Een gezellige boel in de Alsace
Post date: Jul 11, 2011 3:34:51 PM
Arme Bart! Hij vertrok met schep en wc-rol, maar juist op dat moment kwam een babbelzieke wandelaar langs die wat te diep in het glaasje had gekeken. Zul je altijd zien, zodra je de schep pakt komt de eerste persoon in uren langs... Terwijl ik dit stukje schrijf is Bart nog altijd aan de wandel met de vriendelijke Rudolf, die hem beloofde de fijne kneepjes van de bosbouw bij te brengen. Rudolf heeft een perceel van 84 hectare acacia- en kastanjebomen vlakbij onze kampeerplaats. Ik ben er mooi vanaf gekomen, iemand moet bij de bus blijven nietwaar?
Het hondje (een cocker spaniel) heet Elliot en is door Rudolf van een wisse dood gered. Elliots vorige baasje wou hem afmaken, omdat in zijn nieuwe huurwoning geen honden toegestaan waren. Elke zondag gaan ze nu samen 40 kilometer wandelen door de bossen.
Nu vragen jullie je af welke Fransman er nou Rudolf heet? Wel, we zitten hier vlakbij de Duitse grens en Rudolf is weliswaar een Alsaciaan (de Alsace is een Franse streek waarin de Vogezen liggen), maar zijn culturele wortels liggen in de Elzas en hij spreekt dan ook Duits. Hij noemt zijn taal overigens Elzasiaans en niet Duits, maar wij vonden het als twee druppels water op Duits lijken.
We hebben tijdens ons dagje cultuur opsnuiven goed kunnen zien dat het hier Frans-Duits is. Het is netter dan in de rest van Frankrijk (net als in Nederland zie je van die keurig aangeharkte grasvelden), de bouwstijl van de woningen doet Duits aan, in de boulangeries verkopen ze naast stokbroden Duits brood en veel van de plaats- en straatnamen zijn Duits.In de loop van de geschiedenis hebben de Fransen en Duitsers de ene na de andere bloedige oorlog met elkaar gevoerd in de Alsace en de heerschappij wisselde tussen hen. Er is geen streek ter wereld waar er meer forten en kastelen per vierkante kilometer te vinden zijn. We hebben een paar van die kastelen bezocht. In de tuinen van het kasteel te Petite-Pierre was een expositie van moderne kunst gaande, waarvan we jullie de hoogtepunten niet onthouden (we vonden het echt mooi trouwens!):
Boven: 'Les Dames Vertes' in de kasteeltuin van Petite Pierre
klik op de foto voor een vergroting
Ook de Renaissance Kerk van Petite-Pierre is een bezoek waard, met name vanwege de frescos.
Linksonder zie je Sint Markus met de gevleugelde leeuw.
Het museum van Petite Pierre mag geen naam hebben, maar je kon er gratis in en dat lieten we niet aan ons voorbijgaan. Het heeft een indrukwekkende collectie bakvormen voor het bakken van gemberkoeken een specialiteit van de streek die rond Kerstmis gegeten wordt. En ook veel vissen (wat met het christelijke geloof te maken heeft volgens de folder). Ik heb een collage gemaakt met de 'hoogtepunten' van de collectie:
Geen zorgen klimvrienden! Volgende blogpost gaat weer gewoon over klimmen. We hebben het Kronthal nog op het programma staan, volgens de topo het paradepaardje van de Vogezen.