Manjo carn
Post date: Jul 31, 2014 12:49:48 PM
Wat hebben schildpadden met rotsklimmen te maken? Nou, die kun je gaan bekijken op de dag dat je uitrust van het klimmen. We hadden ons helemaal de blubber geklommen op sector 'Super-manjoc' van Manjo Carn – de zwaarste wand van Saint-Antonin Noble Val en dat wil wat zeggen! – dus hadden onze spieren wel wat rust verdiend.
Te Super-manjoc heb je weinig keus onder de 8a+, dus stapten we maar 'n 8b in :-). Je ziet mij in 'No war, more love'.
De 1e helft tot het tussenrelais ging nog prima ook:
En zo ziet je rug eruit nadat je uit alle macht 'gechimneyd' hebt in 'n zwaaroverhangende 8b:
Na het klimmen hoef je maar 5 minuten naar beneden te lopen om plaats te nemen op het terras van het Manjo Carn café, waar het bier altijd koud staat voor de klimmers en je nog een duik in de Aveyron kunt nemen ook!
Op naar Arizona?
Aan de rotsen van Saint Antonin ontmoeten we Stephane en Mandy uit Amerika. Tot grote lol van Mandy, die meteen door had dat we geen Fransen waren, legde Stephane ons in goed Frans uit wat de leuke klimroutes waren, maar dat wisten we al en van ons mocht hij best Engels praten. Na een gezellige dag klimmen met het goedlachse stel en gesprekken over politiek, cultuur en economie (Stephane is een succesvol journalist die o.a. in Forbes magazine over economie publiceert) zijn we van harte uitgenodigd om te logeren in het guesthouse van hun ranch te Arizona! Dat klinkt goed.
Terug naar de schildpadden...
Na het klimgeweld te Manjo Carn sloten we ons aan bij de gewone toeristen en bezochten wat noord van Saint-Antonin, in de Périgord streek, een heus 'Alligatorpark.' Ze hadden inderdaad alligators, maar de andere reptielen waren beter te fotograferen, waarbij een glansrol voor de schildpaddenclub was weggelegd, dus daar trakteren we jullie op:
Klimmen in de Périgord kan ook, hoewel je bereid moet zijn de rotsen te delen met stinkende beesten (nee, niet andere klimmers :-). Daarover in de volgende blogpost meer...