Brisbane, grootste stad sinds Lissabon

Zaterdag, 17 Juli, Brisbane, Australie.

Aan jullie de keus, aanhoren van zeuren of weg scheuren.

De tocht was niet leuk, duurde lang, stroom en wind tegen, vaak tussen de 20 en 33 knopen, en heel ongemakkelijk. Boos was ik op alles, de wind, de steile golven waarvan Stamper vanuit de lucht op het water klapte, het continue bewegen, maar vooral boos op mezelf. Ik moest het leuk vinden maar vond het allerbelabberst. Vergelijk het met een lang verwachte vakantie die uitpakt met veel te dikke, blote, blonde, bruine of bleke mensen op een te vol strand, of te duur aangeschafte schoenen waarmee je alleen maar kunt zitten. Geen ruzies aan boord maar omdat we niet even een blokje om konden om met de bomen te praten, en in geen mijlen andere mensen te bekennen waren om op af te reageren, was Rob een gewillig slachtoffer om mijn kortaangebonden opmerkingen te incasseren. Ik bewonder zijn onverstoorbaarheid en zijn bereidheid om toch koffie te zetten die we nauwelijks gedronken kregen.

We zijn blij dat we in Brisbane zijn aangekomen.

Op het eerste gezicht een bruisende stad, met ook oudere overblijfselen tussen moderne hoge gebouwen. We liggen midden in de stad op de rivier, gemeerd tussen palen, dus geen steiger met water en elektriciteit, maar met de generator is dat te doen en water zullen we met jerrycans aan de kant moeten halen. Gisteren hebben we een mooie capitoolgids van dit land aangeschaft en in een echt Belgisch cafe een echte trapist gedronken en Belgische frites gegeten. Dat voelde als Europa.

Vandaag zoeken we uit waar we onze was kunnen laten doen, door de luchthappers is nogal wat zout water in het vooronder naar binnen gekomen, dus wat zoute spullen. Verder op zoek naar de dichtsbijzijnde supermarket, het touristoffice en wat er zo meer te verkennen is om ons verblijf hier aangenaam te maken.

Brisbane; een stad met wolkenkrabbers, mooie bruggen, parken (Stamper ligt bij de botanische tuin, pal in het centrum)....

Oude gebouwen en mooie villas...

Pelikanen en parken....

Maar ook zijn China town.

Donderdag, 22 Juli, 2010, Brisbane, tussen de palen.

We zijn bekend in de stad, kunnen er onze weg vinden voor boodschappen en leuke terrassen. Brisbane lijkt een rijke stad, bruisend, schoon, veel groen. Oud Engelse gebouwen, goed gerestaureerd, tussen

supermoderne architectuur. Mensen zijn elegant gekleed, iets wat we over de Kiwi's niet konden zeggen.

We zijn op markten geweest, in Chinatown, het winkelcentrum, historische plaatsen. Brisbane heeft het enige stadsstrand van Australie, hier langs de rivier. Op zondag liggen mensen daar in badpak midden in de stad. Het is mooi weer, zodra de zon opkomt, stijgt de temperatuur van 12 graden gauw naar boven twintig.

Ik heb mijn hart kunnen ophalen in het Koala sanctuary, een soort creche voor kangeroos, roofvogels, en dus de knuffelbeertjes. Kangeroos lopen er vrij rond en zijn niet schuw. Op gezette tijden zijn er shows of voorlichtingspraatjes, over slangen, herdershonden, en dus de roofvogels. Met de laatste heb ik niet veel, hun ogen kijken te gemeen, maar toch was het mooi om de beesten van dichtbij te zien vliegen. Honden zijn altijd leuk, fantastich hoe ze de schapen krijgen waar de herder ze hebben wil. Koala's zijn aaibaar en aandoenlijk.

Onze gids vermeldt dat Australiers meer geld uitgeven aan kunst en cultuur dan aan buitensporten, iets wat we niet verwachtten. Er is hier een groot cultureel centrum, groot museum annex theater en er zijn veel galerietjjes. Vandaag gaan we iets daarvan opsnuiven.

Aborigins hebben we nog niet gezien, wel veel Aziatische mensen.

Ondanks wat hellingen is er goed te fietsen in de stad, de busdiensten zijn uitstekend, er is zelfs een gratis circleline. De electronische chipkaart voor vervoer is hier gemeengoed en ik snap niet dat het in Nederland een probleem was en mensen vergaten uit te checken met hun kaart. Bijladen ervan kun je op heel veel punten. Is Nederland al over de kater van het verlies van de voetbalfinale heen? Wij konden het, gebrekkig, volgen op onze korte golf ontvanger en kregen het idee dat het min of meer een slachtveld was in de verlenging. Paars plus is afgeketst, onverenigbare standpunten van VVD en PvdA. Rutten wilde toch binnen drie weken een kabinet geformeerd hebben? Wat nu? Spint Wilders weer?

Deze uil; vloog op centimeters tussen het publiek door.

Deze arend heeft een spanwijdte van bijna 3 meter.

Brisbane, Vrijdag 30 Juli, 2010.

We zijn stadsmensen geworden, hier tussen de palen. Mussen zitten in de ochtend met tientallen op onze lijnen, joggers rennen al om 6 uur langs de rivier. Een kleine wereld vandaag, het is potdicht van de mist en de ferrybootjes varen niet. Geen last van deining.

We haalden ons hart op in verschillende musea en boekwinkels, zelfs Rob heeft het funshoppen ontdekt. De stad is goed fietsbaar, er zijn wel wat hellingen maar die zijn zodanig dat je net niet hoeft af te stappen. Op Zondag het Powerstation, omgetoverd tot theater, tentoonstellingsruimten. Een soort Wester Gasfabriek op zijn Australisch, trendy, een beetje alternatief en de place to be op een mooie zondagmiddag. Volgend weekend gaan we er naar een klassiek concert. Het park eromheen zit vol met groepen mensen die iets te vieren hebben en gezinnen die picknicken. Markten op Zaterdag, elk met een verschillende sfeer, yuppieachtig en proeven van fancy spullen, vintage en ook rommel, een mevrouw leest de tarotkaarten voor je of je kunt een massage krijgen door chinese mensen. Een andere markt is volkser, veel groenten, fruit, burgerstands of hotdogkraampjes. Bij nader inzien liggen er hiet toch wel wat cruisers, we leren wat meer mensen kennen.

Donderdag,. 5 Augustus, 2010, Brisbane.

Het openbaar vervoer in de stad is fantastisch, bussen hebben hun eigen baan, haltes zijn vaak ondergronds, ze rijden stipt op tijd en vaak. Een metro op wielen. Een lunchconcert midden in de week, in een kerk waar we ons een beetje vreemde eend in de bijt voelen tussen veelal wat stoffige ouderen. We beseffen dat we ook tot die ouderen horen.

Picknick in the park is een evenement wat vooral georganiseerd is voor gehandicapten, het weer is prima en de sfeer ontspannen.

Hieronder de Glass House Mountains. Zo genoemd door captain Cook omdat hij ze vond lijken op glasovens.

Een tocht met de huurauto: we rijden ongeveer 800 kilometer om een indruk van het binnenland te krijgen. Eenmaal voorbij de great divinding range die het kustgebied scheidt van het lege binnenland, belanden we de Darling Downs. Een enorm landbouwgebied van een paar honderd kilometers. In dit jaargetijde zien we vooral eindeloze stoppelvelden waar mais heeft gestaan. Af en toe een sla-veldje van 1km bij 1 km (!). Her en der staan wat schuren en om de twintig kilometer twee of drie boerderijen. We vragen ons af wat voor sociaal leven de boeren daar hebben. Als we de auto inleveren, de volgende dag en vertellen waar we geweest zijn, vertelt de medewerkster dat er nogal wat problemen op het platteland zijn op mentaal en sociaal gebied. En dan zijn we nog niet verder dan 200 kilometer naar het Westen gereden. We hebben steeds binnenwegen genomen, maar de terugweg naar Brisbane doen we over de snelweg. Achterop de vrachtauto's staat roadtrain, zodat je weet dat je te maken hebt met een truck met niet een, niet twee maar drie opleggers en je een tijdje nodig hebt om er voorbij te komen. We kunnen ons voorstellen dat het overgrote deel van de 16 miljoen inwoners van Australië in de kustgebieden woont. Brisbane is de hoofdstad van Queensland, een van de grotere staten. Met vier miljoen inwoners woont meer dan twee miljoen hier in de stad en voorsteden.

Het 14 jarige meisje wat de wereld gaat omvaren, is onderweg naar Portugal en ook hier nieuws in de kranten. We wensen haar succes.

Nog geen kabinet maar VVD, CDA en PPV zijn goed opweg om een minderheidskabinet te vormen, met gedogen van Wilders. Worden we daar vrolijk van?

Robs oudste broer Karel is Opa geworden van Fenna, proficiat. Zondag gaan wij naar een marina, buiten de stad waar we Stamper klaarmaken om een tijdje zonder ons in het water te liggen. De voorbereidingen van het huwelijk van Josefien en Ddungu verlopen ook zonder ons voorspoedig. Ons autootje is wonderlijk nog goedgekeurd, een meevaller dat we nog niet een nieuw voertuig moeten aanschaffen. Onze tocht naar Nederland komt aardig dichtbij, we kijken er naar uit.

Zaterdag 7 Augustus.

De langverwachte opening van 'Valentino a Retrospective' in the Brisbane art Galery was een event. Het publiek had zich gekleed in stijl, toespraken van Aussi ontwerpers en inderdaad een mooi ingericht overzicht. Op de centrale plek een gigantische foto van 9 dames in 'Valentino Red' op marmeren trappen geflankeerd door twee grote boeketten met bijkleurende orchideeën die we voor het eerst echt mooi vonden. Een spel van vrouwelijk aankleden en mannelijk kijken, in de tentoonstelling over de afgelopen 60 jaar, en in het publiek van nu. Verrassend dat je bijna niet kon zeggen uit welk jaar de jurken waren, dus Valentino is echt tijdloos?

Mijn vrouwelijke kijk: ik snap waarom haute couture zo duur is. Hoe de stoffen vallen heeft alles te maken met prachtig materiaal, op een bepaalde manier snijden van de stof, eindeloos bijna onzichtbare naden, borduurwerk, en ga zo maar door. Decadent? Tja maar wel een lust voor het oog. Jammer dat we niet allemaal vanzelf een uitgehongerd modelfiguur hebben.

Zondag, 15 Augustus, 2010. Newport Marina.

Maandag zijn we hierheen gevaren. Een prima jachthaven, midden in een woonwijk met huizen die allemaal een eigen steiger hebben. Wel een supermarkt in de buurt, verder zie je weinig, geen kinderen of veel mensen op straat, zelfs geen fanatieke joggers of fietsers. De boot is schoon, we hebben goed opgeruimd en alles georganiseerd, zodat we weten wat er aan boord is, overbodige kleren die we niet meer dragen in zakken voor het goede doel. Eigenlijk moesten we die natuurlijk bewaren voor de armere eilanden in de toekomst maar we hopen dat ze toch goed terecht komen.

Dinsdag en de halve woensdag kwam er watervallen naar beneden, zonder ophouden, toen werd het droog maar stak de wind op. Boten die tussen de palen liggen in Brisbane centrum, sloegen los van hun touwen. Hier was alles onder controle. Nu is prachtig weer met koude nachten.

Gisteren was iemand jarig en we waren uitgenodigd voor een bbq. aan de wal. We leerden de Australische humor kenden. Toen ik me bukte om iets op te rapen, deed een van de heren net of hij me een schop onder de billen wilde geven, grote hilariteit. Een voorbeeld van hoe het verder ging, maar als je daar doorheen keek, waren ze wel heel vriendelijk en namen ons als enige buitenlander wel op in hun groep/

We hebben een taxibusje besteld om ons hier dinsdagmorgen op te halen en naar het vliegveld te brengen en dan begint de reis van twee etmalen richting Nederland met een tussenstop van drie uur in Singapore.

We sluiten de site en melden ons weer begin November met nieuwe avonturen. Tot gauw in Nederland.