Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary - Tag-SS25-Q4-L7 - Ultimate Loyalty: Worship in a War Zone

Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary

SS25-Q4-L7 – Pinakamataas na Katapatan: Pagsamba sa Gitna ng Digmaan ng Espiritu — Nobyembre 8–14
Sabado ng Hapon
Pangunahing mga Teksto sa Linggong Ito: Josue 5:1–7; Exodo 12:6; 1 Corinto 5:7; Josue 8:30–35; Deuteronomio 8:11, 14; Hebreo 9:11–12

Pagninilay:
Narito ang isang araw na ibinigay ng Panginoon, at Kanyang ipinahayag na ito ay dapat ipagdiwang sa lahat ng salinlahi “bilang walang hanggang tipan” (Exodo 31:16), bilang tanda ng pagsunod at katapatan sa Diyos. Subalit ito ay lubhang nabalot ng kalituhan kaya’t halos walang makapagsabi kung kailan ito dumarating! O, anong mga kamalian ang ginagamit ng mga tao upang panatilihin ang mga maling katuruan! Ipinahayag ng Panginoon ang Kanyang pagpapala sa lahat ng nagbabanal ng Araw ng Sabbath. Ang Kanyang mga utos ay ibinigay sa sanlibong salinlahi, at kapag natapos na ang panahong iyon, ang mga tubos na bayan ay nasa lungsod ng Diyos at ipagdiriwang pa rin ang Sabbath doon—darating upang sumamba mula Sabbath hanggang Sabbath, at mula bagong buwan hanggang bagong buwan (Isaias 66:23).
(Ms. 173, 1897, pp. 4–5. White Estate, Washington, D.C., Marso 25, 1981 – 10MR 342.3)

Talatang Memorya:
“Datapuwa’t hanapin muna ninyo ang kaharian ng Diyos, at ang kaniyang katuwiran; at ang lahat ng mga bagay na ito ay pawang idaragdag sa inyo.” — Mateo 6:33

Layunin ng Aralin sa Linggong Ito

Ang pag-aaral ngayong linggo ay naghahangad na gisingin ang bayan ng Diyos sa sukdulang pagsubok ng katapatan at pagsamba sa gitna ng dakilang digmaan ng espiritu sa pagitan ng katotohanan at kamalian. Nilalayon nitong ipakita na ang tunay na pagsamba ay hindi lamang seremonya o panlabas na propesyon, kundi isang pagpapahayag ng buong pusong pagsunod, pagpapabanal, at tapat na pakikiisa sa tipan ng Diyos ayon sa Kanyang ipinahayag na kautusan at mga itinakdang panahon.

Kung paanong ang sinaunang Israel ay muling tinuli at inulit ang tipan bago pumasok sa Canaan (Josue 5), gayon din dapat ang makabagong Israel ay dumaan sa espirituwal na pagbabagong-loob ng puso—itinatakwil ang pag-asa sa sarili at huwad na pagsamba upang tanggapin ang katuwiran ni Cristo, ang tunay na Kordero ng Paskua (1 Corinto 5:7; Hebreo 9:11–12).

Sa pag-aaral na ito, pinaaalalahanan tayo na ang tunay na katapatan ay ipinakikita sa pamamagitan ng pagbabanal ng Araw ng Sabbath—ang banal na tanda sa pagitan ng Diyos at ng Kanyang bayan (Exodo 31:16–17)—lalo na sa panahong ang mga kapangyarihan ng sanlibutan ay nagsasanib upang itaas ang huwad na pagsamba. Ang ating katapatan ay sinusubok hindi sa pamamagitan ng mga salita kundi sa pagsunod “sa espiritu at sa katotohanan” (Juan 4:23), kahit sa gitna ng pagsubok at panganib.

Prophetic Insight – Espiritu ng Propesiya

“Ang Sabbath ay tanda ng pagsunod... Ang pag-iingat ng Sabbath ay tanda ng katapatan sa tunay na Diyos.”
— Testimonies, Vol. 6, p. 349

“Ang Sabbath ang magiging dakilang pagsubok ng katapatan; sapagkat ito ang punto ng katotohanang lalong pinagtatalunan.”
— The Great Controversy, p. 605

“Ang Kanyang mga utos ay ibinigay sa sanlibong salinlahi, at kapag natapos na ang panahong iyon, ang mga tubos na bayan ay nasa lungsod ng Diyos at ipagdiriwang pa rin ang Sabbath doon.”
— Manuscript 173, 1897 (10MR 342.3)

Ipinakikita ng mga inspiradong pahayag na ang pag-iingat ng Sabbath, na nakaugat sa walang hanggang tipan ng Diyos, ay nagiging pangwakas na tatak ng banal na katapatan. Ang mga tunay na sumasamba ay pararangalan ang Maylalang sa pamamagitan ng pagsunod sa Kanyang hindi nababago na kautusan, samantalang ang mga huwad na mananamba ay sumusunod sa mga tradisyon ng tao.

“Ang isyu ng Sabbath ay magiging dakilang pagsubok ng katapatan, sapagkat ito ang punto ng katotohanan na lalong pinagtatalunan... Ang pagpapatupad ng pagsamba sa Linggo ay ang pagpapatupad ng huwad na pagsamba, samantalang ang pag-iingat ng tunay na Sabbath ay tanda ng katapatan sa Maylalang.”
— 1TG No. 10: “Worshipping God in Truth and Spirit”

“Ang paglilinis ng iglesya ay magaganap bago ang huling pagsasara ng probasyon... Ang mga matatagpuang di-tapat sa panahon ng pagsubok ay ihihiwalay mula sa mga tapat.”
— Shepherd’s Rod, Vol. 2, pp. 164–165

Binibigyang-diin ng inspirasyon na ang tunay na pagsamba sa panahon ng tunggalian ay isang mensaheng naghihiwalay—isang proseso ng paglilinis na nagtatangi sa mga sumasamba sa Maylalang “sa espiritu at sa katotohanan” mula sa mga nakikisama sa mga tradisyon ng tao.

Pangwakas na Kaisipan

Ang pag-aaral na ito ay tumatawag sa bawat mananampalataya na suriin ang kanilang pagsamba at katapatan. Ang tunay na katapatan sa Diyos ay naihahayag sa tuloy-tuloy na pagsunod sa Kanyang mga utos—lalo na sa Sabbath—bilang tanda ng pagpapabanal at pagkakabilang sa kaharian. Sa gitna ng espirituwal na digmaan, ang mga unang naghahanap ng kaharian ng Diyos at ng Kanyang katuwiran ay mananatiling matatag, tatatakan para sa kaligtasan, at magiging handang sumamba sa Kordero sa Bundok ng Sion (Apocalipsis 14:1–7; Isaias 66:23).

Balangkas ng Pag-aaral

Pagsamba Bago Sakupin

Linggo – Nobyembre 9, 2025
Ang Tipan Muna – Ang Pagpapanibago ng Tipan (Josue 5:1–9)
Josue 5:1–7

Lunes – Nobyembre 10, 2025
Paskua – Ang Unang Paskua sa Canaan (Josue 5:10–12)
Josue 5:10; Exodo 12:6; Levitico 23:5; Bilang 28:16; Deuteronomio 16:4, 6; Exodo 12; Juan 1:29, 36; 1 Corinto 5:7; 1 Pedro 1:18–19; Mateo 26:26–29; 1 Corinto 11:23–26; Apocalipsis 4:6; Apocalipsis 7:9–10; Mateo 26:29; Apocalipsis 19:9

Pagsamba sa mga Bundok

Martes – Nobyembre 11, 2025
Mga Dambana ng Pagpapanibago – Isang Dambana para sa Pagsamba (Josue 8:30–31)
Josue 8:30–35; Deuteronomio 11:26–30; Deuteronomio 27:2–10; Josue 1:7; Josue 24; Deuteronomio 27:2–8; 2 Corinto 1:20

Miyerkules – Nobyembre 12, 2025
Tandaan ang Kautusan (Josue 8:32–35)
Josue 8:32–35; Deuteronomio 11:29; Deuteronomio 27:4, 13; Galacia 3:13; 2 Corinto 5:21; Deuteronomio 4:31; Deuteronomio 6:12; Deuteronomio 8:11, 14; 2 Hari 17:38; Awit 78:7

Isang Natatanging Dako ng Pagsamba

Huwebes – Nobyembre 13, 2025
Paghangad sa Kanyang Presensya
Josue 18:1–2; Exodo 25:8; Levitico 26:11–12; Genesis 12:3; Hebreo 6:19–20; Hebreo 9:11–12; Hebreo 10:19–23; Apocalipsis 21:3

Biyernes – Nobyembre 14, 2025

Karagdagang mga Propetikong Pananaw at Pag-aaral

Pagsamba Bago Sakupin
Linggo – Nobyembre 9, 2025
Ang Tipan Muna – Ang Pagpapanibago ng Tipan (Josue 5:1–9)

“Nang panahong yaon ay sinabi ng Panginoon kay Josue, Gumawa ka ng mga patalim na bato, at tuliin mong muli ang mga anak ni Israel sa ikalawang pagkakataon.” — Josue 5:2

Kontekstong Pangkasaysayan at Espirituwal

Pagkatawid ng Israel sa Ilog Jordan, sila ay tumayo sa mga hangganan ng Jerico, handang pumasok sa Lupang Pangako. Ngunit bago nila ito masakop, iniutos ng Diyos kay Josue na baguhin muli ang tipan sa pamamagitan ng pagtutuli—isang banal na gawa na sumasagisag ng pagtatalaga, pagsunod, at espirituwal na pagkahiwalay.

Ang henerasyong ipinanganak sa ilang ay hindi pa natuli. Kaya bago nila angkinin ang Canaan, kinakailangang patibayin nila muli ang kanilang relasyon sa tipan ng Diyos. Ang pisikal na pagtutuli ay sumisimbolo sa pag-alis ng karumihan ng laman—paghahanda ng puso para sa kadalisayan, katapatan, at paglilingkod (Deut. 10:16; Roma 2:28–29).

Pagpapanibago ng Tipan: Ang Kinakailangan Bago ang Tagumpay

Ang pagpapanibago ng tipan ay hindi lamang seremonyal, kundi isang banal na kundisyon bago ang tagumpay. Hindi maaaring pangunahan ng Diyos sa labanan ang isang bayang hindi natuli at hindi itinalaga.

“Ang mga di-tuli sa puso ay hindi makapaglilingkod sa Panginoon.” — Ezekiel 44:7–9

Sa propetikong kahulugan, ang pagtutuli ay sumasagisag sa paglilinis ng puso at espirituwal na repormasyon—ang pag-alis ng kawalang-pananalig, paghihimagsik, at makamundong pag-iisip.

Sabi ni Ellen G. White:

“Bago magamit ng Diyos ang Kanyang bayan bilang kasangkapan ng kaligtasan, nanais Niyang sila’y maging malinis sa lahat ng karumihan ng laman at espiritu.” — Christ’s Object Lessons, p. 330.

Bago lumaban ang Israel sa mga digmaan ng Canaan, kailangan muna nilang sakupin ang sarili. Ipinapakita nito ang banal na kaayusan ng pagtubos—ang panloob na paglilinis ay nauuna bago ang panlabas na tagumpay.

Ang “Mga Patalim na Bato” at ang Kanilang Propetikong Kahulugan

“Gumawa ka ng mga patalim na bato, at tuliin mong muli ang mga anak ni Israel.” — Josue 5:2

Ang “mga patalim na bato” ay sumasagisag sa matalim na mensahe ng kasalukuyang katotohanan—ang buhay na Salita na naghihiwalay ng kasalanan mula sa kaluluwa (Heb. 4:12). Kung paanong ginamit ni Josue ang literal na mga patalim, gayon din ngayon, ginagamit ng Diyos ang “tabak ng Espiritu” upang alisin ang karumihan ng espiritu mula sa Kanyang bayan.

Ayon sa Shepherd’s Rod, Vol. 1, p. 110:

“Ang gawaing pagtutuli ngayon ay hindi ng laman kundi ng puso; ito ay ang mensahe ng repormasyon na pumuputol ng kasalanan at kawalang-pananalig mula sa puso ng iglesia.”

Sa ating kapanahunan, ang “ikalawang pagtutuli” ay tumutukoy sa huling paglilinis ng iglesia bago pumasok sa makalangit na Canaan—ang kaharian ng kapayapaan.

“Bago matapos ang gawain at bago matapos ang pagtatatakan ng bayan ng Diyos, matatanggap natin ang pagbuhos ng Espiritu ng Diyos.” — Early Writings, p. 85.

Ang pagtutuling ito, samakatuwid, ay tumutukoy sa antitypical purification—ang pag-alis ng mga di-tapat sa loob ng iglesia (Ezek. 9), upang ihanda ang isang bayan na handang ilipat sa langit.

Ang Pag-alis ng Kadustaan ng Egipto

“At sinabi ng Panginoon kay Josue, Sa araw na ito ay inalis ko ang kadustaan ng Egipto sa inyo.” — Josue 5:9.

Ang Egipto ay sumasagisag sa pagkaalipin sa kasalanan at kawalang-pananalig (Apoc. 11:8). Ang “kadustaan ng Egipto” ay kumakatawan sa kahihiyan ng dating pagsuway, pakikipagkompromiso, at makamundong pamumuhay. Nang baguhin ng Israel ang tipan, inalis ng Diyos ang kanilang kadustaan—isang tanda ng banal na kapatawaran at pagpapanumbalik.

Sabi ni Ellen White:

“Sa panahon ng paglilinis ng Kanyang bayan, ang gawa ng paghihiwalay ay isasagawa nang may maingat na katuwiran.” — Testimonies, Vol. 5, p. 80.

Ang pag-alis ng kadustaan ng Egipto ay tanda ng isang bagong yugto—isang dalisay na bayan na nakatayo sa ilalim ng ganap na pabor ng Diyos, handang lumaban at magmana ng kaharian.

Ayon sa inspirasyon:

“Ang iglesia ay dapat munang malinis bago maipahayag nang may kapangyarihan ang mensahe ng Malakas na Sigaw.” — Timely Greetings, Vol. 1, No. 9, p. 10.

Gaya ng sinaunang Israel na pumasok sa Canaan matapos alisin ang kadustaan ng Egipto, gayon din ang espirituwal na Israel ay dapat malinis bago magmana ng kaharian ng kapayapaan.

Ang Propetikong Paralelismo sa Ating Panahon

Sinaunang Uri

Katumbas sa Makabagong Panahon

Pagtutuli sa Gilgal bago sakupin ang Jerico

Espirituwal na pagtutuli—ang paglilinis ng iglesia bago ang pagbagsak ng modernong Babilonya

Pagbagsak ng pader ng Jerico sa pamamagitan ng kapangyarihan ng Diyos

Pagbagsak ng espirituwal na Jerico—ang unyon ng huwad na relihiyon at kapangyarihang makalupa

“Tanging ang mga nagtagumpay sa pamamagitan ng dugo ng Kordero at ng salita ng kanilang patotoo ang matatagpuang tapat sa panahon ng huling pagsubok.” — The Great Controversy, p. 593.

Propetikong Aral para sa Natitirang Iglesia

Pagpapanibago bago ang pananakop — Ang repormasyon ay dapat mauna bago ang pagbabagong-espiritu. Dapat munang malinis ang puso bago maibuhos ang Espiritu Santo.
Paghiwalay bago ang tagumpay — Ang pagputol ng kasalanan (pagtutuli) ay kinakailangan para sa banal na pagtatagumpay.
Pagsunod bago ang pag-aari — Kailangang maibalik ang tipan bago maangkin ang kaharian.

Ang iglesia ngayon ay nasa mga hangganan ng makalangit na Canaan. Dumating na ang antitypical na “Gilgal” na sandali—ang panahon ng pagpapanibago ng tipan sa pamamagitan ng pagsunod sa lumalalim na liwanag ng katotohanan.

Pag-isipan:

Ang pagpapanibago ng tipan (Josue 5:1–9):
- Mahigit 40 taon mula nang lumabas sa Egipto, ngayon lamang natupad ang pangakong lupa. Dapat nang alisin ang “kadustaan ng Egipto” at baguhin muli ang tipan (Jos. 5:9).
- Bago ipagdiwang ang Paskua, kailangang tuliin ang mga lalaki ng Israel sapagkat walang di-tuli ang maaaring makibahagi rito (Ex. 12:48).
- Ang pagtanggi nila sa unang pagpasok sa Canaan ay nagbunga ng pagkaputol ng tipan. Kaya’t walang natuli sa ilang (Jos. 5:5).
- Upang maibalik ang tipan, kailangan muling gawin ang pisikal na tandang ito (Gen. 17:10).
- Sa atin, ito’y aral ng unang kahalagahan: “Ngunit hanapin muna ninyo ang kaharian ng Diyos at ang kanyang katuwiran, at ang lahat ng mga bagay na ito ay idaragdag sa inyo.” (Mt. 6:33)

Buod ng mga Propetikong Kahulugan

Simbolo

Uri (Type)

Antitype / Propetikong Kahulugan

Mga patalim na bato

Literal na kasangkapan

Mensahe ng Kasalukuyang Katotohanan na pumuputol ng kasalanan

Pagtutuli

Pisikal na tanda

Espirituwal na paglilinis at repormasyon

Ikalawang pagtutuli

Pagpapanibago bago ang pananakop

Paglilinis ng iglesia bago ang Malakas na Sigaw

Kadustaan ng Egipto

Dating makamundong pamumuhay at pagsuway

Pag-alis ng kasalanan at huwad na pagsamba

Pagtawid sa Jordan

Pagpasok sa Canaan

Pagpasok sa Kaharian / dalisay na iglesia

Gilgal

Dako ng pagpapanibago

Punong-tanggapan ng banal na repormasyon

Pangwakas na Panawagang Propetiko

Ang pagpapanibago ng tipan sa panahon ni Josue ay larawan ng panawagan ng Diyos sa Kanyang bayan ngayon—na pumasok sa bagong karanasan ng “pagtutuli ng puso,” ang pagputol ng pagmamataas, kawalang-pananalig, at pag-asa sa sarili.

Bago ang huling tagumpay at ang pagbagsak ng espirituwal na Jerico, kailangang malinis, matatakan, at italaga ang iglesia.

“Tanging yaong namumuhay ayon sa liwanag na taglay nila ang tatanggap ng higit na liwanag.” — Testimonies, Vol. 5, p. 705.
“Ang iglesia na lilinisin ay lalabas na kasingliwanag ng araw, kasindalisay ng buwan, at kakilakilabot na parang hukbong may mga watawat.” — Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 166.

Kaya’t ipasakop natin ang ating mga puso sa banal na Kutsilyo ng Katotohanan, upang ang kadustaan ng Egipto ay maalis sa atin, at tayo’y makatayo bilang bayang nakipagtipan muli sa Diyos—handang sakupin at angkinin ang lupain ng pangako.

Buod ng Paksang Propetiko:

“Bago ang pagsakop sa Jerico ay may tipanan sa Gilgal; bago ang Malakas na Sigaw ay may paglilinis ng iglesia. Ang tipan ay dapat baguhin bago matanggap ang kaharian.”

Lunes - Nobyembre 10, 2025
Paskua – Ang Unang Paskua sa Canaan (Josue 5:10-12)
(Josue 5:10; Exodo 12:6; Lev. 23:5; Bil. 28:16; Deut. 16:4, 6; Exodo 12; Juan 1:29, 36; 1 Cor. 5:7; 1 Ped. 1:18-19; Mat. 26:26-29; 1 Cor. 11:23-26; Apoc. 4:6; Apoc. 7:9-10; Mat. 26:26-29; 1 Cor. 11:23-26; Mat. 26:29; Apoc. 19:9)

“At sila'y nagsipagdiwang ng Paskua nang ikalabing-apat na araw ng buwan, sa kinahapunang panahon, sa mga kapatagan ng Jerico.” — Josue 5:10

Ang Propetikong Kalagayan — Ang Pagbabalik ng Bayan ng Tipan

Matapos ang apatnapung taong paglalakbay sa ilang, sa wakas ay ipinagdiwang ng Israel ang kanilang unang Paskua sa Canaan. Hindi lamang ito isang alaala kundi isang selyo ng panibagong tipan sa Diyos, kasunod ng pagtutuli sa Gilgal (Josue 5:2–9).

Ang Paskua, na itinatag sa Egipto (Exodo 12), ay sumisimbolo sa pagtubos sa pamamagitan ng dugo ng Kordero, paglaya mula sa pagkaalipin, at pagtatalaga sa banal na paglilingkod. Sa Canaan, ito’y nagkaroon ng mas malalim na kahulugan: mula sa paglalakbay sa ilang tungo sa pamumuhay sa kaharian; mula sa pangako tungo sa katuparan.

Sinabi ni Ellen G. White:

“Bago matanggap ng mga anak ni Israel ang pangako, kinakailangan nilang baguhin ang kanilang tipan sa Diyos. Ang ritwal ng pagtutuli at pagdiriwang ng Paskua ay nagpapatunay sa kanilang pagkakahiwalay sa mga bansang nasa paligid nila, at sa kanilang pagtatalaga sa Panginoon.” — Patriarchs and Prophets, p. 485.

Bago nila kainin ang bunga ng lupain, kinakailangang alalahanin nila ang Dugo na tumubos sa kanila, at muling italaga ang sarili sa kanilang Manunubos.

Ang Tipolohiya ng Paskua

Ang kordero ng Paskua ay larawan ng tunay na sakripisyo ni Cristo—ang “Kordero ng Diyos na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan” (Juan 1:29, 36).

Sabi ni Pablo:

“Sapagkat si Cristo na ating Paskua ay naihain na para sa atin.” — 1 Corinto 5:7.

Sa Egipto, ang dugo sa hamba ng pinto ay tanda ng proteksyon laban sa kamatayan. Sa Canaan, ito ay tanda ng tagumpay sa pamamagitan ng pagsunod. Kaya, ang Paskua ay tumatawid mula paglaya (Egipto) tungo sa pamana (Canaan) — mula pag-aaring-ganap tungo sa kaluwalhatian.

“Ang paglaya mula sa Egipto ay isang uri lamang ng mas dakilang paglaya mula sa kasalanan at sa mga makasalanan. Ang dugo sa mga hamba ay nagtuturo sa dugo ni Cristo, at ang pagkain ng kordero ay sumasagisag sa pagkain ng Kanyang Salita. Ang tanging mga nasa ilalim ng dugo at kumakain ng Kordero—ang mga nananampalataya at sumusunod sa Kanyang Salita—ang makatatakas sa mga anghel na mamumuksa sa Ezekiel 9.” — Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 187.

Ang unang Paskua sa Canaan ay sumasagisag sa huling paglilinis at pagtatatag ng kaharian ng Diyos—isang bayan na lubos na nasa ilalim ng dugo, nabubuhay sa katotohanan, at handang sakupin ang lupain.

Ang Pag-into ng Manna — Paglipat sa Bagong Kaayusan

“At ang manna ay nag-into nang kinabukasan pagkatapos nilang makakain ng bunga ng lupain.” — Josue 5:12.

Nang makapasok ang Israel sa Canaan at kumain ng bunga nito, tumigil ang pagbagsak ng manna. Ipinapakita nito na natapos na ang panahon ng paglalakbay at nagsimula na ang bagong yugto ng katuparan ng mga pangako ng Diyos.

Sa diwa ng propesiya, ang pagtigil ng manna ay kumakatawan sa paglipat mula sa iglesia militante tungo sa iglesia triunfante — mula sa pag-asa sa mga probisyon ng ilang (espirituwal na pagiging bata) tungo sa ganap na pamana ng kaharian.

Sabi ni Ellen White:

“Kapag ang iglesia ay nalinis at nabihisan ng katuwiran ni Cristo, matatapos na ang panahon ng kanyang paglalakbay sa ilang.” — Prophets and Kings, p. 725.

Sabi pa ng inspirasyon:

“Ang pagtigil ng manna at ang pagkain ng bunga ng lupain ay nangangahulugang ang lumang espirituwal na pagkain—ang limitadong liwanag—ay natapos na, at ang isang bago at mas mayamang pagkain ng katotohanan ay tatamasahin sa kaharian.” — Timely Greetings, Vol. 1, No. 17, p. 10.

Kaya, tulad ng Israel na kumain ng bunga ng Canaan, ang espirituwal na Israel ay kakain ng mas mayamang liwanag ng katotohanan sa panahon ng kaharian, pagkatapos ng paglilinis na inilarawan sa Ezekiel 9.

Ang Paskua at ang Krus — Ang Walang Hanggang Kahulugan

Sa huling Paskua ni Jesus kasama ang mga alagad, ipinasa Niya ang mga simbolo ng kordero at kopa bilang Banal na Hapunan:

“Ito ang aking katawan… Ito ang aking dugo ng bagong tipan, na ibinubuhos para sa kapatawaran ng mga kasalanan.” — Mateo 26:26–28.

Kaya’t ang Paskua ay naging Komunyon ng Bagong Tipan — tumutukoy pabalik sa Kalbaryo at pasulong sa Hapunan ng Kasal ng Kordero (Apoc. 19:9).

Sabi ni Ellen White:

“Ang mga simbolo ng tinapay at alak ay tumuturo sa dakilang sakripisyo para sa kaligtasan ng tao, ngunit tumuturo rin ito sa dakilang piging na inihahanda ni Cristo para sa mga tinubos.” — Desire of Ages, p. 659.

Ang antitipikal na Paskua ay makakamtan sa kaharian—kapag si Cristo, ang tunay na Josue, ay muli Siyang “iinom nito na bago” kasama ang Kanyang bayan (Mat. 26:29). Ito’y tumutukoy sa 144,000, ang mga unang bunga, na ipagdiriwang ang huling Paskua—ang Hapunan ng Kasal ng Kordero—bilang isang bayan na tinubos at nilinis.

Propetikong Pagkakatulad: Mula Gilgal Tungo sa Trono

Uri (Lumang Israel)

Antitipo (Espirituwal na Israel)

Pagtutuli sa Gilgal

Paglilinis ng Iglesia (Ezek. 9)

Paskua sa Canaan

Komunyon ng mga Tinubos sa Bagong Tipan

Pagtigil ng Manna

Katapusan ng limitadong liwanag; pagtanggap ng Buong Katotohanan

Pagkain ng Bunga ng Lupain

Pagtatamasa ng mga pagpapala ng Kaharian

Pagsakop sa Jerico

Paghatol sa Babilonia at Tagumpay ng mga nalabi

Pamanang Canaan

Pagtatatag ng Kaharian ni Cristo sa lupa bago ang Ikalawang Pagparito

Tungkulin ng mga Nalabi

Ang aral ng propesiya ay tumatawag sa iglesya ngayon na muling pagtibayin ang tipan sa pamamagitan ng tunay na pakikibahagi sa sakripisyo ni Cristo—hindi sa porma, kundi sa kapangyarihan.

Upang “ipagdiwang ang Paskua sa Canaan” sa espirituwal na kahulugan ay ang mamuhay sa ilalim ng dugo ni Cristo, sa ganap na pagsunod sa umuusad na katotohanan, at sa paghahanda sa huling pagliligtas.

“Hindi lamang tayo dapat tumingin pabalik sa Krus, kundi pati na rin pasulong sa korona.” — DA 659.
“Bago ang dakilang piging sa Kaharian, dapat magkaroon ng paglilinis sa iglesia—upang ang mga may tatak ng kaligtasan lamang ang makatatayo.” — Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 252.

Isaalang-alang ang mga Sumusunod

Ang Unang Paskua sa Canaan (Josue 5:10–12):
Mula Egipto hanggang Canaan, ang Israel ay dumaan sa isang chiastic process—isang baligtad na pagkakasunod-sunod ng mga karanasan:
Egipto → Pagtutuli at Paskua → Dagat na Pula → Ilang → Ilog Jordan → Pagtutuli at Paskua → Canaan.
Ang unang Paskua ay tanda ng paglaya sa Egipto; ang pangalawa ay tanda ng pagtanggap ng pamana.
Bago Siya ipako sa krus, binigyan ni Jesus ng bagong kahulugan ang ritwal—ang kordero ay naging tinapay, at ang dugo ay naging alak.
Ang mga ito ngayon ay sumasagisag sa katawan at dugo ng ating Manunubos, na nag-aalis sa atin mula sa Egipto (kasalanan) patungo sa Lupang Pangako (1 Cor. 11:23–26).

Buod ng Propetikong Kahulugan

Simbolo / Kaganapan

Kahulugan

Paskua sa Gilgal

Pagpapanibago ng tipan matapos ang paglilinis

Pagtigil ng Manna

Katapusan ng karanasan sa ilang; simula ng liwanag ng Kaharian

Bunga ng Lupain

Katotohanan ng Kasalukuyang Mensahe (Present Truth) at mga pagpapala ng Kaharian

Hapunan ng Kasal (Apoc. 19:9)

Huling Paskua kasama si Cristo at ang 144,000

Pangwakas na Propetikong Panawagan

Ang unang Paskua sa Canaan ay sumasagisag sa huling pagtitipon ng mga tapat sa ilalim ng dugo ng Kordero—isang bayan na tinubos, nilinis, at nagtagumpay sa pamamagitan ng Salita at Espiritu.

Tulad ng pag-into ng manna, gayon din dapat magwakas ang mga lumang porma ng pananampalataya. Ang karanasan sa Gilgal ay panawagan sa bawat mananampalataya na pumasok sa bagong espirituwal na kaayusan—kung saan ang katotohanan, kabanalan, at pagsunod ay naghahanda sa atin para sa walang hanggang piging.

“Mapapalad silang mga tinawag sa hapunan ng kasal ng Kordero.” — Apoc. 19:9.
“Tanging ang mga naghugas ng kanilang mga damit sa dugo ng Kordero ang kakain sa piging na iyon.” — Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 251.

Kaya, ipagdiwang natin ang kapistahan—hindi na may lumang lebadura ng kasalanan at makamundong pag-iisip, kundi may tinapay na walang lebadura ng katapatan at katotohanan (1 Cor. 5:8).

Buod ng Paksang Propetiko

“Ang unang Paskua sa Canaan ay sumasagisag sa huling pagpapanibago ng tipan at paglilinis ng iglesia ng Diyos, na hahantong sa Hapunan ng Kasal ng Kordero. Ang manna ay tumigil, nagsimula ang bunga ng lupain—nagtatapos ang lumang kapanahunan, at sumisikat ang liwanag ng Kaharian.”

Pagsamba sa Gitna ng mga Bundok
Martes – Nobyembre 11, 2025
Mga Dambana ng Pagpapanibago – Isang Dambana ng Pagsamba (Josue 8:30-31)
Josue 8:30-35; Deut. 11:26-30; Deut. 27:2-10; Josue 1:7; Josue 24; Deut. 27:2-8; 2 Cor. 1:20

“Nang magkagayo’y nagtayo si Josue ng isang dambana sa Panginoon, ang Diyos ng Israel, sa bundok ng Ebal.”
— Josue 8:30

🕊️ Propetikong Pananaw: Pagsamba sa Gitna ng mga Bundok — Mga Dambana ng Pagpapanibago

📜 Ang Tagpo: Pagsamba sa pagitan ng Bundok Ebal at Bundok Gerizim

Pagkatapos ng tagumpay sa Ai, pinangunahan ni Josue ang Israel tungo sa Bundok Ebal at Bundok Gerizim ayon sa utos sa Deuteronomio 27. Sa pagitan ng dalawang bundok—ang isa’y sumasagisag sa pagpapala (Gerizim) at ang isa’y sa sumpa (Ebal)—tinipon ng Diyos ang bayan upang panibaguin ang tipan at sumamba sa pamamagitan ng hain at pagbabasa ng Kautusan.

Ang pagtitipong ito ay tanda na bago pa man nila sakupin ang buong Canaan, dapat munang tiyakin ng Israel ang kanilang katapatan sa banal na tipan, sapagkat dito nakasalalay ang kanilang tagumpay at kasaganaan.

Sinabi ni Ellen G. White:

“Layunin ng Diyos na ang Kautusan ay maitanim sa isipan ng buong Israel. Ang bawat utos, kasama ang pagpapala at sumpa nito, ay dapat marinig at maunawaan ng lahat.” — Patriarchs and Prophets, p. 500

Ang pagtatayo ng dambana sa Bundok Ebal ay hindi lamang isang seremonya kundi isang pambansang pagpapanibago ng kabanalan—isang hayag na pagpapatibay ng kanilang katapatan sa salita ng Diyos.

🌄 Ang Simbolismo ng mga Bundok — Pagpapala at Sumpa

Ang Bundok Gerizim at Bundok Ebal ay magkatabing nakatayo sa Lupang Pangako, parang dalawang saksi ng tipan. Ang Gerizim ay luntian at mabunga, samantalang ang Ebal ay tigang at bato. Sumasagisag ito sa dalawang daan sa harap ng Israel—pagsunod at pagpapala, o pagsuway at sumpa (Deut. 11:26–28).

“Narito, inilalagay ko sa harap ninyo sa araw na ito ang pagpapala at ang sumpa.” — Deut. 11:26

Sa pananaw ng propesiya, ang dalawang bundok na ito ay kumakatawan sa dalawang uri ng tao sa iglesia—ang tapat at ang di-tapat:

“Ang mga bundok ng pagpapala at sumpa ay sumasagisag sa dalawang uri sa iglesia—ang mga tapat na nasa Gerizim, at ang mga di-tapat na nasa Ebal.” — Shepherd’s Rod, Vol. 1, p. 176

Ito’y larawan ng paghahati sa huling panahon sa pagitan ng mga tatanggap ng katotohanan at ng mga tatanggihan ito.

🩸 Ang Dambana sa Bundok Ebal — Pagsamba sa Gitna ng Paghahatol

“At nagtayo si Josue ng dambana sa Panginoon, sa Bundok Ebal, gaya ng iniutos ni Moises.” — Josue 8:30-31

Mapapansin na ang dambana ay itinayo hindi sa bundok ng pagpapala kundi sa bundok ng sumpa. Bakit? Sapagkat bago dumating ang pagpapala, kailangang tugunan muna ang sumpa ng kasalanan sa pamamagitan ng hain at pagtubos.

Sinabi ni Ellen White:

“Tanging sa pamamagitan ng pagdanak ng dugo magkakaroon ng kapatawaran. Ang dambana sa Ebal ay tumuturo kay Kristo, na sa Kanyang hain ay inalis ang sumpa ng kasalanan.” — Patriarchs and Prophets, p. 501

Ayon sa inspirasyon:

“Ang dambana sa Ebal ay sumasagisag sa muling pagtatatag ng tunay na pagsamba matapos ang pagtalikod—kung kailan aalisin ang sumpa sa pamamagitan ng katotohanan ng reporma.” — Timely Greetings, Vol. 1, No. 18, p. 14

Kaya’t ang Ebal ay larawan ng paghaharap ng kahatulan at awa ng Diyos bago linisin ang iglesia at bago dumating ang Kaharian.

🪨 Ang Dambana ng mga Batong Walang Tabas — Kadalisayan ng Pagsamba

“Isang dambana ng mga batong buo, na hindi pinanday ng bakal.” — Josue 8:31

Ang utos na ito ay nagpapahiwatig na ang pagsamba sa Diyos ay hindi dapat haluan ng gawa o imbensyon ng tao. Ang batong hindi tinapyasan ay sagisag ng dalisay at purong katotohanan, hindi binago ng tradisyon o interpretasyon ng tao.

“Ang dambanang gawa sa mga batong buo ay kumakatawan sa dalisay na katotohanan ng Diyos, hindi binago ng doktrina o tradisyon ng tao.” — Shepherd’s Rod, Vol. 1, p. 182

Ito ang panawagan sa bayan ng Diyos ngayon—bumalik sa dalisay na pundasyon ng Salita at Propesiya (Apoc. 14:6–7).

📖 Ang Kautusan na Nasusulat sa mga Bato — Ang Walang Hanggang Tipan

“At kanyang isinulat sa mga bato ang kopya ng kautusan ni Moises.” — Josue 8:32

Ang pagsulat ng kautusan sa dambana ay sagisag ng pagkakaugnay ng kautusan at hain—ang hustisya at awa. Ang kautusan ang naghahayag ng kasalanan; ang dambana ang nag-aalok ng kapatawaran. Magkasama, ito’y larawan ng walang hanggang tipan na tinatakan ng dugo ni Kristo (Heb. 13:20).

“Sa huling labanan, ang kautusan ng Diyos ay muling ipahahayag sa lahat ng tao. Ang pagpili ay nasa pagitan ng pagsunod at pagsuway, pagpapala o sumpa.” — Prophets and Kings, p. 187

📣 Ang Pampublikong Pagbasa ng Kautusan — Ang Huling Babala

“At pagkatapos ay binasa niya ang lahat ng mga salita ng kautusan, ang mga pagpapala at sumpa…” — Josue 8:34–35

Ang pagbasa ng kautusan sa harap ng buong Israel ay larawan ng paghahatid ng huling mensahe sa mundo—ang Malakas na Panawagan (Loud Cry), kung saan muling ipapahayag ang Kautusan at Ebanghelyo bago magsara ang panahon ng biyaya.

“Ang pagbasa ng kautusan sa buong Israel ay sumasagisag sa huling pagpapahayag ng ebanghelyo—ang mga pagpapala ng pagsunod at sumpa ng pagsuway—bago ang paglilinis ng iglesia.” — Timely Greetings, Vol. 1, No. 20, p. 7

🔥 Aral na Propetiko para sa mga Nalalabi

Panibaguin ang Tipan — Tulad ng Israel, dapat tayong bumalik sa dambana ng dalisay na Salita ng Diyos.
Ibalik ang Tunay na Pagsamba — Ang pagsamba ay dapat itatag sa katotohanan, hindi sa tradisyon ng tao.
Ipahayag Muli ang Kautusan — Ang huling mensahe ay magtataas sa mga utos ng Diyos at pananampalataya ni Jesus.
Itayo Muli ang Dambana — Ang dambana ay sumasagisag sa reporma at pagbabagong espiritwal sa iglesia.

“Magkakaroon ng muling pagkabuhay at reporma sa bayan ng Diyos. Ngunit ang reporma ay hindi sa pamamagitan ng karunungan ng tao kundi sa pagbabalik ng espiritwal na buhay.” — Review and Herald, Feb. 25, 1902

🙏 Pangwakas na Panawagan

Tulad ni Josue na nagtayo ng dambana sa Ebal matapos ang tagumpay, gayon din tatawagin ng Diyos ang Kanyang bayan na muling itayo ang dambana ng tunay na pagsamba matapos ang panahon ng pagtalikod.

“Sinusubok ngayon ang bayan ng Diyos gaya ng pagsubok sa Israel noon. Ang parehong dalawang landas ay nasa harapan ng bawat kaluluwa—ang landas ng pagsunod at buhay, o ng pagsuway at kamatayan.” — Desire of Ages, p. 763

Sa huling krisis, ang pagsamba ay muling magaganap “sa pagitan ng mga bundok”—ang bundok ng pagpapala at sumpa, na kumakatawan sa moral at espiritwal na pagkakahati sa loob ng iglesia.

“Sapagkat ang lahat ng mga pangako ng Diyos sa Kanya ay oo, at sa Kanya ay Siya ang Amen.” — 2 Corinto 1:20

Kaya’t itayo natin sa ating mga puso ang dambana ng mga batong buo—ang dalisay, walang halong katotohanan—upang muling manahan ang Diyos sa Kanyang bayang may tipan.

🕊️ Buod ng Temang Propetiko

“Sa pagitan ng Bundok Ebal at Bundok Gerizim ay nakatayo ang dambana ng pagpapanibago—isang sagisag ng muling pagsamba, pagpapanibago ng tipan, at huling paghihiwalay ng masunurin at masuwayin. Ang tunay na pagsamba, na itinatag sa dalisay na Salita ng Diyos, ay maghahanda sa bayan para sa pagpapala ng Kaharian.”

Miyerkules - Nobyembre 12, 2025
Nasusulat sa mga Bato – Alalahanin ang Kautusan
(Josue 8:32-35; Deut. 11:29; Deut. 27:4, 13; Gal. 3:13; 2 Cor. 5:21; Deut. 4:31; 6:12; 8:11, 14; 2 Hari 17:38; Awit 78:7)

“At doo’y isinulat ni Josue sa mga bato ang salin ng kautusan ni Moises sa harap ng mga anak ni Israel.” — Josue 8:32

📜 Ang Kautusang Nasulat sa Bato – Isang Walang Hanggang Tipan

Pagkatapos masakop ng Israel ang Ai, tinupad ni Josue ang utos ng Diyos sa pamamagitan ni Moises na isulat ang Kautusan sa mga bato sa Bundok ng Ebal (Deut. 27:2–8). Ang gawaing ito ay sumasagisag sa pagpapanibago ng tipan sa pagitan ng Diyos at ng Israel, at sa pagtatatag ng banal na kautusan bilang di-nagbabagong batayan ng kanilang pambansang buhay.

Ang bato, na sagisag ng katatagan at walang hanggan, ay kumakatawan na ang moral na kautusan ng Diyos ay hindi nagbabago at walang hanggan (Awit 111:7–8; Mal. 3:6). Tulad ng Diyos na mismong nagsulat ng Sampung Utos sa mga tapyas ng bato (Exodo 31:18), ang pagsulat ni Josue sa bato ay nagpapahiwatig na ang banal na kautusan ay hindi lamang nakaukit sa materyal na bagay kundi dapat ding masulat sa puso ng bayan ng Diyos (Jer. 31:33; Heb. 8:10).

🕊️ Ellen G. White:

“Ang kautusan ng Diyos, bilang pahayag ng Kanyang kalooban, ay larawan ng Kanyang karakter; kaya’t ito’y mananatili magpakailanman bilang tapat na saksi sa langit. Wala ni isang utos na binawi, ni isang tuldok o kudlit ang binago.” — Patriarchs and Prophets, p. 365.

Kaya’t ang pagsulat sa bato ay larawan ng huling gawain ng pagpapa-tatakan—kung kailan ang kautusan ng Diyos ay ganap na maisusulat sa puso ng 144,000 na “nagsisitupad ng mga utos ng Diyos at may pananampalataya kay Jesus” (Apoc. 14:12).

⛰️ Ang Dalawang Bundok – Ebal at Gerizim: Pagpapala at Sumpa

Ang dambana ni Josue ay itinayo sa pagitan ng Bundok ng Gerizim (pagpapala) at Bundok ng Ebal (sumpa), ayon sa Deuteronomio 27. Ang kalahati ng mga lipi ay tumayo sa bawat bundok habang binibigkas ng mga Levita ang mga pagpapala sa pagsunod at mga sumpa sa pagsuway (Deut. 11:29; Josue 8:33–35).

Ang seremonyang ito ay larawan ng dakilang paghuhukom sa pagitan ng pagsunod at paghihimagsik—isang paghihiwalay na muling mangyayari sa katuparang antitipikal sa mga huling araw. Kailangang pumili ang bayan ng Diyos kung saang bundok sila tatayo: sa Gerizim sa pamamagitan ng pananampalataya at pagsunod, o sa Ebal sa pamamagitan ng kasalanan at kawalang-pananalig.

🕊️ Ellen G. White:

“Ang parehong kautusan na humahatol sa makasalanan ay siya ring nagbibigay ng daan ng pagtakas sa pamamagitan ng pagtubos ni Cristo. Kung walang kautusan, walang pagkakilala sa kasalanan at walang pangangailangan ng pagsisisi.” — The Faith I Live By, p. 85.

✝️ Si Cristo – Tagapagbigay at Tagapasan ng Kautusan

Ang pagsulat ng kautusan sa bato ay propetikong tumuturo kay Cristo, ang Buhay na Salita at mismong sagisag ng banal na kautusan (Juan 1:14). Bilang “ikalawang Josue” (na ang ibig sabihin ay “Ang Panginoon ang Kaligtasan”), si Cristo ay hindi dumating upang sirain ang kautusan kundi upang tuparin ito (Mat. 5:17).

Siya ang nagdala ng sumpa ng kautusan dahil sa ating mga kasalanan (Gal. 3:13), at Siya rin ang naging buhay na dambana kung saan nagtagpo ang awa at katarungan.

“Ang mga tapyas ng bato ay sumasagisag sa di-nagbabagong mga prinsipyo ng kautusan ng Diyos na pinarangalan ni Cristo. Tulad ni Josue na nag-ukit ng kautusan sa bato, gayon din si Cristo, sa pamamagitan ng Kanyang Espiritu, ay nag-uukit nito sa puso ng Kanyang mga lingkod—ang 144,000.” — 1TG 12:16; 2TG 34:25.

Ang espirituwal na pagkakasulat na ito ay ang antitypical writing on stone—“hindi sa tinta, kundi sa Espiritu ng Diyos na buhay; hindi sa mga tapyas ng bato, kundi sa mga tapyas ng laman, sa puso” (2 Cor. 3:3).

🔥 Propetikong Kahulugan – Pagpapanumbalik ng Kautusan sa Huling Iglesia

Ang muling pag-ukit ng kautusan matapos ang pagkatalo sa Ai ay kumakatawan sa pagpapanumbalik ng katotohanan at kautusan sa iglesia pagkatapos ng pagkahulog. Bago makapasok sa Lupang Pangako (larawan ng Kaharian), dapat munang magkaroon ng pagsisigla at repormasyon—ang pagbabalik sa dalisay na mga utos ng Diyos at pananampalataya ng mga unang banal.

🕊️ Ellen G. White:

“Bago dumating ang huling pagdalaw ng mga hatol ng Diyos sa lupa, magkakaroon sa bayan ng Panginoon ng isang muling pagsigla ng tunay na kabanalan na hindi pa nasaksihan mula pa noong panahon ng mga apostol.” — The Great Controversy, p. 464.
“Muling isusulat ang kautusan, hindi sa mga tapyas ng bato, kundi sa pusong dalisay ng bayan ng Diyos na tatayo bilang mga tagapagingat ng kautusan sa paningin ng lahat ng bansa.” — Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 225.

Ito ang larawan ng huling gawain ng mensahe ng pagpapatatakan—ang pagpapanumbalik ng kautusan, ang pagpapanibago ng tipan, at ang paghahanda ng bayan upang tumayo nang walang dungis sa harap ng trono ng Diyos.

🔄 Mula Gilgal hanggang Ebal – Mula Pagpapawalang-sala hanggang Pagpapakabanal

Gilgal (pagtutuli at Paskuwa) – simbolo ng pagpapawalang-sala, pag-alis ng kahihiyan ng Egipto at pagsisimula ng bagong buhay sa tipan ng Diyos.
Ebal (kautusan sa bato) – kumakatawan sa pagpapakabanal, ang tuloy-tuloy na pag-ukit ng banal na kautusan sa puso sa pamamagitan ng pagsunod at pananampalataya.

Ang dalawang yugto ay larawan ng buong karanasan ng ebanghelyo na magdadala sa bayan ng Diyos tungo sa pagkakaganap ng hiwaga ng Diyos (Apoc. 10:7).

💭 Pagbulay-bulayan

❖ Alalahanin ang Kautusan (Josue 8:32–35)

Pagkatapos maitayo ang dambana sa Bundok ng Ebal, nagtayo si Josue ng mga bato at pininturahan ito ng apog. Doon niya isinulat ang salin ng kautusan—ang Deuteronomio na kinapapalooban ng Sampung Utos, mga kautusan, pagpapala at sumpa.
Pagkatapos, binasa ang kautusan sa harap ng buong Israel, hati sa dalawang panig ng mga bundok. Sa ganitong paraan, muling pinagtibay ang tipan ng Diyos sa Kanyang bayan.
Ito rin ay panawagan sa atin ngayon—bilang nalabing bayan ng Diyos—na paulit-ulit na sariwain ang ating tipan sa Kanya, alalahanin ang Kanyang pangunguna at mga pagpapala.
Ang Banal na Hapunan ay isa ring paraan ng ganoong pagpapanibago ng tipan bilang bayan ng Diyos.

🌅 Huling Katuparan – Ang Bayan ng Tipan sa Wakas ng Panahon

Sa huling tunggalian, ang tapat na nalabi—ang espirituwal na Israel—ay muling “aalalahanin ang kautusan ni Moises” (Mal. 4:4). Tatayo silang mga buhay na monumento ng walang hanggang tipan, tinatakan ng pangalan ng Ama (Apoc. 14:1), at nagpapakita ng ganap na pagsunod sa kautusan sa kanilang mga buhay.

🕊️ Ellen G. White:

“Sa panahon ng kapighatian, ang mga matuwid ay mananatiling matatag sapagkat ang kautusan ng Diyos ay nakasulat sa kanilang mga puso.” — Prophets and Kings, p. 626.
“Ang pagpapanumbalik ng kautusan sa antitipikal na Israel ay magbubunga ng paglilinis ng iglesia at pagtatatag ng kaharian ng Diyos sa lupa bago ang hayagang pagbabalik ni Cristo.” — 1TG 8:24.

✨ Konklusyon

Ang pagsulat ng kautusan sa bato sa Bundok ng Ebal ay hindi lamang kasaysayan—ito ay propesiya. Ipinahihiwatig nito ang panahon kung kailan, matapos madaig ang kasalanan at pagtalikod, ang bayan ng Diyos ay muling papasok sa bagong tipan.

Ang kautusang nakasulat sa bato ay larawan ng kautusang nakasulat sa puso, ng paglilinis ng iglesia, at ng pagpapatatakan ng mga banal na tatayo bilang mga matagumpay sa Bundok Sion.

💡 Pangunahing Kaisipan

Ang Kautusan sa Bato ay parehong patotoo at propesiya—na ang pagsunod sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo ang magiging palatandaan ng tunay na bayan ng Diyos kapag muli Niyang pinanibago ang Kanyang tipan sa espirituwal na Israel bago maitatag ang Kanyang kaharian.

Isang Natatanging Dako ng Pagsamba
Huwebes - Nobyembre 13, 2025
Pag-asam sa Kanyang Presensiya
Josue 18:1-2; Exodo 25:8; Levitico 26:11-12; Genesis 12:3; Hebreo 6:19-20; Hebreo 9:11-12; Hebreo 10:19-23; Apocalipsis 21:3
“Ang buong kapulungan ng Israel ay nagtipon sa Shiloh at itinayo nila roon ang Tolda ng Kapisanan. At ang lupain ay napasailalim ng kanilang kapangyarihan.” — Josue 18:1

Shiloh – Sentro ng Banal na Presensiya at Pamahalaan ng Diyos

Matapos masakop at bahagyang mahati ang lupain, itinatag ni Josue ang santuwaryo sa Shiloh, na siyang hudyat ng mahalagang yugto sa espirituwal na paglalakbay ng Israel. Natapos na ang kanilang paglalagalag sa ilang, at ngayon ang tirahan ng Diyos—ang tabernakulo ng kapulungan—ay itinayo sa isang tiyak at matatag na dako (Jos. 18:1; Exo. 25:8).

“At sila’y gagawa Ako ng santuwaryo upang Ako’y manahan sa gitna nila.” — Exodo 25:8

Ang paglipat mula sa Gilgal patungong Shiloh ay hindi lamang paglilipat ng lugar, kundi isang simbolo ng pagtatatag ng nakikitang pamamahala ng Diyos sa Kanyang bayan. Sa antitype, ang Shiloh ay kumakatawan sa Kaharian ng Kapayapaan kung saan mananahan ang presensiya ng Diyos sa Kanyang mga tinubos.

Ellen G. White:

“Ang tabernakulo ay isang dalang-templo, isang nakikitang sagisag ng presensiya ng Diyos sa Kanyang bayan. Ito ang naging sentro ng kanilang pagsamba at buhay.” — Patriarchs and Prophets, p. 347

Kaya’t ang pagtitipon sa Shiloh ay katuparan ng pangako ng Diyos sa Levitico 26:11–12:

“At itatatag Ko ang Aking tabernakulo sa gitna ninyo… at Ako’y lalakad sa gitna ninyo, at Ako’y magiging inyong Diyos, at kayo’y magiging Aking bayan.”

Ang pakikipag-isa ng Diyos sa Kanyang bayan ay isang antitypical Shiloh—si Cristo Mismo at ang Kanyang Kaharian-Church kung saan namamayani ang kadalisayan, kaayusan, at kapayapaan.

Ang Propetikong Kahulugan ng “Shiloh”

Ang salitang Shiloh ay nangangahulugang dako ng kapahingahan o tagapagdala ng kapayapaan. Isa rin itong Mesyanikong titulo (Gen. 49:10):

“Ang setro ay hindi lilisan kay Juda… hanggang sa dumating si Shiloh; at sa Kanya titipunin ang mga bayan.”

Sa literal, ang Shiloh ay naging kinaroroonan ng santuwaryo; sa propetikong diwa, ito ay tumutukoy kay Cristo, ang tunay na Prinsipe ng Kapayapaan, at sa dako kung saan titipunin ang Kanyang mga tapat.

“Ang sinaunang Shiloh ay anino ng pagtatatag ng punong-himpilan ng Diyos sa lupang pangako, gaya ng antitypical Shiloh na muling magiging tahanan ng Kanyang presensiya kapag ang Kanyang kahariang iglesia ay naitatag sa kadalisayan at katotohanan bago ang pagsasara ng probasyon.” — 2TG 41:18

Ang tabernakulo sa Shiloh ay sumasagisag sa pagpapanumbalik ng tunay na pagsamba at pamahalaang maka-Diyos sa mga nalabi—ang espirituwal na Israel sa mga huling araw.

Ang Tabernakulo – Ang Ugnayan ng Langit at Lupa

Ang santuwaryo sa Shiloh ang naging sentro ng komunikasyon ng Diyos at Israel. Bawat hain, seremonya, at kapistahan ay nagtuturo kay Cristo, ang tunay na Mataas na Saserdote na “pumasok sa langit mismo, upang humarap sa Diyos alang-alang sa atin” (Heb. 9:11–12, 24).

Ellen G. White:

“Sa pamamagitan ni Cristo ay matutupad ang layunin na sinasagisag ng santuwaryo—ang maluwalhating templo kung saan si Jehova ay tatahan sa gitna ng mga tao.” — The Desire of Ages, p. 161

Kaya’t ang pagtatayo ng tabernakulo sa Shiloh matapos ang pananakop ay sumasagisag sa makalangit na ministeryo ni Cristo at sa karapatang makalapit ng mananampalataya sa Diyos sa pamamagitan ng bagong at buhay na daan (Heb. 10:19–23).
Ito rin ay kumakatawan sa antitypical Shiloh experience—ang pagtatatag ng tunay na pagsamba at kaayusan sa loob ng nilinis na iglesia bago ang anihan ng lupa (Apoc. 14:1–5).

Propetikong Paglipat – Mula sa Iglesiang Naglalakbay patungong Iglesiang Kaharian

Ang pagtitipon sa Shiloh ay tanda ng pagtatapos ng paglalagalag at simula ng isang organisadong pamumuhay. Sa espirituwal na diwa, ito’y sumasagisag sa paglipat mula sa iglesiang naglalakbay (church militant) patungo sa iglesiang kaharian (church triumphant)—mula sa halo-halong bayan patungo sa pinadalisay na iglesia na pinamumunuan ng Diyos.

“Kung paanong sinaunang Israel, matapos masakop ang lupain, ay nagtayo ng santuwaryo sa Shiloh, gayon din sa makabagong Israel, matapos ang paglilinis, ay magkakaroon ng punong-himpilan—ang antitypical Shiloh—kung saan mananahan ang presensiya ng Diyos sa Kanyang ibinalik na pamahalaang teokratiko.” — 1TG 8:24; 2TG 46:31

Ang karanasang ito ay larawan ng iglesia na nilinis, tinipon, at pinamumunuan ni Cristo mismo—ang tunay na Shiloh.

Pag-asam sa Kanyang Presensiya – Ang Ninais ng Lahat ng Bansa

Ang buong serbisyo ng santuwaryo ay sumasagisag sa pinakamalalim na hangarin ng tao—ang manahan sa presensiya ng Diyos. Ito ang pangakong ganap na matutupad sa hinaharap:

“Narito, ang tabernakulo ng Diyos ay nasa mga tao, at Siya’y tatahan sa kanila.” — Apoc. 21:3

Ang pagtitipon sa Shiloh ay larawan ng panunumbalik ng ugnayang tulad sa Eden—isang pangakong unang matutupad sa Kaharian-Church sa lupa, at tuluyang maisasakatuparan sa bagong lupa kung saan makikita ng mga banal ang mukha ng Diyos (Apoc. 22:4).

Ellen G. White:

“Ang presensiya ng Diyos ang magiging kagalakan at kaluwalhatian ng mga tinubos. Ang liwanag ng Kanyang mukha ay magiging buhay, pagpapala, at kapayapaan sa kanila.” — The Great Controversy, p. 676

Makabuluhang Paralelo

Uri (Lumang Israel)

Antitype (Espirituwal na Israel)

Propetikong Kahulugan

Itinatag ang Shiloh (Jos. 18:1)

Itinatag ang nilinis na iglesia (Isa. 2:2–4; Mic. 4:1–2)

Sentro ng pagsamba at turo ng Diyos

Ang Kaban ay nanahan sa tabernakulo

Si Cristo ay nananahan sa Kanyang bayan (Apoc. 21:3)

Pagpapakita ng banal na presensiya

Napasuko ang lupain

Napasuko ang mga kaharian ng lupa sa Kaharian ng Diyos (Dan. 2:44)

Pagtatapos ng pananakop ng ebanghelyo

Nagtipon ang 12 lipi

Natatakan ang 144,000 (Apoc. 7:4–9)

Organisasyon sa ilalim ng pamahalaan ng Diyos

Aplikasyon sa Panahon ng Wakas

Ang pagtatatag ng Shiloh ay nagtuturo na hindi maaaring manahan ang presensiya ng Diyos sa mga bayan na nahahati o marumi. Kung paanong kailangang mapasuko ng Israel ang lupain bago manahan ang Diyos sa kanila, gayon din kailangang malinis ang iglesya bago bumalik ang Kanyang kaluwalhatian.

“Tanging pagkatapos ng paglilinis ng iglesya muling mananahan ang presensiya ng Panginoon sa gitna niya gaya noong mga araw ng Shiloh. Kung magkagayon, lalabas ang kautusan mula sa Sion at ang salita ng Panginoon mula sa Jerusalem.” — 2TG 26:17

Ito ang antitypical Shiloh experience—ang pagpapanumbalik ng tunay na pagsamba, ang pagbabagong tipan, at ang nakikitang presensiya ng Diyos sa Kanyang bayan bago ang huling anihan.

Pagmuni-munihan

❖ Pag-angat ng Santuwaryo (Jos. 18:1)

Nasakop ng Israel ang lupain at nahati ito sa mga pangunahing lipi, bagaman pitong lipi pa ang hindi nakatanggap ng bahagi.
Bago sila magkahiwa-hiwalay, isang mahalagang hakbang ang ginawa—ang pagtatayo ng Tabernakulo, sentro ng pagsamba (Jos. 18:1).
Ang santuwaryo, bilang nakikitang tahanan ng Diyos, ay naging punto ng pagkakaisa ng buong Israel.
Gayon din sa ating panahon, kailangang nakatuon tayo sa Makalangit na Santuwaryo, kung saan si Jesus ang ating Tagapamagitan.

Konklusyon – “Darating ang Ninais ng Lahat ng Bansa”

Ang pagtatayo ng tabernakulo sa Shiloh ay parehong alaala at propesiya. Ito’y tumuturo kay Cristo, ang tunay na Shiloh, na nagbubuklod sa langit at lupa, at sa Kanyang hinaharap na kaharian kung saan muling mananahan ang Diyos sa gitna ng Kanyang mga tinubos.

Ang pananabik ng Israel sa presensiya ng Diyos sa Shiloh ay siya ring pananabik ng mga tapat ngayon. Malapit nang tuparin ng Panginoon ang Kanyang pangako:

“Ang Panginoon ay nasa Kanyang banal na templo; tumahimik ang buong lupa sa harap Niya.” — Hab. 2:20

Kapag natapos na ang gawain ng paglilinis at pagpapanumbalik, mananahan ang presensiya ng Diyos sa Kanyang espirituwal na templo—ang nilinis na iglesia, ang Bagong Jerusalem ng unang dominion (Mic. 4:8; Apoc. 21:3).

Pangunahing Kaisipan:

Ang pagtitipon sa Shiloh ay anino ng pagtatatag ng nilinis na kahariang iglesia sa ilalim ni Cristo, ang tunay na Shiloh, kung saan mananahan ang presensiya ng Diyos sa Kanyang bayan sa nakikitang kaluwalhatian—isang patikim ng walang hanggang paninirahan ng Diyos kasama ng mga tao.

Prophetic Insight at Masusing Pagsusuri
Biyernes – Nobyembre 14, 2025
🕊️ Tema: Ang Progresibong Pagpapanumbalik ng Tipan at ang Pagpapatatag ng Presensya ng Kaharian ng Diyos sa Kaniyang Bayan

📜 Ang Propetikong Pagkakasunod – Mula Gilgal hanggang Shiloh: Isang Banal na Plano ng Pagpapanumbalik

Ang aralin ngayong linggo—mula sa pagtutuli sa Gilgal hanggang sa pagtatayo ng tabernakulo sa Shiloh—ay nagpapakita ng isang sunod-sunod na huwaran ng espirituwal na pagbabagong-buhay at pagtatatag ng kaharian ng Diyos.
Ang bawat yugto ng paglalakbay ng Israel sa lupain ng Canaan ay hindi lamang makasaysayan kundi propetiko rin, na nagpapakita ng gawain ng Diyos sa mga huling araw upang ibalik ang Kaniyang bayan sa tipan.

Yugto

Makasaysayang Pangyayari

Espirituwal na Kahulugan

Propetikong Katuparan

Gilgal

Pagpapanibago ng pagtutuli (Josue 5:2–9)

Pag-aalis ng kahihiyan at pagpapanibago ng tipan

Paglilinis ng iglesya—pagtutuli ng puso (Roma 2:29)

Paskua sa Canaan

Unang pagdiriwang matapos tumawid sa Jordan (Josue 5:10–12)

Paggunita sa pagtubos at paglalaan ng Diyos

Pagtanggap kay Kristo bilang tunay na Kordero ng Paskua (1 Cor. 5:7)

Bundok ng Ebal at Gerizim

Batas na isinulat sa bato; mga pagpapala at sumpa (Josue 8:30–35)

Pagpapatibay ng pagsunod at katarungan ng Diyos

Pagpapanumbalik ng kautusan at pagtatatak ng mga tapat (Apoc. 14:12)

Shiloh

Itinatag ang tabernakulo bilang tahanan ng Diyos (Josue 18:1)

Pananahan ng Diyos sa Kaniyang bayan

Pagtatatag ng dalisay na Iglesia-Kaharian ng Diyos (Mik. 4:1–2)

“Ang mga karanasan ng sinaunang Israel ay mauulit sa iglesya ngayon, sapagkat ang mga bagay na nangyari sa kanila ay naisulat para sa ating ikatututo, sa ating dinatnan ng mga wakas ng sanlibutan.”
— Shepherd’s Rod, Vol. 1, p. 150; cf. 1 Cor. 10:11.

🔁 Ang Huwaran ng Tipan – Isang Propetikong Siklo ng Pagtubos

Ang kasaysayan sa Josue 5–8 at 18 ay nagpapakita ng tatlong hakbang sa plano ng Diyos para sa Kaniyang bayan:

Paglilinis at Pagpapanibago (Gilgal) – Inaalis ng Diyos ang kahihiyan ng Egipto (kasalanan at makamundong impluwensya) at pinanunumbalik ang tipan.
Pagpapabanal at Pakikisama (Paskua) – Ipinagdiriwang ng bayan ang pagtubos sa pamamagitan ng dugo ng Kordero.
Pagsunod at Pagpapanumbalik ng Batas (Ebal) – Muling pinagtitibay ang kautusan bilang batayan ng tipan.
Pananahan ng Diyos at Kaayusan ng Kaharian (Shiloh) – Itinatatag ng Diyos ang Kaniyang presensya sa kalagitnaan ng dalisay na bayan.

Ellen G. White:
“Bago dumating ang mga kahatulan ng Diyos, kailangang magkaroon sa Kaniyang bayan ng muling pagbuhay ng sinaunang kabanalan… Kapag ito ay natupad, ibubuhos ang Espiritu at kapangyarihan ng Diyos.”
— The Great Controversy, p. 464.

Ang huwarang ito ay nagpapakita na bago manahan ang Diyos sa Kaniyang bayan, dapat munang maganap ang paglilinis, pagpapabanal, at pagpapanibago ng tipan.

👑 Ang Antitipikal na Katuparan – Pagpapanumbalik ng Tunay na Pagsamba at Banal na Pamahalaan

Kung paanong pinangunahan ni Josue ang Israel mula sa pagsakop tungo sa pagpapabanal, gayon din pinangungunahan ni Cristo, ang Dakilang Josue, ang espirituwal na Israel tungo sa antitypical na lupain ng pangako—ang kaharian ng kapayapaan at katotohanan bago ang Kaniyang muling pagparito.

“Bago ang ikalawang pagparito ni Kristo, ang kaharian ay itatatag, hindi sa sanlibutang makasalanan, kundi sa dalisay na iglesia, sa mga buháy na banal na nanaig laban sa kasalanan at kamalian.”
— Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 265.

Sa antitypical Shiloh na ito, muling mahahayag ang presensya ng Diyos sa Kaniyang bayan. Ang batas ay palalawigin, ang tunay na pagsamba ay ibabalik, at ang walang hanggang tipan ay papalitan ng bagong kasiglahan (Jer. 31:33; Ezek. 37:26–28).
Ito ang simula ng binalik na pamahalaang teokratiko—ang pamumuno ng Diyos sa Kaniyang iglesya bago ang ganap na pagkakaisa ng lahat ng bansa sa ilalim ng Prinsipe ng Kapayapaan.

✝️ Si Cristo – Ang Tunay na Shiloh at Kataas-taasang Pari ng Tipan

Lahat ng propetikong yugto ay nagtatagpo kay Cristo, ang tunay na Shiloh (Gen. 49:10), na nag-uugnay sa langit at lupa sa pamamagitan ng Kaniyang pamamagitan (Heb. 6:19–20; 9:11–12):

Sa Gilgal, inaalis Niya ang ating kahihiyan sa pamamagitan ng espirituwal na pagtutuli (Col. 2:11).
Sa Paskua, Siya ang Kordero ng Diyos na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan (Juan 1:29).
Sa Ebal, tinutupad Niya ang batas at pinasan ang sumpa nito para sa atin (Gal. 3:13).
Sa Shiloh, Siya ay nananahan sa Kaniyang bayan sa pamamagitan ng Espiritu at maghahari bilang Hari (Apoc. 21:3).

“Si Cristo ang pundasyon at sentro ng buong sistema ng mga seremonyal na handog. Ang mga seremonyang ito ay itinakda upang turuan ang tao ukol sa Kaniyang gawaing pamamagitan.”
— Patriarchs and Prophets, p. 367.
“Kapag ang katotohanan ng santuwaryo ay muling maitatag sa puso ng bayan ng Diyos, muli Siyang mananahan sa kanila gaya ng Kaniyang panahanan sa Shiloh.”
— 1TG 12:16.

🌍 Ang Aplikasyon sa Huling Panahon – Ang Pagpupulong ng mga Tapat sa Antitypical Shiloh

Kung paanong nagtipon ang labindalawang lipi sa Shiloh upang humingi ng patnubay (Josue 18:1–3), gayon din tinatawag ng Diyos ngayon ang Kaniyang bayan upang magkaisa sa ilalim ng bandila ng katotohanan at katuwiran—isang espirituwal na pagtitipon para sa pagsamba, kaayusan, at pagpapanumbalik.

“Ang Panginoon ay nagtitipon ng Kaniyang bayan, hindi sa Babilonya, kundi sa Sion; hindi sa kaguluhan, kundi sa katotohanan.”
— Shepherd’s Rod, Vol. 2, p. 231.

Ang mensaheng ito ay katuparan ng Mik. 4:1–2:

“Sa mga huling araw ay itatatag ang bundok ng bahay ng Panginoon... at maraming bansa ang magsasabi: Halina’t tayo’y umakyat sa bundok ng Panginoon... sapagkat sa Sion lalabas ang kautusan.”

Ito ay tumutukoy sa paglilinis at muling pagsasaayos ng iglesya sa ilalim ng banal na pamahalaan—ang panahon kung kailan ang tunay na mga mananamba ay “sasamba sa Ama sa espiritu at katotohanan” (Juan 4:23).

📖 Mga Aral at Propetikong Pagninilay

Ang Pagpapanibago ng Tipan ay Nauuna sa Presensya ng Diyos – Hindi maaaring manahan ang Diyos sa gitna ng marurumi (Lev. 26:11–12; Zac. 13:1–2).
Ang Pagsamba at Pagsunod ay Hindi Mapaghihiwalay – Ang tunay na pagsamba ay nakabatay sa pagsunod sa batas ng Diyos (Josue 8:32; Apoc. 14:12).
Dapat Ibalik ang Banal na Pamahalaan – Ang santuwaryo sa Shiloh ay sagisag ng muling pagtatatag ng pamahalaan ng Diyos bago ang ikalawang pagparito (Mik. 4:1–8).
Ang Pagkapari ni Cristo ay Sentro – Ang paglapit sa Diyos ay tanging sa pamamagitan ng pamamagitan ni Cristo (Heb. 10:19–23).
Ang Tipan ay Magtatapos sa Kaluwalhatian – Ang huling panahanan ng Diyos sa piling ng mga tao (Apoc. 21:3) ang ganap na katuparan ng karanasan sa Shiloh.

🌅 Konklusyon – Ang Kaharian ng Shiloh ay Ibinabalik

Ang pagkakasunod mula Gilgal → Ebal → Shiloh ay sumasagisag sa kumpletong gawain ng pagtubos sa iglesia:

Gilgal – Paglilinis
Ebal – Pagpapanumbalik ng Kautusan
Shiloh – Pananahan ng Diyos at Pagtatatag ng Kaharian

Ang banal na huwarang ito ay **nangunguna sa pagdating ng dalisay na Iglesia-Kaharian ni Cristo—ang antitypical Shiloh—**kung saan ang presensya ng Diyos ay mananahan bago ang pag-akyat ng mga banal.

“Malapit nang bumukas ang langit na parang balumbon, at ang Hari ng kaluwalhatian ay lalabas upang palayain ang Kaniyang bayan.” — Early Writings, p. 286.
“Sa wakas ay maitatatag ang matagal nang inaasam na kaharian; babangon si Sion at magliliwanag, at ang kaluwalhatian ng Panginoon ay pupuspos sa buong lupa.” — 2TG 42:15.

💡 Pangwakas na Kaisipan:

Ang buong karanasan mula Gilgal hanggang Shiloh ay isang propetikong larawan ng paglalakbay ng huling salinlahi—mula sa espirituwal na pagbabagong-buhay hanggang sa pagtatatag ng kaharian.
Kung paanong nakatagpo ng kapahingahan ang sinaunang Israel nang tumahan ang presensya ng Diyos sa Shiloh, gayon din makasusumpong ng kapayapaan at kaluwalhatian ang makabagong Israel kapag si Cristo, ang tunay na Shiloh, ay manahan sa kalagitnaan ng Kaniyang dalisay na bayan sa nalalapit na Kaharian ng Diyos.

“Sapagkat pinili ng Panginoon ang Sion; ninasa Niya ito para sa Kaniyang tahanan. ‘Ito ang Aking pamamahingahan magpakailanman; dito Ako mananahan, sapagkat ito’y Aking ninasa.’” — Awit 132:13–14.

Mula sa Panulat ng Inspirasyon
“Hindi pa man lumilipas ang maraming linggo mula nang ibigay ni Moises ang buong aklat ng Deuteronomio sa pamamagitan ng mga pananalita sa bayan, ngunit ngayo’y binasa muli ni Josue ang kautusan.”

Hindi lamang ang mga lalaki ng Israel, kundi “ang lahat ng kababaihan at mga bata” ay nakinig din sa pagbasa ng kautusan; sapagkat mahalaga rin na sila’y makaalam at makaganap ng kanilang tungkulin. […]

Bawat kabanata at bawat talata ng Biblia ay isang pahayag ng Diyos sa tao. Dapat nating talian ang mga utos nito na parang tanda sa ating mga kamay at maging tila panali sa pagitan ng ating mga mata. Kung ito’y pag-aaralan at susundin, papatnubayan nito ang bayan ng Diyos, gaya ng pagkapatnubay sa mga Israelita sa pamamagitan ng haliging ulap sa araw at haliging apoy sa gabi.
— Ellen G. White, Patriarchs and Prophets, pp. 500–504

https://bit.ly/SS25-Q4-L7

https://bit.ly/SS25-Q4-L7-Tag
https://online.fliphtml5.com/nhmzi/hwlg/

https://3angelscry.org/pdf-ss25-q4-l7-ultimate-loyalty-worship-in-a-war-zone/

Page updated

Google Sites

Report abuse