Dr Ruyssen, die zich hier gevestigd had, ondernamen verscheidene reizen naar het Duitse Woerishofen, om er de ‘waterkuur’ van Priester Sebastian Kneipp te bestuderen. Eenmaal terug, werd de combinatie van hydrotherapie, natuurvoeding en de gezonde Sleinse lucht een ware succesformule.

Niet onbelangrijk: het was enkel de meer bemiddelde klasse die zich een kuur kon veroorloven. Ook buitenlandse hoge geestelijken werden met paard en koets afgehaald en tot in ‘Sleydinge-lez-Gand’ gebracht.

In 1935 wordt een gloednieuw laboratorium in gebruik genomen (Wurmstraat, naast de woning van de toenmalige hoofdgeneesheer Dr. Rafael Suy.)

Nog andere innovaties volgen:een rustzaal,wintertuin, stortbaden en binnenzwembad. Een eigen moestuin, boerderij en twee boomgaarden garanderen de gezonde voeding.

Wisseldouches (koud/warm en hard/zacht) en een verplichte middagsiësta (met warm kompres op de maagstreek en nadien een kamillethee) zijn een dagelijks ritueel.

Tijdens de tweede wereldoorlog wordt er clandestien onderdak verleend aan tal van 'opgejaagde jongelingen en mannen: Vlamingen, Walen, Joden, spionnen en actieve leden van het Geheim Leger die slechts met moeite hun blozende gezondheid en hun jeugdige geestdrift konden verbergen en naar de verboden Engelsche post luisterden'. In 1946 nemen de Broeders Hiëronymieten de instelling over. Henri Teirlinck, geboren en getogen Sleidingenaar, wordt een legendarische en bevlogen Broeder Overste.

In 1958 en 1963 worden twee nieuwe vleugels in gebruik genomen. Dr. Suy wordt opgevolgd door z’n zoon Edward en schoonzoon Jan Proesmans als internist.

De algemene ziekteverzekering zorgt voor een democratisering en dus veranderend patiëntenprofiel. Omstreeks 1975 komen meer medicamenteuze behandelingen opzetten en slaat men de weg in van de therapeutische psychiatrische behandelingen. In 1976 moet de afdeling ‘intern ziekenhuis’ sluiten (50 bedden).

In 1988 volgt de fusie van Sint-Jozef en Mater Dei tot vzw Psychiatrische centra Sleidinge.

In 1994, vernielt een grote brand het centrale gebouw van St. Jozef en een groot deel van het archief.

Met de heropbouw wordt een nieuw hoofdstuk aangesneden. Jaarlijks worden 1700 personen voor korte of langere tijd opgenomen (cijfers 2015).

Hieronder nog enkele foto's: