Embedded Files
Post date: Aug 8, 2011 4:20:23 PM
Maja klimt een tour in Gorges de la Biaysse, lengte 2 (6a) van Les Hirondelles, een TD
Klimmen in 'Andonno e Cuneese': Severino toont je Italië op z'n best
Na een avontuurtje in de Gorges de la Biaysse (zie bovenstaande foto) vertrokken we naar Italië. We hebben de hand kunnen leggen op een uitstekende klimtopo van Severino Scassa, een verdomd goed klimmende Italiaan, die honderden routes in eigen land heeft geopend. De topo heet 'Andonno e Cuneese'. Die Severino (Seve voor amices) maakt prima schetsen van klimroutes. Ook hebben we moeilijk vindbare rotsen, makkelijk kunnen vinden dankzij z'n stipte aanwijzingen.
We gingen onder andere naar 'Hotel Miramonti' dat hoog in de bergen ligt (1900 meter) en met een smal asfaltweggetje te bereiken is. Het loopt langs een steile afgrond zonder vangrail en als het regent mag je er niet eens rijden.
Bart aan de voet van 'Hotel Miramonti'
Het Italiaanse bergdorpje Ferrere
De rotsen van Hotel Miramonti kijken uit over het gehucht Ferrere dat tijdens onze klimdag in nevelen gehuld was
Helaas heeft dit klimgebied te kampen met echt hooggebergte weer: onweer en felle zon, kou en hitte, mist en klare lucht... 't wisselt elkaar aan de lopende band af. We vertrokken daarom snel naar andere, lager gelegen rotsen: die van Roccavione en Andonno.
Andonno: hartstikke bello!
Het grootste en mooiste sportklimgebied van de Cuneo regio in Italië is zonder meer Andonno. Meer dan 200 routes liggen klaar voor je, voor een groot deel harde: veel zevens en achten, waaronder de nodige 8c's. Maar ook zessen zijn er genoeg voor handen. De wand is op sommige sectoren hoog, dan heb je 2 tot 3 touwlengtes te gaan, en de rots is heel afwisselend. Er zijn zware overhangen met tufa's en gaten, loodrechte wanden met watergaatjes en brievenbussen, liggende tot licht overhangende wanden met arqueé randjes enzovoort enzovoort. We waren onder de indruk van de mooie routes, echt een genot om te klimmen!
Bart klimt een 6B+ sector Centrale, Andonno (Italië)
Het is wel een stukje lopen, dat wil zeggen 25 minuten. Bijna alles ligt op het zuiden. Niet dat we daar veel van gemerkt hebben, want de zon weigerde te voorschijn te komen. Wel waren er véél wolken, motregen en mist. Volgens de lokale klimmers is het tot nu toe een koude en natte zomer geweest en blijft dat zo. We hopen natuurlijk dat ze het mis hebben. Vandaag was het warm en zonnig, wie weet blijft het zo.
Rechts: Bart klimt een 6c in de mist, sector Centrale
Onder: sector Anfiteatro (Andonno)
De Kunst & Cultuur pagina
De rotsen danken hun naam aan het pittoreske dorpje Andonno waarboven ze uittoornen. Net als overal in Italië kun je in Andonno niet om het Katholieke geloof heen: kapelletjes, kruizen en afbeeldingen van heiligen zijn overal te vinden. Aan het begin van het pad naar de rotsen is zelfs een ruimte in de rots uitgehakt, waarin een grote permanente Kerststal is ingericht. De Drie Koningen, Jezus in z'n kribbe, Maria en Jozef, de ezel, ze zijn allemaal aanwezig.
De permanente Kersttstal van Andonno
Zo ziet het er van binnen uit
Bart bewondert hier, uitgedost in een modieuze regenponcho, een of andere heilige:
Het kamperen
In dit deel van Italië konden we makkelijk mooie kampeerplaatsen vinden, zoals hieronder aan de rivier de Stura. Het leuke aan de Italianen is dat ze wild kamperen doorgaans prima vinden. Zelf doen ze het ook maar dan wel met van die luxe, grote witte campers. Een heel ander verhaal dan onze amigo's de Spanjolen met hun gedeukte busjes en schare honden
Huishoudelijke mededeling: we lopen wat achter met het blog: inmiddels vertoeven we al geruime tijd in Italië, in de Valle de Cuneo en Valle de Stura (in de buurt van de stad Cuneo). Voordat we naar Italië vertrokken hebben we nog het WK klimmen in het Franse Briançon gezien en daar wil ik toch nog even verslag van doen.
Het WK klimmen (30 juli)
Een Russische klimster (met niet te spellen naam!) in de finale route
Omdat de heren pas laat in de avond startten, hebben we alleen de dames finale gezien. De dames doen nauwelijks onder voor de heren in niveau -een van de leuke dingen aan klimmen- en gaven een spectaculaire klimshow ten beste! Net als de heren klommen ze op de zwaar overhangende megawand, die speciaal voor het evenement buiten op een plein was opgebouwd. Zo'n 1000 toeschouwers spoorden de klimsters luidkeels aan, waaronder wij natuurlijk.
Oudgediende Maja Vidmar -what's in a name :-)- uit Slovenië won, voor haar landgenote Nina huppeldepup. De andere dames in de finale kwamen uit Rusland, Korea, Frankrijk, Japan en Oostenrijk.
Charlotte Durif uit Frankrijk hangt op d'r kop
Hier valt Charlotte, kijk maar naar het haar dat omhoog gaat! Haar hoogst behaalde klimgreep wordt genoteerd. De dame die het verst komt -of de route topt- wint
Hieronder demonstreert Angela Eiter uit Oostenrijk het belang van lenigheid, vooral als je net zoals zij maar 1.54 meter lang bent:
Touren in Gorges de la Biaysse (begin augustus)
Links: Maja in Gorges de la Biaysse, lengte twee (6a) van 'Les Hirondelles'Na het WK waren we natuurlijk extra geïnspireerd om te klimmen, maar omdat met name ik al dagen flink spierpijn had -de subscapularis spiergroep en daar kun je niet bij met masseren :-(- kozen we een technisch niet al te moeilijke tour uit in de Gorges de la Biaysse. Een TD- die heel mooi was: bijzonder gevarieerd klimmen op kalk. Net als bij de meeste touren in de bergen, moest je wel oppassen voor losse stenen. De laatste lengte ging door een spectaculair dak via een brede scheurlijn. Vooral Bart moest zich opvouwen en in vreemde bochten wringen om erdoor te komen, pretzelen noem ik dat altijd. Het uitzicht over de rivier en het dal waren prachtig. Enig nadeel van de rivier was, dat je elkaar niet kon horen en zien konden we elkaar meestal ook niet, dus communiceerden we door rukken te geven aan het touw.
Page updated
Google Sites
Report abuse