Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary - Tag-SS25-Q3-L10

Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary

SS25-Q3-L10 – Ang Tipan at ang Plano

Agosto 30–Setyembre 5, 2025

Sabbath ng Hapon – Agosto 30, 2025

Mga Talata sa Biblia para sa Linggo:
Exodo 24:1-18; 1 Corinto 11:23-29; Levitico 10:1-2; Ezekiel 36:26-28; Exodo 25:1-9; Exodo 31:1-18

Pagbubulay-bulayan
“Kayo’y Aking mga saksi, sabi ng Panginoon, at Aking lingkod na Aking pinili: upang inyong makilala at sampalatayanan Ako, at inyong maunawaan na Ako nga Siya: bago Ako ay walang dios na inanyuan, ni magkakaroon pa pagkatapos Ko. Ako, oo Ako, ang Panginoon; at liban sa Akin ay walang tagapagligtas. Aking ipinahayag, at Aking iniligtas, at Aking ipinakita, nang wala kayong ibang dios na kasama ninyo: kaya’t kayo ang Aking mga saksi.”
“Ako, ang Panginoon, ay tumawag sa iyo sa katuwiran, at Aking aakayin ang iyong kamay, at Aking iingatan ka, at ibibigay kita na pinakapakikipagtipan sa bayan, na pinakailaw sa mga Gentil; upang magbukas ng mga bulag na mata, upang maglabas ng mga bilanggo mula sa bilangguan, at silang nagsisidulog sa kadiliman mula sa bahay ng pagkabilanggo.”
(Isaias 43:10-12; 42:6, 7; {AA 10.1})

“Sa panahong kalugud-lugod ay dininig kita, at sa araw ng kaligtasan ay tinulungan kita: at iingatan kita, at ibibigay kita na pinakapakikipagtipan sa bayan, upang itatag ang lupa, upang ipamana ang mga sira-sirang mana; upang iyong sabihin sa mga bihag, Lumabas kayo; sa mga nasa kadiliman, Magpakita kayo.”

Talatang Gunitain
“Dumating nga si Moises at isinaysay sa bayan ang lahat ng mga salita ng Panginoon at ang lahat ng mga kahatulan: at ang buong bayan ay sumagot na may isang tinig, at nagsabi, ‘Lahat ng salita na sinalita ng Panginoon ay aming gagawin.’”
(Exodo 24:3)

🔎 Layunin ng Aralin
Ang layunin ng pag-aaral ngayong linggo ay upang maunawaan ang walang hanggang tipan ng Diyos na ipinahayag sa karanasan ng Israel sa Sinai, at upang matukoy ang kahalagahan nito sa hula para sa Kanyang iglesia ngayon.

Ang tipan ay hindi lamang isang legal na kasunduan, kundi isang plano ng pagtubos at banal na kaayusan—isang huwaran ng paninirahan ng Diyos sa gitna ng Kanyang bayan, ng kanilang pagtawag tungo sa pagsunod, at ng kanilang tungkulin bilang mga saksi sa mga bansa.

Mula sa Exodo 24 at 25, makikita natin na ang Diyos ay nagpatibay ng tipan sa pamamagitan ng dugo, na sumasagisag sa hain ni Cristo, at ibinigay Niya sa Israel ang plano ng santuwaryo bilang nakikitang tanda ng Kanyang presensya at pamamahala. Pinagtitibay ng Spirit of Prophecy na “ang bayan ng Diyos ay Kanyang mga saksi upang ipakilala ang Kanyang kautusan at ang Kanyang kaligtasan sa sanlibutan” (AA 10.1), at na si Cristo Mismo ay ibinigay “bilang tipan sa bayan, bilang ilaw sa mga Gentil” (Isaias 42:6). Kaya’t ang tipang ito ay nagdadala ng pangako ng pagtubos at ng misyunerong tungkulin.

Nililinaw ng mensahe ng Present Truth na ang plano ng santuwaryo at ang mga pananagutan sa tipan ay hindi lumang kasaysayan lamang, kundi mga huwarang makahula para sa huling iglesia. Kung paanong ang sinaunang Israel ay tinawag sa katapatan sa tipan bago pumasok sa Canaan, gayundin ang makabagong Israel ay tinatawag sa katapatan at paglilinis bago pumasok sa Kaharian. Ang mga paglilingkod sa santuwaryo at ang tipan ng Sabbath (Exodo 31) ay tumuturo sa pagpipie, sa paghatol, at sa huling pagtatatag ng pamahalaan ng Diyos sa Kanyang bayan.

Kaya’t ang tipan ay parehong banal na pangako ng kaligtasan at makahulang kasulatan ng kaharian ng Diyos sa lupa.

Samakatuwid, ang layunin ng aralin ngayong linggo ay upang tayo’y:

Kilalanin ang tipan bilang plano ng Diyos ng pagtubos at pamamahala.
Maunawaan ang plano ng santuwaryo bilang makahulang huwaran ng kaligtasan at paglilinis ng iglesia.
Yakapin ang ating pagkakakilanlan bilang mga saksi ng tipan—tinawag sa pagsunod, kabanalan, at sa pandaigdigang pagpapatotoo ng katotohanan ng Diyos bago ang huling pagtitipon sa Kanyang Kaharian.

Balangkas ng Pag-aaral

Ang Tipan

Linggo – Agosto 31, 2025
Ang Dugo ng Tipan (Exodo 24:1-6, 8) – Ang Aklat at ang Dugo
Exodo 24:1-8; Juan 12:32; Genesis 1–2.

Lunes – Setyembre 1, 2025
Ang Katuparan ng Tipan (Exodo 24:7) – Ang Makakita sa Diyos
Exodo 24:9-18; Lucas 5:30; Mateo 26:26-30; Marcos 14:22-25; 1 Corinto 11:23-29; Levitico 10:1-2, 9.

Martes – Setyembre 2, 2025
Ang Pagkain ng Tipan (Exodo 24:9-18) – Kapangyarihan upang Sumunod
Ezekiel 36:26-28; Exodo 19:8; Exodo 24:3-7; Ezekiel 36:26-27; Josue 24:19; 2 Corinto 12:10; Ezekiel 36:24-30; Filipos 2:13.

Ang Modelo

Miyerkules – Setyembre 3, 2025
Ang Layunin ng Modelo (Exodo 25:1-9) – Sa Gitna ng Kanyang Bayan
Exodo 25:1-9, 10–27:21; Gawa 7:47-50; 1 Hari 8:27; Exodo 25:9-40; Exodo 26:30; Hebreo 8:1-2; Hebreo 9:11; Mateo 27:51; Marcos 15:38.

Huwebes – Setyembre 4, 2025
Ang Paghahanda ng Modelo (Exodo 31:1-18) – Pinuspos ng Espiritu ng Diyos
Exodo 28; Exodo 29; Exodo 30; Exodo 31:1-18; Ezekiel 20:12; Genesis 2:2-3; Deuteronomio 5:15; Marcos 2:27-28; Exodo 31:18; Deuteronomio 9:9-11; Exodo 25:21.

Biyernes – Setyembre 5, 2025
Mga Hula at Karagdagang Pag-aaral

Ang Tipan

Linggo – Agosto 31, 2025
Ang Dugo ng Tipan (Exodo 24:1-6, 8) – Ang Aklat at ang Dugo
Exodo 24:1-8; Juan 12:32; Genesis 1–2.

Sinabi ni Moises, at inwisik ang dugo sa bayan: “Ito ang dugo ng tipan na ginawa ng Panginoon sa inyo ayon sa lahat ng salitang ito.” (Exodo 24:8)

Ang Tipang Pinatibay ng Dugo
Sa Sinai, pumasok ang Diyos sa isang taimtim na tipan kasama ang Israel. Binalangkas ni Moises ang Aklat ng Tipan sa harap ng bayan, at sumumpa ang mga tao: “Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin” (Ex. 24:7). Ang salitang ito ng pangako ay pinagtibay ng dugo: “At inwisik ni Moises ang dugo sa bayan, at sinabi, ‘Ito ang dugo ng tipan na ginawa ng Panginoon sa inyo’” (Ex. 24:8).

Ang Aklat ay kumakatawan sa ipinahayag na Salita ng Diyos—Kanyang mga utos at pangako—samantalang ang Dugo ay kumakatawan sa sakripisyong pagkakabanal na nagbigay-daan sa pagsunod at pagkakasundo. Kung walang Aklat, ang tipan ay walang awtoridad ng Diyos; kung walang Dugo, ito ay walang buhay. Magkasama, bumuo sila ng ganap na kasulatan ng kaligtasan at ugnayan sa Diyos.

Ang Tipan na Nakaugat sa Paglikha
Ang tipan sa Sinai ay hindi bago o imbento lamang, kundi isang pagpapanibago ng orihinal na layunin ng Diyos sa Eden. Sa Genesis 1–2, itinatag ng Diyos ang ugnayan ng sangkatauhan sa Kanya sa pamamagitan ng buhay, kautusan, at Sabbath. Nang pumasok ang kasalanan, kailangang patibayin ang tipan sa pamamagitan ng dugo. Kaya’t ang Sinai ay banal na pagpapanibago ng plano ng Eden: ang Diyos ay maninirahan sa Kanyang bayan, pagbibigkis sa kanila sa pamamagitan ng Salita at Sakripisyo, at paghahanda sa kanila upang maipakita ang Kanyang larawan.

Ang Linya ng Eden–Sinai–Kalbaryo ay Nagpapakita ng Pagkakaugnay:

Eden – Tipan ng buhay at pamamahala.
Sinai – Tipan ng kautusan at dugo na tumutukoy sa pagtubos.
Kalbaryo – Walang hanggang tipan na pinagtibay ng dugo ni Cristo.

Si Cristo ang Katuparan ng Tipan
Sinabi ni Jesus: “At ako, kung ako’y itataas mula sa lupa, ay huhugutin ko ang lahat sa Akin” (Juan 12:32). Sa Kalbaryo, Siya ang tunay na Kordero, at ang Kanyang dugo ang nagpapatibay sa walang hanggang tipan (Heb. 13:20). Kung ano ang isinakatuparan ni Moises sa simbolo sa Sinai, literal na tinupad ni Cristo.

Sinabi ni Ellen G. White:

“Ang dugo ni Cristo ang walang hanggang ugnayan na nag-uugnay sa nananampalatayang kaluluwa sa Diyos. Ang pag-ibig ni Jesus, na may kapangyarihan, ay dapat manatiling sariwa sa ating alaala. Itinatag ni Cristo ang paglilingkod na ito upang maipadama sa ating mga pandama ang pag-ibig ng Diyos para sa atin. Walang ugnayan sa pagitan ng ating kaluluwa at ng Diyos kung hindi sa pamamagitan ni Cristo. Ang ugnayan at pag-ibig ng kapatid sa kapatid ay dapat pagtibayin at gawing walang hanggan sa pamamagitan ng pag-ibig ni Jesus. At walang iba kundi ang kamatayan ni Cristo ang maaaring magpatupad ng Kanyang pag-ibig para sa atin. Dahil lamang sa Kanyang kamatayan, maaari tayong maghintay nang may kagalakan sa Kanyang ikalawang pagdating. Ang Kanyang sakripisyo ang sentro ng ating pag-asa. Dito dapat nakatuon ang ating pananampalataya.” {DA 660.1}

“Ang tipan na ginawa kay Abraham ay pinagtibay ng Diyos kay Cristo, ang parehong ebanghelyo na ipinangaral sa atin. Tulad ng ipinapakita ng Biblia ang dalawang kautusan—isa na hindi nagbabago at walang hanggan, isa na pansamantala at panandalian—gayundin ang dalawang tipan. Ang tipan ng biyaya ay una nang ginawa sa tao sa Eden, nang matapos ang Pagkahulog, ibinigay ang pangako ng Diyos na ang binhi ng babae ang dudurog sa ulo ng ahas. Sa lahat ng tao, iniaalok ng tipang ito ang kapatawaran at tulong ng biyaya ng Diyos para sa pagsunod sa hinaharap sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo. Nangako rin ito ng buhay na walang hanggan sa kondisyon ng katapatan sa Kautusan ng Diyos. Kaya natanggap ng mga patriarka ang pag-asa ng kaligtasan.” {PP 370.2}

Ang parehong tipan ay muling ipinagkaloob kay Abraham sa pangako: “Sa iyong binhi ay pagpapalain ang lahat ng bansa sa lupa.” (Genesis 22:18). Tumukoy ito kay Cristo, at nauunawaan ito ni Abraham (tingnan Galacia 3:8,16), at nagtitiwala siya kay Cristo para sa kapatawaran ng kasalanan. Ang pananampalatayang ito ang binilang sa kaniya bilang katuwiran. Pinananatili rin ng tipan kay Abraham ang awtoridad ng Kautusan ng Diyos. Lumitaw ang Panginoon kay Abraham at sinabi: “Ako ang Makapangyarihang Diyos; lumakad ka sa aking harapan at maging ganap.” (Genesis 17:1). At sinabi ng Diyos: “Itatatag Ko ang Aking tipan sa pagitan Ko at sa iyo at sa iyong binhi pagkatapos mo sa kanilang mga salinlahi, bilang walang hanggang tipan, maging Diyos Ko sa iyo at sa iyong binhi.” (Genesis 17:7) {PP 370.3}

Kaya’t ang tipan sa Sinai ay tumutukoy kay Cristo, na parehong Tagapamagitan ng tipan at ang sakripisyong nagpapanatili nito.

Tipan bilang Prophetic Blueprint
Ayon sa inspirasyon:

Ang Aklat ng Tipan ay kumakatawan sa patuloy na ipinapahayag na katotohanan ng Diyos—ang present truth para sa bawat henerasyon.
Ang Dugo ng Tipan ay tumutukoy sa sakripisyong panubos ni Cristo at sa paglilinis ng iglesia ng Diyos, na kinakailangan bago mana ang Kanyang bayan sa Kaharian.
Tulad ng sinaunang Israel na kinumpirma ang tipan bago pumasok sa Canaan, kailangang kumpirmahin ng makabagong Israel ang tipan sa pamamagitan ng pagsunod at paglilinis bago pumasok sa antitypical Canaan—ang Kaharian ng Diyos sa lupa bago ang bagong langit at bagong lupa.
Ang pagwisik ng dugo sa dambana (kumakatawan sa Diyos) at sa bayan ay nagpapakita na ang tipan ay pangkaraniwan: nangangako ang Diyos ng kaligtasan at presensya, at nangangako ang Kanyang bayan ng katapatan at pagsunod.

Panghula sa Araw na Ito
Itinuturo sa atin ng Dugo ng Tipan na:

Tinatawag pa rin ng Diyos ang Kanyang bayan sa tipanang relasyon sa pamamagitan ng Kanyang Salita (Aklat) at sa Sakripisyo ni Cristo (Dugo).
Ang huling henerasyon ay dapat pumasok sa tipanang karanasan sa realidad, hindi lamang sa salita, sapagkat tanging isang nalinis at masunuring bayan ang makatatayo bilang saksi ng Diyos.
Ang tipan ay tumutukoy sa selyo ng 144,000, na nalinis ng dugo at sinelyuhan ng Espiritu, bilang unang bunga ng Kaharian.

Mga Dapat Isaalang-alang:
❖ Ang Dugo ng Tipan (Exodo 24:1-6, 8)

Kinilala ng Diyos ang Israel bilang Kanyang bayan (12 haligi); pinahalagahan Niya ang kabataan; at iniukol Niya ang Kanyang sarili sa bawat isa (iniwisik ang Kanyang dugo sa kanila).
Nais ng Diyos ng isang ugnayan sa atin, indibidwal at bilang isang pamayanang mananampalataya.

Pagbubuod na Kaisipan
Ang Aklat at Dugo ay hindi maaaring paghiwalayin bilang mga saksi ng tipan ng Diyos. Ang Aklat ay naglalahad ng Kanyang kautusan at pangako; ang Dugo ay nagbibigay ng kapatawaran, paglilinis, at kapangyarihan para sa pagsunod. Sa Sinai ito ay isang simbolo; sa Kalbaryo ito ay natupad; sa huling mga araw, ito ay makukumpleto sa paglilinis at pagselyo ng bayan ng Diyos, upang ihanda sila sa pamana ng walang hanggang buhay.

Lunes – Setyembre 1, 2025

Ang Katuparan ng Tipan (Exodo 24:7) – Ang Makakita sa Diyos
Exodo 24:9-18; Lucas 5:30; Mateo 26:26-30; Marcos 14:22-25; 1 Corinto 11:23-29; Levitico 10:1-2, 9

“At kinuha niya ang Aklat ng Tipan at binasa sa bayan. Sumagot sila, ‘Gagawin namin ang lahat ng sinabi ng Panginoon; kami ay susunod.’” (Exodo 24:7)

Ang Tipang Pinagtibay sa Salita at Pagsunod
Nang binasa ni Moises ang Aklat ng Tipan sa Israel, sumagot ang mga tao nang may isang tinig: “Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin, at kami’y susunod” (Ex. 24:7). Ang tugon na ito ay hindi lamang pagpayag kundi pagtalaga sa kanila bilang bayan ng tipan. Ang tipan ay pinagtibay sa pamamagitan ng:

Salita – ang Aklat ng Tipan (batas, kautusan, hatol).
Dugo – pagpapatibay sa pamamagitan ng sakripisyo.
Sumpa ng Pagsunod – ang pangako ng bayan.

Ang tatlong saksi na ito ay nagtayo ng pundasyon ng tipan: Salita, Dugo, at Matapat na Pagsunod. Gayunpaman, ipinakita ng kasaysayan ng Israel na ang mga pangako ng tao lamang ay hindi sapat upang panatilihin ang katapatan sa tipan nang walang Espiritu ng Diyos.

Makakita sa Diyos – Pakikipagkasundo sa Tipan
Matapos mapagtibay ang tipan, si Moises, Aaron, Nadab, Abihu, at pitumpung matatanda ay umakyat sa bundok at “nang makita ang Diyos ng Israel” (Ex. 24:10). Ang pambihirang pangyayaring ito ay isang paunang lasa ng banal na pakikipagkasundo na posible lamang sa tipang pinagtibay ng dugo. Ipinakita ng Diyos ang Kanyang sarili hindi sa di-maabot na kaluwalhatian, kundi sa anyo ng malapit na tipan, na nagpapahintulot sa kanila na kumain at uminom sa Kanyang presensya (Ex. 24:11).

Ang banal na pagkain na ito ay tanda ng kapayapaan sa Diyos at hulwarang hula ng Huling Hapunan ng Panginoon. Sa Bagong Tipan, tinupad ito ni Cristo sa pamamagitan ng tinapay at alak bilang simbolo ng Kanyang katawan at dugo (Matt. 26:26-28). Kaya, ang tipan sa Sinai ay nagturo patungo sa mesa ng pakikipagkomunyon, kung saan ang mga mananampalataya, sa ilalim ng bagong tipan, ay nakakakita kay Cristo sa pananampalataya at nakikilahok sa pakikipagkasundo sa Diyos sa pamamagitan ng Kanyang sakripisyo.

Panganib ng Pagmamapuri – Aral mula sa Levitico 10
Bagama’t binibigyan ng tipan ang daan tungo sa Diyos, nagbababala rin ito laban sa pabayaang paglapit sa Kanya. Sina Nadab at Abihu, na minsang nakita ang Diyos ng Israel sa bundok, ay naghandog ng “ibang apoy” (Lev. 10:1-2) at namatay. Ipinapakita ng kanilang kabiguan na ang pakikipagkasundo sa tipan ay dapat lapitan nang may kabanalan, katinuan, at pagsunod, hindi sa pagmamapuri lamang. Binibigyang-diin ito ni Pablo sa 1 Corinto 11:27-29, na nagbabala na ang hindi karapat-dapat na pagkain sa Huling Hapunan ay nag-aanyaya ng paghuhukom.

Kaya, ang tipan ay parehong nagbubukas ng daan tungo sa Diyos at nagtatakda ng hangganan para sa marapat na pagsunod. Ang makakita sa Diyos ay parehong pribilehiyo at pananagutan.

Espiritu ng Propesiya – Katuparan ng Tipan kay Cristo
Ipinaliwanag ni Ellen White na ang tipan sa Sinai ay naglayong dalhin ang Israel kay Cristo:

“Ang tipan na ginawa ng Diyos sa Kanyang bayan sa Sinai ay maging ating kanlungan at depensa. Ang hinihingi noon sa bayan ng Diyos ay hinihingi rin sa atin. Ang tipang iyon ay pantay na may bisa sa atin ngayon gaya ng sa kanila” (Liham 126, 1901).

Dagdag pa niya:

“Sa gabi ng Kanyang pagtataksil, itinaguyod ni Cristo ang serbisyong sakramental na pumalit sa Paskuwa. … Ito ang katuparan ng tipan na ipinahayag noon.”
Nakatayo si Cristo sa puntong panlipat sa pagitan ng dalawang kaayusan at kanilang dalawang dakilang pagdiriwang. Siya, ang walang dungis na Kordero ng Diyos, ay ihaharap bilang handog sa kasalanan, upang wakasan ang sistema ng mga halimbawa at seremonya na sa loob ng apat na libong taon ay nagtuturo sa Kanyang kamatayan. Nang kainin Niya ang Paskuwa kasama ang Kanyang mga disipulo, itinaguyod Niya bilang kapalit ang serbisyong magiging alaala ng Kanyang dakilang sakripisyo. Ang pambansang pagdiriwang ng mga Judio ay mawawala magpakailanman. Ang serbisyong itinatag ni Cristo ay ipagpapatuloy ng Kanyang mga tagasunod sa lahat ng bansa at sa lahat ng panahon.” {DA 652.2–3}

Kaya, bawat serbisyong komunyon ngayon ay pagpapatuloy ng pagkain ng tipan sa Sinai, na natupad kay Cristo, nagbubuklod sa mananampalataya sa Diyos sa pamamagitan ng Kanyang sakripisyo.

Tipan bilang Hulwarang Propesiya
Binibigyang-diin ng Shepherd’s Rod na ang katuparan ng tipan ay hulwaran para sa huling araw:

Tulad ng sinaunang Israel na nangako ng pagsunod bago pumasok sa Canaan, kailangan ng makabagong Israel na mangako ng katapatan at paglilinis bago pumasok sa Kaharian.
Ang pagkain ng tipan ay kumakatawan sa huling espirituwal na handa ng present truth, na nagpapalakas sa bayan ng Diyos para sa paghuhukom at pagselyo.
Ang “makakita sa Diyos” ay hulwaran ng hinaharap kung saan ang 144,000, pagkatapos ng paglilinis, ay tatayo sa Kanyang presensya at magiging Kanyang buhay na saksi.
Ang kabiguan nina Nadab at Abihu ay paunang larawan ng kapalaran ng mga nasa huling iglesia na lapitan ang Diyos nang may pagmamalabis, na binabalewala ang present truth at banal na kaayusan. Ang kanilang pagkawasak ay babala na ang tipan ay hindi ligtas sa pamamagitan ng salita lamang kundi sa pamamagitan ng pagsunod sa umiigting na liwanag.

Panghula sa Araw na Ito
Ang tipan ay natutupad sa patuloy na tagapamagitan na gawain ni Cristo. Ang bawat komunyon ay pagpapanibago ng tipanang ugnayan natin sa Diyos.
Ang “makakita sa Diyos” ngayon ay nangangahulugang makilala ang Kanyang presensya sa Kanyang Salita, Espiritu, at patuloy na ipinapahayag na katotohanan.
Inihahanda ng Diyos ang isang nalinis na bayan na, tulad ng matatanda sa Sinai, ay makakakita ng Kanyang kaluwalhatian—ngunit hindi kikiling sa pagsuway. Ito ang huling komunidad ng tipan, ang unang bunga na papasok sa Kaharian at tatayo bilang saksi sa harap ng mga bansa.

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ Ang Katuparan ng Tipan (Exodo 24:7)

Sa ganap na katapatan, inialay ng mga tao ang kanilang sarili sa pagpapanatili ng tipan. Ang pangakong ito ay panandalian lamang (Ex. 32:8).
Ang susunod na henerasyon ay nangako ring panatilihin ang tipan (Josue 24:18b). Ngunit malinaw na binalaan sila ni Josue: “Hindi ninyo magagampanan ang paglilingkod sa Panginoon” (Josue 24:19).
Ano ang pumipigil sa atin sa pagsunod sa Diyos, sa kabila ng mabuting intensyon?
Ayon sa likas, tayo ay masunurin at makasalanan (Roma 7:18), at wala tayong magagawa upang baguhin ang tendensya (Roma 7:24).
Ngunit kung papayagan natin, kayang baguhin ng Diyos ang ating likas na kalikasan (Ezek. 36:26-27). Nililinis, tinatanggal, binibigyan, at inilalagay Niya tayo upang tayo ay makasunod. Siya lamang ang nagpapalakas sa atin (2 Cor. 12:10).

Pagbubuod ng Kaisipan
Ang katuparan ng tipan ay parehong makasaysayan at propesiya: sa Sinai, nangako ang Israel ng pagsunod at nakita ang Diyos sa pakikipagkasundo sa tipan; sa Kalbaryo, pinagtibay ni Cristo ang bagong tipan sa Kanyang dugo; sa ating panahon, nararating ng tipan ang rurok sa paglilinis at pagselyo ng bayan ng Diyos sa huling panahon. Ang “makakita sa Diyos” ay mabuhay sa katapatan sa tipan, karapat-dapat na nakikibahagi sa Kanyang Salita at sakripisyo, handa nang masilayan ang Kanyang kaluwalhatian sa nalalapit na Kaharian.

Martes – Setyembre 2, 2025

Ang Pagkain ng Tipan (Exodo 24:9-18) – Kapangyarihan sa Pagsunod
Ezekiel 36:26-28; Exodo 19:8; Exodo 24:3-7; Ezekiel 36:26-27; Josue 24:19; 2 Corinto 12:10; Ezekiel 36:24-30; Filipos 2:13

“Sumampa si Moises at si Aaron, pati sina Nadab at Abihu, at pitumpung matatanda ng Israel; […] at nakita nila ang Diyos, at sila’y kumain at uminom” (Exodo 24:9, 11b)

Pagkain at Pag-inom sa Harap ng Diyos
Sa Sinai, umakyat si Moises, Aaron, Nadab, Abihu, at pitumpung matatanda sa bundok at “nang makita ang Diyos ng Israel, sila’y kumain at uminom” (Ex. 24:9–11). Hindi ito ordinaryong pagkain—ito ang pagkain ng tipan, na sumasagisag sa kapayapaan at pakikipagkasundo sa Diyos matapos mapagtibay ang tipan sa pamamagitan ng dugo. Sa Banal na Kasulatan, ang pagbabahagi ng pagkain ay simbolo ng pagtanggap at pakikipag-komunyon (cf. Rev. 3:20). Dito, ang mga pinuno ng Israel ay nakibahagi sa isang hulwarang propesiya ng espirituwal na handa na iniaalok ng Diyos sa Kanyang bayan: buhay, biyaya, at lakas sa pamamagitan ng Kanyang presensya.

Ang Pangako at Ang Kahinaan ng Tao
Noon, nangako ang Israel: “Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin” (Ex. 19:8; 24:3, 7). Ngunit pinaaalalahanan tayo ng Josue 24:19: “Hindi ninyo magagampanan ang paglilingkod sa Panginoon… sapagkat Siya ay banal na Diyos.” Mahina ang pangako ng tao. Ang pakikipagkasundo sa Diyos ay nangangailangan ng higit pa sa pangako; nangangailangan ito ng bagong puso at Espiritu (Ezek. 36:26–27). Kaya, ang pagkain ng tipan ay tumutukoy sa kapangyarihan upang sumunod, na hindi nagmumula sa sariling lakas kundi sa paninirahan ng Diyos sa tao.

Pinagtitibay ni Pablo ang katotohanang ito: “Kapag ako’y mahina, saka ako malakas” (2 Cor. 12:10), at “Diyos ang gumagawa sa inyo, na may kaloobang magsikap at sumunod ayon sa Kanyang kasiyahan” (Filipos 2:13). Ang pagkain ng tipan ay hulwaran ng biyaya ng Diyos na nagbibigay-lakas na nagbabago ng kahinaan tungo sa pagsunod.

Espiritu ng Propesiya – Tunay na Pinagmumulan ng Pagsunod
Binigyang-diin ni Ellen G. White:

“Ang parehong obligasyon ng tipan ay nakapatong sa bayan ng Diyos ngayon. Tayo’y may sagradong pangako na paglilingkuran Siya ng puso at kaluluwa, maging Kanyang mga masunuring anak, na lumakad sa lahat ng Kanyang mga daan at panatilihin ang lahat ng Kanyang mga utos.”

Ang isa pang tipan—tinawag sa Kasulatan na “lumang tipan”—ay ginawa sa pagitan ng Diyos at Israel sa Sinai, at pinagtibay sa pamamagitan ng dugo ng sakripisyo. Ang tipan kay Abraham ay pinagtibay ng dugo ni Cristo at tinawag na “pangalawa” o “bagong” tipan, sapagkat ang dugo na nagpapatibay dito ay ibinuhos matapos ang dugo ng unang tipan. Ang bisa ng bagong tipan sa panahon ni Abraham ay maliwanag sa pamamagitan ng pangako at panata ng Diyos—ang “dalawang di-mababagong bagay, na hindi kayang magsinungaling ang Diyos” (Heb. 6:18). {PP 371.1}

Ngunit nilinaw niya na ang tao ay hindi makasasunod sa sariling lakas:

“Ang tanging paraan upang itakda at panatilihin ang tao ay upang ipakita ang Kanyang sarili sa kanilang mga mata at marinig ng kanilang mga tainga, upang maipahayag sa kanila ang Kanyang kalooban. … Ang Espiritu ay ibibigay sa kanila upang magbigay-lakas sa pagsunod.”

Dinala sila ng Diyos sa Sinai; ipinakita Niya ang Kanyang kaluwalhatian; ibinigay Niya ang Kanyang batas, kasama ang pangako ng dakilang pagpapala kung susundin nila: “Kung tutuparin ninyo ang Aking tinig, at panatilihin ang Aking tipan, kayo ay magiging Aking kaharian ng mga saserdote, at banal na bayan.” (Exodo 19:5–6). Hindi napagtanto ng bayan ang kasamaan ng kanilang sariling puso at na walang Cristo ay imposible silang sumunod sa Batas ng Diyos; kaya agad silang nakipagtipan sa Diyos. Sa pakiramdam na kaya nilang itaguyod ang sariling katuwiran, sinabi nila, “Lahat ng sinabi ng Panginoon ay aming gagawin, at kami’y susunod” (Ex. 24:7). Nakita nila ang pagproklama ng batas sa nakakatakot na kaluwalhatian, nanginginig sa harap ng bundok; subalit ilang linggo lamang ang lumipas bago nila nilabag ang tipan at sumamba sa larawan ng diyus-diyosan.

Ngayon, sa pamamagitan ng pananampalataya at pag-ibig, sila ay nabuklod sa Diyos bilang Tagapagligtas mula sa pagkaalipin ng kasalanan, at handa nang pahalagahan ang pagpapala ng bagong tipan. {PP 371.4}

Kaya, ang pagkain ng tipan ay humuhudyat sa kaloob ng Banal na Espiritu, na siyang nagpapahintulot ng pagsunod.

Ang Pagkain ng Tipan at Ang Present Truth
Binibigyang-diin ng Shepherd’s Rod na ang pagkain ng tipan ay sumasagisag sa espirituwal na pagkain ng bayan ng Diyos sa pamamagitan ng present truth. Tulad ng mga matatanda ng Israel na kumain sa presensya ng Diyos, ang iglesya sa huling araw ay tinatawagan na makibahagi sa lumalawak na Salita ng Diyos. Ang handa na ito ay hindi lamang pormalidad kundi kapangyarihang ipinagkakaloob sa pamamagitan ng katotohanan at Espiritu, upang ihanda ang bayan sa kabanalan at pagsunod.

Ang pagkain ng tipan ay tumutukoy sa anti-tipikal na Paskuwa—ang Huling Hapunan ng Panginoon, na nagpapanibago ng tipan sa dugo ni Cristo at nagpapalakas sa mananampalataya sa pagsunod.
Ito rin ay patutungo sa kasalanang hapunan ng Kordero (Rev. 19:9), kung kailan ang tapat na bayan ng tipan ay kakain at iinom sa Kaharian.

Ang kabiguan nina Nadab at Abihu, kahit minsang kumain sa presensya ng Diyos, ay nagbabala na ang pakikipagkasundo sa tipan ay dapat mapanatili sa pamamagitan ng paggalang at pagsunod sa lumalawak na liwanag, hindi sa pagmamalabis o pormalismo.

Panghula sa Araw na Ito
Itinuturo ng pagkain ng tipan na ang pakikipagkasundo sa Diyos ay nagbibigay ng kapangyarihan sa pagsunod. Mahina ang ating mga pangako, ngunit pinapalakas tayo ng Espiritu ng Diyos upang panatilihin ang Kanyang tipan.
Bawat serbisyong komunyon ngayon ay pagpapanibago ng karanasang ito: kumakain at umiinom kasama si Cristo sa pananampalataya, tumatanggap ng biyaya upang sumunod sa Kanyang Salita.
Tinatawag ng Diyos ang Kanyang nalabing bayan na makibahagi sa present truth, ang “pagkain sa tamang panahon” (Matt. 24:45) bilang paghahanda sa panahon ng pagselyo. Sa ganitong paraan lamang makakamit ng 144,000 ang tagumpay at tatayo bilang mga saksi ng tipan.

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ Ang Pagkain ng Tipan (Exodo 24:9-18)

Tulad ng nakita sa halimbawa nina Jacob at Laban, sa sinaunang Silangan, ang pagpapatibay ng tipan ay kasama ang pagkain na pinagsaluhan ng magkabilang panig (Gen. 31:44-54).
Sa Sinai, naghandog ang Diyos ng “pagkain ng tipan” sa 74 na tao: Moises, Aaron, Nadab, Abihu, at 70 matatanda, na kumakatawan sa buong bayan (Ex. 24:9-11).
Nang itatag ni Jesus ang bagong tipan, ginawa rin niya ito sa pamamagitan ng pagkain kasama ang 12 apostol (Matt. 26:26-28).
Sa bawat pakikibahagi sa Huling Hapunan ng Panginoon, pinapanibago natin ang ating tipan sa Diyos. Sa pagkain ng tinapay at alak, ipinagdiriwang natin ang kapatawaran at kaligtasan na nasa kay Jesus (1 Cor. 11:26).
Kahit na sa huli ay tinanggihan nila ang kaligtasan, sina Nadab, Abihu, o Judas ay hindi inalis sa “pagkain ng tipan.”

Pagbubuod ng Kaisipan
Ang pagkain ng tipan sa Sinai ay sumasagisag sa pakikipagkasundo sa Diyos at sa kaloob ng biyaya upang sumunod. Nangako ang Israel ng pagsunod, ngunit ipinangako ng Diyos ang kapangyarihan sa pamamagitan ng Kanyang Espiritu. Kay Cristo, ito ay natupad sa mesa ng komunyon, kung saan ang Kanyang bayan ay kumakain at umiinom kasama Niya sa pananampalataya, tumatanggap hindi lamang ng kapatawaran kundi ng lakas. Sa huling araw, ang pagkain ng tipan ay tumutukoy sa espirituwal na pagkain ng present truth at sa nalalapit na kasalanang hapunan ng Kordero, kung saan ang tipan ay maaabot ang pangwakas na katuparan.

Miyerkules – Setyembre 3, 2025

Ang Modelo
Ang Layunin ng Modelo (Exodo 25:1-9) – Nasa Gitna ng Kanyang Bayan
Exodo 25:1-9, 10-27:21; Mga Gawa 7:47-50; 1 Hari 8:27; Exodo 25:9-40; Exodo 26:30; Hebreo 8:1-2; Hebreo 9:11; Mateo 27:51; Marcos 15:38

“Gawin ninyo para sa Akin ang isang santuwaryo, at Aking titirhan sa gitna nila” (Exodo 25:8)

Ang Santuwaryo – Paninirahan ng Diyos sa Gitna ng Tao
Nang utusan ng Diyos ang Israel, “Gawin nila para sa Akin ang isang santuwaryo, upang Aking titirhan sa gitna nila” (Ex. 25:8), ipinahayag Niya ang sentrong layunin ng pagtubos: ang Diyos ay kasama natin. Mula sa Eden, kung saan naglalakad ang Diyos kasama nina Adan at Eva, hanggang sa Sinai, kung saan namayagpag ang Kanyang kaluwalhatian sa bundok, palaging ninanais ng Diyos na manirahan kasama ang Kanyang bayan. Ang santuwaryo ay hindi lamang lugar ng pagsamba kundi modelo ng pamamahala ng Diyos at plano ng kaligtasan.

Ang pansamantalang santuwaryong ito, na itinayo “ayon sa huwaran” (Ex. 25:9, 40), ay isang maliit na larawan ng mga kalangitan. Ipinakita nito na ang Banal ay maaaring manatili sa gitna ng makasalanang bayan—sa pamamagitan ng sakripisyo, pamamagitan, at paglilinis.

Ang Santuwaryo at Ang Makalangit na Katotohanan
Ang pansamantalang santuwaryo ay isang kopya at anino ng makalangit (Heb. 8:1–2; 9:11). Bagaman kinilala ni Solomon, “Ang langit ng mga langit ay hindi Ka maaaring lamangan; gaano pa kaya ang bahay na aking itinayo?” (1 Hari 8:27), pinili pa rin ng Diyos na ilagay ang Kanyang presensya sa piling tao upang ituro ang realidad ng Kanyang paninirahan sa tunay na makalangit na templo.

Sa kamatayan ni Cristo, nang pumutol ang tabing sa dalawa (Matt. 27:51; Mark. 15:38), ang pansamantalang hulwaran ay pinalitan ng makalangit na realidad. Pumasok si Cristo, ang ating Kataas-taasang Saserdote, sa makalangit na santuwaryo upang maglingkod para sa Kanyang bayan (Heb. 8:1–2). Kaya, ang modelo ng santuwaryo ay parehong nagtuturo (didactic) at humuhudyat (prophetic)—nagtuturo ng daan ng kaligtasan at tumuturo sa paglilingkod ni Cristo sa langit.

Espiritu ng Propesiya – Ang Santuwaryo bilang Puso ng Pagtubos ng Diyos
Binibigyang-diin ni Ellen G. White ang santuwaryo sa pag-unawa sa tipan ng Diyos:

“Ang santuwaryo sa langit ay ang mismong sentro ng gawain ni Cristo para sa tao. Ito ay mahalaga sa bawat kaluluwa sa ibabaw ng lupa.”

Ang mga nakikinabang sa pamamagitan ng Tagapagligtas ay hindi dapat hadlangan ang kanilang tungkulin na maging ganap sa kabanalan sa takot sa Diyos. Ang mga mahalagang oras ay dapat ilaan sa taimtim at taimtim na pag-aaral ng Salita ng katotohanan, sa halip na sa kasiyahan o pansariling kapakinabangan. Dapat malinaw na maunawaan ng bayan ng Diyos ang paksa ng santuwaryo at ng pagsisiyasat na paghuhukom. Bawat isa ay may kaluluwang ililigtas o mawawala. Bawat isa ay may kaso sa hukuman ng Diyos at dapat humarap sa Dakilang Hukom. Napakahalaga na madalas isipin ang ganitong seryosong eksena ng paghuhukom at pagbubukas ng mga aklat, kung saan, gaya ni Daniel, bawat isa ay haharap sa sariling bahagi sa pagtatapos ng mga araw. {GC 488.2}

Ipinaliwanag pa niya:

“Sa templo ng langit, ang paninirahan ng Diyos, ang Kanyang trono ay itinatag sa katuwiran at paghuhukom. Sa santuwaryo sa itaas, ang tipan sa pagitan ng Diyos at Kanyang bayan ay pinagtibay sa pamamagitan ng paglilingkod ni Cristo, ang ating Dakilang Kataas-taasang Saserdote.”

Ang makalangit na templo, tirahan ng Hari ng mga hari, kung saan “libo-libong libo ang naglilingkod sa Kanya, at sampung libo ang sampu ng sampu ang tumatayo sa Kanyang harapan” (Daniel 7:10), ay punong-puno ng kaluwalhatian ng walang hanggang trono. Walang estrukturang lupa na kayang kumatawan sa lawak at kaluwalhatiang ito. Gayunpaman, ang mga mahahalagang katotohanan tungkol sa makalangit na santuwaryo at dakilang gawain para sa pagtubos ng tao ay itinuro sa pamamagitan ng pansamantalang santuwaryo at mga serbisyo nito. {PP 357.2}

Pagkatapos ng Kanyang pag-akyat sa langit, sisimulan ng ating Tagapagligtas ang Kanyang paglilingkod bilang ating Kataas-taasang Saserdote. Sabi ni Pablo:

“Si Cristo ay hindi pumasok sa mga sagradong lugar na gawa ng kamay, na mga larawan ng tunay; kundi sa langit mismo, upang magpakita sa harapan ng Diyos para sa atin.” (Heb. 9:24)

Ang paglilingkod ni Cristo ay binubuo ng dalawang bahagi, bawat isa ay may tiyak na panahon at lugar sa makalangit na santuwaryo. Gayundin, ang tipikal na paglilingkod sa lupa ay binubuo ng dalawang bahagi: pang-araw-araw at pang-taunang serbisyo, na bawat isa ay nakalaan sa tiyak na bahagi ng tabernakulo. {PP 357.3}

Kaya, ang santuwaryo ay hindi lamang tungkol sa ritwal—ipinapakita nito ang pagiging malapit ng Diyos, Kanyang kabanalan, at Kanyang plano na ibalik ang sangkatauhan sa Kanyang presensya.

Ang Modelo bilang Prophetic Pattern ng Iglesya
Binibigyang-diin ng Shepherd’s Rod na ang modelo ng santuwaryo ay blueprint rin para sa bayan ng Diyos, ang Kanyang iglesya:

Tulad ng Diyos na nanirahan sa tabernakulo, ninanais Niya ring manirahan sa gitna ng Kanyang iglesya, parehong kolektibo at indibidwal.
Ang serbisyo sa santuwaryo ay humuhudyat sa mga yugto ng pagtubos: katuwiran sa altar, kabanalan sa banal na lugar, at paghuhukom/paglilinis sa pinakabanal na lugar.
Ang santuwaryo ay sumasagisag sa paglilinis ng iglesya. Bago manirahan ang Diyos sa Kaharian, dapat linisin ang Kanyang iglesya sa lupa—tulad ng paglilinis ng pansamantalang santuwaryo sa Araw ng Paglilinis.

Kaya, ang “modelo” ay nagtuturo hindi lamang ng makalangit na paglilingkod ni Cristo kundi pati ng prophetic na kapalaran ng iglesya—linis at handa bilang Kanyang tirahan sa lupa.

Prophetic Application Ngayon – Diyos sa Gitna ng Kanyang Bayan
Ang layunin ng modelo ay may malalim na kaugnayan ngayon:

Indibidwal – Ang mga mananampalataya ay dapat maging buhay na santuwaryo: “Hindi ba ninyo nalalaman na kayo ay templo ng Diyos, at ang Espiritu ng Diyos ay nananahan sa inyo?” (1 Cor. 3:16).
Kolektibo – Ang iglesya sa huling araw ay dapat sumasalamin sa kabanalan ng Diyos, nagiging lugar ng Kanyang kaluwalhatian. Ito ay nangangailangan ng paglilinis at kaayusan ayon sa banal na huwaran.
Eschatologically – Ang modelo ng santuwaryo ay humuhudyat sa pagtatatag ng Kaharian ng Diyos sa lupa, kung kailan muling maninirahan ang Diyos sa Kanyang bayan (Rev. 21:3).

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ Ang Layunin ng Modelo (Exodo 25:1-9)

Bilang garantiya na tutuparin Niya ang Kanyang bahagi ng tipan, pinili ng Diyos na manirahan sa gitna ng Kanyang bayan.
Ngunit ang pisikal na presensya ng Diyos ay magdudulot ng agarang kamatayan sa lahat (Ex. 33:20). Kaya inutusan Niya silang magtayo ng santuwaryo kung saan Maaaring ipakita ang Kanyang presensya. Ang presensya na ito ay ipinapakita sa mga simbolo, dahil ang Diyos ay hindi pisikal na naninirahan sa anumang templo sa lupa (Gawa 17:24).
Ipinakita kay Moises ang modelo at ibinigay ang tiyak na tagubilin para sa pagtatayo nito. Hiniling sa mga tao ang kontribusyon ng mga materyales (Ex. 25:2-7).
Ang parehong santuwaryo at ang templo na itinayo ni Solomon ay modelo ng santuwaryo sa Langit (Heb. 8:1-2; 1 Hari 8:27, 30).
Kapag pumasok ang isang Israelita sa santuwaryo, siya ay pumasok—simboliko—sa mismong presensya ng Diyos… hanggang sa pumutol ang tabing nang mamatay si Jesus.

Pagbubuod ng Kaisipan
Ang modelo ng santuwaryo ay blueprint ng tipan ng Diyos: tirahan sa gitna ng Kanyang bayan, anino ng makalangit na katotohanan, at prophetic na huwaran para sa paglilinis at pagpapanumbalik ng Kanyang iglesya. Mula Sinai hanggang Calvary, mula sa makalangit na santuwaryo hanggang sa huling Kaharian, ipinapakita ng santuwaryo ang layunin ng Diyos—manirahan kasama ang Kanyang bayan sa kabanalan, magpakailanman sa kanilang gitna.

Huwebes – Setyembre 4, 2025

Ang Paghahanda ng Modelo (Exodo 31:1-18) – Pinupuno ng Espiritu ng Diyos
Exodo 28; 29; 30; 31:1-18; Ezek. 20:12; Gen. 2:2-3; Deut. 5:15; Mark. 2:27-28; Exodo 31:18; Deut. 9:9-11; Exodo 25:21

“Tingnan ninyo, pinili ko si Bezalel na anak ni Uri, anak ni Hur, sa lipi ni Juda, at pinuno ko siya ng Espiritu ng Diyos, ng karunungan, pang-unawa, kaalaman, at lahat ng uri ng kasanayan” (Exodo 31:2-3)

Ang Banal na Pagpili kay Bezalel – Ang Suverenyong Pagpili ng Diyos
Nang utusan ng Diyos si Moises na itayo ang santuwaryo, hindi Niya iniwan ang gawain sa kakayahan lamang ng tao. Sa halip, pinili Niya si Bezalel at pinuno ng Espiritu ng Diyos. Ipinapakita nito ang mahalagang prinsipyo: ang espirituwal na gawain ay nangangailangan ng espirituwal na kaloob. Ang santuwaryo ay hindi lamang arkitektural na obra, kundi isang prophetic na modelo ng kaligtasan. Dapat itong magpakita ng makalangit na katotohanan (Ex. 25:40; Heb. 8:5).

Ang Espiritu ng Diyos ay makikita hindi lamang sa propesiya at pangangaral, kundi sa karunungan, kasanayan, at kagalingan sa paggawa. Pinapabanal ng Diyos hindi lamang ang gawaing pang-pulpito, kundi pati ang praktikal na gawain na sumusuporta sa Kanyang pagsamba. Ipinapaalala nito sa atin na ang mga kaloob ng Espiritu (1 Cor. 12:4-11) ay lampas sa verbal na ministeryo at sumasaklaw sa bawat kakayahan na nag-aambag sa kaharian ng Diyos.

Ang Santuwaryo – Modelo ng Pagtubos
Ang santuwaryo ay dapat maging anino sa lupa ng makalangit na santuwaryo. Bawat bahagi—ang pagkasaserdote (Ex. 28–29), langis ng pagpapahid (Ex. 30), tanda ng Sabbath (Ex. 31:12-17)—ay humuhudyat sa pagtubos ni Cristo.

Kasuutan ng mga Saserdote (Ex. 28): Si Cristo, ang ating Kataas-taasang Saserdote, ay binibigyan ng katuwiran ang Kanyang bayan (Isa. 61:10).
Pagpapahalaga sa mga Saserdote (Ex. 29): Ang kabanalan sa Panginoon ay mahalaga bago maging epektibo ang ministeryo.
Langis ng Pagpahid (Ex. 30:22-33): Simbolo ng Espiritu Santo, nagpapakita na walang serbisyo ang katanggap-tanggap kung wala ang banal na pagpapahid.
Sabbath (Ex. 31:12-17): Walang hanggang tanda ng tipan ng Diyos, nagpapaalala sa paglikha (Gen. 2:2-3), pagtubos (Deut. 5:15), at kabanalan (Ezek. 20:12).

Ang pagpupuno kay Bezalel ng Espiritu upang itayo ang tabernakulo ay humuhudyat sa tungkulin ng Espiritu sa pagtatayo ng buhay na templo—ang iglesya (Eph. 2:19-22; 1 Pet. 2:5).

Ang Sabbath at ang Espiritu – Tatak ng Kabanalan
Matapos ang mga tagubilin sa santuwaryo (Ex. 31:12-17), ang Sabbath ay lumilitaw bilang tatak ng tipan at huling pagsubok ng katapatan. Tulad ng hindi makakagawa si Bezalel nang wala ang Espiritu, gayundin ang bayan ng Diyos ay hindi mapapabanal nang hiwalay sa Sabbath na pahinga sa Kanya.

Pinagtibay ni Cristo:

“Ang Sabbath ay ginawa para sa tao, at hindi ang tao para sa Sabbath” (Mark. 2:27-28).

Ito ang banal na tanda na ang tao ay hindi naliligtas sa gawa kundi sa pagpasok sa natapos na gawain ng Diyos.

Sinabi ni Ellen White:

“Ang Sabbath na ibinigay sa mundo bilang tanda ng Diyos bilang Maylikha ay tanda rin Niya bilang Nagpapabanal. Ang kapangyarihang lumikha ng lahat ng bagay ay siyang kapangyarihang muling lumikha ng kaluluwa sa Kanyang sariling wangis. Sa mga nagliligtas ng banal na Sabbath, ito ay tanda ng kabanalan. Ang tunay na kabanalan ay pakikipagkaisa sa Diyos sa karakter. Natatanggap ito sa pamamagitan ng pagsunod sa mga prinsipyo na siyang salamin ng Kanyang karakter. At ang Sabbath ay tanda ng pagsunod. Ang sinumang taos-pusong sumusunod sa ika-apat na utos ay susunod sa buong kautusan. Siya ay pinapabanal sa pamamagitan ng pagsunod.” {6T 350.1}

Para sa atin tulad ng sa Israel, ang Sabbath ay ibinigay “bilang walang hanggang tipan.” Sa mga gumagalang sa Kanyang banal na araw, ang Sabbath ay tanda na kinikilala sila ng Diyos bilang Kanyang piniling bayan. Ito ay pangakong tutuparin Niya ang Kanyang tipan sa kanila. Ang bawat kaluluwa na tumatanggap sa tanda ng pamahalaan ng Diyos ay inilalagay ang sarili sa ilalim ng banal at walang hanggang tipan. Ikinakabit niya ang sarili sa gintong kadena ng pagsunod, at bawat link ay pangako. {6T 350.2}

Sa ganitong paraan, pinatotohanan ng Sabbath ang gawa ng Espiritu sa bayan ng Diyos, inihahanda sila bilang panghuling modelo ng Kanyang karakter sa mundo (Rev. 14:12).

Ang Espiritu ng Diyos at ang End-Time Model
Binibigyang-diin ng Shepherd’s Rod na tulad ng pinili at pinuno si Bezalel upang itayo ang tabernakulo, sa mga huling araw, magtataas ang Diyos ng isang bayan na puno ng Espiritu upang ihanda ang antitypical tabernacle—ang nalinis na iglesya:

Ang santuwaryo ay humuhudyat sa tirahan ng Diyos sa Kanyang nalinis na bayan (Zech. 6:12-13).
Ang Espiritu ang nagbibigay sa kanila ng “karunungan” (katotohanan), “pang-unawa” (espirituwal na pag-unawa), at “kaalaman at kasanayan” (praktikal na kakayahan sa pagpapalaganap ng ebanghelyo).
Tulad ng sinaunang tabernakulo na itinayo ng mga craftsman na ginabayan ng Espiritu, gayundin ang iglesya sa huling araw ay “itatayo bilang espirituwal na bahay” (1 Pet. 2:5), buhay na demonstrasyon ng karakter ng Diyos.

Binigyang-diin ni Houteff ang papel ng Sabbath bilang “tanda ng kaligtasan at kabanalan,” na nag-uugnay sa Espiritu-puno na gawain ni Bezalel sa Espiritu-puno na natitirang bayan na tatanggap ng tatak ng Diyos (SRod, Vol. 1, pp. 147-148).

Babala Laban sa Banyagang Apoy
Ang pagpupuno ng Espiritu ay malinaw na kabaligtaran ng palalo nina Nadab at Abihu (Lev. 10:1-2). Habang si Bezalel ay gumana sa inspirasyon ng Diyos, sinubukan nilang sumamba sa kanilang sariling imbensyon. Ang kanilang kapalaran ay nagbababala na walang ministeryo, gaano man kasigasig, ang katanggap-tanggap kung kulang sa itinakdang paraan ng Diyos at pagpapahid ng Espiritu.

Binigyang-diin ni Pablo: ang sumasalo sa Panginoon nang hindi karapat-dapat ay nakakainom at nakakain ng hatol (1 Cor. 11:27-29). Ang paghahanda ng modelo ay hindi simpleng seremonyal—nangangailangan ng kabanalan, pagsunod, at pagtitiwala sa Espiritu.

Prophetic Application – Ang End-Time Work ng Diyos
Tulad ng pinuno si Bezalel upang kumpletuhin ang tabernakulo bago mapuno ng kaluwalhatian ng Diyos (Ex. 40:34), gayundin ay ibubuhos ang Espiritu sa natitirang iglesia ng Diyos upang makumpleto ang gawain bago ang huling ulan at malakas na sigaw. Ang paghahanda ng modelo ay, samakatuwid, paghahanda ng isang iglesia na puno ng Espiritu.

Nirekord sa Exodo 31:18 na ibinigay ng Diyos kay Moises ang mga tabletang patotoo, na isinulat ng Kanyang sariling daliri. Ang kautusan sa arka ay nagiging puso ng tipan. Sa huling araw, ang parehong kautusan ay isusulat sa puso ng 144,000 (Jer. 31:33; Heb. 8:10; Rev. 14:1-5).

Ang modelo ng santuwaryo ay humuhudyat sa “church triumphant,” isang katawan na puno ng Espiritu, nababalot ng katuwiran ni Cristo, pinagtibay ng Sabbath, at pinagkatiwalaan ng huling babala sa mundo.

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ Ang Paghahanda ng Modelo (Exodo 31:1-18)

Bagaman ibinigay ng Diyos kay Moises ang detalyadong tagubilin sa pagtatayo, hindi Niya sinabi ang bawat detalye. Ano ang hitsura ng bronze laver, cherubim, mitra ng mga saserdote, atbp.? Ito ay nagbigay ng pagkakataon sa Espiritu Santo na gamitin ang mga kaloob ng mga manggagawa.
Sa gitna ng tagubilin sa pagtatayo ng santuwaryo, binigyang-diin ang Sabbath (Ex. 31:12-17). Ano ang kaugnayan ng Sabbath dito?
Ang kabanalan ang susi. Upang lumapit sa Banal na Diyos, dapat tayong maging banal gaya Niya. Ang Sabbath ay tanda ng kabanalang iyon (Ex. 31:13; Ezek. 20:12, 20).

✨ Konklusyon
Itinuturo ng paghahanda ng modelo na ang gawain ng Diyos ay hindi maisusulong sa pamamagitan ng lakas o kapangyarihan ng tao, kundi sa pamamagitan lamang ng Kanyang Espiritu (Zech. 4:6). Ang pagtawag kay Bezalel ay nagpapaalala na bawat mananampalataya, na puno ng Espiritu, ay may tungkulin sa pagtatayo ng panghuling tirahan ng Diyos. Ang Sabbath, kautusan, santuwaryo, at Espiritu ay nagkakaisa upang ipakita ang panghuling modelo ng pagtubos—ang nalinis na iglesya, inihanda upang tanggapin ang kaluwalhatian ng Diyos at tapusin ang gawaing ebanghelyo.

“Sa mga huling araw, magkakaroon ang Diyos ng isang bayan na matalino sa karunungan ng langit, bihasa sa kaalaman ng Diyos, at pinupuno ng Kanyang Espiritu, upang itayo ang Kanyang panghuling templo—ang iglesya na mananatili magpakailanman bilang Kanyang tirahan.” (cf. SRod, Vol. 2, p. 266)

Biyernes – Setyembre 5, 2025

Prophetic Insights at Karagdagang Pag-aaral

Ang mga aral mula sa Exodo 31 ay nagdadala sa atin sa malalim na katotohanan na ang Diyos mismo ang Arkitekto, Tagapagtayo, at Tagapagtapos ng Kanyang tirahan sa gitna ng Kanyang bayan. Ang paghahanda ng santuwaryo sa lupa at ang pagtawag kay Bezalel, na pinuno ng Espiritu ng Diyos, ay humuhudyat sa paghahanda ng espirituwal na tahanan (1 Pedro 2:5) kung saan ang bawat mananampalataya ay dapat mailagay, maipako sa layunin, at mapabanal para sa banal na paglilingkod.

Ang Sabbath bilang Walang Hanggang Tanda ng Paglikha at Pagtubos

Banal na Kasulatan: Tahasang iniuugnay ng Diyos ang pagtatayo ng tabernakulo sa Sabbath (Exodo 31:12-17). Tulad ng Kanyang pagpabanal sa ikapitong araw pagkatapos ng paglikha (Gen. 2:2-3), gayundin ang santuwaryo ay dapat na mapabanal sa pamamagitan ng pagsunod sa Sabbath. Ang Sabbath ay tatak ng Kanyang kapangyarihang lumikha at tanda ng Kanyang awtoridad sa pagtubos (Deut. 5:15; Mark. 2:27-28).

SOP: Pinagtitibay ni Ellen White na “ang Sabbath ay tanda ng ugnayan sa pagitan ng Diyos at Kanyang bayan, tanda na sila ay Kanyang masunuring nasasakupan” (6T 349). Ito ay alaala ng paglikha at tanda ng kabanalan, na nagpapatunay na nananatili itong sentro sa paghahanda ng isang banal na bayan.

“Ang Sabbath ng paglikha ay walang hanggang tanda ng tipan sa pagitan ng Diyos at Kanyang bayan… Ang paglabag sa utos ng Sabbath ay pagtanggi sa mismong tatak ng Kanyang awtoridad” (SRod, Vol. 2, p. 161).

Samakatuwid, ang Sabbath ay hindi lamang seremonyal kundi prophetic na nagtatali, na pinagtitibay ang tunay na Israel ng Diyos sa huling anihan.

Ang Craftsman na Pinuno ng Espiritu at ang Iglesya sa Huling Panahon

Banal na Kasulatan: Pinuno ng Diyos si Bezalel at Oholiab ng karunungan, pang-unawa, at kasanayan upang ihanda ang santuwaryo (Exodo 31:2-6). Ipinapakita nito ang gawain ng Espiritu sa pagbibigay-kakayahan sa iglesya ngayon gamit ang iba't ibang kaloob para sa pagpapaunlad ng katawan ni Cristo (1 Cor. 12:4-11).

SOP: Tinutukoy ni Ellen White, “Ang Panginoon ay tumatawag ng mga craftsman na gagamit ng kanilang kakayahan sa Kanyang paglilingkod, mga lalaki at babae na ialay ang kakayahang natanggap mula sa Kanya para sa pagsulong ng Kanyang gawain” (RH, December 1, 1904). Ipinapakita nito na ang parehong espirituwal at praktikal na kaloob ay ibinigay ng Espiritu para sa pagtatayo ng kaharian.

SRod: Iniuugnay ang paghahanda ng tabernakulo sa huling paglilinis ng iglesya:

“Tulad ng sa mga araw ng Exodo, pinili at pinuno ng Panginoon ang mga tao ng Kanyang Espiritu upang ihanda ang isang tirahan para sa Kanyang presensya, gayundin ngayon Kanyang pinipili at pinagtitibay ang 144,000 upang maging Kanyang buhay na templo” (1SR 233; 5TR 84).

Ang Espiritu ay ibinibigay hindi para sa sariling kaluwalhatian kundi upang ipakita ang panghuling estruktura ng pamahalaan ng Diyos sa lupa.

Ang Mga Tableta ng Patotoo – Pundasyon ng Banal na Awtoridad

Banal na Kasulatan: Nagtatapos ang Exodo 31 sa pagbibigay ng Diyos kay Moises ng dalawang tabletang patotoo, isinulat ng Kanyang sariling daliri (Exodo 31:18; Deut. 9:10-11). Hindi maaaring manatili ang santuwaryo nang hiwalay sa Sampung Utos. Ang dugo ng tipan at ang estruktura ng santuwaryo ay may kabuluhan lamang sa eternal na batas ng Diyos.

SOP: Ipinaliwanag ni Ellen White, “Ang batas ng Diyos, na nakalagay sa arka, ay ang dakilang pamantayan ng katuwiran, at sa pamamagitan nito sinusubok ang buong sangkatauhan” (PP 349). Ang paghahanda ng modelo ng santuwaryo ay direktang tumuturo sa huling pamantayan ng paghuhukom.

“Ang batas na isinulat ng daliri ng Diyos ay nananatiling sentro ng serbisyo sa santuwaryo, sumasagisag sa eternal na pamahalaan ng Diyos… Ang pagbabalik ng Kanyang batas sa puso ng Kanyang bayan ang huling gawa ng pagtubos” (2TG 37:14).

Kaya, ang mga tabletang bato ay humuhudyat sa pagtatalaga ng bayan ng Diyos sa ilalim ng bagong tipan (Jer. 31:33).

Prophetic Summary

Ang paghahanda ng santuwaryo sa lupa sa ilalim ni Moises ay sumasagisag sa huling paghahanda ng espirituwal na templo ng Diyos—isang nalinis, Espiritu-puno, at Sabbath-pagsunod na bayan na pinagtibay ng Kanyang batas. Ang espiritu-puno na craftsmanship ni Bezalel ay humuhudyat sa 144,000, pinili at pinuno upang maging “firstfruits” ng huling anihan (Rev. 14:1-5). Ang Sabbath ay nananatiling walang hanggang tanda ng katapatan, samantalang ang batas ay pundasyong hindi nagbabago ng trono ng Diyos.

Ang modelo ng santuwaryo ay prophetic:

Paglikha (Sabbath) + Pagtubos (Dugo) + Batas (Tipan) = Panghuling Pamahalaan ng Diyos sa Lupa

Ipinapakita nito na ang iglesya sa huling panahon ay dapat maging espirituwal na artisans ng kabanalan, ginagaya si Cristo, ang Punong Bato ng Sulok.

Mula sa Panulat ng Inspirasyon

“Sa pagtatayo ng santuwaryo bilang tirahan para sa Diyos, pinatnubayan si Moises na gawin ang lahat ayon sa pattern ng mga bagay sa langit. Tinawag siya ng Diyos sa bundok, at ipinakita sa kanya ang makalangit na bagay, at sa kanilang katulad, ang tabernakulo, kasama ang lahat ng nauugnay dito, ay inihanda.

Gayundin sa Israel, na nais Niyang gawin Kanyang tirahan, ipinakita Niya ang Kanyang maluwalhating ideal ng karakter. […] Ngunit ang ideal na ito ay hindi nila makakamtan sa kanilang sariling kakayahan. Ang rebelasyon sa Sinai ay nagbigay lamang sa kanila ng kamalayan sa kanilang pangangailangan at kahinaan.”
– EGW (Education, p. 35-36)

https://bit.ly/SS25-Q3-L10

https://bit.ly/SS25-Q3-L10-Tag

https://online.fliphtml5.com/nhmzi/phwa/

https://3angelscry.org/pdf-ss25-q3-l10-the-covenant-and-the-blueprint/

Page updated

Google Sites

Report abuse