De kayakcursus

Post date: Aug 27, 2010 2:26:55 PM

Maja in actie

Europagaai kayakcursussen zijn niet voor watjes! Bart was aanvankelijk bang dat de cursus -zoals zoveel 'outdoor-activiteiten' cursussen- te tam voor hem zou zijn: niets was minder waar! Als je echt wat wil leren, flink aan de slag wil en niet bang bent om op je kop in een kano te hangen midden in een stroomversnelling, dan ben je bij Martina van Europagaai aan het juiste adres.

Deze dame is niet voor de poes: door Teva gesponsord en wel reist ze de hele wereld rond om de ruigste rivieren te bevaren en doet ze heel verdienstelijk mee aan free-style Wereld Kampioenschappen. Niet gek om je eerste wildwater schreden te doen onder zo'n begeleiding!

Ze was een fantastische instructrise: veel geduld, goede uitleg en motiverend als je niet goed ging.

Onze Europagaai instructrise Martina

Haar 'visser' Iense deed zijn werk ook fenomenaal. De visser haalt kayakkers uit het water als ze zijn omgeslagen, trekt hun kayak aan de kant en gaat achter wegsnellende peddels aan. Een onmisbaar figuur dus!

Links: onze redder in nood Iense laat zien wat hij kanZowel Iense als Martina hadden het er maar druk mee, want wij en de andere cursisten gingen ervoor, wat tot regelmatige omslapartijen leidde. Vooral in wild water is het dan niet simpel om weer aan de kant te komen (en arme Iense, 17 lentes jong, moest juist de zwaarste kerel het vaakst uit het water halen :-)Het legen van zo'n loodzware beginnerskano -zeg maar schuit- is ook zo zwaar als wat. Ik merkte wel dat ik niet een grote vent ben (of zo sterk en handig ben als Martina) moet ik zeggen. Met klimmen heb ik daar helemaal geen last van, maar met kayakken dus wel. En ik ga ook beter leren zwemmen: het schoot niet op als ik te water geraakte en ik heb wat Durance-water moeten happen :-). Maar al met al ging het prima en vond ik het hartstikke leuk! Bart heeft vooral op de eerste dag geschitterd en stak boven de rest van ons uit. Misschien vanwege zijn ruime snowboard- en windsurfervaring of omdat hij gewoon geweldig is (zijn eigen interpretatie natuurlijk ;-) wie zal het zeggen? Hij werd zelfs bevorderd naar de gevorderden-cursus!

Bart gaat het parcours af bij Argientière-la-Bessée

Helaas was Bart op de eerste dag wat al te enthousiast aan het eskimoteren geslagen (weer boven water draaien als je omgegaan bent), een techniek voor gevorderden, waardoor hij de tweede dag zo'n last van zijn schouder had dat hij niet meekon :-(

Gelukkig ging het na een dag rust beter en kon hij weer meedoen met veel plezier, maar vlammen zat er niet in. Hij kon niet meer krachtig peddelen (iets was mij van het begin af aan niet lukte, het blijkt dat je geen fluit hebt aan klimspieren met peddelen).

Onze beginnersgroep was vier man en twee vrouw sterk. We ontbeten samen met de andere beginners cursisten en de enige gevorderden cursist, wat erg gezellig was en 's avonds was het borrelen geblazen, soms met een prachtig kampvuur aan de oever van de rivier. Prima sfeertje!

Toch kan ik niet wachten om de rots weer op te gaan, Bart heeft al plannen voor een volgende kayakcursus...

Een impressie van wat er komt kijken bij omslaan op een heftig punt:

Hieronder zie je medecursist Cristopher aan de slag op de slalombaan van Argentière-la-Bessée. Als hij omgaat is Iense meteen bij hem. Het terughalen van de kano en het weer op de kant komen was een heel karwei, waar drie mensen bij betrokken waren. Zonder begeleiding zo'n klasse 3 afvaren is dus geen goed idee! (overigens heeft iedere cursist dit parcours gevaren)

Christopher is na z'n onvrijwillige zwempartij weer meteen zijn kayak ingestapt om het parcours af te maken!

Het oefenen van 'lijngooien'

Als je op een rottig punt te water geraakt, kun je door een mede-kayakker gered worden met een reddingslijn, die vanaf de kant naar je toe gegooid wordt. Als je je dan op je rug draait en je benen naar voren houdt, wordt je naar de kant getrokken zonder dat je hoofd steeds onder water komt.

Hier zie je Frank als 'drenkeling'. Hij moest lachen, omdat wij stuntelende mede-cursisten al twee keer mis gooide met 'n reddingslijn. De derde was van instructrise Martina, daar had hij wel wat aan.

Frank was trouwens een opmerkelijke cursist. Eerst ging hij aan de lopende band om, maar halverwege de tweede dag maakte hij een positieve omslag: vanaf die dag knalde hij. Op het parcours peddelde hij zelfs zo krachtig, dat Martina zowaar haar best moest doen om hem voor te blijven. Dit leverde hem een mooie bijnaam op: de diesel.

De Diesel loopt in!

Onder: Bart in de slalombaan van Argentière-la-Bessée

Tot slot nog een paar actiefoto's van Maja op de slalombaan van St. Clément: