Corsica I
Post date: Jun 7, 2011 4:22:37 PM
De natuur van het Corsicaanse binnenland is prachtig, hier zie je Bart in de Gorges de Richiusa
In het holst van de nacht stonden we in de bergen noord van Toulon op om de veerpont naar Corsica te nemen. Tot onze verrassing bleken we vergezeld te worden door een batterij politiebussen met honderden mannen van de nationale ordetroepen! Zouden we soms midden in rellen belanden? Corsica heeft immers een onafhankelijkheidsbeweging die tot in de jaren 80' bloedige aanslagen pleegde... Gelukkig kon een van de mannen, die een imponerende blaffer + knuppel aan zijn gordel had, ons vertellen dat het een 'evenement' betrof dat een dag later zou plaats vinden. Niks aan de hand dus, dan zouden wij toch al in de bergen van het binnenland zitten.
Rechts: Bart kijkt een sip omdat hij zich voor 4 euro één Corsicaans biertje heeft laten aansmeren (en die Pietra is ook nog eens veel te zoet)
Onder: in de rij voor de veerpont naar Ajaccio, bij de dame in het rokje kun je verse croissants en koffie kopen
Waar we in Toulon nog in een hevige onweersbui inscheepten, scheen de zon volop op Corsica. Corsica heeft wat het weer betreft prima statistieken: gemiddeld 321 zonne-uren en 2.8 regendagen (totaal 19 mm.) in de maand juni.
Het klimmen, Gorges de Richiusa
De eerste dag klommen we dan ook in de stralende zon op het graniet van de Gorges de Richiusa, nabij het dorpje Boccagnano, gelegen in het steile en beboste binnenland. We waren aangenaam verrast door de rots: het grijze en goudbruine graniet had zowaar allerlei soorten grepen, net als je in kalk hebt, en was lekker ruw en afwisselend. We zijn gewend dat je in graniet op wrijving aan het schuifelen bent op niets, óf je bicepsen laat rollen in ellenlange scheuren. Nou het kan dus anders! Er waren platen, vertikale stukken met dakjes en een stuk overhang, in totaal 50 routes (vooral zessen, een handje vol zevens en een paar lagere graden). Je vind uitstekende informatie over Richiusa en andere Corsicaanse klimgebieden op de Scandinavische (maar Engelstalige) website coronn.com. Topo's kun je op allerlei plaatsen kopen op Corsica en ook on-line.
Bart klimt 5C 'Luna Rossa'
Bart klimt 7a+ 'U lamentu di a Richiusa'
We amuseerden ons kostelijk op het goddelijke graniet en overnachten op de klimmers- en wandelaarsparkeerplaats in het varkensbos. Vlakbij huisden een groepje scharrrelvarkens dat overdag graag een dutje deed op de houten vlonder, om zo nu en dan een modderbad te nemen of lekker tegen een van hun bomen aan te schurken. Dat is nog eens wat anders dan de Hollandse bio-industrie! Je ziet trouwens veel scharrelvarkens op Corsica. Vaak hebben ze een donkere huid en ogen ze opvallend fit, voor de rest lijken ze op de roze exemplaren die we in Nederland gewend zijn. Naast scharrelvarkens zijn er ook everzwijnen die in het schemer foerageren in het bos en luid te kennen hebben gegeven, dat ze het maar niets vinden dat onze bus er nu staat.
Corsicaanse scharrelvarkens
Je hebt 2 soorten graniet in de Gorges
(klik op de foto's voor 'n vergroting)
Wild kamperen op Corsica?
Het is trouwens een tikkie spannend om hier zomaar op een parkeerplaats te overnachten (een camping is niet bij dit klimgebied in de buurt). Uit betrouwbare bronnen hebben we vernomen dat met name Franse camperaars nog wel eens lastig gevallen worden als ze ergens spontaan overnachten in hun voertuig. De landelijke Franse wet zegt dat je dat buiten natuurparken gewoon mag doen, maar de Corsicanen geven middels luid toeteren in het holst van de nacht en zelfs het gooien van stenen te kennen hier niet van gediend te zijn. We zijn benieuwd of een Hollands Volkswagen busje op dezelfde behandeling kan rekenen (de eerste twee nachten zijn in elk geval probleemloos verlopen).Overigens mag een Franse gemeente een uitzondering maken en wild kamperen verbieden binnen zijn grenzen. Dat is bijvoorbeeld het geval bij de gemeentes waar de klimgebieden Chateauvert en La Clape in liggen en sommige gebieden in de Ardèche. En uiteraard moet je als wild kampeerder niet zonder toestemming op privé terrein belanden.
Reddingsactie in de Gorges de Richiusa
Tijdens onze klimdag ging er nog iets mis in de rivierkloof beneden ons. We hoorden kabaal in de verte en een tijdje later vloog er een reddingshelicopter de gevaarlijk nauwe kloof in. Vermoedelijk was er weer eens een canyoning-enthousiasteling verongelukt (zonder hulp kom je zelfs met een gebroken enkel niet weg, het wandelpad is steil en glibberig).
Op de parkeerplaats voor de kloof staat een bord waarop de canyoningers wordt verboden om voor zeven uur 's ochtends en na vijf uur 's middags actief te zijn. Dit in verband met de bemanning van de reddingsdienst, die blijkbaar zijn handen vol heeft aan hen. Voor wie het niet weet, canyoning is een activiteit waarbij mensen in wetsuits rivierkloven afdalen, soms aan een touw abseilend, soms van een rots het water in springend of zwemmend etc.
Canyoning in de Gorges de Richiusa
-EEN VERLATE POST-
Onze ervaringen in Coudon nabij Toulon, waar we eind mei/begin juni zaten
Miljoenenstad Toulon ligt pal aan de Middelandse Zee. Het is één grote heksenketel en wij kunnen het weten want we reden er dwars doorheen tijdens de spits, dit bij gebrek aan een ringweg. We moesten een of ander piepklein weggetje zien te vinden dat de bergen inging. Het is heel apart dat je op maar een kilometer of zeven ten noorden van de stad uitgestrekte natuur hebt, dichte bossen mèt steile rotsen voor ons. Als de wind een bepaalde richting opwaait, kun je het geroezemoes in de stad horen die ver onder je ligt, aan de glinsterende azuurblauwe zee.
Al in de jaren tachtig werd er fanatiek sportgeklommen rond Toulon en Marseille. Klimlegendes als Patrick Edlinger waren er kind aan huis en klommen achten op vertikale rots, die zelden (of nooit) herhaald zijn door hun opvolgers. Het mooie is dat er tot op de dag van vandaag nog routes worden geopend rond Toulon, dus er blijven mooie, ruwe routes voorhanden. Het viel ons trouwens op dat de oudere routes die we klommen verrassend goed gebleven zijn, zeker niet hinderlijk afgeklommen.
Boven: 'Escalades autour de Toulon' deel 1 en 2, uitgaves van de Franse klimvereniging de FFME, geschreven door route-openers Garnier, Ekichabe en Righi, raden we van harte aan!
Met twee uitstekende Franse overzichtstopo's (staat ook alle info. in het Engels in) kun je je helemaal een slag in de rondte klimmen rond Toulon, dat ook nog eens bekend staat om zijn zonnige en warme weer. Het is er zelden tè heet vanwege het zeebriesje. Nou ja briesje... toen wij er waren waaide de Mistralwind toevallig erg hard. Het is toch altijd weer een bijzondere ervaring om boven de diepte te bungelen aan een piepklein stukje rots terwijl een windvlaag -windkracht 8- je kleding doet flapperen, het touw aan de kant waait en communicatie met je klimmaat onmogelijk maakt.
Bart klimt 'Vendredi 13', een 6a op de zuidoost wand,
op de achtergrond zie je Toulon en de zee
We konden bij Coudon op steenworpafstand van de rotsen kamperen, gewoon op de klimmerskampeerplaats die prachtig gelegen is. Aan de ene kant heb je uitzicht op Toulon en de zee aan en aan de andere kant zie je een woest natuurgebied, tot in de verste verte zie je daar geen huizen en wegen maar bomen en rotsen (er loopt alleen een dirtroad doorheen, die bedoeld is voor de brandweer, want er zijn soms grote bosbranden in dit deel van Frankrijk).
Het is overigens handig om je auto goed zichtbaar aan de kant van de weg te parkeren als je gaat klimmen. Op de plaatsen die niet zichtbaar zijn vanaf de weg wordt er geregeld ingebroken (het nadeel van zo dicht bij een grote stad zitten).
De routes van Coudon
Coudon is onderverdeeld in twee hoofdsectoren. Je hebt een wand die op het oosten tot zuiden gericht is en uit zo'n 140 routes bestaat van 1 tot 3 touwlengtes. De mooie kalk biedt vooral technisch klimmen op vertikale en liggende rots en de graden zijn voornamelijk vijven, zessen en lage zevens, een 8a met vreselijk dunne greepjes daargelaten! Soms zijn er vertikale en diagonale scheuren waaraan je moet piazzen.
Dan is er nog een noordoost-wand die je vanaf een andere parkeerplaats bereikt. De wand is betrekkelijk recent geopend (2000-2002) en heeft harde routes in de aanbieding -veel zevens en achten- die meestal atletisch zijn en soms hard op de vingers. Het zijn er een stuk of 65 en ze blijven ook in de zomer koel.