Vergaarde wijsheid?

Wie wijs wil worden gaat op reis, wie wijs is blijft thuis.

Als grap hebben we dat bij ons vertrek geroepen en de logische vraag is dan ook wat heb je nou echt geleerd afgezien dat het leuk is dat te doen wat je heel graag wilt?

Gemeenplaatsen als 'mensen zijn er overal en ze hebben allemaal hun dromen' en 'vorm je pas een oordeel over een land of een volk als je het met eigen ogen gezien hebt' zijn waar. Telkens nieuw is te merken hoe creatief mensen hun dromen nastreven binnen de veelal beperkte mogelijkheden die ze hebben. Een sterk besef dat de historie van een gebied in het alledaagse leven doorklinkt. De stijl van leven de de kijk op de buitenwereld is verbonden met het verleden. Voor onszelf weten we beter wat de kleur van een Europees verleden aan onze blik op de wereld bijdraagt en tegelijk zijn we meer gehecht geraakt aan juist die waardevolle wortels. Een volk dat zijn verleden, met alle discontinuïteit die daarin kan zitten, als een geheel kan zien is zekerder en meer op zijn gemak.

De volkeren op de Pacific eilanden leven veel sterker in een gemeenschapsband. Telkens als je ze vraagt hoe ze hun eigen land vinden komt naar voren dat ze niet weg willen van hun familie en hun directe omgeving. Die band is veel belangrijker dan hun eigen ego. Voor ons westerlingen duurt het een tijd voordat jezelf dit door hebt, en dat je je eigen ego misschien ook wat zou kunnen relativeren. Tenslotte drijft ons ego ons ertoe om wereldreizen te ondernemen en trachten we beter te zijn dan onze buurman.

Al genoeg van deze praatjes? Voel je vrij om dit af te breken.

Voor ons tweeën is leven op de 11 meter van de Stamper niet moeilijker of makkelijker als op het land. Alle goede en minder goede dingen tussen twee mensen zijn niet anders, maar je moet wel directer ruimte geven aan elkaar om een escalatie te vermijden. Het jachties volk om ons heen herkent dat ook en contact is dan ook heel makkelijk te leggen. Langlopende vriendschappen zijn belangrijk voor je persoonlijk gevoel van continuïteit in een omgeving die constant verplaatst wordt. Zowel met oude vrienden en familie in Nederland als met zeilers hebben wij een sterkere emotionele band dan we gewend waren in een jachtig leven op het land. De moeite om dat te bereiken is het meer dan waard, Mieke doet het meeste werk daarin moet ik bekennen.

En welke wijsheid hebben we met het zeilen zelf opgedaan? Wat doen we nu anders dan op vakantietochten in Europa met de Stamper? Zwaar weer komt hier veel minder voor dan in het kanaal, dus veel wijsheid voor zwaar weer zeilen kunnen we (gelukkig nog) niet meedelen. De storm met windkracht 9 naar Vavau heeft ons geleerd dat Stamper het beste aan de wind wil lopen met (zeer) harde wind en dat je jezelf geen tijd gunt om bang te worden. We verwachten wel dat nog één of twee zware stormen ons deel zullen worden maar zijn wel heel alert geworden waar en wanneer je op deze kleine wereldbol moet zijn om die kans zo klein mogelijk te maken. Het ritme en tempo van onze reis dat hierdoor ontstaat geeft harmonie met je omgeving, iets dat zeilen op zich al genereert. We hebben veel geleerd over het vermijden van slijtage, oplossen van mankementen en leren leven met dingen die voorlopig niet te verhelpen zijn. Dat is inherent aan zeilen, een wereldreis promoveert je echter naar een hogere klas hierin.

Zijn we dan nu toe om thuis te komen omdat we wijs genoeg zijn? Nog niet om die reden, maar terugkomen bij onze wortels en vooral onze familie en oude vrienden zal ons uiteindelijk terugbrengen.