Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary - Tag-SS25-Q3-L11

Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary

SS25-Q3-L11 – Pagtalikod at Pamamagitan

Setyembre 6–12, 2025

Sabbath ng Hapon – Setyembre 6, 2025

Pagbasa ng Kasulatan para sa Linggo:
Exodo 32:1-6; Awit 115:4-8; Isaias 44:9-10; Roma 1:22-27; Exodo 32:7-32; Isaias 53:4

Pagbubulay-bulay

“At nangyari, kinabukasan ay sinabi ni Moises sa bayan, Kayo’y nagkasala ng isang malaking kasalanan, at ngayon ay aakyat ako sa Panginoon; marahil ay makagagawa ako ng pagtubos para sa inyong kasalanan. At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, Oh, ang bayang ito ay nagkasala ng isang malaking kasalanan, at sila’y gumawa para sa kanilang sarili ng mga diyos na ginto. Gayunman ngayon, kung iyong patatawarin ang kanilang kasalanan; at kung hindi, ipahingi ko sa iyo, alisin mo na ako sa iyong aklat na iyong isinulat. At sinabi ng Panginoon kay Moises, Ang lahat na nagkasala laban sa akin, siya ang aking aalisin sa aking aklat. Kaya ngayon, dalhin mo ang bayan sa dakong aking sinabi sa iyo. Narito, ang aking Anghel ay mauuna sa iyo. Gayunman, sa araw na aking dalawin, aking dadalawin ang kanilang kasalanan sa kanila. At pinarusahan ng Panginoon ang bayan, sapagka’t kanilang ginawa ang guya na ginawa ni Aaron.” {3SG 284.1}

Talatang Gunitain

“At bumalik si Moises sa Panginoon, at nagsabi, ‘Oh, ang bayang ito ay nagkasala ng malaking kasalanan, at gumawa para sa kanilang sarili ng diyos na ginto! Gayunman ngayon, kung Iyong patatawarin ang kanilang kasalanan—nguni’t kung hindi, ipahingi ko sa Iyo, alisin Mo na ako sa Iyong aklat na Iyong isinulat.’” {Exodo 32:31-32}

🔎 Layunin ng Aralin

Ang layunin ng aralin ngayong linggo ay maunawaan ang malalalim na usapin ng pagtalikod at ang banal na prinsipyo ng pamamagitan, gaya ng ipinakita sa insidente ng gintong guya. Dapat makita ng bayan ng Diyos na ang pagsamba sa diyus-diyosan ay hindi lamang ang pagyukod sa mga imahen na ginto, kundi ang pagtataas din ng mga ideya ng tao, mga tradisyon, at ng sarili higit sa Diyos (Awit 115:4-8; Roma 1:22-27).

Ang aralin ay nananawagan na kilalanin ang panganib ng pagtalikod mula sa katotohanan ng Diyos at pahalagahan ang diwa ng tunay na pamamagitan gaya ng ipinakita ni Moises—na tumuturo kay Cristo, ang dakilang Tagapamagitan at Tagapasan ng kasalanan (Isaias 53:4).

Mula sa Espiritu ng Propesiya natutunan natin na:
“Ang pagsamba sa diyus-diyosan ay umiiral sa iglesia ngayon gaya rin ng pag-iral nito sa sinaunang Israel, ngunit hindi ito palaging nasa anyong pagyukod sa mga diyus-diyosan na yari sa kahoy at bato.” (E.G. White, Review and Herald, Disyembre 17, 1889).

Ipinakikita nito na ang modernong pagtalikod ay nasa pagtataas ng opinyon ng tao, pagmamataas, at pagtitiwala sa sarili higit sa ipinahayag na Salita ng Diyos.

Mula naman sa Shepherd’s Rod ipinakikita na ang pasan ni Moises para sa bayan ay isang tipolohiya ng gawain ni Cristo at ng Kanyang tapat na mga lingkod sa huling gawain:
“Ang kahandaang mabura ni Moises sa aklat alang-alang sa Israel ay isang bahagyang larawan lamang ng dakilang sakripisyo ni Cristo para sa sangkatauhan… at isang aral para sa Kanyang mga lingkod ngayon, na dapat magsihibik at magsidaing dahil sa mga kasuklamsuklam sa iglesia kung ibig nilang matatakan.” (Shepherd’s Rod, Vol. 1, p. 44).

Prophetic Insight ng Linggo

Maliwanag ang mensahe: ang pagtalikod sa hanay ng mga nagpapahayag na bayan ng Diyos ay nag-aanyaya ng banal na paghatol, ngunit sa pamamagitan ng tapat na pamamagitan ay ipinagkakaloob ng Diyos ang Kanyang awa at pinananatili ang isang nalabi. Ang panawagan ay iwanan ang lahat ng uri ng modernong pagsamba sa diyus-diyosan, tumayo sa puwang gaya ni Moises (Ezek. 22:30), at makipagkaisa kay Cristo sa Kanyang huling gawaing pamamagitan bago magsara ang probasyon.

Balangkas ng Pag-aaral

Ang Pagtalikod

Linggo – Setyembre 7, 2025
Kahinaan ni Aaron (Exodo 32:1-5) – Nabigong Pamumuno
Exodo 32:1-6

Lunes – Setyembre 8, 2025
Ang Pista ng Guya (Exodo 32:6) – Pagsamba sa Diyus-diyosan at Kasamaan
Exodo 32:6; Awit 115:4-8; Awit 135:15-18; Isaias 44:9-10; Exodo 20:3-6; Isaias 31:7; Isaias 42:17; Roma 1:22-27; Eclesiastes 5:2

Martes – Setyembre 9, 2025
Ang Pagkasira Dahil sa Pagsamba sa Diyus-diyosan (Exodo 32:7-8) – Ang Kanilang Pagpapakasama
Exodo 32:7-8; Exodo 20:2; Ezekiel 8:1-18; Ezekiel 20:1-44; Ezekiel 22:1-12

Ang Pamamagitan

Miyerkules – Setyembre 10, 2025
Iurong ang Iyong Matinding Poot (Exodo 32:9-29) – Matuwid na Poot ng Diyos
Exodo 32:9-29; Exodo 34:29-30; Deuteronomio 10:2; Exodo 24:1

Huwebes – Setyembre 11, 2025
Alisin Mo Ako sa Aklat na Iyong Sinulat (Exodo 32:30-32) – Pamamagitan
Exodo 32:30-32; Deuteronomio 9:18; Isaias 53:4

Biyernes – Setyembre 12, 2025
Mga Propetikong Pananaw at Karagdagang Pag-aaral

Ang Pagtalikod

Linggo – Setyembre 7, 2025
Kahinaan ni Aaron (Exodo 32:1-5) – Nabigong Pamumuno
Exodo 32:1-6

“Nang makita ito ni Aaron, gumawa siya ng altar sa harap ng guya at inihayag, ‘Bukas ay magkakaroon ng kapistahan sa Panginoon’” (Exodo 32:5)

Prophetic Insight: Ang Pagtalikod – Kahinaan ni Aaron at Nabigong Pamumuno

Itinatala sa Exodo 32:1-6 ang isa sa pinakamadilim na kabanata sa karanasan ng Israel sa ilang—ang paggawa ng gintong guya. Nang mawalan ng pasensya ang bayan sa pagkaantala ni Moises sa Bundok Sinai, pinilit nila si Aaron na sundin ang kanilang kagustuhan. Sa halip na manindigan sa pagtatanggol sa tipan ng Diyos, ang kahinaan ni Aaron ang nagdala sa kanya sa kompromiso: gumawa siya ng gintong diyus-diyosan, nagtayo ng altar sa harap nito, at ipinahayag pa ang isang kapistahan “sa PANGINOON” (Ex. 32:5). Ang gawaing ito ng pagsasama ng pagsamba sa diyus-diyosan at pagsamba kay Jehovah ay hindi lamang kabiguan sa pamumuno kundi isang tipikal na larawan ng huling pagtalikod sa iglesia ng Diyos sa mga huling araw.

Biblikal na Pananaw

Kabiguan sa pamumuno sa ilalim ng presyon:
Natakot si Aaron sa tao higit sa Diyos. Gaya ni Haring Saul na nagsabi, “Natakot ako sa bayan, at sinunod ko ang kanilang tinig” (1 Sam. 15:24), pinayagan ni Aaron ang kagustuhan ng marami na mauuna sa utos ng Diyos.

Peke o huwad na pagsamba:
Sa pamamagitan ng pagdiriwang ng kapistahan “sa PANGINOON” kasabay ng gintong guya, ipinakita ni Aaron ang panganib ng pagsasama ng katotohanan at kamalian—“nagpapahayag ng pagsamba sa Diyos, ngunit itinatangi ang mga diyus-diyosan” (cf. Isaias 44:9-10; Roma 1:22-23).

Prophetic na babala:
Ipinapakita ng pangyayaring ito na ang pinakamalaking panganib sa bayan ng Diyos ay hindi mula sa mga bukas na kaaway kundi mula sa kompromisong pamumuno sa loob ng iglesya.

Espiritu ng Propesiya

Tinutukoy ni Ellen White ang kasalanan ni Aaron bilang mahina at kulang sa tapang moral:

“Natakot si Aaron para sa kanyang sariling kaligtasan; at sa halip na marangal na ipagtanggol ang karangalan ng Diyos, siya’y sumunod sa kagustuhan ng karamihan”
Natakot si Aaron para sa kanyang sariling kaligtasan; at sa halip na marangal na ipagtanggol ang karangalan ng Diyos, siya’y sumunod sa kagustuhan ng karamihan. Ang kanyang unang ginawa ay utusan ang lahat na ipunin ang gintong hikaw mula sa bayan at dalhin sa kanya, umaasang ang kanilang pagmamataas ay magtutulak sa kanila na tanggihan ang ganitong sakripisyo. Ngunit kusang-loob nilang isinuko ang kanilang mga alahas; at mula rito, ginawa niya ang isang gintong guya, na ginaya ang mga diyos ng Egypto. Ipinahayag ng bayan, “Ito ang inyong mga diyos, O Israel, na naglabas sa inyo mula sa lupain ng Egypto.” At marahas na pinayagan ni Aaron ang pang-iinsulto sa Jehovah.
Ginawa pa niya ang higit pa rito. Nang makita niya kung gaano tinanggap ng may kasiyahan ang gintong diyos, nagtayo siya ng altar sa harap nito, at ipinahayag, “Bukas ay magkakaroon ng kapistahan sa Panginoon.” Ang pahayag ay ipinaabot ng mga trumpeter mula sa isang kumpanya patungo sa isa pa sa buong kampo. “At nang sumikat ang araw kinabukasan, naghandog sila ng mga handog na sinunog, at nagdala ng mga handog ng kapayapaan; at ang bayan ay umupo upang kumain at uminom at tumayo upang magpakasaya.” Sa ilalim ng pagpapanggap ng pagdiriwang ng “kapistahan sa Panginoon,” inilaan nila ang kanilang sarili sa kasakiman at walang habas na kalayawan. {PP 317.1}

Nagbabala siya na ang katulad na pagtalikod ay nagaganap kapag ang mga lider, na naghahangad ng kasikatan o natatakot sa pagtutol, ay binabawasan ang pamantayan ng Diyos upang umayon sa kagustuhan ng mga tao:

“Ang mga may posisyon ng pananagutan ay hindi dapat kalimutan na sila’y tagapangalaga ng interes ng gawain ng Diyos… Kung sila’y maghahangad na mapasaya ang tao, mawawala ang kanilang tiwala”
Iniutos ng Panginoon sa sinaunang Israel na huwag makipagkasal sa mga bansang sumasamba sa diyus-diyosan sa paligid nila:

“Huwag kang makikipag-asawa sa kanila; ang iyong anak na babae ay hindi mo ibibigay sa kanyang anak na lalaki, at ang kanyang anak na babae ay hindi mo kukunin para sa iyong anak na lalaki.”
Ipinapaliwanag ang dahilan. Ipinahayag ng Walang Hanggang Karunungan, na nauna nang nakakita sa bunga ng ganitong mga pagsasama, na:

“Sapagka’t kanilang lilihisin ang iyong anak na lalaki sa pagsunod sa Akin, upang sila’y magsilbi sa ibang diyos: kaya uubusin ng galit ng Panginoon laban sa inyo, at bigla kayong sisirain.”

“Sapagka’t ikaw ay isang banal na bayan sa Panginoon mong Diyos: pinili ka ng Panginoon mong Diyos upang maging isang natatanging bayan para sa Kanya, higit sa lahat ng bayan sa ibabaw ng lupa.”

“Kaya't malaman mo ngayon, na ang Panginoon mong Diyos ay Siya ang Diyos, ang tapat na Diyos, na nag-iingat ng tipan at awa sa mga umiibig sa Kanya at sumusunod sa Kanyang mga utos sa libo-libong henerasyon; at ginaganti ang mga nagtatakwil sa Kanya sa kanilang harapan, upang sila’y wasakin: Hindi Siya magpapabaya sa sinumang nagtatakwil sa Kanya, Kanyang gagantihan sila sa kanilang harapan.” {5T 363.2}

Ang kabiguan ni Aaron ay nagsisilbing mahalagang babala sa mga lider sa bawat henerasyon: ang kahinaan sa pulpito at kompromiso sa pamamahala ay nag-aanyaya ng pagtalikod sa kampo.

Ipinapakita rin ng inspirasyon na ang kahinaan ni Aaron ay tipikal ng huling-panahong pamumuno na kumokompromiso sa katotohanan sa ilalim ng presyon ng karamihan:

“Si Aaron, kahit pinili ng Diyos, ay bumagsak nang dumating ang pagsubok. Sumunod siya sa tinig ng bayan kaysa sa tinig ng Diyos. Gaya ngayon, marami sa mga lider sa iglesia, sa halip na gabayan ang kawan nang tama, ay pinapangunahan ng laity na tanggihan ang mensahe ng reporma” (SRod, Vol. 1, p. 45).

Ang pagdeklara ng kapistahan sa Panginoon habang sinasamba ang guya ay nagtuturo sa modernong mga pagsamba kung saan binibigkas ang pangalan ng Diyos ngunit itinatangi ang tradisyon ng tao at kapangyarihan ng tao higit sa Kanyang Salita. Ito ang esensya ng Laodicean lukewarmness—nagpapahayag na parang pinararangalan ang Diyos habang sinusunod ang sariling gawaing pagsamba.

Prophetic Application

Ipinapakita ng pangyayaring gintong guya na ang pagtalikod ay laging nagsisimula sa kawalan ng pasensya at kakulangan ng pananampalataya sa mga tao at pinatibay ng mahina o kompromisong pamumuno.
Sa mga huling araw, haharapin ng nalabing iglesia ang parehong pagsubok: manindigan ba sa Salita ng Diyos o susunod sa presyon ng karamihan, tradisyon, at makalupang pamamaraan ng pagsamba.
Ang tunay na tagapagreporma, hindi gaya ni Aaron, ay dapat tumindig nang walang takot, tawagin ang kasalanan sa tamang pangalan nito, at panindigan ang katangian ng katotohanan ng Diyos kahit ito’y hindi popular.

Isaalang-alang ang mga sumusunod

❖ Kahinaan ni Aaron (Exodo 32:1-5)

Bagamat ang salitang Hebreo na elohim ay plural ng “diyos,” karaniwang ginagamit ito upang tukuyin ang nag-iisang Diyos: “Ako si Jehovah na inyong Diyos [elohim], na naglabas sa inyo mula sa lupain ng Egypto” (Ex. 20:2).
Sa pagkawala ni Moises, humiling ang bayan kay Aaron na gumawa ng nakikitang elohim na kanilang sasambahin (Ex. 32:1). Madaling nakalimutan nila ang mga utos na kanilang natanggap at ang kanilang pangako na sundin ito (Ex. 24:7).
Ang unang pag-aalinlangan ni Aaron sa pakikipag-usap sa mga tao (Ex. 32:2) ay nagdala sa kanya sa pamumuno sa pagtalikod sa halip na sugpuin ito.
Sa halip na ipaalala sa kanila ang pagbabawal sa paggawa ng diyus-diyosan, gumawa si Aaron ng gintong guya at ipinahayag:
“Ito ang inyong Diyos [elohim], O Israel, na naglabas sa inyo mula sa lupain ng Egypto!” (Ex. 32:4)

Pangwakas na Kaisipan

Ang kahinaan ni Aaron ay hindi lamang isang pang-historikal na pagkakamali—ito ay isang propheticong salamin ng ating panahon. Kung paanong ang Israel ay nahulog sa pagsamba sa diyus-diyosan sa ilalim ng nabigong pamumuno, ganoon din ang modernong Israel na humaharap sa pagtalikod sa pamamagitan ng kompromiso, makalupang pamumuhay, at takot sa tao. Tumatawag ang Diyos ng mga lider na gaya ni Moises, hindi Aarons: mga lalaki at babae na tatayo sa puwang, magbabantay sa kawan, at mananalangin para sa nagkakamali hanggang sa dumating ang reporma at paggising sa Kanyang iglesia.

Lunes – Setyembre 8, 2025

Kapistahan ng Guya (Exodo 32:6) – Pagsamba sa Diyus-Diyosan at Kasamaan
Exodo 32:6; Mga Awit 115:4-8; 135:15-18; Isaias 44:9-10; Exodo 20:3-6; Isaias 31:7; 42:17; Roma 1:22-27; Eclesiastes 5:2

“Kaya nang sumikat ang araw kinabukasan, naghandog ang bayan ng mga handog na sinunog at nagdala ng mga handog ng kapayapaan. Pagkatapos ay umupo sila upang kumain at uminom, at tumayo upang magpakasaya” (Exodo 32:6)

Prophetic Insight: Kapistahan ng Guya – Pagsamba sa Diyus-Diyosan at Kasamaan

Ipinapakita ng Exodo 32:6 ang mapaminsalang bunga ng pagsamba sa diyus-diyosan: nang malikha ang gintong guya at ipahayag ang kapistahan, bumagsak ang bayan sa isang huwad na serbisyong pagsamba na nauwi sa kalayawan, kasamaan, at pag-aalsa. Hindi lamang ito paggawa ng larawan; ito ay kumpletong pagbaluktot ng tunay na pagsamba, na nagpapakita kung paano ang diyus-diyosan ay nagdudulot ng moral na pagkabulok.

Biblikal na Pananaw

Huwad na Pagsamba – Sa pamamagitan ng handog na sinunog at handog ng kapayapaan sa harap ng gintong guya, pinagsama ng Israel ang banal na ritwal sa paganismo (Exodo 20:3–6). Ang nilayon ng Diyos para sa kabanalan ay napunta sa kasakiman at kalayawan.

Espirituwal na Kakulangan sa Paningin – Sinasabi ng salmista:

“Ang mga gumagawa sa kanila ay katulad nila; gayon din ang bawat tumitiwala sa kanila” (Mga Awit 115:8; 135:18).
Ang diyus-diyosan ay nagbababa sa sambahayan sa imahe ng walang-buhay na diyus-diyosan.

Diyus-Diyosan bilang Pakikiapid – Madalas ihinahambing ng mga propeta ang diyus-diyosan sa pakikiapid (Isaias 42:17; Hosea 4:12). Pinalawig ni Pablo:

“Na nagpapahayag na sila’y matalino, sila’y naging mga hangal… kaya’t iniwan sila ng Diyos sa kanilang maruruming pagnanasa” (Roma 1:22–27).
Ang diyus-diyosan ay nagdudulot ng moral na pagkabulok sapagkat ang huwad na pagsamba ay humihiwalay sa tao mula sa kabanalan ng Diyos.

Huwad na Pagsamba at Kahangalan – Nagbabala si Solomon:

“Huwag kang maging padalus-dalos sa iyong bibig… sapagkat ang Diyos ay nasa langit, at ikaw ay nasa lupa” (Eclesiastes 5:2).
Ang padalus-dalos na pagsamba ng Israel ay hindi bunga ng paggalang kundi ng pagyayabang at pag-aalsa.

Espiritu ng Propesiya

Nagbabala si Ellen White na ang pangyayaring pagsamba sa guya ay nagpapakita ng panganib ng pagpapaligaya sa sarili, kasiyahan, at pagiging sunod sa makamundong gawi sa ilalim ng anyo ng relihiyon:

“Isang eksena ng paganong kalayawan, kung saan nagwagi ang kasakiman… Ipinakita nila ang kanilang kahubaran sa kanilang mga kaaway.”
Gaano kadalas sa ating panahon ang pag-ibig sa kasiyahan ay nakatago sa ilalim ng “anyong kabanalan”! Ang relihiyong nagpapahintulot sa tao, habang sinusunod ang ritwal ng pagsamba, na ialay ang sarili sa makasariling kasiyahan o sensual na kalayawan, ay kasing-kaakit-akit sa karamihan ngayon gaya noong panahon ng Israel. At mayroon pa ring mga Aarons na, habang may posisyon sa pamumuno sa iglesia, ay sumusunod sa kagustuhan ng hindi pinabanalang mga miyembro, kaya pinapalala ang kasalanan. {PP 317.2}

Idinagdag niya na ang kapistahan sa Panginoon ay nagpapakita kung paano sinusubukan ng mga taong nagpapahayag na mga tagasamba ng Diyos na pagsamahin ang diyus-diyosan sa tunay na pagsamba:

“Ang parehong espiritu ay nakikita ngayon sa lahat ng naghahangad na pagsamahin ang paglilingkod sa Diyos sa paglilingkod sa mundo.”
Ilang araw lamang ang lumipas mula nang gumawa ang mga Hebreo ng banal na tipan sa Diyos na sundin ang Kanyang tinig. Nakatayo sila, nanginginig sa takot, sa harap ng bundok, nakikinig sa mga salita ng Panginoon:

“Huwag kang magkakaroon ng ibang diyos sa Akin.”
Ang kaluwalhatian ng Diyos ay nanatili sa ibabaw ng Sinai sa harap ng kongregasyon; ngunit sila’y lumihis at humiling ng ibang diyos.

“Gumawa sila ng guya sa Horeb, at sinamba ang inihaw na imahe. Kaya’t pinalitan nila ang Kanyang kaluwalhatian sa wangis ng isang toro” (Mga Awit 106:19-20).
Paano pa maipapakita ang mas malaking kawalang-pasasalamat o mas mapangahas na pang-iinsulto sa Kanya na nagpakita sa kanila bilang mapagmahal na Ama at makapangyarihang Hari! {PP 317.3}

End-Time Application

Ang kapistahan ng guya ay walang hangganang babala: sa tuwing susubukan ng bayan ng Diyos na pagsamahin ang katotohanan at makamundong gawi, ang bunga ay pagtalikod, imoralidad, at paghuhukom ng Diyos.

“Ang mga handog sa harap ng gintong guya ay hindi para kay Baal o Molech, kundi sa pangalan ni Jehovah. Ngunit tinawag ito ng Diyos na diyus-diyosan. Kaya sa mga huling araw, ang pag-aalay ng pagsamba, kahit sa Kanyang pangalan, habang hinahalo sa gawi ng mundo, ay hindi rin ibang diyus-diyosan” (SRod, Vol. 1, p. 46).

Itinuturing niya ang kalayawan bilang simbolo ng mga espirituwal na kapistahan at selebrasyon sa modernong Kristiyanismo na kulang sa Espiritu ng Diyos:

“Ang magdiwang, magpakasaya, at umawit sa pangalan ng Panginoon, habang tinatanggihan ang Kanyang katotohanan, ay pagsamba lamang sa gintong guya muli” (1TG 45:24).

Prophetic Application

Ang diyus-diyosan ngayon ay hindi laging nasa anyo ng gintong imahe, ngunit buhay ito sa anyo ng materyalismo, libangan, kayabangan, sariling karangalan, at pagpapataas ng awtoridad ng tao higit sa Salita ng Diyos.
Ang Kapistahan ng Guya ay katulad ng modernong mga serbisyo ng pagsamba na nagpapatuloy ang panlabas na ritwal, ngunit walang katotohanan at puno ng makamundong kasiyahan.
Tinatawag ang tapat na nalabing iglesia na makilala ang tunay at huwad na pagsamba, tanggihan ang bawat kompromiso, at panatilihing dalisay mula sa diyus-diyosan ng makabagong panahon (Isaias 31:7).

Isaalang-alang ang mga sumusunod

❖ Kapistahan ng Guya (Exodo 32:6)

Sa paggawa ng diyus-diyosan na anyo ng guya, pinaliit ng mga Israelita ang Makapangyarihang Diyos sa imahe ng hayop, sinasamba ang nilikha sa halip na ang Maylikha (Roma 1:23).
Iniisip nila na ang inukit na imahe ay makakapanguna sa kanila. Maaari pa nilang inisip na si elohim mismo ay naging guya! (Exodo 32:24)
Sa katunayan, lumihis sila mula sa pagsamba sa Diyos patungo sa pagsamba sa mga demonyo (Deut. 32:17). Habang sinasamba nila ang Diyos, nagkaroon sila ng moral na pagkabulok dahil naging katulad sila ng mga demonyo na kanilang sinasamba.
Sa pagsamba sa mga demonyo, nagsimula silang mababa ang sarili at maging katulad ng mga demonyong kanilang sinamba.
Kapag hindi natin ibinibigay ang ating puso sa Maylikha, kundi sa ibang diyus-diyosan (at marami ang uri nito), hindi maiiwasan na humantong ito sa moral na pagkabulok.

Pangwakas na Kaisipan

Ang Kapistahan ng Guya ay nagsisilbing propheticong simbolo kung paano maaaring mabilis na lumihis ang bayan ng Diyos mula sa katapatan sa tipan patungo sa pagkabulok kapag mahina ang pamumuno at ang pagsamba ay hinahalo sa makamundong gawi. Ang kalayawan na sumunod ay nagpapakita na ang huwad na pagsamba ay nagdudulot ng huwad na pamumuhay.

Ang aral para sa ating panahon ay mahalaga: ang tunay na pagsamba ay dapat nakabatay sa Salita at Espiritu ng Diyos, malaya mula sa diyus-diyosan ng kayabangan, kasiyahan, at makamundong pagsunod. Tanging sa ganitong paraan maaaring maging handa ang bayan ng Diyos na manindigan sa kabanalan sa dakilang araw ng pagtubos na kasalukuyang nagaganap.

Martes – Setyembre 9, 2025
Ang Pagkasira Dahil sa Pagsamba sa Diyus-diyusan (Exodo 32:7-8) – Pagpapakasama sa Sarili
Exodo 32:7-8; Exod. 20:2; Ezek. 8:1-18; Ezek. 20:1-44; Ezek. 22:1-12.

“At sinabi ng Panginoon kay Moises, ‘Magmadali kang bumaba, sapagkat ang iyong bayan na iyong inilabas mula sa lupain ng Egipto ay nagpakasama.’” (Exodo 32:7)

Prophetic Insight: Ang Pagkasira Dahil sa Diyus-diyusan – Pagpapakasama sa Sarili

Nang sabihin ng Diyos kay Moises, “Magmadali kang bumaba, sapagkat ang iyong bayan… ay nagpakasama” (Exod. 32:7), tinukoy Niya ang pagsamba sa diyus-diyusan hindi lamang bilang pagsuway kundi bilang sariling pagkasira. Ang kasalanan, lalo na ang idolatriya, ay hindi lamang nakakasakit sa Diyos—ito ay bumababa sa tao mismo, dinudungisan ang wangis ng Diyos sa kanya at ginagawang kawangis ng diyus-diyusang kanyang sinasamba.

Biblical Insight

Pagkasira Dahil sa Pagkalimot – Idineklara na ng Diyos sa tipan: “Ako ang Panginoon mong Diyos, na naglabas sa iyo mula sa lupain ng Egipto” (Exod. 20:2). Sa paggawa ng guya, nalimutan ng Israel ang kanilang Manunubos at iniuugnay ang Kanyang pagliligtas sa isang imahen. Ang pagkalimot sa Diyos ang ugat ng apostasya.

Kaugnay ng mga Pangitain ni Ezekiel – Inilarawan sa Ezekiel 8 ang mga pinuno ng Israel na palihim na sumasamba sa mga diyus-diyusan, “bawa’t isa sa mga silid ng kaniyang mga larawan sa isip” (Ezek. 8:12). Inakala nilang hindi nakikita ng Diyos ang kanilang mga kasuklam-suklam, ngunit inihayag Niya ito. Ganoon din, ang Ezekiel 20 at 22 ay nagpakita ng paulit-ulit na pagkakasama ng Israel—pag-abandona sa mga utos ng Diyos at paglapastangan sa Kanyang mga Sabbath—na nagbunga ng karahasan, kawalang-katarungan, at imoralidad. Ang idolatriya ay laging nagdadala ng kasamaan sa lahat ng bahagi ng buhay.

Prinsipyo ng Moral na Pagkabulok – Sinasabi sa Awit 115:8: “Ang mga gumagawa ng mga yaon ay magiging gaya nila.” Ang sumasamba sa walang-buhay na diyus-diyusan ay nagiging walang-buhay sa espiritu, hindi makarinig, hindi makakita, at hindi makapagsalita ng katotohanan. Ito ang paliwanag kung bakit ang idolatriya ay nagbubunga ng kasamaan: ang sumasamba ay nagiging gaya ng kanyang iginagalang.

Spirit of Prophecy Insight

Ipinaliwanag ni Ellen White na ang apostasya ng Israel ay nagpasama hindi lamang sa kanilang pagsamba kundi pati na rin sa kanilang moralidad:

“Ang kanilang idolatriya ay sinabayan ng pinakakahindik-hindik na karumihan at kalaswaan. Ang kanilang relihiyon ay naging dahilan at maging basbas sa krimen at bisyo… Subalit muli siyang natalo. Bagaman makasalanan, ang Israel ay hindi nilipol… Ang kasaysayan ng kasalanang ito ay tatayo bilang walang hanggang patotoo sa sala at kaparusahan ng idolatriya, at sa katarungan at mahabang pagtitiis ng Diyos.”
“Ang kanilang idolatriya ay sinamahan ng mga pinakakahindik-hindik at malalaswang ritwal. Ang kanilang relihiyon ay may ganitong kalikasan na nagpapawalang-sala at maging nagbibigay-katwiran sa krimen at kasamaan.”
Sa paggabay sa Israel tungo sa ganitong matapang na insulto at blasfemya laban kay Jehova, pinlano ni Satanas na wasakin sila. Dahil napatunayan nilang lubhang nababa at nawalan ng kamalayan sa lahat ng mga pribilehiyo at pagpapala na inialok sa kanila ng Diyos, pati na rin sa kanilang sariling seryoso at paulit-ulit na pangakong katapatan, naniwala siya na ipagpapalayo sila ng Panginoon sa Kanya at ilalaan sa kapahamakan. Sa ganitong paraan, maisasakatuparan ang pagkaubos ng binhi ni Abraham, ang binhing ipinangako na dapat magpanatili ng kaalaman tungkol sa buhay na Diyos, at sa pamamagitan ng kung kanino Siya darating—ang tunay na Binhi, na magtatagumpay laban kay Satanas.
Ang dakilang rebelde ay nagplano na wasakin ang Israel at hadlangan ang mga layunin ng Diyos. Ngunit muli siyang natalo. Bagaman makasalanan, hindi pinuksa ang bayan ng Israel. Habang ang mga matitigas ang ulo na pumabor kay Satanas ay pinutol, ang mga tao, na mapagpakumbaba at nagsisisi, ay kaawaan at pinatawad. Ang kasaysayan ng kasalanang ito ay mananatiling walang hanggang patotoo sa kasalanan at parusa ng idolatriya, at sa katarungan at matiisin na awa ng Diyos. —{PP 335.2}

Binibigyang-diin din niya na ang kasalanan ay likas na nagpapakasama sa tao:

“Ang kasalanan ay may likas na nagpapakasama. Ang isang kasalanang pinahihintulutan ay winawasak ang pakiramdam ng kaluluwa sa kasalanan at nagbubukas ng daan sa mas marami pang pagpapakasama… Ang Diyos ay hindi naninira ng tao. Ang makasalanan ang sumisira sa kanyang sarili dahil sa kanyang sariling pagtigas.” —

Itinatala ang kasong ito para sa ating kapakinabangan. Ang eksaktong nangyari sa puso ni Paraon ay mangyayari sa bawat kaluluwa na nagwawalang-bahala sa liwanag at hindi agad sumusunod sa mga sinag nito. Walang sinuman ang winawasak ng Diyos. Ang makasalanan ang siyang sumisira sa kanyang sarili dahil sa kaniyang kakulangan sa pagsisisi. Kapag ang isang tao ay hindi pinapansin ang mga paanyaya, pagtutuwid, at babala ng Espiritu ng Diyos, ang kanyang budhi ay natutulog o nagiging 'seared,' at sa susunod na siya ay pakikilosan, mas mahirap na sundin ang katuwiran kaysa dati. At ganoon ito sa bawat pag-uulit. Ang budhi ay tinig ng Diyos, na naririnig sa gitna ng labanan ng mga pagnanasa ng tao; kapag ito ay tinalikuran, nalulungkot ang Espiritu ng Diyos. —{5T 120.1}

Itinuturo ng inspirasyon na ang idolatriya ng sinaunang Israel ay sagisag ng kalagayan ng makabagong Israel (ang iglesya) kapag tinatanggihan ang kasalukuyang katotohanan:

“Sa pagtanggi sa liwanag, pinapakasama ng tao ang kanilang sarili; sapagkat kung walang bagong liwanag, ang bayan ay hindi mananatiling dalisay at banal.” —{SRod, Vol. 1, p. 47}

“Kapag ang katotohanan ay tinanggihan, ang Espiritu ng Diyos ay umaalis, at ang resulta ay pagkasira ng doktrina at pagsamba… Ang bayan, bagaman nag-aangking sumasamba kay Jehova, ay sumasamba sa gawa ng kanilang sariling mga kamay.” —{1TG 36:27}

Prophetic Application

Sa makabagong panahon, ang idolatriya ay hindi lamang mga imahen kundi pati na rin ang materyalismo, pagpapahalaga sa sariling katuwiran higit sa Kasulatan, denominasyonal na kapalaluan, at pagsamba sa tao o pamunuan. Ang ganitong maling debosyon ay nagpapakasama sa iglesya mula sa loob.

Ipinakita sa mga pangitain ni Ezekiel na ang pagkakasama ay madalas nagsisimula sa pamunuan (Ezek. 8:11; 22:6, 26), at lumalaganap hanggang sa mga tao. Ito ang dahilan kung bakit ang pagkabigo ng espirituwal na pamumuno ay nagbubunga ng pangkalahatang apostasya.

Ang mga tapat na nalabi ay tinatawag upang makilala ang kasamaan at “dumadaing at humahagulgol sa mga kasuklam-suklam na bagay na ginagawa sa loob ng bayan” (Ezek. 9:4). Sila lamang na natatakan ang makakaligtas sa darating na paghatol.

Pag-isipan ang mga Ito

Ang pagkakasira ng idolatriya (Exodo 32:7-8)
— Ang pagluhod sa isang imahe (kahit ito ay kumakatawan kay Cristo o sa mga banal) ay pagsuway sa Batas ng Diyos (Ex. 20:3-6), kaya’t pagpasok sa kasalanan at kasamaan.
Ano ang idolatriya sa ika-21 siglo? Ito ay ang pagsamba sa anuman na pumapalit sa Diyos. Ang diyus-diyusan ay anumang bagay na kumakapit sa ating imahinasyon, damdamin, oras, at isipan higit sa Diyos, at nagbibilanggo sa ating pag-iisip.
Anong mga diyus-diyusan ang ating sinasamba? Pride, pera, kapangyarihan, sex, pagkain, trabaho, social media, atbp.
Ano ang kahihinatnan ng pagsamba sa mga ito? Nababago ang ating pagkatao, kaisipan, damdamin, at maging ang ating pakikisalamuha. Pinapalitan natin ang tunay na kaugnayan sa Diyos ng hungkag at walang saysay na relasyon na hindi makapagliligtas.

Pangwakas na Kaisipan

Ang pagkasira dahil sa idolatriya ay sariling gawa: sa pagtalikod sa Diyos na buhay at sa pagyukod sa mga diyus-diyusang walang buhay, “pinapakasama nila ang kanilang sarili” (Exod. 32:7). Ito ay isang propetikong babala para sa iglesya ngayon: sa tuwing tinatanggihan ng bayan ng Diyos ang bagong liwanag, sila ay bumababa sa espirituwal, moral, at doktrinal na antas. Ang insidente ng gintong guya, na pinagtibay ng mga pangitain ni Ezekiel, ay nagpapakita na ang apostasya ay hindi lamang paghihimagsik laban sa Diyos kundi sariling pagkawasak. Sa kabilang dako, ang tunay na pagsamba ay nagbabalik ng wangis ng Diyos sa Kanyang bayan at naghahanda sa kanila para sa Kanyang kaharian.

Ang Panalanging Pamagitan
Miyerkules–Setyembre 10, 2025
Ihinto ang Iyong Matinding Galit (Exodo 32:9-29) – Matuwid na Poot ng Diyos
Exodo 32:9-29; Exodo 34:29-30; Deut. 10:2; Exodo 24:1

"Bakit magsasalita ang mga Ehipsiyo at sasabihing: “Sa kasamaan nga ba siya ang naglabas sa kanila, upang patayin sila sa bundok, at lipulin sila sa ibabaw ng lupa?” Ihinto mo ang iyong matinding galit at magsisi sa kasamaan na ito laban sa iyong bayan." (Exodo 32:12)

Prophetic Insight: Matuwid na Poot ng Diyos – Ihinto ang Iyong Matinding Galit
Sa Exodo 32:9–29, lumipat ang eksena mula sa kasayahan ng Israel patungo sa matuwid na galit ng Diyos. Sinabi ng Panginoon kay Moises: “Nakita ko ang bayan na ito, at, narito, ito ay isang matigas ang leeg na bayan” (Exod. 32:9). Ang Kanyang poot ay hindi padalos-dalos na galit, kundi banal na katarungan laban sa patuloy na pagsuway. Ngunit nanalangin si Moises, ipinagdarasal ang karangalan ng Diyos sa harap ng mga bansa: “Ihinto mo ang Iyong matinding galit, at magsisi sa kasamaan na ito laban sa Iyong bayan” (v. 12). Ang malalim na pag-uusap na ito ay nagpapakita ng balanse sa pagitan ng banal na katarungan at awa, isang prinsipyo na paulit-ulit na tinutukoy sa Kasulatan at propesiya.

Biblical Insight

Ang Poot ng Diyos – Ang galit ng Diyos ay hindi katulad ng pagnanasa ng tao, kundi pagpapakita ng Kanyang katarungan laban sa kasalanan: “Ang poot ng Diyos ay ipinahayag mula sa langit laban sa lahat ng kawalang-diyos” (Roma 1:18). Karapat-dapat ang pagkasira sa Israel dahil sa pagsamba sa idolo, ngunit ang poot ng Diyos ay laging may sukat at layunin, upang panatilihin ang Kabanalan.
Panalanging Pamagitan ni Moises – Nanawagan si Moises sa mga pangako ng tipan ng Diyos (Exod. 32:13) at sa Kanyang reputasyon sa harap ng mga Ehipsiyo (Exod. 32:12). Ito ay larawan ng mas dakilang panalanging pang-makatao ni Cristo (Heb. 7:25).
Katarungan at Awa Kasama – Bagaman “nagsisi ang Diyos sa masama” (Exod. 32:14) — ibig sabihin, tumigil sa ganap na pagkawasak — iniutos pa rin Niya ang hatol: pinatay ng mga Levita ang humigit-kumulang 3,000 lalaki (Exod. 32:28). Magkasabay ang katarungan at awa.
Kinakailangang Banal na Bayan – Nang bumaba si Moises na may nagniningning na mukha (Exod. 34:29–30), ito ay sumisimbolo sa kaluwalhatian ng batas ng Diyos. Hindi maaaring lapitan ng Israel ang kaluwalhatian ng Diyos habang marumi sa idolatrya, na nagpapakita na ang kasalanan ay naghihiwalay, samantalang ang pagsunod ay nagdadala ng liwanag.

Spirit of Prophecy Insight
Ayon kay Ellen White, ang poot ng Diyos ay Kanyang kakaibang gawa:
"Ang poot ng Diyos ay hindi ipinapahayag laban sa tao dahil lamang sa kasalanang ginawa nila, kundi dahil, nang tawagin sila sa pagsisisi, pinili nilang magpatuloy sa paglaban."

Hindi natin dapat isipin na hinihintay ng Diyos ang pagkakataon upang parusahan ang makasalanan; ang makasalanan ang nagdadala ng kaparusahan sa kanyang sarili. Ang bawat gawa ng pagsuway ay nagbabalik sa makasalanan, nagbabago sa kanyang karakter, at mas pinapadali ang susunod na kasalanan. Sa pamamagitan ng pagpili sa kasalanan, ang tao ay naghihiwalay sa Diyos at sinisira ang sarili. {1SM 235.2}

Sa pangyayaring ito, kanyang sinabi:
"Ang galit ng Diyos ay bumagsak sa mga sumuko sa maluwag na pagsamba sa guya ng guya… Kinailangan ng katarungan ang mabilis na parusa, at tatlong libong lalaki ang napatay."

Ang Israel ay nagkasala ng pagtataksil sa Hari na nagbigay sa kanila ng maraming biyaya at sa kanino sila ay boluntaryong sumunod. Upang mapanatili ang banal na pamahalaan, kinakailangang hatulan ang mga traydor. Ngunit ipinakita pa rin ang awa ng Diyos: habang pinananatili Niya ang Kanyang batas, binigyan Niya ng pagkakataon ang lahat sa pagsisisi. Tanging ang mga patuloy sa paghihimagsik ang pinatay. {PP 324.3}

Binibigyang-diin din ang espiritu ni Moises bilang larawan ni Cristo:
"Sa pag-aalaga at pagmamalasakit niya para sa Israel, si Moises ay isang larawan ni Cristo, na namamagitan para sa Kanyang bayan at nagtataguyod ng kapatawaran para sa kanilang mga kasalanan."

Nang bumaba sina Moises at Josue mula sa bundok, dala ang "mga tipan," narinig nila ang sigawan at kalituhan ng maraming tao, na tila nasa kalagayan ng ligalig. Para kay Josue, ang una niyang naisip ay atake mula sa kaaway. Ngunit pinahalagahan ni Moises ang tunay na kalikasan ng kaguluhan: ito ay hindi labanan, kundi kasayahan. “Hindi ito ang tinig ng mga sumisigaw para sa tagumpay, ni ang tinig ng mga sumisigaw dahil natalo; kundi ito ang ingay ng mga umaawit ang naririnig ko.” {PP 319.3}

Kaya, ang poot ng Diyos, bagaman matindi, ay laging may balanse sa awa sa pamamagitan ng panalanging pamamagitan.

Dagdag pa, ipinapakita ng inspirasyon na ang galit ng Diyos laban sa idolatrya sa Israel ay larawan ng Kanyang hatol sa huling araw sa iglesia:
"Ang Kanyang poot sa Sinai ay babala na sa paglilinis ng iglesia ngayon, hindi Niya palalampasin ang mga patuloy sa kasalanan habang ipinapahayag ang Kanyang pangalan." (SRod, Vol. 1, p. 48)

Sa panalanging pamamagitan ni Moises, idinagdag:
"Ang panalangin ni Moises para sa Israel ay larawan ng panalanging pamamagitan ni Cristo at ng 144,000 na 'umiiyak at humihimig para sa lahat ng karumal-dumal' (Ezek. 9:4). Ang kanilang panalanging pamamagitan lamang ang humahadlang sa kamay ng katarungan hanggang matapos ang sealing." (2TG 11:17)

Kaya, ang galit ng Diyos sa Sinai ay hindi lamang pangkasaysayan—ito ay nagpapauna sa Kanyang “kakaibang gawa” ng paglilinis ng kasalanan mula sa Kanyang iglesia bago itatag ang Kanyang kaharian.

Prophetic Application

Galit ng Diyos Ngayon – Sa antitypical day of atonement, ang Kanyang poot ay nakatuon hindi lamang sa lantad na paghihimagsik sa mundo kundi lalo na sa idolatrya at katiwalian sa Kanyang mga ipinapahayag na tao (1 Pet. 4:17).
Panalanging Pamagitan ni Cristo – Tulad ni Moises sa Israel, si Cristo ay namamagitan sa langit na santuwaryo, ipinapanalangin ang Kanyang dugo. Walang makakatindig kung wala ang pamamagitan na ito.
Panawagan sa mga Levita – Ang utos na “bihisan ng espada ang bawat isa” (Exod. 32:27) ay sumasagisag sa paglilinis na gagawin sa iglesia: kailangang humiwalay ang mga tapat mula sa kasalanan at manindigan sa panig ng Diyos, kahit hindi popular.
Saksi sa mga Bansa – Pinapakita ng panalanging pamamagitan ni Moises na ang pakikitungo ng Diyos sa Kanyang bayan ay patotoo sa buong mundo. Ang isang malinis na iglesia ay magpapakita ng katuwiran ng Diyos sa mga bansa (Isa. 62:2–3).

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ “Ihinto ang iyong matinding galit!” (Exodo 32:9-29)

— Sinabi ng Diyos kay Moises: “Bumaba ka, sapagkat ang IYONG bayan, na IYONG dinala mula sa Egipto, ay naging masama.” (Ex. 32:7)

— Ang reaksyon ni Moises ay naaayon: “Hindi sila aking bayan, kundi Iyo; hindi ako ang naglabas sa kanila, kundi Ikaw.” (Ex. 32:11)

— Hinihiling ng Diyos na pahintulutan Niya ang pagkawasak ng Israel (Exod. 32:10), ngunit tumanggi si Moises na ipagkaloob ang pahintulot na iyon.

— Ang galit ng Diyos ay matuwid, ngunit alam ni Moises na “ang awa ay nangingibabaw sa paghuhukom” (James 2:13). Matapos manalanging pangtanggol para sa Israel, at may tiwala na napatahimik Niya ang galit ng Diyos, bumaba siya mula sa bundok (Ex. 32:12-15). Nang makita ang pagsuway, winasak niya ang simbolo ng tipan: ang mga tipan sa bato (Ex. 32:19).

— Matapos pakinggan ang mahihinang palusot ng kanyang kapatid, kumilos si Moises nang may katiyakan upang itigil ang kaguluhan (Ex. 32:20-28).

Pangwakas na Kaisipan
Ipinapakita ng matinding galit ng Diyos sa Sinai ang tindi ng apostasiya, ngunit ang Kanyang kahandaan na magpaluwag ay nagpapakita ng Kanyang saganang awa. Ang balanse ng katarungan at panalanging pangtanggol ay sentral sa ebanghelyo: pinipigilan ng pamamagitan ni Cristo ang hatol habang may panahon pa ng pagsubok. Ngunit tulad ng nangyari sa kampo ng Israel, ang kasalanan ay hindi mananagot nang hindi napaparusahan. Kaya, ang pangyayari sa gintong guya ay nagiging hula ng iglesia sa huling araw—linilinisan ng Diyos ang Kanyang bayan, pinananatili ang Kanyang karangalan, at sa pamamagitan ng panalanging pangtanggol at hatol, inihahanda ang isang banal na bansa para sa Kanyang kaharian.

Ang Panalanging Pagtatanggol
Huwebes-Setyembre 11, 2025
“Burahin Mo ako sa Aklat na Iyong Sinulat” (Exodo 32:30-32) – Panalanging Pagtatanggol
Exodo 32:30-32; Deut. 9:18; Isaias 53:4

"Ngunit ngayon, kung Iyong patatawarin ang kanilang kasalanan—; at kung hindi, burahin mo ako, ipanalangin ko, sa Aklat Mo na Iyong isinulat." (Exodo 32:32)

Prophetic Insight: “Burahin Mo Ako sa Aklat” – Ang Diwa ng Panalanging Pagtatanggol
Matapos ang apostasiya ng Israel, umakyat muli si Moises sa bundok nang may pusong wasak, ipinapahayag sa harap ng Diyos: “Nagkasala kayo ng malaking kasalanan… Nguni’t ngayon, kung Iyong patatawarin ang kanilang kasalanan—; at kung hindi, burahin mo ako, ipanalangin ko, sa Aklat Mo na Iyong isinulat” (Exod. 32:30–32). Dito nakikita ang isa sa pinakamasining na panalangin sa Kasulatan: isang tao na nakikilala sa kanyang bayan nang handang ibahagi ang kanilang kapalaran. Ang diwang ito ng pag-ibig na handang magsakripisyo ay nagpapakita ng gawaing pantatawag ni Cristo at naglalarawan ng tunay na pamumuno sa gawain ng Diyos.

Biblical Insight
Ang Pasan ng Panalanging Pagtatanggol – Naglaan si Moises ng apatnapung araw sa panalangin at pag-aayuno (Deut. 9:18), na nananalangin sa Diyos para sa Israel. Ipinapakita nito na ang panalanging pagtatanggol ay nangangailangan ng pagtitiyaga at personal na sakripisyo.

Pagkakakilanlan sa May Kasalanan – Sa pamamagitan ng pag-aalay ng kanyang sarili na mabura, inihudyat ni Moises ang darating na Tagapagligtas na “nagdala ng ating mga sakit at pasanin” (Isa. 53:4). Hindi lamang nanalangin si Cristo para sa mga makasalanan; dinala Niya ang kanilang mga kasalanan sa Kanyang sariling katawan sa krus (1 Pet. 2:24).

Ang Aklat ng Buhay – Ang pagtukoy sa “aklat” ay nagpapakita ng kaseryosohan ng kaligtasan. Ang mabura ay nangangahulugang walang hanggang paghihiwalay sa Diyos (Rev. 3:5). Ang kahandaang ialay ni Moises ang kanyang walang hanggang pag-asa para sa Israel ay nagpapakita ng pinakamataas na antas ng walang pag-iimbot na pag-ibig.

Spirit of Prophecy Insight
Ipinapakita ni Ellen White ang pagiging Christlike ng panalanging pagtatanggol ni Moises:
"Sa kanyang malasakit at pagmamahal para sa Israel, si Moises ay isang uri ni Cristo… Ang kanyang interes sa bayan ay hindi humina, kundi lalo pang tumibay sa kanilang malaking apostasiya. Ang kanyang pag-ibig sa kanila ay hindi napawi ng kanilang kawalang-pasasalamat o pag-aalsa."

Nang bumaba si Moises at si Josue mula sa bundok, dala ni Moises ang “mga tipan ng patotoo”, narinig nila ang sigawan at ingay ng masiglang karamihan. Para kay Josue, ang una niyang naisip ay pag-atake mula sa kanilang mga kaaway. “May ingay ng digmaan sa kampo,” sabi niya. Ngunit mas maingat na hinatulan ni Moises ang kalikasan ng kaguluhan. Ang tunog ay hindi ng labanan, kundi ng kasiyahan. “Hindi ito ang tinig ng mga sumisigaw para sa pananakop, ni ang tinig ng mga umiiyak sa pagkatalo; kundi ang ingay ng mga umaawit ang aking naririnig.” (PP 319.3)

Ipinapahayag ni Ellen White na ang kahandaang mabura ay hindi kayabangan, kundi ang pinakamalalim na pagpapakita ng pag-ibig na walang iniisip ang sarili:
"Napakalaki ng kanyang pag-ibig sa kanila na handa siyang mabura sa aklat ng buhay, kaysa makita silang wasakin."

Nang lumapit sila sa kampo, nakita nila ang bayan na nagsisigawan at nagsasayaw sa paligid ng kanilang diyus-diyusan. Isang eksena ng kasayahan ng mga paganong Egipto, ngunit labis na naiiba sa banal at taimtim na pagsamba sa Diyos! Nabigla si Moises. Kakagaling lang niya sa presensya ng kaluwalhatian ng Diyos, at bagamat siya ay nabigyan ng babala, hindi siya handa sa kakila-kilabot na pagpapakita ng kahirapan ng Israel. Mainit ang kanyang galit. Upang ipakita ang kanyang pagkasuklam sa kanilang kasalanan, itinapon niya ang mga tipan sa bato, na nabasag sa harap ng lahat, na nagpapahiwatig na gaya ng kanilang pagkakasira sa tipan sa Diyos, gayon din ang ginawa ng Diyos sa kanila. (PP 320.1)

Ipinapakita ng panalanging pagtatanggol na ito ang prinsipyo ng mapagligtas na pamumuno: tanging ang handang magsakripisyo para sa kawan ang maaaring pagkatiwalaan sa kanilang pangangalaga.

Bukod dito, ipinapakita ng inspirasyon na ang panalanging pagtatanggol ni Moises ay isang hulagway ng pagtatanggol ni Cristo sa langit na santuwaryo at ng tapat na gawaing ng Kanyang mga lingkod sa huling araw:
"Si Moises, sa pag-aalay na mabura ang kanyang pangalan para sa Israel, ay sumasagisag kay Cristo na nag-alay ng Kanyang buhay para sa makasalanan. Ang debosyong ito ang diwa na dapat taglayin ng mga tatatak—na bumubuntong-hininga at umiiyak para sa mga kalaswaan sa iglesya." (SRod, Vol. 1, p. 49)

Dagdag pa, ipinapakita na ang panalanging pagtatanggol ang nagpapahinto sa hatol ng Diyos hanggang matapos ang gawain ng tatak:
"Gaya ng panalangin ni Moises na nagpigil sa galit ng Diyos laban sa Israel, ganoon din ang panalangin ng mga banal ngayon na nagpapahinto sa galit ng Diyos laban sa iglesya hanggang ang lahat ng karapat-dapat ay matatak." (2TG 11:17)

Kaya, ang panalanging pagtatanggol ay hindi simpleng sentimentalismo, kundi ang mismong paraan kung paano nagpapatuloy ang awa bago magsara ang panahon ng pagsubok.

Prophetic Application
Para sa mga Pinuno – Ang tunay na espiritwal na pamumuno ay sinusukat hindi sa posisyon kundi sa kahandaang magsakripisyo para sa kaligtasan ng iba. Ang mga pinunong nagtatanggol lamang sa sarili o naghahanap ng kasikatan ay hindi karapat-dapat sa gawain ng Diyos.

Para sa mga Mananampalataya – Tinatawag ng Diyos ang Kanyang bayan na tumayo sa pagitan (Ezek. 22:30), na manalangin para sa iba nang may luha at taimtim na panalangin, hindi lamang para sa mundo kundi lalo na sa iglesya na pinapasan ang apostasiya.

Para sa Natitirang Bunga – Sa panahon ng pagtatak, tanging ang mga taglay ang diwa ng Christlike na panalanging pagtatanggol—bumubuntong-hininga at umiiyak para sa kalaswaan (Ezek. 9:4)—ang tatanggap ng pagsang-ayon at proteksyon ng Langit.

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ “Burahin Mo ako sa Aklat na Iyong Sinulat!” (Exodus 32:30-32)

— Sa kanyang unang panalanging pagtatanggol, pinigilan ni Moises ang pagkawasak ng bayan. Ngunit malinaw na hindi na maaaring pagpalain ng Diyos ang Israel pagkatapos ng kasalanang ito. Kaya, nagpasya siyang gumawa ng pangalawang panalanging pagtatanggol (Ex. 32:30).

— Handa si Moises na mawala ang kanyang sariling kaligtasan kung hindi mapapatawad ang bayan (Ex. 32:31-32). Gayunpaman, ito ay hindi karaniwang kapatawaran na hinihiling ni Moises; hindi niya ginamit ang karaniwang salitang Hebreo para sa “patawarin”. Humiling siya na “dadalhin” ng Diyos ang kasalanan ng bayan.

— Ito ay nangangahulugang ang Diyos mismo ang magdadala ng kasalanan at babayaran ito, sa pamamagitan ng kamatayan (Isa. 53:6; Rom. 6:23).

Ito mismo ang ginawa ni Jesus sa krus. Dinala Niya ang ating mga kasalanan upang Siya ang mamatay sa kamatayan na nararapat sa atin (1 Pet. 2:24).

Pangwakas na Kaisipan
Ang sigaw ni Moises, “Burahin Mo ako sa Aklat Mo”, ay hindi pagtanggi sa kanyang pag-asa ng kaligtasan kundi ang pinakamataas na pagpapahayag ng Christlike na pag-ibig. Ipinapakita nito na ang tunay na panalanging pagtatanggol ay nagmumula sa sakripisyo, hindi sa pag-iingat sa sarili. Ang diwang ito ay dapat taglayin ng natitirang bayan ng Diyos sa huling araw, na sa pakikiisa sa gawaing pantatawag ni Cristo, ay mananalangin para sa iglesya at sa mundo. Sa ganitong paraan, napipigil ang galit ng Diyos, naipapakita ang awa, at ang Kanyang bayan ay inihahanda para sa pangwakas na kaligtasan.

Biyernes – Setyembre 12, 2025
Prophetic Insights at Karagdagang Pag-aaral
Tema: Ang Apostasiya at Panalanging Pagtatanggol – Mga Aral para sa Huling Henerasyon

Ang insidente ng gintong guya sa Exodo 32 ay hindi lamang kasaysayan ng kabiguan ng Israel sa Sinai; ito ay hulagway ng huling-araw na krisis na haharapin ng espiritwal na Israel, ang iglesya sa panahon ng paghuhukom. Bawat elemento—mahina na pamumuno, pagsamba sa diyus-diyusan, katiwalian, galit ng Diyos, at panalanging pagtatanggol—ay may malalalim na aral para sa atin ngayon.

1. Apostasiya sa Huling Araw (Exodo 32; 2 Tes. 2:3; Rev. 3:14-17)
Ang kahilingan ng Israel para sa isang nakikitang diyos ay sumasalamin sa huling-araw na tendensya ng mga ipinapahayag na tao ng Diyos na lumihis mula sa buhay na Diyos patungo sa mga nakikitang kapalit—ritwal, tradisyon, kayamanang materyal, at mga pinuno ng tao.

Banal na Kasulatan: “Lumalapit sa akin ang bayang ito sa kanilang bibig… ngunit malayo ang kanilang puso sa akin” (Mateo 15:8).
SOP: “Ang kasalanang halos walang pag-asa at di magamot ay ang kapalaluan ng sariling opinyon, kayabangan ng sarili. Ito ang humahadlang sa lahat ng paglago.” (5T 68)

Anong tinig ang iyong kikilalanin bilang tinig ng Diyos? Anong kapangyarihan ang itinabi ng Panginoon upang itama ang iyong mga pagkakamali at ipakita sa iyo ang iyong landas? Ano ang kapangyarihang gagana sa iglesya? Kung tatanggihan mong maniwala hanggang sa mawala ang bawat anino ng pagdududa at bawat posibilidad ng alinlangan, hindi ka kailanman maniniwala. Ang pagdududa na humihingi ng ganap na kaalaman ay hindi susuko sa pananampalataya. Ang pananampalataya ay nakasalalay sa ebidensya, hindi sa demonstrasyon. Inaatasan tayo ng Panginoon na sundin ang tinig ng tungkulin, kahit na may ibang tinig sa paligid na nagtutulak sa atin na pumili ng kabaligtaran. Kinakailangan ang taimtim na pansin upang makilala ang tinig na nagmumula sa Diyos. Dapat nating labanan at mapagtagumpayan ang ating hilig, at sundin ang tinig ng budhi nang walang pagtatalo o kompromiso, upang hindi huminto ang kanyang paggabay at kontrol sa ating kalooban. Ang salita ng Panginoon ay dumating sa ating lahat na hindi tumutol sa Kanyang Espiritu sa pamamagitan ng pagtukoy na hindi makikinig at susunod. Ang tinig na ito ay naririnig sa mga babala, payo, at pagsaway. Ito ang mensahe ng liwanag ng Panginoon para sa Kanyang bayan. Kung hihintayin natin ang mas malakas na tawag o mas magandang pagkakataon, maaaring bawiin ang liwanag, at maiiwan tayo sa kadiliman.

Ang gintong guya ay hulagway ng makabagong idolatrya sa iglesya—pagpapataas ng sarili, pag-asa sa mga institusyon sa halip na sa Diyos, at pagtanggi sa pag-usad ng liwanag (1SR 45).
Gaya ng pagwasak ng Israel sa kanilang sarili habang nagtatagal si Moises, gayon din ngayon, sa panahon ng “tarrying time” ni Cristo (Mateo 25:5), maraming nawawala ang pananaw sa Kanyang pamumuno at lumilihis sa makamundong gawi.

2. Galit at Katarungan ng Diyos (Exodo 32:9-14, 26-28; Rev. 14:9-10)
Ang “mabangis na galit” ng Diyos ay nagpapakita ng Kanyang matuwid na katarungan laban sa kasalanan. Ang Kanyang galit ay hindi padalus-dalos, kundi bunga ng patuloy na pag-aalsa.

SOP: “Ang galit ng Diyos ay hindi ipinahahayag laban sa tao dahil sila ay may kasalanang namamana, kundi dahil, pagdating ng liwanag, nagpapatuloy silang piliin ang kasamaan.”

Ito ay hindi isang gawa ng arbitraryong kapangyarihan ng Diyos. Ang mga tumatanggi sa Kanyang awa ay aanihin ang kanilang itinanim. Ang Diyos ang bukal ng buhay; at kapag pinili ng isa ang paglilingkod sa kasalanan, siya’y naghiwalay mula sa Diyos, at sa gayon ay pinagputol ang kanyang sarili mula sa buhay. Siya ay "nawalay sa buhay ng Diyos." Sinasabi ni Cristo, "Ang lahat ng ayaw sa Akin ay mahal ang kamatayan." (Efeso 4:18; Kawikaan 8:36). Binigyan sila ng Diyos ng buhay pansamantala upang mabuo ang kanilang karakter at maipakita ang kanilang prinsipyo. Kapag natapos ito, tinatanggap nila ang bunga ng kanilang sariling pagpili. Sa pamamagitan ng buhay ng pag-aalsa, inilalagay nina Satanas at ng lahat ng sumasama sa kanya ang kanilang sarili nang labis sa pagkakaugnay sa Diyos na ang Kanyang presensya ay nagiging nakapapasunog na apoy para sa kanila. Ang kaluwalhatian ng Siya na pag-ibig ay sisira sa kanila. (DA 764.1)

Ang pagpatay ng mga sumasamba sa diyus-diyusan ng mga Levita ay hulagway ng Ezekiel 9—ang paglilinis ng iglesya bago ang Loud Cry (5TR 110-112).
Ang aral ay malinaw: kailangang malinis ang ipinapahayag na iglesya bago maiparating nang may kapangyarihan ang mensahe sa mga bansa.

3. Panalanging Pagtatanggol ni Moises (Exodo 32:30-32; Rom. 8:34; Heb. 7:25)
Ang hiling ni Moises—“Burahin Mo ako sa Aklat Mo”—ay hulagway ng pinakahuling panalanging pagtatanggol ni Cristo sa Calvary. Ipinapakita nito ang tunay na diwa ng pastol at nagtuturo kay Cristo bilang Mabuting Pastol na handang ialay ang Kanyang buhay para sa Kanyang mga tupa.

Banal na Kasulatan: “Tinaga siya dahil sa ating mga paglabag… at nanalangin para sa mga nagkasala” (Isaias 53:5, 12).
SOP: “Ang diwa ng pag-ibig na nagsasakripisyo ni Cristo ay siyang diwa na bumabalot sa langit, at siyang kakanyahan ng kagalakan nito.”

Ngayon ay nakatindig ang kasalanan ni Satanas na walang dahilan. Ipinakita niya ang kanyang tunay na karakter bilang sinungaling at mamamatay-tao. Nakita na ang parehong espiritu na kanyang ginamit upang pamunuan ang mga anak ng tao, na nasa kanyang kapangyarihan, ay ipapakita rin niya kung siya ay pinahintulutang kontrolin ang mga naninirahan sa langit. Ipinangako niyang ang paglabag sa batas ng Diyos ay magdudulot ng kalayaan at kataasan; ngunit nakita itong nagbunga ng pagkaalipin at kahihiyan. (GC 502.1)

Gaya ng panalanging pagtatanggol ni Moises para sa Israel, gayon din ngayon, bumangon ang tapat na lingkod ng Diyos na bumubuntong-hininga at umiiyak para sa mga kalaswaan sa iglesya (Ezek. 9:4; 2SR 164).

4. Aklat ng Buhay at Paghuhukom (Exodo 32:32; Rev. 3:5; Dan. 7:10)
Ang pagtukoy sa aklat ng Diyos ay direktang tumutukoy sa kasalukuyang investigative judgment. Ang mabura ay nangangahulugang mawalan ng buhay na walang hanggan. Paalala ito na ang kapalaran ng iglesya ay hindi lamang kolektibo—bawat pangalan ay sinusuri sa langit.

Praktikal at Prophetic na Aral:

Mahalaga ang Pamumuno – Ang mahihina na pinuno tulad ni Aaron ay nagdudulot ng apostasiya; ang tunay na pinuno, tulad ni Moises, ay nananalangin at tumatawag sa reporma.
Makasalimuot ang Idolatrya – Anumang bagay na pumapalit sa Diyos sa ating puso—pera, pinuno, institusyon, o sarili—ay diyus-diyusan.
Nagsisimula ang Paghuhukom sa Bahay ng Diyos (1 Pet. 4:17). Kailangang malinis muna ang iglesya bago pagbabalaan ang mga bansa.
Panalanging Pagtatanggol ni Cristo ang Ating Pag-asa – Sa pamamagitan lamang ng Kanyang panalanging pagtatanggol mananatili ang ating pangalan sa Aklat ng Buhay.
Ang Huling Pagtatak (Rev. 7:1-4) ay katulad ng katapatan ng mga Levita—ang mga ganap na nakatayo para sa Diyos sa panahon ng apostasiya ay tatatak para sa walang hanggan.

✅ Buod:
Ang krisis ng gintong guya ay parehong babala at hula. Ipinapakita nito ang panganib ng kompromiso sa pamumuno, ang kasalimuotan ng idolatrya, at katiyakan ng paghuhukom ng Diyos, ngunit ipinapakita rin ang kapangyarihan ng panalanging pagtatanggol ni Cristo. Gaya ng kampo ng Israel na kailangang linisin bago pumasok sa Canaan, gayon din ang espiritwal na Israel ay kailangang malinis bago pumasok sa makalangit na Canaan. Ang tawag ay agarang sagutin: “Sino ang panig ng Panginoon?” (Exodo 32:26).

Mula sa Panulat ng Inspirasyon:
"Sa panahong ito ng paghihintay, nagkaroon sila ng panahon upang magnilay sa batas ng Diyos na kanilang narinig, at ihanda ang kanilang mga puso upang tanggapin ang karagdagang mga rebelasyon na maaaring ibigay sa kanila. Hindi sapat ang oras nila para sa gawaing ito; at kung sila’y naghanap ng mas malinaw na pag-unawa sa mga kinakailangan ng Diyos, at nagpapakumbaba sa Kanya, sila’y mapapangalagaan laban sa tukso. Ngunit hindi nila ginawa ito, at sila’y naging pabaya, di-matulungin, at wala sa batas. [...]
Dahil nadama nila ang kanilang kahinaan sa pagkawala ng kanilang pinuno, bumalik sila sa kanilang dating pamahiin. [...] Ninais ng bayan ang isang imahe upang kumatawan sa Diyos, at mamuno sa kanila sa halip na si Moises."
—EGW (Patriarchs and Prophets, p. 315)

Page updated

Google Sites

Report abuse