The deep south: Cabo de Gata

Post date: Nov 4, 2013 10:59:21 AM

Nu het einde van onze reis in zicht kwam, wilden we nog één keer iets bijzonders bekijken. Naar een plek rijden die ons andere dingen zou laten zien, dan we eerder zagen. Het werd Cabo de Gata, een natuurpark met Unesco 'biosfeer status' aan de zuidoost-kust van Spanje. Het ligt een paar honderd kilometer voorbij de platgetreden Costa Blanca.

Cabo de Gata heeft een extreem klimaat: het droogste van heel Europa. Maandelijks valt er gemiddeld maar een centimer regen.

Het is een zogenaamde half-woestijn. Ons doet het land sterk aan de Australische outback denken (droog, ruig en desolaat). Waar je in andere delen van Spanje altijd wel wat geiten ziet lopen of een geïrrigeerd veldje hebt, bespeur je hier mijlenver geen enkel teken van civilisatie.

Wij vinden het prachtig wild kamperen hier: midden in de woestenij of juist relaxed aan het strand. Net buiten de parkgrenzen mag je zo het strand oprijden, en dat deed ons alweer aan Australië denken.

Het beschermde deel, dat een officieel natuurreservaat is, bestaat uit 460 km² land en 130 km² zee inclusief een koraalrif tjokvol murenen en 260 soorten zeewier. Maar veel land om het park heen is eigenlijk net zo mooi.

En door weer een paar honderd kilometer verder naar het zuiden te zijn gereden, hebben we nog steeds gevoelsmatig zomer. We hebben zelfs aan het strand gelegen en gezwommen. Het mediterrane zeewater is nog warm zat.

De Kunst, Maatschappij & Cultuur pagina

In deze warme streek (de provincie Almeria) zie je alleen witte huizen met dikke muren. Ze zijn laag en er zijn palmen en hoge cacti omheen gepland om voor de broodnodig schaduw te zorgen. Een soort mini-oases in de woestenij. Dit is zo'n typische Almeriaanse finca: (klik op de foto voor een vergroting)

Drama aan het strand

Aan het strand waren we in het goede gezelschap van Juan en Marta, een jong Spaans stel met een hondje. Maar een (klein) hartverscheurend drama ontvouwde zich voor onze ogen: Juan en Marta gingen zwemmen en hun hondje bleek bang voor golven! Het arme dier begreep niets van die golven en elke keer als het door een golf geraakt werd, sprong het van angst in de lucht. Uiteindelijk wisten de baasjes hem het water in te lokken, maar daar bleef 'ie maar héél even...