Post date: Jul 13, 2015 2:03:00 PM
Een groot deel van gebergte de Ecrins (zuidoost Frankrijk) bestaat uit natuurpark dat uitgestrekt en ruig genoeg is om wolven en lynxen te huizen, die zeer op hun privacy gesteld zijn. Aan de rand van de wildernis is een mooi klimgebied dat wij vanuit onze idyllisch aan de rivier gelegen kampeerplaats te voet konden bereiken.
Het klimmen: Entrayges
Het Ecrins klimmassief dat Entrayges heet, is berucht moeilijk te vinden. De aanwijzingen in het gidsje kloppen van geen kant, dus er wordt veel aan je klimmersinstincten overgelaten om dit beloofde land van het gneissklimmen te kunnen betreden. Je moet zelfs een oversteek door een wildwater rivier trotseren, die niet voor niks 'le torrent l'onde' heet. Maar als je er dan bent, heb je een gigantische overhang van wrijvingsvolle gneissrots tot je beschikking met zelfs een 9a. En dat alles is overdag in de schaduw, het is namelijk een noordwand.
Op de moeilijke, overhangende wand konden wij in alle rust een 7b klimmen...
... terwijl om het hoekje een meute klimmers zich op de makkelijkere routes stortten.
Voor de klimleken:
de moeilijkheidsgraden bij het sportklimmen lopen van 3a t/m 9a/b, dus een 9a is nagegenoeg het allermoeilijkste dat er te klimmen valt. Deze negende graad is alleen weggelegd voor buitengewoon getalenteerde, compleet drooggetrainde klimgoden en godinnen die zich al aan één vinger konden optrekken toen ze nog borstvoeding kregen
(p.s: er bestaan klimmers die hun hele lichaamsgewicht aan één pink kunnen optrekken, en dát dik ik niet aan :-). Klick op deze zin voor een pink pull-up!
Lunchen onder de zware overhang van Entrayges
Ongeval(letje) op de rots
Helaas bleek de uitklim van de 7b op die moeilijk wand nou juist niet over te hangen! Zo kwam het dat Barts voet bij een val in het touw ongelukkig tegen een platje in de rots aanklapte. Het resultaat bleek mee te vallen: alleen maar een verzwikte enkel. Gelukkig lagen de rotsen aan een koude rivier, dus kon er meteen gekoeld worden en als aspirant verpleegkundige zijnde heb ik daarna een mooi drukverbandje aangelegd.
Het was een uitdaging voor Bart om terug te komen naar de kampeerplaats over het steile bospaadje en door de rivier heen!
En terwijl Bart verder letsel voorkwam door steunend op een tak de rivier over te steken, was ik de Sjaak om de de rugzak met proviand+klimmateriaal én de zak met het klimtouw terug te brengen (bij elkaar 20 kg.)
Medische update: na 3 dagen was de enkel weer prima om te lopen en maakte Bart zijn (voorzichtige) rentree op de klimrots