2023 - 800 jaar Sleidinge
2023 - 800 jaar Sleidinge
Historische stoet 800 jaar Sleidinge
Onderstaande taferelen en groepen zal u in de stoet zien passeren.
Ze worden aangekondigd met een bordje gedragen door
SCOUTS WAARSCHOOT
en CHIRO SLEIDINGE
Chiro in Sleidinge is er zo goed als iedere zondagnamiddag, voor kinderen en jongeren vanaf het eerste leerjaar. We komen samen in Lovendonk. Met meer dan 300 leden en leiding kunnen we daar ravotten in het chirolokaal of op de grote speelweide, onze Loventuin. Ook zin om eens te proeven van Chiro, alle info op www.chirosleidinge.be
1 Orde van Jan De Belleman
2 Ruiters te paard met jachthoorngeschal
3. Schenking van land in Sleidinge door gravin Johanna aan Kanunniken van Sint – Pharaïlde te Gent (1220) door SPORTRAAD EVERGEM
De oudste vermelding van Sleidinge stamt uit 1220 in een oorkonde van het Sint – Veerlekapittel over grondbezit in Sleidinge : het betreft een schenking door gravin Johanna van 60 bunder onontgonnen land aan de deken en de kanunniken van Sint – Pharaïlde in Gent. De plaatsnaam Sleidinge wordt dus al gebruikt voor er sprake is van een keure of van een parochie (sinds 1268).
In de 10e eeuw, als gevolg van de invallen van de Noormannen en hun plundertochten, gaan de bezittingen van de Sint – Baafsabdij helemaal ten gronde. Maar de abdij probeert haar onroerend patrimonium weer op te bouwen. Zij slaagt er maar gedeeltelijk in, onder andere omdat de graaf zich wederrechtelijk grote gedeelten van dat bezit toe-eigent. Zo komt het dat de westelijke helft van de latere parochie Sleidinge – in de volgende eeuwen aangeduid als Sleidinge Keure – in de 13de eeuw in handen is van de graaf. Sleidinge blijft dus gedeeltelijk grafelijk bezit.
Pas in de 2de helft van de 13de eeuw beginnen de ontginningen van Sleidinge; het bestaan van een parochie wordt pas in 1263 gesuggereerd, wat wijst op een voldoende bewoning voor een levensvatbare kerkgemeenschap. Sleidinge is ontstaan dankzij de ontginningsgolf aan het eind van de 12de – begin 13de eeuw. Een deel van Sleidinge blijft onder het gezag van de graaf en wordt de Keure van Sleidinge, de rest van Sleidinge of Sleidinge Sint – Baafs komt onder het gezag van de Sint - Baafsabdij. In de eerste helft van de 13de eeuw wordt een zelfstandige parochie opgericht, ze wordt voor het eerst in 1266 uitdrukkelijk vermeld.
4. De “Keure” van Sleidinge (1248) door RAF, DIRK en SABINE
Vanaf de Middeleeuwen tot 1795 is Sleidinge opgedeeld in twee “heerlijkheden” :
- Sleidinge Sint – Baafs : heeft eerst de abt van de Sint – Baafsabdij als heer en later de bisschop van Gent (= wijken Volpenswege en Hooiwege)
- Sleidinge Keure : heeft de Graaf van Vlaanderen als heer
Het gaat om twee afzonderlijke bestuurlijke eenheden. Ze hebben geen uitstaans met mekaar, maar toch beschouwt de hogere overheid hen als één geheel op financieel vlak. De parochie van Sleidinge (als kerkelijke structuur) betreft zowel Sleidinge Sint – Baafs als Sleidinge Keure. De Keure vertegenwoordigt 40 % van de oppervlakte en telt 45 % van de bevolking.
De “Keure” is een oorkonde uit 1248, uitgevaardigd door Margareta Van Vlaanderen en dat het statuut van “Sleidinge Keure” beschrijft.
Het is al het ware een soort grondwet. Blijkbaar wil de gravin dit bepaalde gebied onder haar bestuur houden als bumper tegen de invloedssfeer van de machtige Sint – Baafsabdij en terzelfdertijd, door het bevorderen van ontginningen, financieel voordeel uit putten.
De keure bevat bepalingen over de organisatie van de schepenbank, de misdrijven van gemeen recht en de burgerlijke zaken :
· De organisatie van de schepenbank : er zijn 7 schepenen, aangesteld door de hoofdbaljuw van de Oudburg (Gent). De schepenen worden aangesteld voor 1 jaar op Allerheiligen (en zij kunnen het jaar daarop geen schepen zijn)
· De vierschaar komt in Sleidinge samen op woensdag om 9 uur, eerst voor de misdrijven van gemeen recht, daarna voor de burgerlijke zaken
· Hoge boeten zorgen ervoor dat elke kritiek op de vonnissen van de vierschaar en op de schepenen in de kiem wordt gesmoord
De Keure van Sleidinge is op juridisch en administratief vlak rechtstreeks afhankelijk van de vorst. De vertegenwoordiger van de vorst ter plaatse is de baljuw. De oudst bij naam gekende baljuw is Jan Van Westvoorde, die de functie uitoefent in 1332 en 1337.
De stichting van de parochie en de uitvaardiging van de keure liggen chronologisch dicht bij mekaar.
5. Discussie met Evergem over de uitdelving van het Sleins Vaardeken (1438) door LANDELIJKE GILDE LOVENDEGEM
In het waterrijke Sleidinge gaat veel aandacht naar de afwatering : men moet de waterlopen steevast uitdelven. Zo moet het “Sleins Vaardeken” tussen Evergem en Sleidinge in 1438 uitgedolven en gereinigd worden. Evergem wil niet bijdragen voor deze werken omdat Sleidinge er het meeste baat bij heeft. Daarbij beweert Evergem dat het vroeger ook nooit betaald heeft : “van zo houden ende langhe tijde vrij hadden gestaen vander voorseyde costen”. Meer nog : Evergem heeft totaal geen baat noch profijt van de werken “maer scade ende achterdeel ende specialic degheen die mersche up tsvelde gedelf ligghende hebben”. Maar Sleidinge beweert nu net hetzelfde. Men legt de kwestie voor aan de schepenen van Gent en hun besluit is dat iedereen die baat heeft bij de werken, moet bijdragen. Ook Evergem, want ze hebben voordeel bij de werken.
Later worden de kosten wel verdeeld. In 1732 betaalt ook Evergem timmerman Laureins Van de Walle “int maecken van de brugghe”. En als men in periodes van veel regen een bewaker aanstelt om de rabotten, schoven en dammen in het oog te houden, draagt ook Evergem bij in de kosten.
6. Keizer Frank (REUS ADEGEM)
7. Het calvinistisch bestuur, de “godsdienstoorlogen” en de beveiliging van Sleidinge op Zwaantje en Volpenswege (1578) door KEIZER KAREL GENT VZW HISTORISCH GENOOTSCHAP
Ingevolge de Beeldenstorm van 1566 worden vele kerken vernield. Die van Sleidinge is pas in 1604 hersteld. De opstand tegen de Spanjaarden leidt ook tot een hogere belastingsdruk. In juli 1578 is er een tweede Beeldenstorm in de kerk van Sleidinge. Sleidinge krijgt een calvinistisch kerkbestuur. Tot het midden van de 17de eeuw wordt van Sleidinge gezegd dat het een kettersnest is, dat moeilijk onder controle te krijgen is. Men moet de “eed van verlatinge” afleggen : men zweert de steun aan het katholieke Spanje af en zweert trouw aan de Verenigde Provinciën :
“Hier sweeric dat ic voordaene den Coninc van Spanghien niet meer te respecteren, onderdanich zijn oft kennen en zal voor mijnen Prince ofte Overheere, maer dat ic den selven Coninc van Spanghien zal verlaten ende my houdden voor ontslaghen van alle plichten ende verbintenissen daer ic hem voortyts als overheere van dese landen verbonden maech gheweest zyn in eenigher manieren.
Belovende ende zwerende voorts den gheunieerde Nederlanden, namentlyck de Provinciën van Brabant, Geldre, Vlaendren, Hollant, Zeelant ende huere gheassocieerde misdgaeders ooc den lands raeden ende Overheyt by de staten vande vooseyde provinciën inneghestelt, ghetrouwe, ghehoorich ende ghehulte wesende ende de selve alle behulp ende assistentie naer myn vermoghen te doene jeghens den voornoemden coninck van spanghien, zyne adherenten ende alle andere des lands vianden.
Ende voort al te doene dat goede ende ghetrouwe inghesetene ende landsaten vande voorseyde geunieerde landen heure overheyt ende vaderlant sculdich zyn te doene.
Zoo moet my God almachtich helpen”.
Tijdens min of meer verdoken hagenpreken verkondigen gedreven predikanten het nieuwe geloof. In Sleidinge gaat voor velen een nieuwe religieuze wereld open. Wanneer Farnese in 1584 voor de hertog van Parma Gent weer inneemt, moet men de “eed van verlatinge” afzweren.
Uit de parochierekening blijkt dat het een woelige tijd betreft : veel uitgaven worden gedaan ter beveiliging van de parochie : op het Zwaantje staat een “schranse” en een wachthuisje en ook Veldhoek en Volpenswege timmert men dergelijke huisjes in elkaar. Een draaiboom beveiligt Volpenswege en de Wellingstraat. Aan de kerk bevindt zich een wachtpost en hoog in de toren zit altijd iemand op uitkijk. Zeger Van Vooren, tamboer, wordt vergoed om berichten in de parochie te verspreiden. Sleidinge betaalt ook “sauvegarde” [een geldsom om te worden gevrijwaard van plundering of brandschatting]. In de jaren 1587 en 1588 krijgt Sleidinge ook kwijtschelding van schulden omdat ze te zeer leiden onder het geweld van soldaten.
8. Reus Keizer Maarten 1 van Assenede en Reuzin Marietje van Krentenbrood door REUZEN ASSENEDE
9. Gregoriaanse gezangen (1600) door KOOR CIBUS SPIRITUALIS ERTVELDE
De gregoriaanse muziek is de muziek die eigen is aan de Romeinse liturgie in de Katholieke Kerk. De term gregoriaans (carmen gregorium) wordt sinds de 9e eeuw gebruikt om de kerkmuziek aan te duiden die een vast onderdeel is van de kerkelijke liturgie. Gregoriaanse muziek wordt voornamelijk gekenmerkt door een chant met eenstemmigheid (zonder begeleiding), het als regel gebonden zijn aan diatoniek en aan de modaliteit van de kerktoonsoorten en door een vrij ritme.
10. Pastoor Sanderus (1612) door OKRA SLEIDINGE
(1612 – 1622) : Antoon Sanders (“Antonius Sanderus” is amper 26 jaar oud als hij in 1612 benoemd wordt tot pastoor in Sleidinge, een noodmaatregel om het oprukkend protestantisme de kop in te drukken. Waarschijnlijk benoemt de bisschop hem in Sleidinge omdat er veel anabaptisten verblijven en er in de omliggende parochies nog veel calvinistische aanhang is. Sanderus komt uit een beschermd stedelijk milieu en heeft meer oog voor studie dan voor zijn parochie. In Sleidinge krijgt hij te doen met een a-intellectuele bevolking, zonder cultuur, die er nogal ruwe zeden en gewoonten op na houdt en leeft op het tempo van de natuur. Sleidinge is een dorp waar niet veel te beleven valt. In zijn “Sleinse periode” studeert Sanderus voort in Leuven en Douai. Dat Sanderus veel afwezig is, betekent niet dat hij met zijn parochie niet is begaan. Hij verricht veel opzoekingen in het kerkarchief over zijn inkomsten en rechten als pastoor. Hij gaat daarbij zeer nauwkeurig te werk en zet veel zaken recht, waarschijnlijk tot ongenoegen van zijn parochianen. Hij komt voor de dag met veel renten en cijnzen die al van over tientallen jaren “verduystert” zijn, bv. dat er op de wijk Hooiwege veel renten “verdonckert ende niet wesende recivelijk en sijn” en hij doet al het mogelijke om die renten opnieuw te innen.
In 1618 publiceert hij een polemisch gedicht tegen de protestanten. En daar heeft hij in Sleidinge voortdurend mee te maken. Het anabaptisme tiert er welig : men houdt er geregeld bijeenkomsten en verkoopt er protestantse bijbels. “Men seght wel dat de helft van de ingesetenen van Sleyne verdorfven is ende dat d’ander ghelft niet vast en is”.
In 1622 vertrekt Sanderus uit Sleidinge omdat zijn veiligheid niet gewaarborgd is, o.a. door zijn scherpe aanvallen tegen de ketters.
11. De pest (1625) door WIPTON TONEEL VERENIGING WIPPELGEM
Pieter De Blieck publiceert op 16 februari 1625 een verordening tegen de pest. Volgens hem s het de “Goddelicke gratie die belieft heeft onslieder te commen visiteren met zijne Gave ghenampt de constagieuse sieckte”. Het wordt streng verboden de ziekte verborgen te houden “omme ghelijke inconvenienten te verhoeden”. Al wie besmet is of zieken heeft geholpen of in hun huis woont, moet in het openbaar een witte roede dragen van drie voet lang. Wie de roede draagt, mag niet meer onder het volk komen en mag zeker Gent niet meer binnen. Drie uur na het overlijden van een zieke, moet men de grafmaker op de hoogte brengen, maar die mag de overledene alleen tussen tien uur ’s avonds en twee uur in de morgen begraven. Voor ieder lijk moet iemand vijf of zes roeden voorgaan met de witte roede in de hand, teneinde alle voorbijgangers te waarschuwen opdat ze tijdig zouden kunnen vluchten. Wie gestorven is aan de pest, wordt op een aparte plaats op het kerkhof begraven. Waar een zieke heeft verbleven of waar iemand overleden is, moete men “eenen langhen stroowis ende witte roede aen zijn huys ofte hofhecken wutte steken”.
Nog tegen de pest verspreidt men in 1650 de volgende remedie : de gelovige moet “over hem draeghen dese heylige namen : Jesus Maria Anne Ste Antonius Ste Nicolaus Ste Bernaert Ste Sebastiaen Ste Christoffel Ste Gheertruye Ste Sylvester Ste Rochus Ste Macharius Ste Andries”. Elke dag moet men “dese heylighe name” eren en een onzevader en weesgegroet bidden en binnen acht dagen ter ere van O.L.V. Vrouw “lesen 21 rosenhoedjes”. Wie dit één keer doet “zal nemmermeer van pestilentie sterfven”.
Huizen waar de ziekte heerst, wordt uitgerookt. Joris Van Hijfte levert daarvoor brem.
12. Koninklijke Fanfare Willen is Kunnen Wippelgem
13. Brand van de kerk (1649) door OKRA SLEIDINGE
In de nacht van 16 op 17 juli 1649 legt een felle brand de kerk grotendeels in de as. Alleen het meest oostelijke deel van het gebouw blijft min of meer gespaard. De oorzaak van de brand is de herberg van Joris Roegiers die op het kerkhof dicht bij de kerk is gebouwd. Hoewel het kerkhof een gewijde plaats is, is het voor sommigen ook een geschikte plek om hun eigendom uit te breiden of om op de perceelscheiding een gebouw op te trekken.
In de nacht van de brand zijn, voor de zoveelste keer, groepjes soldaten Sleidinge binnengevallen om zich in herbergen te goed te doen aan spijs en drank en dit tot diep in de nacht. Zo ook in de herberg van Joris Roegiers. Hoogstwaarschijnlijk veroorzaken gloeiende gensters uit de schouw de brand van de kerk.
14. Start van de verering van de Heilige Godelieve (1653) door OKRA SLEIDINGE
De heilige Godelieve is in Sleidinge altijd populair geweest. De verering tot deze Vlaamse heilige is in Sleidinge pas bij het begin van de 17de eeuw ontstaan. In de loop van die eeuw verwerft de kerk haar relieken. Er wordt een altaar aan haar gewijd, dat evenwel met de H. Joris wordt gedeeld. Men draagt een beeld van Godelieve mee in processies en koopt een processiestandaard van de heilige aan. Op het kerkhof plaatst men afbeeldingen of staties van haar leven en marteldood.
In 1653 heeft bisschop Triest van Gent relieken van Godelieve aan Sleidinge geschonken (een miniem stukje van haar schedel). Tijdens een plechtige processie brengt men de relieken over naar de kerk. Alle aanwezigen die eraan deelnemen en de mis bijwonen, verdienen een aflaat van veertig dagen. In 1659 slaagt pastoor Staes erin een stukje van die relikwie te ruilen voor een klein partikeltje versteend bloed dat in het bezit is van het Klein Begijnhof van Gent.
De “staties” van de marteldood komen voor het eerst ter sprake in maart 1696 als aan alle gelovigen die de staties aandoen en er vijf onzevaders en weesgegroeten bidden een aflaat van veertig dagen wordt verleend.
Gedurende de viering van het octaaf, rond 6 juli, komen tientallen gelovigen naar de kerk om er zich te laten zegenen, kaarsen te offeren en gewijd godelievewater (tegen oog- en keelziekten) mee naar huis te nemen. Ook gaat er een grote processie uit. Pastoor Van Riest slaagt er in 1687 in Sleidingekermis te laten doorgaan op de eerste zondag van het octaaf van Godelieve en dit omdat er dan een grote toeloop van volk is die Godelieve komt vereren.
15. De verplichte legerdienst en de loting van soldaten (1702) door KLJ SLEIDINGE
Tijdens de Spaanse Successieoorlog (1700 – 1713) wordt begin januari 1702 de verplichte legerdienst ingevoerd. De bevolking reageert met ongeloof, woede en angst. Alle ongehuwde mannen tussen 20 en 40 jaar moeten loten, maar als er zich voldoende vrijwilligers aanbieden, vervalt de loting. De diensttijd is bepaald op 3 jaar. Sleidinge Keure en Sleidinge Sint Baafs moeten samen 17 rekruten aanduiden. Veel jonge kerels wachten de loting niet af, ze sluiten vlug een huwelijk af, zodat ze vrijgesteld zijn.
Op 12 januari 1702 begeeft griffier Mherhaeghe zich naar een herberg op Daasdonk vzijn er oor “lotynghe onder de jonckmans tot wervynghe van de battaillons ten dienste van de coninklijke majesteit”. De griffier blijft er twee uur, maar zonder veel resultaat. Er wordt wat geroepen en geduwd en ook de volgende dagen blijft het onrustig. Na de bewogen bijeenkomst rijdt baljuw Van Hoorebeeke naar Gent voor overleg. Hierop bezoekt de baljuw alle huisgezinnen van de Keure om de mannen tussen de 20 en de 40 jaar op te tekenen om de lotinglijst te kunnen opstellen. Als men dan op 16 januari wil loten, maken de verbolgen aanwezigen dat onmogelijk. Griffier Mherhaeghe brengt verslag uit in Gent over de “vele inconvenienten”. Op 21 januari zijn er 8 rollen opgesteld waaruit men een kandidaat zal loten of waaruit zich misschien een vrijwilliger zal aanbieden. De opeising van de soldaten is geografisch gespreid over heel De Keure. De lijsten worden aangeplakt op de kerkmuur, maar het opgelegde aantal wordt niet bereikt, gezien “datter te veel waren van de joncmans die niet en verstonden te lotten”. Er volgen strenge straffen : wie niet wil loten, wordt opgesloten. De dag erna nodigt de baljuw alle jongelui nog maar eens uit in de herberg van Frederik Neyman waar hij hen vraagt of ze nu ja dan neen willen loten.
16. De aanstelling van de schepenen van Sleidinge Keure in de herberg van Pieter De Muynck op het Eeksken (1705) door WIELERTOERISTEN GHOSTBIKERS
Elk jaar met Allerheiligen moeten de schepenen worden aangeduid; schepenen mogen slechts één jaar in dienst blijven. De praktijk wijst uit dat er in de 17de en de 18de eeuw niet meer zo nauw naar het voorschrift van “Allerheiligen” wordt gekeken. Ook blijven veel burgemeesters en schepenen jaren na elkaar in dienst. De benoeming van de schepenen is een bevoegdheid van de baljuw van Sleidinge, in overleg met de baljuw van de Oudburg. In de 18de eeuw stellen de schepenen echter zelf hun opvolgers voor. Er wordt steeds advies gevraagd aan de pastoor.
De burgemeester woont steeds op Sleidinge, daarnaast zijn er 2 schepenen van Sleidinge, 2 van Lovendegem en 2 van Waarschoot.
Niemand blijkt ooit het schepenambt te hebben geweigerd. Toch zijn sommigen, vooral dan in tijden vn oorlog en onlusten, opgelucht dat ze van hun eed worden ontslagen en hun termijn er op zit, want het schepenambt is in die omstandigheden zwaar en de verantwoordelijkheid groot.
De namen van de nieuwe schepenen worden steeds bekendgemaakt via een kerkgebod dat men na de zondagsmis voorleest : de bevolking heeft immers het recht tegen een of andere kandidaat bezwaar aan te tekenen, hetgeen wellicht nooit gebeurd is.
Op 3 november 1663 gaat baljuw Charles Van Hoorebeke met de lijst van de nieuwe schepenen naar pastoor Van Riest. De pastoor controleert de namen en geeft zijn fiat.
In 1643 weigert pastoor Staes één van de kandidaten goed te keuren wegens zijn ketterse gezindheid.
Soms geven de nieuw benoemden geschenken mee voor de hoofdbaljuw : twee zakken appelen, zeven koppels sneppen.
Bij de vernieuwing van de schepenen wordt menig glaasje achterovergedrukt, want de vernieuwing gebeurt altijd in een herberg. In 1713 bv. bij Lieven Van Damme op Daasdonk, in 1705 en 1714 bij Pieter De Muynck op het Eeksken, waar ook de schepenkamer is, en in 1719 bij Pieter Buysse in de Langendam.
De laatste vernieuwing gebeurt in november 1795. Nog terwijl deze schepenen in dienst zijn, stellen de Fransen een municipale raad aan en voegen ze Sleidinge Keure en Sleidinge Sint – Baafs samen tot het kanton Sleidinge.
17. Het proces tegen onderpastoor De Bosschere (1729) door OKRA SLEIDINGE
Op 15 en 21 mei 1729 laat onderpastoor De Bosschere vanop de preekstoel aan de parochianen weten dat hij vanaf 22 mei geen vroegmis meer zal opdragen. Hij geeft hiervoor geen reden op. Op die manier schaadt hij de belangen van de parochie. Schandelen en “inconvenienten” zullen hiervan het gevolg zijn : de kerkgangers zullen in plaats van naar de mis, naar de herbergen gaan en er zich “vergeten inden dranck ende bedauchen” en er luisteren naar “onbehoorlijcke discoursen”. Veel gelovigen zullen naar huis gaan zonder de mis te hebben gehoord “tot groot dispendio van hunnen sielesalichgeijt”. Men schrijft een brief naar de Raad van Vlaanderen om te onderpastoor te laten veroordelen. De schepenen zijn bereid de onderpastoor een bijkomende vergoeding te betalen, want daar draait het om : de onderpastoor wordt te weinig betaald.
De notabelen beleggen op 23 mei 1729 hierover een buitengewone vergadering in de herberg van de weduwe van Andries Bauwens om de zaak te bespreken. De Raad van Vlaanderen doet uitspraak : de onderpastoor wordt verplicht “te continueren met het celebreren van de vroegmisse”. Doet hij dat niet, dan mogen de schepenen een andere onderpastoor uitnodigen, op kosten van onderpastoor De Bosschere. De onderpastoor doet niet moeilijk en “verclaert te sullen volcommen aan d’ordonnantie”.
18. Huisnijverheid (1738) door GEZINSBOND
De Gezinsbond. Dze krasse, 102-jaar oudevereniging ijverde aanvankelijk voor de belangen van de kroostrijke gezinnen. Het begon met onder meer het bekomen van goedkopere tarieven voor het openbaar vervoer, belastingvermindering voor gezinnen met kinderen, invoering van kinderbijslag en later de kinderoppasdienst. Verder maakte de Gezinsbond het minder duur door de invoering van de gekende kortingzegeltjes (nu is dit een kortingskaart geworden). Het organiseren van vorming, uitstappen, sport en allerhande activiteiten voor jong en oud, waarbij gezinnen elkaar kunnen ontmoeten, was en is nog altijd belangrijk. De Gezinsbond blijft zich tegenwoordig inzeten voor de belangen van alle gezinnen, groot, klein en nieuw-samengesteld.
Het is onmogelijk de landbouwactiviteit en de bedrijvigheid van het vlas van elkaar te scheiden. In elk gezin is er wel een spinnewiel of weefgebouw aanwezig. Wie minimum twee koeien bezit en een belastbare oppervlakte van minimum 3 ha bewerkt, is een landbouwer. Beneden die norm kan een landbouwer geen zelfstandig bestaan leiden. In het andere geval is hij ofwel wever ofwel dagloner. In 1681 kweekt ruim de helft van alle belastngsplichtingen vlas. Na de bewerking van het vlas met een spinhekel kan men het vlas spinnen met behulp van een spinnewiel. De gesponnen draad windt men dan op een “haspe” en kan men vervolgens op een weefgetouw tot laken weven. Op de voute van Judocus Poelman, herbergier op het dorp, liggen in 1746 16 pond “vlassen gaeren” en 11 pond “weircken gaeren”.
Het spinnen van de draad is een typisch vrouwelijke bezigheid die de vrouw en de dochters van een keuterboer of dagloner in staat stellen wat geld bij de verdienen. In veel huizen treft men dan ook één of meer spinnewielen aan. Het aantal huizen waren een weefgetouw staat, is minder groot. De oudst bekende getouwentelling dagtekent ui 1738. Dan telt men 535 “getauwen dienende tot het fabricqueren van lijnen laeckenen”. Tot in 1767 blijft dit aantal nagenoeg onveranderd.
19. Reus Ridder Simon Uytenhove en Reuzin Margriete de Bussere (REUZEN VAN WAARSCHOOT)
20. Koninklijke Harmonie Sint-Cecilia Bassevelde
21. Het proces tegen onderpastoor Jan Baptist De Cleene (1759) door OKRA SLEIDINGE
In 1759 is er opnieuw onenigheid over de inkomsten van de onderpastoor. De pastoor leeft in onmin met de onderpastoor : “Volghens mijne ghetrauwe aantekeninghen, vinde dat mijne ieverachtigen onderpastooor op den tijdt van thien maenden van het ghepasseert jaer absent is geweest van mijn prochie 110 gheheele en alve daeghen, nogh ten gaet tot heden nogh niet beter”.
22. Sleidinge in feeststemming (7 en 8 februari 1790) door FERM KLUIZEN
Vanaf 1714 komen onze streken in een vredevolle en gunstige economische periode terecht - onder Oostenrijks bewind - die zal duren tot de Franse Revolutie.
In 1789 komt er een opstand tegen de centralisatiepolitiek van Jozef II (Brabantse Ontwenteling); in Sleidinge richt men een vrijwilligerskorps op. De onafhankelijkheid van de “Verenigde Belgische Staten” wordt uitgeroepen op 11 januari 1790. Sleidinge verkeert in februari 1790 in feeststemming :
Op de kerktoren ziet me de “Vlagge van Vlaenderen” wapperen en na de vespers en het lof zingt men plechtig de vigiliën van de overledenen “voor de kloekmoedige Helden die hun bloed stortende, den by nae verdroogden Vryheydsstandaerd” hebben besproeid, doen herbloeyen en vruchten voortbrengen welkers aengenaeme soetigheid wij nu smaecken”. Voor die gestorven helden is in de kerk voor het hoogaltaar een lijkbaar opgesteld, versierd met “Krijgs Eere tekenen en omzet met vele witte waschlichten byna alle behangen met het Wapen van Vlaenderen”, met lauwerkransen en met “den Nederlandschen Leeuw steunende met eenen klouw op het Wapen der H. Kerke” en met daaronder het jaarschrift : “’k WIL ’s LandDs reLIgle besCherMen Weg, Weg, Van hIer Joseph”.
Aan de voet van de lijkbaar is nog een andere leeuw te zien “konstig met Palm Bladerkens” uitgewerkt en met op zijn schouders een kruis en de spreuk : “Met ’t Kruys gewapend, zal ik de Vyanden vernietigen”. Naast de lijkbaar ziet men twee kussen met op het ene het “Manifest van Brabant” en op het andere het “Manifest van de Provincie van Vlaenderen”, eveneens versierd met lauwerkransen en oorlogstekens. Een verzameling smeekbeden en manifesten ontbreken niet. Bij het lezen van het gebed voor de gestorven vaderlanders wordt het muisstil in de kerk : men ziet het als een uitdrukking van de “goeden wenschen van het Sleydinghs volk het welk op deze tyden bezonderlyck heeft in heet bidden voor Kerks en Staets welvaren”. In de kerk wordt dagelijks een rozenkrans gebeden en worden de missen drukker bijgewoond, dit alles tot welslagen van de revolutie.
’s Anderendaags ontvangt met de Gentse vrijwilligers (“het Corps Gentsche Vaderlanders”). Ongeveer 600 vrijwilligers stappen te voet en met opgetuigde paarden en met voorop het banier van “St. Norbertus van Hoorenbeke” de Gentenaars tegemoet. Ook stappen zo’n 200 schoolkinderen in de optocht mee. Aan de grens met Evergem wordt het korps opgewacht door coadjuctor Constantin Teylaert, de “Aenleyders der Sleydingsche Vaderlanders” en door de vreugdegeroepen van het volk dat bijzonder talrijk is opgekomen. Het losbranden van 24 stukken kanon, het tromgeroffel en klokgelui overstemmen de vreugdekreten en doen alles daveren. Pastoor Judocus De Wulf, bijgestaan door onderpastoor Jacobus De Sy en door Eugeen Beyens en Joannes Poelman, draagt in de kerk een plechtige uitvaartmis op voor alle gesneuvelde patriotten. Na de plechtigheid deelt men brood uit aan de armen. De Gentenaars tonen nog enige “vuurexercitiën” , waarna de pastoor hen voor het middagmaal ontvangt. Nadien geven ze op het dorpsplein nog wat oefeningen ten beste. Het “Sleidingse vaderlandse corps” doet de Gentenaren ten slotte uitgeleide.
23. Bezoek van Keizer Jozef II op 14 juni 1781 door VERBROEDERING GROSSENKNETEN
Op de politieke en staatkundige kaart van Europa komen onze gewesen in 1713 onder het Oostenrijkse bewind terecht. In 1780 komt de 39-jarige keizer Jozef II (“Keizer koster”) aan de macht. Hij wil zijn onderdanen beter leren kennen en daarom reist hij incognito door zijn erflanden.
Sinds generaties wordt ook Sleidinge hiermee in verband gebracht, ten minste door de volksmond en door de familie Lehoucq uit de Weststraat. Naast de historische benaming van de herberg als “Het Huis van Oostenrijk” werden er op het einde van de 18de eeuw symbolen aangebracht aan dit huis : een kunstraam boven de ingang van de herberg met het hoofd in profiel en de kroon van Jozef II. Een verguld pleistermotief van het hoofd en de kroon van Jozef II op de schouw van de bovenkamer. Daarnaast bezit de familie een Oostenrijkse munt uit 1786.
Op 13 juni is de keizer in Brugge, ’s anderendaags is hij in Eeklo en op 14 juni reist hij via Assenede naar Sas van Gent en bereikt hij Gent nog dezelfde dag. Het gezelschap verplaatste zich met een vijftal wagens. Het vermoeden van een anonieme overnachting in het even anonieme Sleidinge is aannemelijk. Het ontbreken van een vermelding in de rekeningen of in het reisverslag betekent niet noodzakelijk het bewijs van het tegendeel, wel het bewijs dat Jozef II niet officieel door de Sleinse overheid werd ontvangen. Sleidinge valt daarmee tussen de plooien van het belangrijke Brugge en Gent, maar bezorgt Jozef II waarschijnlijk een verkwikkende nachtrust in het vooruitzicht van een inspectietocht aan de versterkingen in Sas van Gent en een druk bezoek aan Gent.
24. De sluiting van de kerk (1798) door OKRA SLEIDINGE
Het Franse bestuur schaft de zon- en feestdagen af, geestelijken moeten de eed van trouw aan de republiek afleggen en de pastoor mag ook niet langer in het openbaar als geestelijke gekleed zijn. Aangezien de opeenvolgende pastoors in Sleidinge dit weigeren, mogen er geen missen meer gelezen worden. Op de eerste zondag van oktober 1797 wordt in de kerk een laatste gezongen mis opgedragen en op 11 november 1798 wordt de kerk definitief gesloten. Priesters die de eed niet hebben afgelegd worden omschreven als “de ergste vijanden van de republiek”. Het zit het Franse bestuur dwars dat die priesters onophoudelijke burgerlijke ongehoorzaamheid prediken en de bevolking opstoken geen belastingen te betalen.
De uiterlijke religieuze tekens die van op openbare wegen zichtbaar zijn (kruisen, kapellen en afbeeldingen) moeten verdwijnen. Men dringt er bij het kerkbestuur op aan alle beelden en tekenen van godsdienst rond de kerk en het kerkhof te verwijderen. De toepassing van deze wet, die nagenoeg de hele bevolking voor het hoofd stoot, loopt niet van een leien dakje. Op 18 juni 1797 verbieden de Fransen alle bijeenkomsten op en rond het kerkhof en de kerk. Ook mag men niet meer openbaar bidden of kruistekens maken. De afbraak van bestaande kapellen verloopt allerminst vlot. De kapel met een vijftal linden voor het huis van bakker Egidius De Pauw is daarbij inzet van een juridisch dispuut rond het eigendomsrecht. Het is voortaan verboden de klokken te luiden voor religieuze plechtigheden.
Op Allerheiligen 1799 hebben de gelovigen toch de kerkdeuren geopend en ’s morgens vroeg zitten er talrijke gelovigen te bidden. Een paar dagen later wordt de kerk opnieuw gesloten. Op 21 februari 1800 mag men de kerk weer openstellen voor de eredienst. De kerk wordt af en toe opgevorderd door militairen of voor het houden van verkiezingen.
25. Plant – een – boom actie (1798) door DAVIDSFONDS
De Franse overheid start een plant-een-boom actie, omdat het verbruik van hout de productie ver overstijgt. Men moet het evenwicht herstellen en alle hout zorgvuldig kappen en herbeplanten. Men de nodige overdrijving doet men de Sleidingenaren kond dat niets zo heilig is als het toepassen van de wet op het “faict van de plantagie” : “Ghijlieden hebt geheiligd eenen boom van vrijheid, maar dit is niet genoeg, een ieder die eigenaar vandengrond is, moet er voor zijnen ingang zooveel hebben dat het hem dienen kan voor eenen lustigen tempel en een aangenaam verblijf”. Allen “bloten grond” moet men met bomen beplanten. Er zijn prijzen te winnen. Wie een kwekerij van fruitbomen start en er een winstgevend bedrijf van maakt, krijgt een gouden medaille en een beloning van 10 centimes per verkochte voet bomen na het tweede jaar van oprichting.
26. Feest van de landbouw (1799) door CD&V EVERGEM
Het Franse bestuur voert diverse nieuwe feesten in, zoals het Feest van de Landbouw.
De meest verdienstelijke landbouwer krijgt een ereplaats en in een kleine optocht toont men de landbouwwerktuigen en vruchten. Iedereen dient zich op die dag, 28 juni, van alle werken te onthouden en wordt om 11 uur naar de plechtigheid in het gemeentehuis uitgenodigd om het het bestuur eer te betuigen “aan de eerbaere conste van den landbouw”.
Alle landbouwers worden met vrouw en kinderen, knechten en meiden uitgenodigd. Men speelt muziek en zingt vaderlandse liederen, het applaus is niet uit de lucht. Na de plechtigheid stapt een stoet op naar de Place de la Liberté : een detachement van de verdedigers van het vaderland, het bestuur van het kanton met een eiketak in de hand en een driekleurige strik aan de linkerkant, muzikanten, onderwijsers met hun leerlingen, ook met een eiketak. Onder de Vrijheidsboom houdt Faciolle een ellenlange toespraak over de landbouw : “La fête de l’Agriculture que nous célébrons aujourd’hui est sans contredit la plus auguste et sur tout la plus précieuse pour un peuple libre dont les richesses en le commerce sont appuyés sur elle”. Hij eindigt met : « Vive la République ! Vengeance contre les tirans d’Autriche ! Guerre à mort au gouvernement anglais !”. De Sleidingenaren zullen allicht vreemd hebben opgekeken. De muzikanten spelen nog enkele stukken en de kreet : “Vive la République” is niet uit de lucht. In de namiddag zorgen spelen en wedstrijden voor pret en verzet.
27. Volksdansen (1800) door VOLKSDANSGROEP SNEYSSENS
Volkskunstgroep Sneyssens is een gevarieerde vereniging. Met hun enthousiasme krijgen ze groot en klein aan het volksdansen, vendelen en musiceren. Samengevat : folklore, met een knipoog naar het heden. Sneyssens junior is de nieuwste aanwinst. De toekomst is aan de jeugd, ook in het volksdansen. Deze 4- tot 12-jariegen dansen wekelijks de pannen van het dak in Belzele.
28. Zusters Mater Dei (1893) door NVA EVERGEM
Dr. Ruyssen stichtte een zestal jaren na de opening van het Sint-Jozefsinstituut ook een dames-afdeling. In oorsprong was dit een huis met één verdieping waar 3 wereldlijke verpleegsters de zieken verzorgden in een vijftal kamers. Daarna kwamen de zusters der H.Familie uit Gent (Briel) zich als verpleegster vestigen. In 1896 kwamen de "Dochters van het Kind Jezus" (moederhuis : Rijsel-Frankrijk) naar Sleidinge op voorspraak van Guido Gezelle, toenmalig aalmoezenier van de voornoemde zusters te Kortrijk en studievriend van Dr. August Ruyssen.
30. De Evergemse Bloemisten door KONINKLIJK DEBBAUTS REUZENGROEP
31. De tolheffing met Kluizen (1869) door LANDELIJKE GILDE KLUIZEN
In 1859 keurt de gemeenteraad het plan goed om de spoorlijn van Gent te verlengen naar Eeklo over het grondgebied van Sleidinge. De gemeente is ervan overtuigd dat de bouw van een station “de gemeenschap met de naburige gemeenten gaat vermeerderen”. Om die reden wordt in 1869 beslist om een gekasseide verbinding tussen Kluizen en het station van Sleidinge aan te leggen. Sleidinge betaalt 80 % van de kosten, Kluizen 20 %. Toch wil men de kosten enigszins milderen door het heffen van een heuse tol : “vier centiem voor elk paar wielen en acht centiem per trekdier”. Men plaatst een barrière aan het einde van de Kerkstraat. Vijf jaar later schaft men deze tolbarrière af.
32. Het Psychiatrisch Centrum (1881) door BUURTWERKING/PSYCHIATRISCH CENTRUM
Het Sint-Jozefsinstituut heeft zijn ontstaan te danken aan Eduard (+ 1878) en Melanie De Seille (+ 1881), twee ongehuwde grondeigenaars. Eduard De Seille werd tijdens zijn ziekte verzorgd door broeder Norbertus van de congregatie van de Broeders van Sint Jan de Deo uit Gent. Broer en zus De Seille hadden 5 ha van hun bezittingen verkocht aan de broeders om er een tehuis voor hulpbehoevende mannen te vestigen. De medische begeleiding wordt tot 1884 waargenomen door Dr. De Bruyne. August Ruyssen volgt hem op, die de watertherapie van Dr. Kneipp, een Beiers rooms-katholiek priester naar Sleidinge brengt.
In 1888 start Dr. Ruyssen een autonome damesafdeling aan de overkant van het Instituut. Vanaf 1896 nemen de Dochters van het Kind Jezus, een uit Rijsel afkomstige kloosteroorde, het beheer op zich, onder de naam ‘Saint Sébastien’.
Dr. Ruyssen overlijdt op 1 januari 1928. In 1931 neemt dr. Rafaël Suy de medische leiding op zich.
Tijdens WO II wordt het Sint – Jozefsinstituut een toevluchtsoord voor onderduikers.
De congregatie van de broeders van Sint-Jan de Deo wordt in 1946 ontbonden en overgenomen door de Broeders Hiëronymieten uit Sint – Niklaas.
In 1946 wordt het vrouwengesticht toegewijd aan O.L. Vrouw, “Mater Dei”.
Het psychiatrisch centrum is de voornaamste werkgever in Sleidinge.
33. Wondelgemse antieke fietsen
34. De emigratie naar Amerika (1900) door Familie Van De Walle
Rond de eeuwwisseling begint ook de grote trek naar Noord – Amerika. De meeste emigranten zijn inwoners van de wijk Singel. In de periode 1867 – 1920 zijn er 215 gekende emigranten. Dit is een zeer laag aantal. Bruno Wauters en Amelie Van de Woestijne vertrekken kort na hun huwelijk in 1880 naar Amerika. Na August Van Belle zijn ze het eerste koppel dat Sleidinge verlaat.
35. De school van vroeger (1900) door SCHOOL LANGERBRUGGE
36. D’etnen (1920) door LOVENDEGEMSE KOPERBLAZERS
37. Etnen en Ijzeren (Periode 1921-1940) door WIPTON TONEELVERENIGING KLUIZEN
De periode tussen de twee wereldoorlogen wordt in Sleidinge beheerst door de strijd tussen “d’Etnen” (de aanhangers van houthandelaar Ghijsbrechts) en “d’Ijzeren” (de aanhangers van ijzerhandelaars De Paepe). Bij de verkiezingen van 1921 stranden beide kandidaat-burgemeesters op evenveel stemmen. Het duurt maanden voor de patstelling ontmijnd wordt, maar uiteindelijk wordt Ghijsbrechts voorgedragen als burgemeester. Dit gaat op 9 oktober 1921 gepaard met een indrukwekkende praalstroet.
In de jaren van Ghysbrechts (1922 – 1926) komt er een nieuw kerkhof op de Bernt, een nieuw gemeentehuis en drie “piscienen” nabij de kerk. Hij bouwt eveneens een nieuw, eigen repetitielokaal voor de fanfare, rechtover zijn houtzagerij (“Sanderushuis”).
Tot ieders verbazing is Ghysbrechts bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1926 geen kandidaat meer. Ondanks hun minderheid in zetels (4 tegenover 7), haalt kopman Aimé De Paepe toch het grootste aantal voorkeurstemmen binnen en wordt tot burgemeester benoemd. Het lijkt tot een scheuring binnen de fanfare “Iever en Eendracht”; een “ijzeren” muziek wordt opgericht onder de naam St. Cecilia. Het uitgangsleven raakt opgesplitst tussen de twee clans.
Het verkiezingsjaar 1932 wordt ingezet met een filmvoorstelling in de gloednieuwe “Kinema Sanderus”. Bij de verkiezingen haalt de lijst van De Paepe 6 zetels en deze van de teruggekeerde Ghysbrechts 5 zetels, maar Ghysbrechts haalt meer voorkeurstemmen. De “paepisten” richten in 1933 hun eigen Cinema Select op.
Bij de gemeeneraadsverkiezingen van 1938 doen “d’etnen” niet meer mee : de paepisten halen 10 zetels, de socialisten voor het eerst 1 zetel. Aimé De Paepe neemt in 1939 ontslag ten voordele van zijn zoon Edgard.
38. Oprichting Turnvereniging (1924) door RAP EN VRANK SLEIDINGE/EVERGEM
Rap en Vrank Evergem, dat is bijna 100 jaar turnen in Evergem. In het illustere jaar 1924 opgericht en toeval of niet, het jaar van de Olympische Spelen in Parijs. Nog een weetje uit deze tijd: de turnertjes moesten zelf het hout meebrengen om het zaaltje te verwarmen. Vanaf 2012 komt er een samenwerking met turnclub Pegasus uit Drongen. Waar er in 2000 nog amper 100 leden waren, behoort Rap en Vrank vandaag met meer dan 850 leden tot de 8 grootste clubs van Vlaanderen aangesloten bij de gymnastiekfederatie.
39. Het radioconcert van de Vossen aan de Bevende Hazelaar (1927) door KLJ SLEIDINGE
KLJ Sleidinge is een jeugdbeweging in Sleidinge voor kinderen vanaf 9 jaar. We splitsen de kinderen op in twee leeftijdsgroepen: -16 en +16. De activiteiten voor de -16'ers gaan door op zondagnamiddag, voor de+16'ers op vrjdagavond. Tijdens de zomervakantie nemene we elke zondag deel aan een sportfeest. Deze sportfeesten worden georganiseerd door verschillende KLJ-afdelingen over gans Oost-Vlaanderen. Dit jaar hebben we ons eigen sportfeestweekend met op 11 augustus een afterworkparty en op 13 augustus een eigen sportfeest.
Een jaarlijks terugkerend festijn van de Oudstrijders uit de Eerste Wereldoorlog (“de Vossen”) is het “veldfeest”, een soort uitvergrote picknick in de bossen tussen de Heffinck en Kluizen, aan de Bevende Hazelaar enz. Het is niet zomaar een beetje wandelen, men maakt muziek, er is een buffet, er worden spelen georganiseerd, men zingt Vlaamse liederen. Het neusje van de zalm is het rechtstreekse radioconcert. Voor het feest bij de Bevende Hazelaar in 1927 dagen er ongeveer 3 à 4.000 mensen op.
40. Felix – Pierke – Minou – Mina – Minette – Pitoe, de REUZEN VAN DE KATTE ZELZATE
41. Het “Vliegfeest” op het vliegveld te Sleidinge (1931) door VRIJE BASISSCHOOL “DE BIJENKORF”
In augustus 1929 legt men bij de brug van de Singel een vliegveld aan. In februari 1931 hangt men Sleidinge vol met “banderollen” die een groot vliegfeest met een Vlaamse foor voor de aanstaande Sinksendagen aankondigen. Minstens twee vliegtuigen zullen landen en telkens vier à vijf passagiers kunnen mee voor een “luchtritje”, waarvan iedereen een eigenhandig getekend diploma zal ontvangen. “Krijgsverminkten bekomen 30 t.h. afslag”. Naast luchtdopen voeren de piloten ook acrobatieën uit die de toeschouwers van op tribunes kunnen bewonderen.
Begin mei zijn er al 34 inschrijvingen. Op het terrein voorziet men van alles en nog wat : wijnhuis, spijshuis, “kreemhuis”, natuurwonderen, museum, kantines en muziekmaatschappijen. Het heeft het grootste feest te zijn dat men ooit in de streek organiseerde. De vliegtuigen vertrekken vanuit Deurne met enkele Sleinse passagiers en zullen om halftwee landen op “airport” Hollebeke.
Duizenden en nog eens duizenden toeschouwers verdringen zich rond het vliegveld. Op eerste pinksterdag is het stralend weer, maar juist “als het feest ging aanvang nemen werd het wat vlaagachtig en viel wat regen, de wind kwam op en juist uit de slechte richting; op het gestelde uur komen twee vliegtuigen toe, zij zweefden boven het veld, zwenkten rond en rond, doch het bleek dat de landing doodsgevaarlijk was. De twee tuigen trokken trekken en landden in Antwerpen. De teleurgestelde menigte druipt af, maar als men omroept dat de toegangskaartjes ook voor ’s anderendaags geldig blijven, verdrijft dat enigszins de teleurstelling. Het toestel keurt rond zes uur nog eens terug, het voert enkele acrobatieën uit, maar slaagt er niet in te landen. Pas om 21 uur wordt het toestel voor enkele tientallen toeschouwers aan de grond gezet.
Tweede Pinksteren maakt gelukkig alles goed : schitterend weer, het volk was geestdriftig en men vocht letterlijk om te kunnen opstijgen. Als men moest stoppen omdat het te donker werd, stonden nog altijd mensen aan te schuiven. Nooit heeft Sleidinge zo een dag beleefd. “Alles wel beschouwd is dit vliegfeest een groot succes geweest en nu heeft men kunnen zien dat er wilskrachtige mensen zijn die durven wat men elders niet durft en als Sleidinge iets aanpakt, laten ze niet los tot dat zij het ondernomen tot een goed einde hebben gebracht”.
43. Eerste smid in Sleidinge (1938) door CARLOS VAN WIEMEERSCH
Stamvader Van Wiemeersch begint in 1938 een smederij op het Eeksken (kant Lovendegem). Zoon Karel Van Wiemeersch maakt er in 1947 een mekanieke smederij van. Zoon Jeroom neemt over vanaf 1948. Samen met echtgenote Angèle Roegiers begint hij ook aan de verkoop van huishoudartikelen en landbouwmachines, waarvoor hij ook een hersteldienst opzet. De winkel breidt steeds maar uit. Men bouwt een pand aan de overkant en in 1965 opent de Stock Américain zijn deuren. In 1973 verhuist die terug naar een nog grotere nieuwbouw een eindje verder, waar deze nu nog steeds gelegen is. Ondertussen komen de kinderen mee in de zaak. Carlos zet de smederijactiviteiten verder, de anderen bouwen de Stock verder uit.
44. Zusters Franciscanessen (1833), Moederhuis Avé Maria (1940-1973), Kinderkribbe Avé Maria (1957-1993) en Woonzorgcentrum Avé Maria (1968-heden) door ANIMATIETEAM AVE MARIA
Met toestemming van de bisschop en op verzoek van pastoor De Ruyck aanvaardt onderpastoor Christiaens in 1833 de zware taak om een klooster te stichten voor de mensen getroffen door de heersende armoede. Sophia Van den Brande, van het klooster der Maricolen in Waasmunster, wordt in 1833 de eerste moeder – overste. Zij vestigt zich in een huisje op Hooiwege, dat toebehoort aan het Armbestuur van Sleidinge. Vanaf 1837 heeft de professie plaats van de zusters, die door het leven gaat als de congregatie van de Zusters van de Heilige Franciscus van Assisië.
In de buurt van “het klooster” richt Pieter-Bernardus Dobbelaere – Hulin uit Gent een textielwerkhuis op in 1848, dat in 1862 naar het Akkerken verhuist (latere “Calcutta”).
In 1939 komt een nieuwe stichting tot stand aan de andere kant van de Dorpsstraat : Ave Maria. Op 7 oktober 1940 komt Hubert Tack als eerstgeborene ter wereld in deze nieuwe materniteit. Op 1 augustus 1973 wordt de materniteit gesloten.
Vanaf 1959 komen de eerste kostgangers een kamer betrekken in het nieuwe klooster, dan nu ook een rusthuis is.
45. D'Ijzeren (1940) door FANFARE SLEIDINGE
46. Naar Frankrijk (10 mei 1940) door FEESTCOMITE MITHREMKERMIS
Bij de Duitse inval op 10 mei 1940 moeten alle jonge mannen tussen de 16 en de 20 jaar verplicht hun paspoort laten nazien. Alle mannen tussen 16 en 35 jaar moeten verzamelen aan de “watergestichten” en in het bezit zijn van een deken, een degelijke fiets en eten en drinken voor minstens twee dagen. Ze moeten zich op eigen kracht naar Oostende en naar Rouen begeven.
47. Eerste wielerwedstrijd voor juniors (1930) door RUDI WILLE
De eerste wielerwedstrijd voor beroepsrenners ooit in Sleidinge werd in 1941 verreden. Heel wat vroeger echter waren er al wielerwedstrijden voor juniors, zoals op de affiche hierbij kan merken.
48. Pierlala, REUS URSEL
49. Oprichting brandweer (1943), ontbinding korps (1974)
7 juni 1943 : beslissing tot oprichting van brandweer, 25 september 1951 : gemeentelijk reglement voor het brandweerkorps, 1 juli 1974 : ontbinding van het korps omdat het niet meer voldoet aan de nieuwe normen qua uitrusting en opleiding en de gemeente de kosten hiervoor niet alleen wil dragen.
50. Het verzet in de oorlog (naar analogie van de tv-serie Allo Allo (1944) door FAMILIE VAN DE WOESTIJNE
51. Oude beroepen van neringdoenders – ambachten
52. Bevrijding door de Polen (15 september 1944)
Evergem en Sleidinge worden op 15 september bevrijd : rond halftwee in de namiddag rijden enkele Poolse tanks langs de Bernt en de Motte, Sleidinge binnen. De mensen juichen, dansen, springen en wenen. Kinderen klimmen op de tanks en rijden met de Polen mee. In de dagen erna komen echter ook de frustraties en de woede naar boven.
Gilbert Braeckman werd op 7 september 1944 te Evergem door de Duitsers gefusilleerd. Als speler van voetbalclub V.V. Sleidinge wordt hij op zondag 29 oktober 1944 herdacht. In de namiddag vormt zich een stoet met de “alhier verblijvende geallieerden, de Engelsche en Sleinsche voetbalploegen en andere bonden der gemeente die bloemen hebben neergelegd aan het monument der gesneuvelden”. Dan speelt men een voetbalwedstrijd (3 – 1 voor Sleidinge). Honderden supporters wonen die bij.
In de weken en maanden die volgen, suizen V1’s boven Sleidinge. De raketten fluiten over het dorp. Eens de motor stilvalt, stort het tuig naar beneden. Een V1 komt neer op het Zwaantje en het Eeksken, maar richt geen schade aan.
Op 16 september 1945 trekt een grote vredestoet door het dorp. De Motte en de Bernt worden herdoopt tot “Polenstraat” als eeuwige dank voor de bevrijding van Sleidinge. Men verwijdert het opschrift AVV – VVK op het monument voor de gesneuvelden van de Eerste Wereldoorlog en men doekt de VOS afdeling
53. Landbouwleven (1950) door MARNIX DE BRABANDER
54. De traktor doet zijn intrede bij de Sleinse boeren door RMTV en RETRO TRACTOREN
55. Krulbollen in Sleidinge (1950) door PIET & VRIENDEN
56. Oldtimer auto’s
57. Elza & Henri en Patrick & Eric – VISSERSREUZEN BOEKHOUTE
58. Pipes en drums Clan MacKenzie Gent
59. Belgisch Kampioenschap brommerkoers (1957) door RUDY WILLE EN VRIENDEN
Tussen 1957 en 1964 werden onder impuls van Antoine De Bleecker (fietshandelaar) en Roger De Bleecker (dagbladhandelaar) bromfietskoeren georganiseerd op Hemelvaartsdag. Sleidinge was zelfs het decor van het Belgisch Kampioenschap op 21 juli 1957. 35 rondes werden gereden langs de Weststraat – Dorp – Polenstraat – Wurmstraat. Er waren ruim 10000 supporters aanwezig. Een van de deelnemers was de Evergemse bieruitzetter Norbert Heye (Oost-Vlaams en Belgisch kampioen in 1964 en 1965 met zijn 50cc itom
60. Huldiging van moeders van 10 of meer kinderen (10 juni 1967) door GBS SLEIDINGE
In 1967 besluit het bestuur van de Bond van Grote en Jonge Gezinnen de moeders van 10 en meer kinderen te huldigen. Het feest gaat door op zondag 10 juni en ziet er als volgt uit : een optocht met de fanfare, een eucharistieviering met homilie door proost Temmerman, een ontvangst op het gemeentehuis met toespraak door burgemeester Georges Hamerlinck en om 13 uur een feestmaaltijd waarbij de moeders worden vereremerkt en tenslotte feest voor alle familieleden van de gevierde moeders en de wijkleiders van de Bond. Er wordt 19 moeders gehuldigd : samen brachten ze 214 kinderen ter wereld.
61. Judo “vroeger en nu” (1971) door JUDO SLEIDINGE
62. Autoloze zondag (1973) door LANDELIJKE GILDE SLEIDINGE
LG Sleidinge was in 2020 ook jarig! Zij werd 100 jaar. Uit de buik van Boerenbond ontstond in 1972 de socioculturele vereniging voor mensen met een hart voor het platteland. LG Sleidinge is ook be-ge-kend voor zijn sneukeltoer, de 1ste zondag van mei.
In 1973 waren er autoloze zondagen, wegens de oliecrisis vanwege de Jom Kipoeroorlog in het Midden Oosten. 2 weken voor de eerste autoloze zondag besloten enkele broers Van de Walle, om een tandem te maken. En ja, hij was tijdig klaar! De eerste rit was naar de zondagsmis! In de namiddag werd er een grote rondrit gemaakt en de volgende weken ging men met de tandem uit naar dancing de Tijl in Lembeke. Overal hadden ze veel bekijks. Tijdens de zomermaanden die volgden, werd de tandem gebruikt om naar de KLJ sportfeesten te rijden. Dit is ook de reden van de kleur: oranje en wit, de kleuren van KLJ Sleidinge. Later werd de tandem gevraagd voor stoeten, oa de Geirnaertfeesten, de stoet voor de 100-jarige Theofiel De Cleene,… Een 2° leven kreeg hij begin de jaren '80.
63. Reuzen Romanie, Kamiel en Silvia door REUZEN VAN OOSTWINKEL
64. 1ste Wijngaard in Sleidinge (2015) door DOMEIN LAAGLAND
65. 800 jaar Sleidinge (2020) door FEESTCOMITE VOLPENSWEGEKERMIS
66. Opening Café Matheus (2020) door THIJS LYBAERT
67. Het comité van 1000 jaar Slenne (2023) door TARCHIEF
Het comité van 1000 jaar Slenne is druk op zoek wat en wie er zou kunnen getoond worden binnen 200 jaar, opnieuw een jubileumjaar. Ze stellen de vraag aan zichzelf, maar ook aan de omstaanders. Wie voelt zich geroepen om in de kasten met onze geschiedenis bewaard te worden? Hoe oogt de toekomst van Sleidinge, en dit in een historische stoet?
68. Tamboers en vendeliers door SNEYSSENS
69. Kobe Cies en Wanne Mie door KERMISCOMITE SLEIDINGE
70. Fanfareorkest “K&G” Leiden Nederland (Wereldkampioen Marsparade)
Het comité Werkgroep ‘800 jaar Sleidinge’ dankt iedereen! Alle verenigingen, de gemeentelijke diensten en veiligheidsdiensten voor hun bereidwillige samenwerking, het Rode Kruis, de vliegclub Ursel en ‘Safety Jogger’ en de vele vrijwilligers om dit event mogelijk te maken. Ook een woord van dank aan de inwoners van Sleidinge en omgeving voor jullie aanwezigheid en begrip voor eventuele ongemakken. Heel in het bijzonder danken we de vele sponsors voor hun financiële ondersteuning, de pers voor hun publicitaire medewerking.