Bataven

(Ook: Batavieren) Germaanse volksstam die zich waarschijnlijk in Noordwest-Europa vestigde, na de komst van Julius Caesar in de Nederlanden (57 v. Chr.), op het Insula Batavorum. De Bataven werden onderworpen door de Romeinen en verdedigden de Rijngrens van het Romeinse Rijk tegen Friezen en Germanen aan gene zijde. De Rijngrens rekte men steeds verder op, dus men treft hen gauw op vele plaatsen aan. Onder Julius Civilis kwamen de Bataven in 68-70 n. Chr. samen met de Friezen, de Kaninefaten, en de Germaanse en Gallische stammen, in opstand tegen keizer Vespasianus. Na een verovering van de brug bij de rivier Nabalia werkten de Bataven in hogere posities opnieuw voor Rome. In ca. 300 bij de val van het Romeinse Rijk werd het gebied van de Bataven door de Romeinen prijsgegeven aan de binnenvallende Franken waarna de Bataven wegtrokken en zich verspreidden. Een andere naam voor Nederland is sindsdien: Batavia. Zie voor deze naam ook het schrijfplankje van Tolsum.

© 2017 F.N. Heinsius