Oogverblindend Karin, Kroatië

Post date: Nov 12, 2010 5:00:14 PM

Het klimmen in Karin

Op zoek naar warmte en zon zijn we verder afgezakt naar het zuiden. Halverwege Kroatië in het binnenland, vijftien kilometer ten noorden van Benkovac, hebben we een juweel van een klimgebied ontdekt: Karin. Het ligt in een natuurpark.

Bart kijkt naar sector Raumer van Karin, Kroatië (topo 'Croatia' van Boris Cujic)

De vijftig routes van Karin zijn licht tot zwaar overhangend, ze zijn heel goed behaakt en lekker in de zon -zuidoost en zuidwand- maar wat Karin echt bijzonder maakt is haar prachtige ligging. We hebben allebei heel wat mooie natuur gezien, maar nog nooit zo mooi in Europa, echt ongelooflijk! Wat een weids uitzicht over de ruige natuur. Het is slecht weer te geven op de foto -vooral als je geen breedhoeklens hebt- maar we hebben een poging gedaan.

De watervallen en vertakte stroompjes maken overal kraakheldere poelen waar je heerlijk in kunt zwemmen (wij hadden redelijk weer, maar niet zo warm dat we erin sprongen :-).

Ik heb dit bericht overigens vlakbij de rots geschreven op het parkeerplaatsje voor de klimmers, waar we prima hebben wild gekampeerd, tot nu toe bevalt wild kamperen in Kroatië uitstekend (maar onze Kroatische vriend Lučano waarschuwde ons wel dat wild kampeerders die door de politie gevonden worden, soms smeergeld moeten betalen).

Vanaf de parkeerplaats is de rots trouwens moeilijk te vinden. Hij zit echt goed verstopt en je verdwaalt zo in het hoge struikgewas, maar dankzij de lokale klimmers met hun 'cairns' (merktekens voor het paadje, bestaande uit stapeltjes stenen) vind je het toch makkelijk. Hvala jongens!

Op de topo van Boris Čujić (Croatia) kun je ook vertrouwen: hij maakt goede routebeschrijvingen, alles klopt en de schetsen van de routes zijn zo duidelijk als wat, een aanrader dus!

De oorlog

De natuur in Kroatië is heel mooi, maar als je door het platteland rijdt is niet alles even lieflijk. Je ziet nog altijd de sporen van de laatste Balkanoorlog: huizen en gebouwen doorzeefd door kogels, afgebrande huizen, graven op onverwachte plaatsen, spookdorpjes enzovoort. De mensen zijn nog steeds bezig met de heropbouw. Aan de toeristische kust en in Istrië merk je er niets van, maar als je zoals wij door het binnenland rijdt wel. Het geeft ons te denken en we voelen ons nu bevoorrecht om uit een veilig en vredig land te komen.

Overigens hebben we nergens waarschuwingsborden voor mijnen gezien. Het blijkt dat ze (waar wij waren tenminste) alle mijnen inmiddels opgeruimd hebben. Je kunt gewoon van de weg af rondstruinen -dat doen de lokale bewoners ook- en in Čujićs klimgids word je nergens voor gewaarschuwd.

.