Post date: Jun 6, 2014 4:43:23 PM
Op onze vorige Europareizen sloegen we Portugal over, omdat daar nu eenmaal weinig te klimmen valt. Maar vooruit dachten we deze keer, een paar dagen Portugese cultuur opsnuiven zo tussen het klimmen door, dat moet eigenlijk wel kunnen. En zo kwam het dat we rondstruinden in Elvas, een stadje in middenoost Portugal dat vanwege zijn schoonheid en historische bezienswaardigheden door UNESCO tot 'World Heritage Site' verklaard is. En terecht vinden wij!
Elvas is meerdere Kerken rijk, die aan pleinen met terrasjes liggen zodat je na de dienst een lekker glaasje Port kunt nemen, hoewel wij de Portugezen (zowel de heren als dames) uitsluitend bier zagen drinken.
(klik op de foto voor een vergroting)
Elvas heeft forten en 'n uitgebreide ommuring, die in de 17e eeuw uitgebouwd werd volgens de Hollandse traditie. (in die tijd waren wij Hollanders een wereldmacht met grote invloed op de bouwkunst). De dame van 't toeristenbureau vertelde ons dat de verdediging zo uitgebreid was, vanwege continue invallen van 'die Spanjaarden'
Dankzij de smalle straten in het oude centrum, kan het hondje ook midden op de dag in de schaduw vertoeven.
De smalle straten hebben ook nadelen, zoals de bestuurder van onderstaande wagen kan bevestigen. Deze keer ging het goed, maar de muren getuigen van de keren dat het minder goed afliep:
Het kamperen
Het gebied rond Elvas is landelijk, werkelijk elke vierkante meter is in gebruik door boeren. Daardoor is wild kamperen alleen aan de rand van boerenvelden mogelijk. De weinige boeren die ons zagen staan, met diepgebruinde huid en sigaret uit de mondhoek bungelend, keken er niet van op: twee knotsgekke Hollanders, waaronder een boomlange zonder bovenkleding, die voor hun plezier gaar stoven in de greppel naast hun stoppelveld? Waarom ook niet.
Na ons culturele intermezzo te Portugal, was het weer tijd om te klimmen! Gelukkig kon dat meteen over de grens, in de Spaanse regio 'Extremadura'. Je zou dat niet verwachten, want in Extremadura zijn boerenvelden zover het oog reikt, de meeste met graan en zonnebloemen bebouwd. Je ziet er nauwelijks huizen noch mensen, en de weg is leeg met trillende horizon in de hitte.
In zo'n landschap ligt klimgebied Alange, aan een groot stuwmeer dat uit het niets opduikt. Het is een van de weinige klimgebieden in heel Extremadura en qua route-aantal het enige dat de moeite waard is. Eigenlijk is het niet ideaal voor ons, een beetje te makkelijk, maar we moesten er wel heen.
Nu kunnen we tenminste zeggen dat we in elke regio van Spanje geklommen hebben
Bart klimt dé 6c+ van sect. Secreto, Alange
Uitpuffen in de karige schaduw
Links: We klommen in het weekend en misschien dat het daarom gezellig druk was met Portugese klimmers, die hongerig naar goede rots de grensoversteek maakten.
Alanges rots is mooi, van kwartsiet en lekker ruw. Er zitten veel scheuren en hoeken in en overal duiken grepen op, zelfs als de rots er glad uitziet van onder. Er zijn 70 routes, vooral 5b t/m 6b (en ook een wandje vieren). Vanwege de warmte wilden we op de noordwestwand klimmen, maar juist die bleek tot eind juni verboden terrein vanwege broedende vogels! Dat werd dus onverwacht zweten op de zuidwand. Hoe dan ook, we hebben er een genoeglijk dagje geklommen en vinden Alange beslist een aanrader voor klimmers die in het 5b-6b bereik opereren.