San Bartolo: keigoed zandsteen en loslopende koeien
Post date: May 25, 2010 1:22:37 PM
Wat een eind rijden -zeker als je 50 km/u heuvelopwaarts gaat- dat Tarifa, maar dan heb je ook wat: het zuidelijkste punt van Europa met prachtige vergezichten! Afrika zie je gehuld in nevelen opdoemen aan de horizon. Dat is een half uur met de pont. We hadden een 'eind van de wereld gevoel', keiharde wind en dat vreemde 'onspaanse' landschap.
Gelukkig was het klimmen in San Bartolo helemaal uit de wind. Eerst leek het niet geweldig. We zochten vanwege de hitte (kun je nagaan met wind en al!) de noordwanden van Zoña de Arriba op: sectoren Armonica en Los Buitres, die hier en daar bemost waren en lelijk oogden.
Bart heeft er nog wel geknokt in een boulderige, zeer verrassende 7a+ (zie foto links). Hij moest zijn lichaam in de gekste bochten wringen om erdoor te komen.De zuidwanden van Tajo del Búho echter vonden we heel erg mooi! Vooral sector Mosaico was fraai: verzurende zessen, vijven en een handvol zevens. Licht overhangend met afgeronde randen en aflopers. Natuurlijk kon je overal staan, op de wrijving van zandsteen kun je vertrouwen.
Maja zekert en een Spaanse klimmer kijkt toe hoe Bart route 'Mosaico' (6a+) in sector Mosaico klimt. 'n Prachtroute!
Waarom zou de sector nou toch Mosaico heten?Verder is er nog een keiharde sector in Tajo del Búho (zevens en achten en zelfs wat artif-routes), maar daar zijn de grepen gehakt. Er is ook een lange, lage sector (max. 10 m.) vol mooie vieren en vijven, dat zie je bijna nergens anders in Andalusië. Het is overbehaakt, maar als dat je stoort, clip je maar om de haak :-). Pas op voor de weekends, dan is het erg druk inclusief klimmers in clubverband die routes lange tijd bezet houden. Gelukkig maar dat het zandsteen altijd ruw blijft, al gaat er een kudde olifanten overheen.
