Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary - Tag-SS25-Q3-L13

Sabbath School - Meat In Due Season Advanced Commentary

SS25–K3–A13 – ANG TABERNAKULO

Setyembre 20–26, 2025

Hapon ng Sabado – Setyembre 20, 2025

Pagbasa ng Kasulatan para sa Linggo:
Exodo 35:1–36:7; Gen. 1:1; Exodo 36:8–39:31; Heb. 7:25; Exodo 40:1–38; Juan 1:14

Kaisipan para sa Pagbubulay-bulay

Ang dakilang layunin na ito ay ipinakilala sa pamamagitan ng mga uri at sagisag. Ang nagniningas na mababang punong kahoy, kung saan nagpakita si Cristo kay Moises, ay nagpakilala ng Diyos. Ang sagisag na pinili upang kumatawan sa pagka-Diyos ay isang mababang palumpong na tila walang kaakit-akit. Doon nanahan ang Walang Hanggan. Ang mahabaging Diyos ay nagtakip ng Kanyang kaluwalhatian sa isang mapagpakumbabang anyo upang matingnan ito ni Moises at siya’y mabuhay. Gayundin, sa haligi ng ulap sa araw at sa haligi ng apoy sa gabi, nakipag-ugnayan ang Diyos sa Israel, ipinahayag ang Kanyang kalooban, at ipinagkaloob sa kanila ang Kanyang biyaya. Ang kaluwalhatian ng Diyos ay pinigil, at ang Kanyang kamahalan ay tinakpan, upang ang mahina at hangganan ng paningin ng tao ay makakita nito. Gayundin, si Cristo ay darating sa “katawan ng ating pagpapakumbaba” (Fil. 3:21, R.V.), “sa wangis ng tao.” Sa paningin ng sanlibutan Siya’y walang anyo o ganda upang kanilang naisin Siya; gayunman Siya ang Diyos na nagkatawang-tao, ang liwanag ng langit at ng lupa. Ang Kanyang kaluwalhatian ay tinakpan, ang Kanyang kadakilaan at kamahalan ay itinago, upang Siya’y makalapit sa mga nagdadalamhati at tinutukso. {DA 23.2}

Iniutos ng Diyos kay Moises para sa Israel: “Gumawa sila para Akin ng isang santuwaryo, upang Ako’y manahan sa gitna nila” (Exodo 25:8). At Siya’y tumahan sa santuwaryo, sa kalagitnaan ng Kanyang bayan. Sa lahat ng kanilang paglalakbay sa ilang, ang sagisag ng Kanyang presensya ay kasama nila. Gayundin, si Cristo ay nagtayo ng Kanyang tabernakulo sa gitna ng ating kampo ng sangkatauhan. Itinayo Niya ang Kanyang tolda sa tabi ng mga tolda ng mga tao, upang Siya’y tumahan sa piling natin at ipakilala sa atin ang Kanyang banal na karakter at buhay. “At ang Salita ay nagkatawang-tao, at nakipanahan sa atin (at nakita namin ang Kanyang kaluwalhatian, kaluwalhatian gaya ng sa Bugtong na Anak mula sa Ama), puspos ng biyaya at katotohanan” (Juan 1:14, R.V., margin). {DA 23.3}

Talatang Pampagunita

“Nang magkagayo’y tinakpan ng ulap ang Tolda ng Tipanan, at napuno ng kaluwalhatian ng Panginoon ang tabernakulo. At si Moises ay hindi nakapasok sa Tolda ng Tipanan, sapagka’t nanahan sa ibabaw nito ang ulap, at napuno ng kaluwalhatian ng Panginoon ang tabernakulo. At pagka ang ulap ay umaalis mula sa ibabaw ng tabernakulo, ang mga anak ni Israel ay nagsisimula sa lahat ng kanilang paglalakbay. Datapuwa’t kung ang ulap ay hindi umaalis, sila’y hindi naglalakbay hanggang sa araw na ito’y umalis. Sapagka’t ang ulap ng Panginoon ay nasa ibabaw ng tabernakulo sa araw, at apoy sa gabi, sa paningin ng buong sangbahayan ng Israel, sa lahat ng kanilang paglalakbay.”
(Exodo 40:34–38)

🔎 Layunin ng Aralin

Ang layunin ng pag-aaral ngayong linggo tungkol sa “Ang Tabernakulo” (SS25-K3-A13) ay dalhin ang bayan ng Diyos sa mas malalim na pagkaunawa ng Kanyang nanasang manahan sa piling nila—hindi lamang sa isang pisikal na gusali noong una, kundi sa buhay na templo ng Kanyang iglesia at sa mga puso ng Kanyang bayan ngayon.

Ang tabernakulo sa ilang ay hindi lamang seremonyal na sistema; ito ay banal na aralin sa larawan, anino ng pagkakatawang-tao ni Cristo, at hula ng Kanyang pananatiling kasama ng Kanyang huling iglesia.

Mula sa Eden hanggang Sinai, at mula Sinai hanggang Kalbaryo, ang plano ng Diyos ay muling ibalik ang Kanyang larawan sa tao at dalhin ang Kanyang bayan sa matalik na pakikipag-ugnayan sa Kanya. Ang mga seremonya ng santuwaryo, ang ulap ng kaluwalhatian, at ang hayag na pagpapakita ng Kanyang presensya ay inihanda ang Israel para sa pagdating ni Cristo sa laman (Juan 1:14). Sa ating panahon, itinuturo nila sa Kanyang huling kaluwalhatiang pananatili sa isang dalisay na iglesia (Exodo 25:8; Exodo 40:34–38).

Pinapaalala ni Ellen G. White: “Ang Salita ay nagkatawang-tao, at nakipanahan sa atin” (DA 23), na nagpapakita na ang santuwaryo sa lupa ay tabing lamang upang ihayag ang pagpapakumbaba ni Cristo at ang katotohanan ng Kanyang karakter. Gayundin ngayon, ang katotohanan ng santuwaryo ay nagbubunyag sa Kanyang gawain ng pamamagitan sa kalangitan at sa layunin Niyang linisin ang Kanyang iglesia upang maging karapat-dapat na tirahan ng Kanyang Espiritu.

Ipinapaliwanag din ng inspirasyon na ang tabernakulo ay propeta ng iglesia ng Diyos sa lahat ng panahon: una sa pamamagitan ng uri at anino, pagkatapos sa pagkakatawang-tao ni Cristo, at ngayon sa paglilinis ng iglesia at pagtatatag ng Kanyang kaharian sa lupa bago pa man tipunin ang mga bansa (Isaias 4:5-6; Zacarias 2:10-11; SRod, Vol. 1, pp. 205-208). Kaya’t ang presensya ng Diyos na pumuno sa sinaunang tabernakulo ay anino ng Kanyang huling kaluwalhatiang pupuno sa Kanyang dalisay na iglesia upang tapusin ang gawain ng ebanghelyo at tumindig bilang ilaw sa lahat ng bansa.

Samakatuwid, ang layunin ng aralin ay ihanda tayo upang makita ang mga aralin ng santuwaryo sa kanilang ganap na liwanag:

Makita si Cristo bilang sentro ng bawat seremonya at anino.
Kilalanin ang palagiang hangarin ng Diyos na manahan sa piling ng Kanyang bayan.
Maunawaan ang propetikong papel ng tabernakulo na tumuturo sa huling gawain ng pagtubos at paglilinis ng iglesia.
Maalaala na tanging kapag ang kaluwalhatian ng Diyos ay pumuno sa Kanyang bayan saka lamang sila makakalakad nang ligtas sa kanilang espirituwal na paglalakbay.

Sa mga huling araw, tulad ng sa paglalakbay ng Israel, ang iglesia ay hindi dapat gumalaw nang wala ang ulap ng Kanyang presensya. Ang tunay na pagsubok noon sa Israel—at ngayon sa espirituwal na Israel—ay kung hahayaan ba natin si Cristo na manahan sa atin, tayo’y dalisayin, at pamunuan hanggang sa muli Niyang takpan ng Kanyang kaluwalhatian ang Kanyang bayan—na hindi na muling lilisanin.

Balangkas ng Aralin

Paghahanda

Linggo – Setyembre 21, 2025
Ang Sabbath ng Panginoon (Exodo 35:1–3; Gen. 2:1-3; Exodo 16:22-29; Exodo 20:8-11; Gen. 1:1)

Lunes – Setyembre 22, 2025
Ang Kusang-loob na Handog (Exodo 35:4–36:7) – Mga Handog at ang Espiritu (Gal. 5:22-23)

Martes – Setyembre 23, 2025
Ang Tabernakulo – Ang Pagtatayo (Exodo 35:8–39:43) – 1 Juan 1:7; Awit 32:1-2; Lev. 16; Juan 1:29; Heb. 7:25; Dan. 7:13-14, 22, 27; Dan. 8:14; Apoc. 21:4

Miyerkules – Setyembre 24, 2025
Ang Paglilipat-banal (Dedication) – Ang Presensya ng Diyos sa Tabernakulo (Exodo 40:1–38; Exodo 3:5; Exodo 33:18-19; Bil. 7:1; Lev. 16:2-17; Gen. 2:1-3; 1 Hari 7:51; Apoc. 21:2-3; Apoc. 22:1-4)

Huwebes – Setyembre 25, 2025
Iba pang mga Tabernakulo – Si Jesus at ang Bagong Jerusalem: Si Jesus ay Nakipanahan sa Sangkatauhan (Juan 1:14; Mateo 18:20; Apoc. 3:20; Apoc. 21:1-3, 22, 16)

Biyernes – Setyembre 26, 2025
Mga Propetikong Pananaw at Karagdagang Pag-aaral

Ang Paghahanda

Linggo – Setyembre 21, 2025

Ang Sabbath ng Panginoon {Exodo 35:1-3}

Gen. 2:1-3; Exodo 16:22-29; Exodo 20:8-11; Gen. 1:1

“Sa loob ng anim na araw gagawin ang gawain, ngunit ang ikapitong araw ay magiging banal sa inyo, isang araw ng Sabbath na kapahingahan para sa Panginoon. Ang sinumang gumawa ng anumang gawain sa araw na iyon ay papatayin.” (Exodo 35:2)

Ang Sabbath na Nakaugat sa Paglalang

Ang utos ukol sa Sabbath sa Exodo 35:2 ay bumabalik sa pasimula:
“Ganap nang natapos ang langit at ang lupa… at siya ay nagpahinga sa ikapitong araw mula sa lahat ng kaniyang gawa na kaniyang ginawa” (Gen. 2:1-3).
Bago ang kasalanan, bago ang pagkahulog, bago ang mga bansa at tipan, itinalaga ng Diyos ang ikapitong araw bilang walang hanggang alaala ng Kanyang kapangyarihan sa paglalang. Ang banal nitong pinagmulan ay nagpapakita na ito’y higit pa sa kautusang ukol lamang sa mga Hudyo; ito ang tatak ng kapamahalaan ng Maylalang sa buong sansinukob.

Ang Sabbath sa Ilang

Pinaalalahanan ang Israel tungkol sa Sabbath bago pa man ang Sinai, sa pamamagitan ng himala ng manna (Exodo 16:22-29). Naglaan ang Diyos ng doble sa ikaanim na araw at walang manna sa ikapito, na nagtuturo ng pagtitiwala at pagsunod sa Kanya. Dito makikita ang pangunahing aral: ang pag-iingat ng Sabbath ay pagsubok ng pananampalataya at pagtitiwala sa probisyon ng Diyos, hindi lamang pag-iwas sa paggawa.

Ipinaliwanag ni Ellen G. White:
“Sa kanilang pagkaalipin, ang mga Israelita ay halos nakalimot sa pagkakilala sa Diyos at sa mga prinsipyo ng tipan kay Abraham… Ang Sabbath ay di na kilala sa kanila… Ngunit nang ipahayag ang kautusan sa Sinai, muli silang pinaalalahanan ng banal na tungkulin ng Sabbath” (PP 258).
Sa kanilang pagkaalipin, ang mga Israelita ay sa ilang bahagi ay nawalan ng kaalaman tungkol sa kautusan ng Diyos, at sila’y lumihis mula sa mga tuntunin nito. Ang Sabbath ay karaniwang hindi na pinapansin, at ang mabibigat na pagpapahirap ng kanilang mga tagapagpahirap ay nagbigay-anyo na imposibleng ito’y tuparin. Subalit ipinakita ni Moises sa kanyang bayan na ang pagsunod sa Diyos ang unang kondisyon ng pagliligtas; at ang mga pagsisikap na ibalik ang pag-iingat ng Sabbath ay napansin ng kanilang mga mapang-api. {PP 258.1}
Lubos na nagising ang hari at pinaghinalaan ang mga Israelita na may balak silang maghimagsik laban sa kanyang paglilingkod. Ang hindi pagkakasiya ay bunga ng katamaran; kaya’t sisiguruhin niya na walang oras silang matitira para sa mapanganib na pagbabalak. At agad niyang ipinatupad ang mga hakbang upang higpitan ang kanilang gapos at durugin ang kanilang malayang diwa. Sa araw ding iyon, ipinag-utos na lalong naging malupit at mapang-api ang kanilang paggawa. Ang pinakakaraniwang materyales sa pagtatayo sa bayang iyon ay mga ladrilyong pinatuyo sa araw; ang mga pader ng pinakamagagandang gusali ay yari rito, at saka tinatabingan ng bato; at ang paggawa ng ladrilyo ay ginagamit ang napakaraming bilang ng mga alipin. Hinihalo ang tinadtad na dayami sa luwad upang magsama-sama ito, kaya’t napakalaking dami ng dayami ang kinakailangan sa paggawa. Ngayon ay iniutos ng hari na huwag nang pagkalooban ng dayami ang mga manggagawa; sila na mismo ang maghahanap nito, samantalang ang gayunding dami ng ladrilyo ay patuloy na hihingin sa kanila. {PP 258.2}

Ang kautusang ito ay nagdulot ng malaking paghihirap sa mga Israelita sa buong lupain. Ang mga Egiptiyong tagapagpahirap ay nagtalaga ng mga opisyal na Hebreo upang mamahala sa gawain ng bayan, at ang mga opisyal na ito ang may pananagutan sa paggawa ng mga taong nasa kanilang pangangasiwa. Nang ipinatupad ang hinihingi ng hari, nagkalat ang mga tao sa buong lupain upang mangalap ng dayami-dyami sa halip na tunay na dayami; ngunit nakita nilang imposibleng matapos ang karaniwang dami ng paggawa. Dahil sa pagkukulang na ito, ang mga opisyal na Hebreo ay malupit na pinalo. {PP 258.3}

Kaya’t ang Sabbath reform ay palaging nauuna bago ang mas malalim na tipanan ng bayan sa Diyos.

Ang Kabigatan ng Paglapastangan sa Sabbath

Ang parusang kamatayan para sa paglabag sa Sabbath (Exodo 35:2) ay nagpapakita ng kabigatan ng pagtanggi sa tanda ng katapatan sa Diyos. Ang Sabbath ay hindi opsyonal—ito mismo ang tanda ng pagpapabanal (Ezek. 20:12, 20). Ang paghamak dito ay pagtanggi sa kapamahalaan ng Maylalang.

Sa mga huling araw, ang prinsipyong ito ay nagiging propetiko. Kung paanong sinubok ang sinaunang Israel sa hangganan ng Canaan sa pamamagitan ng katapatan sa Sabbath, gayundin susubukin ang espirituwal na Israel sa hangganan ng makalangit na Canaan.

Sabi ni Ellen White:
“Ang Sabbath ang magiging dakilang pagsubok ng katapatan… Habang ang pag-iingat ng huwad na Sabbath ay magiging hayagang pagtalima sa kapangyarihang laban sa Diyos, ang pag-iingat ng tunay na Sabbath ay magiging katibayan ng katapatan sa Maylalang” (GC 605).

Ang Sabbath bilang Tatak ng Katuwiran sa Pamamagitan ng Pananampalataya

Ipinapakita ng Inspirasyon na ang Sabbath ang tatak ng Diyos sa 144,000—yaong tatayo sa panahon ng kapighatian na walang tagapamagitan.
“Ang pag-iingat ng Sabbath ay tanda ng pagpapabanal, isang marka ng kapangyarihan ng Diyos na likhain muli ang tao ayon sa Kanyang larawan” (SRod, Vol. 2, p. 161).

Samakatuwid, ang Sabbath ay hindi legalismo kundi tanda ng tipanan ng katuwiran sa pamamagitan ng pananampalataya kay Cristo, na Siyang lumikha at tumubos sa atin. Ang hatol ng kamatayan sa mga lumalabag sa Sabbath sa Exodo 35:2 ay larawan ng huling paghihiwalay: ang mga patuloy na nagrerebelde laban dito ay mahihiwalay magpakailanman, at ang tapat ay tatanggap ng tatak ng Diyos na buhay (Apoc. 7:2-3).

Huling Panahong Paglalapat

Paglalang → Sabbath – Itinataguyod ang pagsamba sa tunay na Maylalang laban sa pandaraya ng ebolusyon at huwad na pagsamba (Apoc. 14:7).
Pagpapabanal → Sabbath – Tanda ng kapangyarihan ng Diyos na gawing banal ang Kanyang bayan bilang paghahanda sa pagtatapos ng ebanghelyo.
Pag-tatak → Sabbath – Sa huling tunggalian, ang Sabbath ang makikilala ng mga tapat na nalabi laban sa mga sumasamba sa hayop.
Paghuhukom → Sabbath – Gaya ng sa Israel, ang paglapastangan sa Sabbath ay hahantong sa kamatayan—una sa larawan (stoning), at sa wakas sa antitype ng walang hanggang paghihiwalay mula sa Diyos (Apoc. 20:14-15).

Mga Dapat Isaalang-alang

❖ Ang Sabbath (Exodo 35:1-3)

Pagkatapos masilayan ang kaluwalhatian ng Diyos, ipinahayag ni Moises sa bayan “ang iniutos ng Panginoon” (Ex. 35:1, 4). Kasama rito ang ugnayan nila sa Diyos sa panahon (Sabbath) at sa pook (Tabernakulo).
Itinalaga ng Diyos ang Sabbath bilang espesyal na panahon upang makapiling natin Siya mula pa sa Paglalang (Gen. 2:1-3; Ex. 20:11).
Ang Sabbath ay paalala na Siya ang ating Maylalang at Manunubos (Deut. 5:15), at patikim ng walang hanggang kapahingahan kasama Siya (Isa. 66:22-23).

✅ Konklusyon
Ang Sabbath ay walang hanggang paalala ng Diyos sa Kanyang kapamahalaan bilang Maylalang, Manunubos, at Tagapagpabanal. Sa Exodo 35:2, ang kabigatan ng katapatan sa Sabbath ay larawan ng huling pagsubok na haharapin ng lahat ng tao. Hindi lamang ito araw ng pamamahinga, kundi isang tanda ng propetikong katapatan—marka ng mga nagtitiwala nang lubos sa Diyos upang pangunahan sila tungo sa Lupang Pangako. Ang tunay na pag-iingat nito ay pamumuhay sa pananampalataya kay Cristo, paghahanda para sa Kanyang Kaharian, at pagtayo sa ilalim ng Kanyang kaluwalhatiang tatakip sa bayan sa huling pagtatatak.

Lunes – Setyembre 22, 2025
Ang Kusang-loob na Handog
(Exodo 35:4–36:7)
Mga Handog at ang Espiritu – Gal. 5:22-23

“Sa inyo’y kumuha ng handog para sa Panginoon. Bawat isa na may kusang-loob ay magdadala ng handog sa Panginoon ng ginto, pilak, at tanso […] Lahat ng may kakayahan sa inyo ay lalapit at gagawin ang lahat ng iniutos ng Panginoon.”
(Exodo 35:5, 10)

Ang Panawagan sa Kusang-loob

Sa Exodo 35:5, 10, ipinahayag ni Moises ang utos ng Diyos: “Sa inyo’y kumuha ng handog para sa Panginoon. Bawat isa na may kusang-loob ay magdadala ng handog… Lahat ng may kakayahan sa inyo ay lalapit at gagawin ang lahat ng iniutos ng Panginoon.”
Ang santuwaryo ay hindi itinayo sa pamamagitan ng pamimilit o pagbubuwis, kundi sa pamamagitan ng kusang-loob at bukal sa pusong pagbibigay na pinukaw ng Espiritu. Ang santuwaryo, ang tahanan ng Diyos sa gitna ng Kanyang bayan, ay itinayo lamang ng mga pusong kusang-loob at handang maglingkod.

Ipinakikita ng prinsipyong ito ang mismong likas ng Diyos: hindi Siya kailanman namimilit, kundi nag-aanyaya. Ang tunay na paglilingkod ay hindi nagmumula sa pamimilit, kundi sa pag-ibig na gising dahil sa pasasalamat sa Kanyang pagtubos.

Ang Bunga ng Espiritu sa Pagbibigay

Ipinaalala ng apostol Pablo na ang bunga ng Espiritu ay “pag-ibig, kagalakan, kapayapaan, pagtitiis, kagandahang-loob, kabutihan, pagtatapat, kahinahunan, at pagpipigil sa sarili” (Gal. 5:22-23). Ang mga katangiang ito ay nakita sa Israel nang “lahat ng pusong napukaw… ay nagdala ng kusang-loob na handog sa Panginoon” (Exodo 35:21-22). Napakarami ng kanilang mga kaloob at paggawa ng kamay na kinailangan pang pigilan ni Moises ang bayan sa patuloy na pagbibigay (Exodo 36:5-7).

Sinabi ni Ellen White: “Ang tabernakulo ay itinayo sa pamamagitan ng kusang-loob na mga handog. Walang pamimilit na ginawa. Tinatanggap lamang ng Diyos ang kusang-loob na mga handog. Iniibig Niya ang masayang nagbibigay.” (ST, Peb. 14, 1900). Dito makikita na ang pagbibigay na pinuspos ng Espiritu ay hindi nasusukat sa dami, kundi sa katapatan at kagalakan ng puso.

Propetikong Sukat ng Kusang-loob na Handog

Ang kusang-loob na mga handog para sa tabernakulo ay larawan ng gawaing pangwakas ng pagtatayo ng espirituwal na templo ng Diyos—ang iglesya. Gaya ng sinaunang Israel na nag-ambag ng mga materyales at kasanayan para sa santuwaryo, gayundin tinatawag ng Diyos ang Kanyang bayan ngayon na italaga ang kanilang yaman, oras, at kakayahan para sa pagtatapos ng Kanyang gawain.

SOP Insight: “Tinatawag ng Panginoon ang mga boluntaryo na may kasiglahan at katapatan ay ilalaan ang kanilang mga talento na galing sa Diyos para sa gawain. Hindi kailanman mauubusan ang kabang-yaman kapag ang mga puso ay puspos ng pag-ibig sa Diyos.” (RH, Dis. 6, 1887).

Ipinakikita ng inspirasyon na ang panawagan sa mga handog ay kumakatawan sa mas mataas na espirituwal na katotohanan: ang pagtatayo ng antitipikal na templo—ang dalisay na iglesya. “Ang kusang-loob na mga handog ay sumasagisag sa paglalaan ng puso, isipan, at mga yaman para sa pagtatapos ng gawaing ebanghelyo at pagtatatag ng Kaharian.” (SRod, Vol. 1, pp. 211-213).

Kaya, ang ginto, pilak, at tanso ay kumakatawan sa pananampalataya, pag-ibig, at pagtitiis—ang mga pinabanal na biyaya ng Espiritu. Ang mga bihasang manggagawa ay sumasagisag sa mga lingkod na pinuspos ng Espiritu na hindi sa sarili nilang lakas, kundi sa karunungang galing sa Diyos, naghahanda ng karapat-dapat na tahanan para sa Kanyang kaluwalhatian.

Aplikasyon sa Huling Panahon

Ang pagtatayo ng santuwaryo sa pamamagitan ng kusang-loob na mga handog ay may tuwirang propetikong katumbas sa pangwakas na pagpapahayag ng ebanghelyo at paglilinis ng iglesya:

Tinatawag ng Diyos ang masayang nagbibigay sa mga huling araw, hindi lamang ng salapi kundi ng buong buhay, upang suportahan ang malakas na sigaw ng mensahe at ang pagdadala ng malaking karamihan (Apoc. 7:9).
Ang mga may kusang-puso ay naiiba sa mga walang malasakit. Gaya ng tabernakulo ng Israel na hindi maitatayo nang walang kusang-loob na pagbibigay, gayundin ang huling gawain ay hindi matatapos kung walang bayang lubos na nagpasakop sa Espiritu ng Diyos.
Ang labis-labis na mga kaloob sa panahon ni Moises ay larawan ng pagbuhos ng Espiritu sa huling ulan, kung kailan ibibigay ng bayan ng Diyos ang kanilang sarili nang lubusan upang ang gawain ay matapos sa “katuwiran at katotohanan” (Isa. 60:5-7).

Pag-isipan ang mga Sumusunod

❖ Ang Kusang-loob na Handog (Exodo 35:4–36:7)
― Dalawang paraan upang makapag-ambag sa gawain ng Tabernakulo: pagbibigay ng materyales at paggawa.
― Kailangan ang paggawa ng mga mananahi, tagahabi, karpintero, manlililok, at maniningning ng bato at hiyas.
― Napakasigasig ng bayan na kinausap nina Bezalel, Aholiab, at iba pang manggagawa si Moises upang pigilan ang mga tao sa patuloy na pagbibigay (Ex. 36:3-7).
― Upang magampanan ito, pinagkalooban ng Espiritu Santo ang lahat ng manggagawa ng mga kaloob (Ex. 35:30–36:2). Gayundin, patuloy Niyang ibinibigay ang mga kinakailangang kaloob sa lahat ng nakikipagtulungan sa gawain ng Diyos.

✅ Konklusyon
Ang aral ng kusang-loob na handog ay ito: ang tahanan ng Diyos ay naitatayo lamang ng mga pusong handa at pinukaw ng Kanyang Espiritu. Sa panahon ni Moises, ang santuwaryo ay naging sagisag ng presensya ng Diyos. Sa ating kapanahunan, naghahanda ang Diyos ng buhay na templo—isang dalisay at puspos ng Espiritu na iglesya—upang ihayag ang Kanyang kaluwalhatian sa mga bansa. Kaya’t ang kusang-loob na handog ay tumuturo sa pangwakas na paglalaan ng bayan ng Diyos sa huling panahon, na puspos ng bunga ng Espiritu, ibubuhos ang kanilang buhay, talento, at yaman upang itayo ang kaharian at pabilisin ang pagdating ni Cristo.

Martes – Setyembre 23, 2025
Ang Tabernakulo - Ang Pagtatayo (Exodo 35:8–39:43)
1 Juan 1:7; Awit 32:1-2; Levitico 16; Juan 1:29; Hebreo 7:25; Daniel 7:13-14, 22, 27; Daniel 8:14; Pahayag 21:4

Ang Tabernakulo: Tahanan para sa Kaluwalhatian ng Diyos
Ang tabernakulo ay hindi ordinaryong gusali; ito ang tahanan ng Diyos sa gitna ng Kanyang bayan: “Gawin nila sa Akin ang isang santuwaryo, upang ako’y manahan sa kanila” (Exodo 25:8). Bawat detalye ng pagtatayo—mga materyales, kulay, sukat, at serbisyo—ay idinisenyo upang sumunod sa banal na plano na ipinakita kay Moises sa bundok (Heb. 8:5). Nang siniyasat ni Moises ang natapos na gawa at nakita niyang ito ay ginawa “tulad ng iniutos ng PANGINOON”, pinagpala niya ang bayan (Exodo 39:43). Ang pagpapala ay nagmumula sa pagsunod, sapagkat ang santuwaryo ay naging nakikitang patunay ng isang bayan na tapat na sumunod sa utos ng Diyos.

Ang Tabernakulo at ang Plano ng Pagtubos
Ang paglilingkod sa santuwaryo ay isang propetikong drama ng kaligtasan. Bawat handog ay nagtuturo kay “ang Kordero ng Diyos na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan” (Juan 1:29). Ang araw-araw na paglilingkod ay nagtuturo ng kapatawaran at paglilinis (Awit 32:1-2; 1 Juan 1:7), habang ang taunang Araw ng Pagbabayad-sala (Levitico 16) ay naglalarawan sa pangwakas na pagtanggal ng kasalanan sa santuwaryong langit.

Ayon kay Ellen White: “Ang santuwaryo sa langit ang sentro ng gawain ni Cristo para sa tao. Ito ay may kinalaman sa bawat kaluluwa na nabubuhay sa lupa. Ipinapakita nito ang plano ng pagtubos, na umaabot hanggang sa katapusan ng panahon.” (GC 488)

Ang mga makikinabang sa pagtutol ng Tagapagligtas ay dapat maglaan ng walang hadlang sa tungkulin nilang maging ganap na banal sa takot sa Diyos. Ang mga mahahalagang oras ay dapat ilaan sa taimtim na pag-aaral ng salita ng katotohanan, sa halip na sa kasiyahan o pagpapakita ng sarili. Dapat malinaw sa bayan ng Diyos ang paksa ng santuwaryo at ang imbestigatibong paghuhukom. Lahat ay nangangailangan ng kaalaman para sa kanilang sarili tungkol sa posisyon at gawain ng Dakilang Punong Saserdote. Kung hindi, imposible silang magkaroon ng pananampalatayang mahalaga sa panahong ito o okupahin ang posisyon na inilaan ng Diyos para sa kanila. Bawat isa ay may kaluluwang ililigtas o mawawala. Bawat isa ay may kasong nakabinbin sa hukuman ng Diyos. Dapat nilang harapin ang Dakilang Hukom nang harapan. Napakahalaga, kaya, na madalas pag-isipan ng bawat isipan ang solemneng tagpo kung kailan uupo ang paghuhukom at mabubuksan ang mga aklat, at, tulad ni Daniel, bawat isa ay tatayo sa kanyang bahagi sa katapusan ng mga araw. {GC 488.2}

Kaya’t ang makalupang tabernakulo ay anino ng makalangit na paglilingkod ni Cristo bilang Tagapamagitan sa langit, na nagtatapos sa paghuhukom (Dan. 7:13-14, 22; 8:14).

Propetikong Papel ng Pagtatayo
Ang pagtatayo ng tabernakulo ay naglalarawan din ng pagtatayo ng buhay na templo ng Diyos—ang iglesya. Tinatawag ni Pablo ang mga banal na “isang banal na templo sa Panginoon” (Efeso 2:21). Gaya ng Israel na nagtayo ng santuwaryo sa pamamagitan ng mga handog at pusong handa, gayundin ngayon, ang Espiritu ay nagtatayo ng dalisay na iglesya, na karapat-dapat sa paninirahan ng kaluwalhatian ng Diyos (1 Ped. 2:5).

Ipinapakita ng inspirasyon ang propetikong dimensyon: “Ang tabernakulo ay kumakatawan sa iglesya na dalisay at itinatag sa panahon ng Malakas na Sigaw, kung kailan ang kaluwalhatian ng Panginoon ay pumupuno sa Kanyang bahay.” (SRod, Vol. 1, p. 211). Ang pagsusuri ni Moises sa natapos na tabernakulo ay simbolo ng imbestigatibong paghuhukom ni Cristo sa santuwaryong langit (Dan. 7:9-10, 22), kung saan sinusuri ang bawat gawa upang makita kung ito ay naaayon sa utos ng Diyos. Doon lamang ipapahayag ni Cristo ang pagpapala sa Kanyang tapat na bayan.

Ang Tabernakulo at Huling Paghuhukom
Kinokonekta ng Daniel 8:14 ang paglilinis ng santuwaryo sa pangwakas na paghuhukom. Ang gawaing ito ang naghahanda sa daan para sa walang hanggang kaharian (Dan. 7:27). Gaya ng pagtatapos ng tabernakulo na nagmarka sa simula ng paninirahan ng Diyos sa kampo ng Israel, gayundin ang pagtatapos ng makalangit na paghuhukom at paglilinis ng bayan ng Diyos ay magbubukas ng Kanyang walang hanggang tahanan: “Narito, ang tabernakulo ng Diyos ay kasama ng tao, at Siya’y mananahan sa kanila” (Apoc. 21:4).

Kaya, ang pagtatayo ng tabernakulo ay tumuturo sa pinakamahalagang sandali kung kailan ang kasalanan ay tuluyang aalisin, ang bayan ng Diyos ay lilinisin, at ang Kanyang kaharian ay itatatag sa kaluwalhatian.

Mga Aral Para sa Ating Panahon

Eksaktong pagsunod: Ang santuwaryo ay tinanggap lamang nang itayo “tulad ng iniutos ng PANGINOON.” Gaya nito, ang bayan ng Diyos sa huling araw ay dapat sumunod sa Kanyang Salita at Espiritu nang tapat, walang kompromiso.
Buhay na templo: Ang iglesya ay dapat itayo sa katuwiran, sa pamamagitan ng pusong handa at itinatalaga ng Espiritu.
Paghahanda sa paghuhukom: Gaya ng pagsusuri ni Moises sa tabernakulo, gayundin si Cristo ay sinusuri ang Kanyang bayan sa imbestigatibong paghuhukom upang makita kung sila ay naaayon sa Kanyang kautusan at ebanghelyo.
Pangwakas na pag-asa: Ang santuwaryo ay tumuturo sa araw kung kailan ang tabernakulo ng Diyos ay mananahan sa tao magpakailanman, at bawat luha ay tatanggalin (Apoc. 21:4).

Pag-isipan ang mga Sumusunod:

Ang Tabernakulo: Ang Pagtatayo (Exodo 36:8–39:43)

Ano ang mga elementong kinakailangan para sa Tabernakulo ng Pagtatagpo upang maisakatuparan ang tungkulin nito?
- Ang Tabernakulo (Banal at Pinakabanal na Lugar); ang gintong arka; ang lamesa ng tinapay; ang kandelabra; ang altar ng insenso; ang altar ng handog; ang palanggana ng tanso; ang panlabas na hukuman; ang ephod; ang dibdibang bulsa; at iba pang kasuotan.
Kapag natapos, ang Santuwaryo (ang Tabernakulo at ang hukuman) ay naging tahanan ng dalawang uri ng paglilingkod: araw-araw at taun-taon. Pinagsama, tinuturo nila:
- Kinamumuhian ng Diyos ang kasalanan
- Inililigtas ng Diyos ang makasalanan
- Sisirain ng Diyos ang masama
- Tinitiyak ng Diyos ang isang maluwalhating kinabukasan
Sa pamamagitan ng araw-araw na paglilingkod, ipinakita ng Diyos kung paano Niya pinapatawad, sa biyaya, ang makasalanan: sa pamamagitan ng kamatayan ng inosenteng hayop, “ang Kordero ng Diyos na nag-aalis ng kasalanan ng sanlibutan” (Jn. 1:29).
Sa taunang paglilingkod (Araw ng Pagbabayad-sala), ipinakita ng Diyos kung paano Niya aalisin ang kasalanan sa sanlibutan, na nagpapakita ng pangwakas na solusyon sa problema ng kasamaan (Awit 73:17).
Ang Santuwaryo rin ay lugar ng pagsamba sa Diyos, pagpuri, at pagpapahayag ng pasasalamat.

✅ Konklusyon
Ang pagtatayo ng tabernakulo ay hindi lamang kasaysayan—ito ay hula. Ito ay tumutukoy sa makalangit na paglilingkod ni Cristo, sa paglilinis ng iglesya, at sa pagtatatag ng Kanyang kaharian. Gaya ng pagpapala ni Moises sa bayan dahil sa tapat na pagsunod, gayundin ay ipagkakaloob ni Cristo ang pagpapala sa Kanyang tapat na natitirang bayan na, sa pamamagitan ng Kanyang dugo at panata, ay handa na para sa walang hanggang mana.

Miyerkules–Setyembre 24, 2025
Ang Pagpapasinaya {Exodo 40:1-38} – Ang Presensya ng Diyos sa Tabernakulo
Exod. 3:5; Exod. 33:18-19; Num. 7:1; Lev. 16:2-17; Gen. 2:1-3; 1 Hari 7:51; Pahayag 21:2-3; Pahayag 22:1-4

"At tinakpan ng ulap ang tolda ng pagtitipon, at napuno ng kaluwalhatian ng Panginoon ang tabernakulo" (Exodo 40:34)

Ang Kaluwalhatian ng Diyos ay Pumupuno sa Sanctuwaryo
Sa pagpapasinaya ng tabernakulo, "tinakpan ng ulap ang tolda ng pagtitipon, at napuno ng kaluwalhatian ng PANGINOON ang tabernakulo" (Exod. 40:34). Ang nakikitang pagpapahayag na ito ng Shekinah ay nagpapatunay na tinanggap ng Diyos ang ginawa, pinabanal ang sanctuwaryo, at pinili na manahan sa gitna ng Kanyang bayan. Ang nagsimula sa naglalagablab na palumpong (Exod. 3:5) bilang isang lokal na pahayag ng kabanalan ng Diyos ay naging tuloy-tuloy na presensya ng Diyos sa gitna ng Israel.

Sinasabi ni Ellen White: "Sa ganitong paraan ipinahiwatig ng Diyos ang Kanyang pagtanggap sa tabernakulo bilang Kanyang tahanan. Dito Kanyang ipinakita ang Kanyang kaluwalhatian, at dito Kanyang ipinahayag ang Kanyang kalooban."
Sa ibabaw ng upuan ng awa ay ang Shekinah, ang pagpapahayag ng banal na Presensya; at mula sa pagitan ng mga kerubin, ipinahayag ng Diyos ang Kanyang kalooban. Minsan ang banal na mensahe ay ipinapaabot sa mataas na saserdote sa pamamagitan ng tinig mula sa ulap. Minsan, isang liwanag ang bumabagsak sa anghel sa kanan bilang tanda ng pagtanggap, o isang anino o ulap ang nananatili sa kaliwa upang ipahayag ang pagtanggi o hindi pagkakasiya. {PP 349.1}

Ang kautusan ng Diyos, na inilagay sa loob ng kaban, ay ang dakilang tuntunin ng katuwiran at paghuhukom. Ang kautusang iyon ay nagpapahayag ng kamatayan sa lumalabag; ngunit sa ibabaw ng kautusan ay ang upuan ng awa, kung saan ipinapakita ang presensya ng Diyos, at mula rito, sa bisa ng pagtubos, ipinagkakaloob ang kapatawaran sa nagsisising makasalanan. Sa gayon, sa gawain ni Cristo para sa ating pagtubos, na simbolo ng paglilingkod sa tabernakulo, "nagkakatagpo ang awa at katotohanan; humalikan ang katuwiran at kapayapaan" (Awit 85:10). {PP 349.2}

Ito ay nagpapakita ng mahalagang prinsipyo: Ang kaluwalhatian ng Diyos ay nananahan lamang sa sanctuwaryo na itinayo ayon sa Kanyang halimbawa at pinasinayaan sa pamamagitan ng pagsunod.

Ang Sanctuwaryo: Mula sa Uri Patungo sa Tunay na Kahulugan
Ang pagpapasinaya ng tabernakulo ay nagtuturo sa mas dakilang mga realidad:

Sa Templo ni Solomon: "Nang matapos ni Solomon ang templo… napuno ng kaluwalhatian ng PANGINOON ang bahay ng PANGINOON" (1 Hari 7:51; 8:10-11). Parehong sanctuwaryo ay tinanggap ang parehong banal na pagtanggap, na nagpapakita ng tuloy-tuloy na presensya ng Diyos sa Kanyang tipan.
Sa Pagkatawang-tao ni Cristo: "Ang Salita ay nagkatawang-tao, at nanahan sa gitna natin" (Juan 1:14, margin). Ang tunay na tahanan ng Diyos ay ipinahayag kay Cristo, na ang buhay ay naglalaman ng kaluwalhatian ng Diyos na natakpan ng sangkatauhan.
Sa Langit na Sanctuwaryo: Ang earthly tabernacle ay kopya ng langit (Heb. 8:5). Ngayon si Cristo ang nangangalaga bilang Mataas na Saserdote (Lev. 16; Heb. 7:25), naghahanda ng isang bayan upang tumayo sa Kanyang presensya kapag nilinis ang sanctuwaryo (Dan. 8:14).
Sa Bagong Lupa: Ang huling katuparan ay darating kapag "ang tabernakulo ng Diyos ay kasama ng mga tao, at Siya ay mananahan sa kanila" (Rev. 21:3; 22:1-4).

Propetikong Kahalagahan ng Pagpuno ng Kaluwalhatian ng Diyos sa Tabernakulo

Ang pagpuno ng sanctuwaryo ng banal na kaluwalhatian ay sumasagisag sa huling ulan at sa malakas na sigaw. Kung paanong hindi makagalaw ang Israel kung wala ang ulap (Exod. 40:36-38), gayundin, ang simbahan sa huling araw ay hindi matatapos ang kanyang misyon kung wala ang pagbuhos ng Banal na Espiritu. Pinagtitibay ni Ellen White: “Ang pagbuhos ng Espiritu sa mga araw ng mga apostol ay ang ‘unang ulan,’ at kahanga-hanga ang bunga nito. Ngunit ang ‘huling ulan’ ay magiging higit na sagana.”

Ginagamit ng Panginoon ang mga kilos ng kalikasan upang ipakita ang gawain ng Banal na Espiritu. Kung paanong ibinibigay ang hamog at ulan upang magpatubo ang binhi at magpakain sa ani, gayundin ibinibigay ang Banal na Espiritu upang isulong mula sa isang yugto patungo sa isa pa ang espiritwal na paglago. Ang paghinog ng butil ay sumasagisag sa pagtatapos ng gawain ng biyaya ng Diyos sa kaluluwa. Sa kapangyarihan ng Banal na Espiritu, ang moral na larawan ng Diyos ay dapat perpekto sa karakter. Dapat tayong ganap na mabago sa wangis ni Cristo. {TM 506.1}

Ang huling ulan, na nagpapahinog ng ani sa lupa, ay sumasagisag sa espiritwal na biyaya na naghahanda sa simbahan para sa pagdating ng Anak ng Tao. Ngunit kung hindi pa bumagsak ang unang ulan, walang buhay; ang berdeng usbong ay hindi tutubo. Kung hindi nagawa ng maagang pag-ulan ang kanilang tungkulin, ang huling ulan ay hindi makapagpahinog ng binhi. {TM 506.2}

Mayroon dapat “unang usbong, pagkatapos ang tainga, at pagkatapos ang buong butil sa tainga.” Dapat may tuloy-tuloy na pag-unlad ng birtud Kristiyano, tuloy-tuloy na pag-usad sa karanasan Kristiyano. Ito ay dapat nating hangarin nang taimtim, upang maipakita natin ang doktrina ni Cristo na ating Tagapagligtas. {TM 506.3}

Inilalapat ng Inspirasyon ito sa huling panahon ng pinunong simbahan: “Kapag ang bahay ng Diyos ay napuripika, doon pupunuin ng Kanyang kaluwalhatian, at ang liwanag ng anghel sa Pahayag 18 ay magliliwanag upang magbigay liwanag sa lupa” (SRod, Vol. 1, p. 211; 2TG, Vol. 1, No. 44). Kaya, ang pagpapasinaya ng tabernakulo ay sumasagisag sa pagpapasinaya ng huling, buhay na templo—ang 144,000—kung saan ipapahayag ang kaluwalhatian ng Diyos sa lahat ng bansa (Isa. 60:1-3).

Ang Sabbath at ang Pananahan ng Diyos
Hindi aksidente na ang pagkumpleto ng sanctuwaryo ay konektado sa Sabbath (Gen. 2:1-3; Exod. 35:2). Parehong palatandaan ng makapangyarihang gawa ng Diyos sa paglikha at pagtubos (Ezek. 20:12, 20). Pinabanal ng Sabbath ang oras, at pinabanal ng sanctuwaryo ang lugar; magkasama, ito ay nagtuturo sa walang hanggang layunin ng Diyos na manahan sa Kanyang bayan sa kabanalan.

Mga Aral para sa Huling Henerasyon

Kinakailangan ng kabanalan ang presensya ng Diyos: Tulad ng matututuhan nina Nadab at Abihu (Lev. 10:1-2), hindi maaaring magsama ang kaluwalhatian ng Diyos sa kapalaluan o pagsuway.
Ang inspeksyon bago ang pagpapala: Ininspeksyon ni Moises ang gawa (Exod. 39:43), at doon lamang pumuno ng kaluwalhatian ng Diyos ang tabernakulo. Ito ay sumasalamin sa investigative judgment (Dan. 7:9-10, 22), kung saan sinusuri ni Cristo ang gawa ng Kanyang bayan bago ang huling pagbuhos ng Espiritu.
Paggalaw na ginagabayan ng ulap: Naglakbay ang Israel lamang kapag ang ulap ay umakyat. Gayundin, ang natitirang bayan ay dapat kumilos lamang sa patnubay ng Espiritu, hindi sa pagkilos ng tao.
Ang pangwakas na panahanan: Ang pinakamahalagang layunin ng Diyos ay hindi lamang manahan sa tolda o templo, kundi manirahan kasama ang Kanyang bayan magpakailanman (Rev. 21:3).

Isaalang-alang ang mga sumusunod:
❖ Ang Pagpapasinaya (Exodus 40:1-38)
―Nagtatapos ang aklat ng Exodo sa pagpapasinaya ng Sanctuwaryo at ng mga saserdote nito. Ang pangunahing tauhan sa kabanatang ito ay walang duda ang Diyos, na pumupuno sa lahat ng bagay ng Kanyang maluwalhating presensya (Ex. 40:34). Ang presensyang ito ay patuloy na sumama sa Tabernakulo sa ulap at sa Shekinah (ang pagpapahayag ng banal na kaluwalhatian sa pagitan ng mga kerubin ng kaban).
―Pagkatapos ng ilang buwan ng paggawa, itinayo ang sanctuwaryo sa unang araw ng unang buwan ng ikalawang taon matapos ang kanilang pag-alis sa Egypt (Ex. 40:2, 17). Lahat ng bagay ay inayos nang maayos (kaban, belo, mesa, chandelier, gintong altar, bronzong altar, lababo), at pinabanal (Exod. 40:9).
―Sa wakas, si Aaron at ang kanyang mga anak ay isinot ang kanilang kasuotan bilang saserdote, at pinahiran para sa kanilang misyon (Ex. 40:12-15).

✅ Konklusyon
Ang pagpapasinaya ng tabernakulo ay parehong kasaysayan at propesiya. Ipinapakita nito ang pagtanggap ng Diyos sa pagsunod, ang Kanyang hangarin na manahan sa Kanyang bayan, at ang Kanyang plano na punuin ang Kanyang buhay na simbahan ng kaluwalhatian sa huling mga araw. Kung paanong natapos ang sanctuwaryo ayon sa pattern ng Diyos at pinasinayaan ng mga pusong handang maglingkod, gayundin dapat ihanda ang huling templo—ang pinuripikang simbahan—para sa Kanyang nananahan na kaluwalhatian. Malapit na ang dakilang pahayag ay matutupad: “Narito, ang tabernakulo ng Diyos ay kasama ng mga tao, at Siya ay mananahan sa kanila” (Rev. 21:3).

Iba Pang Tabernakulo
Huwebes—Setyembre 25, 2025
Si Jesus at ang Bagong Jerusalem – Si Jesus ay Nananahan sa Tao
John 1:14; Matthew 18:20; Rev. 3:20; Revelation 21:1-3; Rev. 21:22; Rev. 21:16

"Ang Salita ay nagkatawang-tao at nanahan sa gitna natin" (John 1:14a)
"At narinig ko ang malakas na tinig mula sa trono na nagsasabi, ‘Narito! Ang tahanan ng Diyos ay ngayon kasama ng mga tao, at Siya ay mananahan sa kanila. Sila ang Kanyang bayan, at ang Diyos mismo ay makakasama nila at magiging kanilang Diyos’" (Rev. 21:3)

Ang Walang Hanggang Hangarin ng Diyos – Manahan Kasama ang Kanyang Bayan
Mula sa Eden hanggang sa Sinai, mula sa tabernakulo hanggang sa Bagong Jerusalem, ang sentrong tema ng Kasulatan ay ang pagnanasa ng Diyos na manahan sa sangkatauhan. Pinutol ng kasalanan ang pakikipag-isa na ito, ngunit ang pagtubos ay nagbabalik nito. Ang sukdulan ng dakilang kontrobersiya ay hindi lamang ang pagpapatunay ng karakter ng Diyos kundi ang pagpapanumbalik ng Kanyang presensya sa Kanyang bayan: “Sila ang Kanyang bayan, at ang Diyos mismo ay makakasama nila, at magiging kanilang Diyos” (Rev. 21:3).

Pinagtitibay ni Ellen White:
"Ang buong gawa ng pagtubos ay nauuwi sa pagpapanumbalik ng tao sa larawan ng Diyos. Ito ay upang maibalik siya sa kabanalan kung saan siya nilikha… upang ang Diyos ay maluwalhati sa kanya."
"Kapag ang bunga ay naani, agad niyang inilalagay ang karit, sapagkat dumating na ang ani." Si Cristo ay naghihintay nang may pananabik para sa pagpapakita ng Kanyang sarili sa Kanyang simbahan. Kapag ang karakter ni Cristo ay ganap na nailarawan sa Kanyang bayan, doon Siya darating upang angkinin sila bilang Kanya. {COL 69.1}

Kaya, ang Bagong Jerusalem ay hindi lamang isang lungsod; ito ay ang walang hanggang realidad ni Emmanuel—ang Diyos na kasama natin.

Si Jesus ay Nananahan sa Tao (John 1:14)
Ang salitang Griyego na eskēnōsen (“nanahan” o “nagtabernakulo”) sa John 1:14 ay direktang nag-uugnay sa inkarnasyon ni Cristo sa tabernakulo sa Lumang Tipan. Kung paanong nanahan ang Shekinah sa tabernakulo, gayundin, ang kaluwalhatian ng Diyos ay nanahan sa katawang-tao ni Cristo.

Uri: Ang tabernakulo sa disyerto
Katuturan: Si Cristo, kung saan “ang buong kaluwalhatian ng Diyos ay nanahan sa Kanyang katawang-tao” (Col. 2:9)

Pinagtitibay ng inspirasyon na ang inkarnasyon ni Cristo ay hindi pansamantala kundi ang walang hanggang pangako ng pagkakaisa ng Diyos sa Kanyang mga tinubos:
"Ang Salita na nanahan sa laman ay nagpapakita na ang Diyos ay ginawa nang magpakailanman na isa sa sangkatauhan. Hindi Niya iniwan ang Kanyang pagkatao pagkatapos ng muling pagkabuhay, kundi umakyat bilang Anak ng Tao, ang Tagapamagitan, ang Kataas-taasang Saserdote, ang Hari ng Kaluwalhatian" (SRod, Vol. 2, p. 154).

Presensya ni Jesus Kasama ang Kanyang Bayan Ngayon

Matthew 18:20 – Nangangako si Cristo ng Kanyang presensya sa bawat pagtitipon ng mga tapat, gaano man kaliit. Ang simbahan ay hindi nakasalalay sa karangyaan ng lupa kundi sa Kanyang nananahan na Espiritu.
Revelation 3:20 – Kumakatok si Jesus sa pintuan ng puso, na nagnanais na “makisalo” sa Kanyang bayan. Bago Siya manahan nang kolektibo kasama ang mga tinubos sa Bagong Jerusalem, kailangan Niyang manahan nang personal sa bawat mananampalataya.

Pinag-uugnay ni Ellen White ito sa natitirang bayan sa huling panahon: “Si Cristo ay naghihintay nang may pananabik para sa pagpapakita ng Kanyang sarili sa Kanyang simbahan” (COL 69). Kapag ganap na nanahan si Cristo sa Kanyang bayan, doon ay sisinagan ng Kanyang kaluwalhatian ang buong mundo (Rev. 18:1).

Ang Bagong Jerusalem – Ang Katuparan ng Pangako ng Tabernakulo ng Diyos

Kaganapan nito: Ang lungsod ay “apat na sulok” (Rev. 21:16), sumasagisag sa kabuuan, katatagan, at perpeksyon. Ito ay kumakatawan sa walang hanggang kaayusan kung saan hindi na muling lalabas ang kasalanan.
Kaluwalhatian nito: “Hindi ko nakita ang templo sa loob nito: sapagkat ang Panginoong Diyos Makapangyarihan sa lahat at ang Kordero ang templo nito” (Rev. 21:22). Ang uri (mundong templo) ay napapalitan ng katuturan (ang Diyos mismo na nananahan nang ganap sa Kanyang bayan).
Realidad nito: Ang Kordero ang sentro ng lungsod, na nagpapakita na ang pagtubos sa pamamagitan ni Cristo ang walang hanggang tema ng sansinukob.

Iniuugnay ng inspirasyon ang pangitain ng Bagong Jerusalem sa pinuripikang simbahan:
"Bago ang simbahan na nagtataglay ng digmaan ay maging simbahan ng tagumpay, kailangan muna itong linisin. Doon pupunuin ng kaluwalhatian ng Panginoon, at ito ang magiging lungsod ng Diyos, ang Bagong Jerusalem sa uri bago dumating ang walang hanggang katotohanan" (2TG, Vol. 1, No. 45, p. 23).

Mga Propetikong Aral para sa Huling Henerasyon

Ang Inkarnasyon ay Nauuwi sa Kaluwalhatian – Ang pananatili ni Cristo sa laman ay nagpapatunay ng walang hanggang pananatili ng Diyos sa sangkatauhan.
Ang Personal na Paghahanda ay Nauuna sa Pangkalahatang Kaluwalhatian – Dapat manahan si Cristo sa ating mga puso ngayon (Rev. 3:20) kung nais nating manahan kasama Niya sa Bagong Jerusalem.
Ang Bagong Jerusalem ay Nagsisimula Ngayon – Ang pinuripikang natitirang bayan (144,000) ay nagiging “antitypical Jerusalem” sa lupa (Micah 4:1-2; Isa. 2:2-3) bago bumaba ang walang hanggang lungsod.
Walang Hanggang Seguridad sa Presensya ng Diyos – Ang apat na sulok ng lungsod (Rev. 21:16) ay sumasagisag sa isang kaharian kung saan ang katuwiran at kapayapaan ay itinatag magpakailanman, at hindi na muling banta ng kasalanan.

Isaalang-alang ang Mga Sumusunod:

Iba Pang Tabernakulo:
❖ Si Jesus at ang Bagong Jerusalem
― Ayon sa John 1:14, literal na nagkatawang-tao si Jesus at “nanahan” (naging tabernakulo) sa gitna natin.
Sa Kanyang inkarnasyon, si Jesus, ang walang hanggang Diyos, ay tinupad ang Kanyang hangarin na manahan sa atin sa pisikal na paraan. Siya ay naging Emmanuel, ang Diyos na kasama natin (Matt. 1:23).
― Sa pamamagitan ng Banal na Espiritu, patuloy na nananahan ang Diyos sa atin sa kasalukuyan (Mt. 18:20; 1Co. 3:16).
― Ngunit darating ang araw na makatatayo tayo nang harapan sa ating Diyos, at mananahan kasama Niya, sa hariang Tabernakulo na Kanyang inihanda para sa atin: ang Bagong Jerusalem (Rev. 21:3).

✅ Konklusyon
Ang tema ng tabernakulo ay natatamo ang sukdulang katuparan sa pananatili ni Cristo kasama ang Kanyang bayan magpakailanman. Mula sa Kanyang kapanganakan sa Bethlehem hanggang sa pagbaba ng Bagong Jerusalem, ang sentrong katotohanan ay ang hangarin ng Diyos na manahan sa atin. Ang tanong sa atin ngayon: pinapayagan ba natin Siyang manahan sa loob natin ngayon? Kung maririnig natin ang Kanyang tinig at bubuksan ang pintuan, ang Kanyang nananahan na presensya ang maghahanda sa atin para sa Kanyang walang hanggang pananatili sa lungsod kung saan “ang Panginoong Diyos Makapangyarihan sa lahat at ang Kordero ang templo” (Rev. 21:22).

Biyernes – Setyembre 26, 2025
Prophetic Insights at Karagdagang Pag-aaral

Ang aralin ngayong linggo tungkol sa Tabernakulo ay nagpapakita ng walang hanggang layunin ng Diyos: manahan sa Kanyang bayan, linisin sila sa kasalanan, at itatag ang isang walang hanggang kaharian ng katuwiran. Mula sa mga anino at tipikal na uri sa tabernakulo sa ilang hanggang sa walang hanggang realidad ng Bagong Jerusalem, ang tema ng tabernakulo ay lumilitaw bilang gintong sinulid na nag-uugnay sa plano ng kaligtasan.

Mga Pananaw mula sa Bibliya

Genesis 2:1-3 – Ang Sabbath sa paglikha ay unang tabernakulo ng Diyos sa panahon, isang panahan ng Kanyang presensya kasama sina Adan at Eba.
Exodus 25:8 – “Gawin nila sa Akin ang isang tabernakulo, upang Ako ay manahan sa gitna nila.” Ang hangarin ng Diyos na makalapit sa Kanyang bayan ay ipinahayag sa tabernakulo.
John 1:14 – Si Cristo ang buhay na tabernakulo, ang Salita na nagkatawang-tao at nanahan sa gitna natin.
Hebrews 8:1-2; 9:23-24 – Ang kasalukuyang ministeryo ni Cristo sa langit na tabernakulo ay nagbibigay katiyakan ng tuloy-tuloy na panghihimagsik.
Revelation 21:3 – Ang pangakong ito ay natatamo ang sukdulang katuparan kapag ang panahan ng Diyos ay magpakailanman kasama ng Kanyang mga tinubos.

Pananaw mula sa Spirit of Prophecy

Pinag-uugnay ni Ellen G. White ang tabernakulo sa pagbabalik ng Eden:
“Ang tabernakulo… ay isang pinag-isa na hula ng ebanghelyo” (DA 165).
“Ang buong gawain ng pagtubos ay upang maibalik sa tao ang larawan ng Diyos, upang maibalik siya sa kasakdalan kung saan siya nilikha.”
Paghahanda sa Pagdating ni Cristo:
“Ito ang pribilehiyo ng bawat Kristiyano hindi lamang na maghintay kundi paspasan ang pagdating ng ating Panginoong Jesucristo” (2 Peter 3:12, margin). Kung lahat ng nagpapahayag ng Kanyang pangalan ay nagbubunga sa Kanyang kaluwalhatian, gaano kabilis ang buong mundo ay mapupuno ng binhi ng ebanghelyo, at ang huling dakilang ani ay matutuyo, at darating si Cristo upang anihin ang mahalagang butil (COL 69.2).
Presensya ng Diyos bilang Kaluwalhatian ng Tabernakulo:
“Ang presensya ng Diyos ay ang kaluwalhatian ng tabernakulo… Kung wala ang presensya ng Diyos, ito ay isang gusali lamang” (DA 161).
Malachi 3:1-3 – Ang Panginoon, na inyong hinahanap, ay biglang darating sa Kanyang templo upang linisin at purihin ang Kanyang bayan.
1 Corinthians 3:16-17 – Tayo ang templo ng Diyos at nananahan ang Espiritu ng Diyos sa atin. Tanging si Cristo lamang ang makalilinis ng ating espirituwal na templo, at Siya ay hindi pumipilit.
Revelation 3:20 – “Narito, ako’y nakatayo sa pintuan at kumakatok; kung may makakarinig sa Aking tinig at magbubukas, Ako’y papasok sa kanya.”

Ang tabernakulo ay nagtuturo hindi lamang ng kapatawaran kundi ng pagbabago—ang pananatili ng Diyos sa ating kaluluwa, naghahanda sa atin para sa Kanyang walang hanggang pananatili sa Bagong Jerusalem.

https://bit.ly/SS25-Q3-L13

https://bit.ly/SS25-Q3-L13-Tag

https://online.fliphtml5.com/nhmzi/ubld/

https://3angelscry.org/pdf-ss25-q3-l13-the-tabernacle/

Page updated

Google Sites

Report abuse