Sardinië: III klimgebieden
Post date: Sep 25, 2013 5:35:38 PM
Onderstaande foto: dit vind ik nou klimmen om van te watertanden, de gaten van Pietra Filosofale (Isili). Omdat ik bang was niet goed zichtbaar te zijn met die subtiele legging, heb ik nog maar een blauwe hoofdoek opgedaan. Die heb je als langharige trouwens hard nodig, want het waait vaak op Sardinië
Eindelijk, fatsoenlijke wifi! Bemachtigd door wardrive :-). Kan ik fijn de klimfoto's uploaden, want inmiddels hebben we véél moois beklommen. En daar krijg je natuurlijk honger van... presto: m'n flauwe bruggetje naar de vijgen!
Overal op Sardinië vind je vijgenbomen, zelfs midden in klimrotsen, en ze zijn in september rijp. Kilo's hebben we geplukt en opgegeten, ze waren heerlijk! Veel beter dan wat ze ze in de Albert Heijn wagen te verkopen als verse vijgen.
In de berm staan ze ook, de vijgenbomen. Bart balanceert op de vangrail om bij de hoogste vijgen te komen
Bicepsparadijs Isili
Eén van Sardiniës bekendste klimgebieden ligt vlakbij het stadje Isili in het binnenland, zie ons kaartje. Het bestaat uit 9 sectoren met in totaal ruim 300 routes. Veel van de routes zijn atletisch.
De sectoren die wij bezochten waren Urania (50 zwaar overhangende achten en zevens + vier inklimzessen op bakken en gaten) en het vertikale Pietra Filosofale (50 zessen en zevens tjokvol ruwe gaten). Beiden zijn heel populair bij buitenlandse klimmers. Althans, dat staat in de topo. Wij vonden het reuze meevallen. Op onze drukste dag hebben we de 300 routes met – hou je vast – 2 andere klimduo's gedeeld.
Links: ik klim 'n 7a op sector Urania. Hij begint met een dak (paar flinke bolderpassen) en dan maar verzuren op goede grepen die ver uit elkaar zitten. Typisch Urania!
Bart klimt een 6c+ op sector Urania van Isili
-klik op de foto's voor een vergroting-
Een van de weinige klimduo's die we tegenkwamen: de vriendelijke Pool Andrzej en zijn mooie Alicja. Beiden spraken Engels, dus het werd een gezellig klimdag. Ze staan hier naast Urania's 'steentoren', die gebruikt wordt om een dak over te slaan in 'n route, waardoor die maar 6c is en dus fijn als inklimmer (Urania is nu eenmaal niet voor mensen met een dunne biceps :-).
In de hele regio mag je officieel wild kamperen. En gelukkig maar, want er is geen camping te bekennen (wel hostels en hotels). Wij stonden met de bus op de parkeerplaats recht onder sector Urania. De 2e dag kwam 'n auto aanscheuren. Met driftige gebaren werden we door de bestuurder aangesproken, een authentieke Sard met volle zwarte snor die Luigi bleek te heten. Wat bleek? Zijn stier was ontsnapt, of we het meer dan een ton wegende monster soms voorbij hadden zien komen?
Een minuut later dook het beest achter onze bus op, waar hij rustig uit de rivier zat te drinken. De boer lokte hem met een zak broodjes, die hij voor de gelegenheid had meegenomen. Handig kreeg hij z'n stier weer achter 't hek. Een nogal gammel hekje trouwens, en dat zijn ze wel vaker hier op Sardinië. Je kunt dan ook overal en altijd vee op de weg verwachten.
Luigi heeft de broodjes gehaald...
en lokt zijn stier terug achter het hek.
Klimgebied II: S'atta Ruja
S'atta Ruja is een langgerekt klimmassief aan de rand van het stadje Dorgali, met 84 routes tussen de 15 en 50 meter lang op mooie ruwe kalk. Je hebt er veel scheurtjes, gaatjes en randen. Ze zijn vertikaal tot licht overhangend en vooral zesdegraads (met een aardige collectie 7a's en 7b's). Als je graag zessen klimt, schaf dan gelijk je ticket aan om naar Sardinië te vliegen:
Dorgali's zessen vormen de mooiste collectie zessen die we ooit bij elkaar gezien hebben!
De auto parkeer je onder de rots. De rots is op het westen gericht, dus je kunt kiezen voor schaduw (ochtend) of zon (middag).
Genieten geblazen in deze pracht 6a+ ('Persone curiose' ) van S'atta Ruja
Het paadje naar de klimrots voert langs een hindernis: een vangnet dat stenen van de weg afhoudt. Vooral voor grote mensen een uitdaging!
Cala Gonone
"Klimmen combineren met een zwempartij in zee, dat kan overal op Sardinië"
Wij deden 't op een massief in de buurt van Cala Gonone. Dat is een toeristisch, maar pittoresk stranddorp aan de oostkust. De rotsen liggen er pal aan het strand! En het heeft wel wat, om door bruinbakkende strandgangers bewonderend gefotografeerd te worden terwijl je aan het klimmen bent :-).
Foto van bovenin m'n klimroute genomen. Mijn altijd alerte zekeraar ligt languit op 'n rotsblok :-).
Links: klimmen boven tegen de rots beukende golven, bijzondere ambiance! Ik klim hier 'Senza Nove', een technische 6a van 30 m. te Cala Fuili (Cala Gonone regio)
Je doet er verstandig aan om in te zetten op niet al te moeilijke routes. Vaak is de wrijving niet best, door de vochtige zeelucht en het zout dat neerslaat op de rots. In 'Pietra di Luna' wordt precies uitgelegd met welke windrichting de wrijving optimaal is en je kunt toeslaan. De ene rots beklim je als de Mistral blaast (een noordwestwind), de ander als de Sirocco er is (uit het zuidoosten) en ga zo maar door.
Je klimt rond Cala Gonone op gele en grijze kalkrotsen, maar er is ook (niet beklimbaar) vulkanisch gesteente dat zwart en donkerblauw is.
Kunst & Cultuur
En natuurlijk zijn we de cultuurfanaten onder onze bloglezers niet vergeten!
Net buiten het stadje Isili staat een echte 'Nuraghi', een van de duizenden stenen torens die het eiland rijk is. Ze werden vanaf 1500 voor Christus gebouwd op heuvel- en bergtoppen. De kleinere werden door Sardische stammen als uitkijktoren gebruikt, de grotere ook als verdedigingsbolwerk.
Isili's millennia-oude Nuraghi
Op Sardinië herbergen zelfs de klimrotsen geschiedkundige schatten!
Sector Pietra Filosofale te Isili heeft op een paar plekken uithollingen in de rots. Die zijn door mensen uit het Bronzen Tijdperk (1500 jaar voor Christus) gemaakt. De rots is een mix van zandsteen en kalk en vrij zacht, vandaar dat ze dat voor elkaar konden krijgen. Ze legden er hun doden in, waarvan uiteindelijk alleen de beenderen overbleven. De uithollingen worden tegenwoordig 'feeënhuisjes' genoemd.
De klimmers wordt in de klimgids vriendelijk verzocht er geen afval in te gooien, noch hun honden er een plas te laten plegen (of erger). En natuurlijk doet niemand dat!