La Mussara

Post date: Nov 22, 2010 12:07:38 PM

Zo ziet het uitzicht er rond 17:00 uit vanaf sector Lo Soterrani

We zijn vanuit La Clape in Frankrijk naar klimgebied La Mussara gereden, een stukje west van de stad Réus. Het ligt in het laaggbergte en natuurgebied Sierra de Prades. Het dorpje La Mussara is verlaten (een spookdorpje), er is nog wel een 'Refugio' (berghut) die op onvoorspelbare tijden geopend is. Wij staan uiteraard wild gekampeerd met ons busje, iets dat hier heel goed kan en nog wel op loopafstand van het klimmen! Wat wil je nog meer?

Dit zien we als we 's avonds uit het raam van ons busje kijken (Réus in het dal en de Middelandse Zee):

Het klimmen We zitten in een bekende regio voor rotsklimfanaten met topgebieden als Siurana en Margalef. Ja klimvrienden, Margalef vinden we ook een topgebied met dank aan Chris Sharma die er tegenwoordig keiharde routes opent in een belachelijk lang dak. De sector waar hij ze opent heet toepasselijk El Laboratorio (voor wie het nog niet wist, het is geen wonder dat hij lekker in Spanje aan de slag is: hij heeft tegenwoordig een bevallige Spaanse topklimster als vriendin!) La Mussara is natuurlijk ook niet mis, 258 routes maar liefst + wat er niet in onze oeroude Rockfax topo staat :-). Links klimt Bart een van de heerlijke routes die we geklommen hebben in sector Lo Soterrani. Je hebt er mooie ruwe kalk, die niet afgeklommen is. De routes zijn technisch en afwisselend. Alleen op het gebied van serieuse overhangen is er niets. In de sector TV-crags heb je wel spierballenwerk Wij hebben voorlopig alleen sector Lo Soterrani bezocht, omdat dat de enige plaats waar je nu een beetje uit de wind bent. Die blaast hard! Het busje staat flink te wiegen en Barts slippers + onze klapstoelen zijn net bijna de afgrond (20 meter verder) ingewaaid. Alles vastzetten of in de bus bewaren dus. Dit korte filmpje laat een beetje zien over wat voor wind ik het heb. We zijn hier net bepakt en bezakt om op weg te gaan naar Lo Soterrani.

Het hoort er allemaal bij als je een heel jaar buiten leeft, we zijn bloot gesteld aan de elementen (zodra we ons hoofd uit het busje steken tenminste). De lekker warme donsjacken zijn dan ook al uit het vet gehaald, zie onderstaande foto.

Overigens, volgens onze topo kon je nog best het grootste deel van de wandeling naar Lo Soteranni rijden, maar dat kan tegenwoordig alleen met een stevige terreinwagen. De weg is half weggespoeld: