Tres Ponts
Post date: Jul 6, 2013 12:02:55 PM
We zijn voor het eerst wezen klimmen op de oostwand van Tres Ponts, dat prachtig gelegen is aan de rivier de Segre.
De naam stamt uit de Middeleeuwen, toen er drie bruggetjes werden aangelegd over de steilste stukken van de kloof om doortocht met muilezelkaravanen mogelijk te maken. Al sinds de Romeinse tijd loopt daar een belangrijke handelsroute dwars de Pyreneeën over. Je ziet nog steeds Romeinse torentjes en muurtjes langs de oevers liggen:
De historische bouwsels waren in de vergetelheid geraakt totdat een paar Spaanse klimmers - op zoek naar mooie rotsen - ze ontdekten en dankbaar gebruikten, om bij de rotsen te komen.
Het klimmen
Maja in een 7B+ op de hoofdwand van Tres Ponts
Tres Ponts is wat aan de zware kant voor ons, de hoofdwand hangt 40 graden over en zit tjokvol achten en zevens met positieve grepen. Er is ook een wand die niet overhangt en wat aardige zessen in de aanbieding heeft. We vonden het toch leuk klimmen, ideaal voor een pittig project, maar zelfs in de schaduw kregen we het er érg warm van.
In de schaduw was het 36 graden
Na een bloedhete, maar fijne rustdag, houden we het hier voor gezien. Deze regio is fantastisch om te klimmen, maar nèt even te warm voor de zomer. Klimmen is prima te doen (op de oostwanden), maar het kamperen in de zon niet. Helaas zijn we er niet in geslaagd om een schaduwrijk plekje te vinden voor onze bus.
Ja, we waren goed de sjaak: ons zonnescherm bleek niet te werken. Het is eigenlijk een regenscherm, en wat blijkt? Die laten infra-rood licht door. Onder het scherm werd het 42 graden. Nu zijn we op jacht naar een echt zonnescherm, dan kunnen we overal en altijd comfortabel kamperen. Want Spanje nu al verlaten, dat weigeren we: het is hier veel te leuk!
Amigo's maken gaat heel makkelijk hier. Zo trokken we op met Alex uit Alicante, die net als wij met een Volkswagen busje rondzwerft om mooie rotsen te beklimmen. Hij oogt misschien wat miezerig zo naast Bart -de Hollandse reus- maar klimt met een vinger in zijn neus achtstegraads routes!
P. S.
De oplettende lezer zal begrijpen dat onze autoreparatie goed afgelopen is. De oliedruk was inderdaad in orde, het waarschuwingslampje brandde in de wilde weg door een kapotte sensor. In een handomdraai is die vervangen, no pasa nada!
Terwijl we op de reparatie wachtte, sloot ik vriendschap met de waakhond. Jammer genoeg lag ze aan de ketting, maar 's nachts loopt ze los op het terrein, klaar om alle indringers te verscheuren.
