Embedded Files
Post date: Aug 7, 2014 8:42:14 PM
Kunst & CultuurDe Périgord in zuidwest Frankrijk staat bekend om zijn kastelen. Er zijn er tegen de duizend, de meesten bewoond en schilderachtig gelegen aan rivieren als de Dordogne en de Vezère. De gefortuneerde bewoners smullen geregeld van culinaire hoogstandjes met truffels, want de Périgord is één van de beste streken van de wereld om truffels te vinden.
Als klap op de vuurpijl kan de streek bogen op honderden vindplaatsen van prehistorische bewoning, sommige wel 40 000 jaar oud. Zo is het grottenstelsel van Lascaux 's werelds beste plaats om Paléolitische rotschilderingen te bewonderen. Er zijn daar bijna 2000 figuren geschilderd waaronder veel hoefdieren, mensen en abstracte figuren.
Het klimmen
Het paradepaardje van de Périgord is natuurlijk Céou met bijna 200 kalkroutes in alle moeilijheidsgraden tot 8a, ouderwets hard gewaardeerd. Maar Céous zuidwestwanden zijn te warm voor de zomer, dus namen we genoegen met één van de kleinere rotsmassieven: Le Panissoux.
Zoals de meeste rotsen in de Périgord (behalve dus Céou), zijn ze aan de lage kant en is het klimmen vrij botanisch. De streek staat dan ook bekend als 'groen' en inderdaad, overal is het groen. Het alomtegenwoordige gras is groener en sappiger dan waar dan ook en de tuinen rondom de kastelen en landhuizen zo weelderig als die van Babylon. Ook de paden naar de klimrotsen toe zijn dik begroeid, met brandnetel-en-bramenstruiken... De klimrotsen zelf worden snel terugveroverd door Moeder Natuur, al hebben de route-openers nog zo hun best gedaan om alle lianen en stukken mos van de rots af te rukken.
Een 6a+ te Pannissoux
Maar goed, Panissoux heeft wel degelijk 30 routes zonder al te veel planten, van 4c t/m 7c. Het betreft technisch klimmen op kalkplaten met af en toe een atletisch stuk langs scheuren en grote gaten. We kozen zo'n leuk atletisch stuk uit, maar...
... toen ik nietsvermoedend naar zo'n gat klom, werd ik overmand door de smerigste pislucht aller tijden. Als ik niet met een noodgang was doorgeklommen – in mijn haast de tweede haak overslaand – was ik ongetwijfeld van mijn stokje gegaan.
De boosdoener bleek een uil te zijn, die in het gat zijn nest had gemaakt en zich daar blijkbaar naar hartelust ontlaste. Het stinkende beest liep rustig een stukje naar achteren in zijn hol toen ik langsklom, om daarna weer plaats te nemen op de eieren.
Panissoux routes worden geregeld beklommen. en gezien de vele bewoonde uilennesten ter plaatse, vinden die gevederde smeerpijpen dat geen enkel probleem. Dat ze er gedijen zie je ook aan de grond onder de rotsen, bezaaid met uilenschijt en half vergane uilenballen.
Bovenstaande foto: de grond onder de rotsen, met muizenschedeltjes en botjes. Linker foto: het nest met eieren midden in mijn klimroute.
Geweldig dat je hier veel bossen met jachtverbod hebt en dus veel wild! Een nadeel is wel dat de er daardoor veel teken zijn, die worden vooral verspreid door herten
Veel groen betekent ook veel insekten. Ik ben er in geslaagd om de nachtelijke aanval van een reuzetor op Bart vast te leggen
En als je denkt dat je in de Périgord alleen maar tussen de uilen kan klimmen of kastelen bezoeken, dan heb je het mis! Ze hebben hier toevallig wel het landskampioenschap 'motorcross-grasrace' gehouden:
P.S. : Ondanks dit alles zijn we niet al te lang in de Périgord gebleven en zitten inmiddels weer in de (voor)Alpen, waar we in principe de rest van onze reis zullen doorbrengen.
Page updated
Google Sites
Report abuse