Euskal Herria

Post date: Jul 9, 2013 12:04:01 PM

Het is mooi kamperen in Baskenland, hier staat ons busje nabij Oñati

We zijn in Baskenland, in het Baskisch 'Euskal Herria'. Het gaat om een deel van Noord-Spanje, bij de Pyreneeën en Golf van Biskaje, met grote autonomiteit. Er wonen een kleine 3 miljoen Basken, vele van hen willen een eigen land en daar strijdt de (terroristische) ETA voor. Er was een paar jaar staakt to vuren, maar sinds 2010 is dat opgeheven en pleegt de ETA weer aanslagen op het Spaanse leger en de politie. Wij zagen zwaar bewapende Guardia Civíl agenten Baskische auto's controleren.

Met de hand op z'n blaffer liep hij behoedzaam naar de bestuurdersportier. Hij had een gewoon pistool en een machinepistool

Er lagen ook kettingen met scherpe haken klaar, die ze gebruiken om banden van wegscheurende auto's kapot te maken. Kortom, het is serieus hier! In de bergen bij de klimrotsen merk je er gelukkig niets van.

Stiekem een fototje genomen door de achteruit, links hangt het machinepistool

Taalperikelen

Middels verkeers- en informatieborden maken de Basken heel duidelijk dat ze hun eigen taal, het Euskara, belangrijk vinden. Dus daar kom ik dan, met mijn nieuw verworven Spaans... het lijkt er niet eens op!

Volgens Bart lijkt Baskisch nog het meest op Klingon (aliens in Star Trek), misschien vanwege de vele u's, z's en x-en, die de spreker strijdvaardig doen klinken.

Het is mogelijk dat Bart hier zijn haar wast met chemisch verontreinigd water, want van het waarschuwingsbord begrepen we niets (we zullen wel zien of zijn haar nog gaat oplichten)

Het klimmen in Araotz

links een 6a+, rechts een 6c op één van de hoofdwanden van Araotz, sector Goikua

We hebben geklommen op de rotsen van Araotz (nabij Oñati) op blauwwitte kalkrotsen - colo's, randen - in een indrukwekkend berglandschap: de gieren vlogen je om de oren. We zien ze met groepen tegelijk bij grotjes in de rotsen landen. Daar houden ze 's middags een siësta, later op de dag kiezen ze weer het luchtruim:

Het klimgebied is loeigroot, er zijn meer dan 300 routes op verschillende dicht bij elkaar gelegen massieven, en er wordt nog steeds geopend. De rotsen liggen op alle windrichtingen, zijn snel te voet bereikbaar en goed behaakt (er moeten ook artifroutes en lange routes zijn met eigen protectie). Alle moeilijkheidsgraden zijn ruim vertegenwoordigd, behalve vieren dan.

De zomer is de beste tijd, omdat het daarbuiten vaak regent. Alles is dan ook lekker groen om ons heen. Wat een verschil met het dorre stuk Spanje, dat we doorkruisten om hier te komen (La Rioja):