Sardinië I

Post date: Sep 19, 2013 1:41:45 PM

We zijn wel wat ruige natuur gewend, zowel in Europa als overzees, maar Sardinië spant de kroon met zijn 'Parco Nazionale del Golfo Orosei'.' Dat is een en al steile heuvels en lage bergen, met ondoordringbaar kreupelhout en diepe kloven met imponerend steile rotsen in geel, rood en grijs.

Op een slingerweg doorkruisten we het eiland van noordoost naar zuidwest, het ene na het andere duizelingwekkend uitzichtpunt passerend.

Parco Nazionale del Golfo Orosei

Het eiland is dunbevolkt, in het noordwesten bijv. wonen maar 5 mensen per km². Veel van het land is onbewoond en niet te bereiken, als je geen berggeit of arend bent tenminste. Hoewel, er lopen wel 'n aantal spectaculaire wandelroutes. Zo is er eentje nabij Dorgali waar je 6 dagen over doet, als je topfit bent, en dat voor maar 30 km... Vergeet niet een goed touw mee te nemen om jezelf op bepaalde punten van een rots af te laten zakken.

De vlakkere stukken land – in de valleien, rond de rivieren en aan de kust - zijn minder ruig, maar niet minder mooi. Al die kleuren! Oleanderstruiken met roze bloemen, cacti bedolven onder oranjerode vruchten, de azuurblauwe zee, het groen van de olijf- en vijgenbomen, de in pastelkleuren geverfde dorpshuisjes...

Het kamperen

In een vallei staan we gekampeerd op boerenland in de schaduw van een granaatappelboom. Om ons heen scharrelen de dieren vrij rond, zonder herder of schaapshond. Alles door elkaar heen: paarden en koeien grazen gebroederlijk naast varkens en schapen. De geiten wagen zich geregeld de autoweg op, want asfalt ligt toch lekkerder dan stenige grond.

's Nachts schrokken we wakker van een varken, dat onze bus een fijne windbreker vond en er luid knorrend tegenaan ging liggen. Het arme beest ging er geschrokken vandoor toen we 's ochtends als duveltjes uit een doosje naar buiten kwamen.

De scharrelvarkens zijn schuw, maar één eigenwijze zeug durfde het aan om te bietsen. Bart vertrouwde ze niet helemaal. Vroeger at hij met smaak karbonades, misschien was dat 't wel :-).

Klimmen op Sardinië

Links: Bart klimt op sector Pietra Filosofale van Isili (Il fuoco dal profondo, 7a+). Over klimparadijs Isili in de volgende blogpost meer! Sardinië heeft voor elke klimmer wat wils, van rukken aan gaten in overhangende kalk (Sassari, Isili) tot vertikale wanden met Verdon watergaatjes (Budinetto, Arcadio), granietthrillers (Lucertole al Sole), zware overhangen met bakken (Noce Secca, Quirra), scherpe randjes (Villaggio gallico, Genna groce), ga zo maar door! Het eiland is vergeven van de klimbare rotsen en dankzij een paar hyperactieve route-openers, met Maurizio Oviglia voorop, zijn veel ervan behaakt. Oviglia heeft ook de klimbijbel van Sardinië geschreven, 'Pietra di Luna'. De gids is ook in het Engels verkrijgbaar in allerlei winkels te Sardinië (waaronder de duikwinkel in Cala Gonone en andere sportwinkels) en op het internet. Wij scoorden hem bij een benzinepomp! De topo lijkt duur (50 euro), maar is in feite meerdere klimgidsen in één met zijn 3600 sportklimroutes verspreid over 'n paar honderd klimmassieven en 600 bladzijden (!). De algemene info. is ook heel compleet en handig, Zo staat er een kaartje van het eiland in waarop je precies kunt zien, hoe lang je er over doet om van het ene klimgebied naar het andere te komen over die steile kronkelwegen. Gebied 1: S'atta Ruja (Dorgali) en gebied 2 'Cala Gonone'

-volgt allemaal later, omdat ik nu geen foto's kan uploaden... free-wifi gaat heel moeizaam hier!-