Kafka2

Kafka #2, een bezoek aan Nederland in 2009

Een wereld van honderden kilometers file, waar mensen elkaar meer via Twitter, skype en e-mail spreken dan face-to-face. Bos spreekt van de grootste crisis sinds 80 jaar terwijl de economie slechts op het niveau van 2007 staat. Dat is 3% meer dan toen wij vertrokken. Een Afghanistan conferentie die niets nieuws besluit en alles bereikt wat Hillary hoopte. De paus die roept dat condooms niet helpen tegen aids en een wetenschapper die het woordelijk met hem eens is op basis van een volledig tegengestelde analyse en intentie.

De wereld is een toneelspel. En toch is door deze ‘crisis’ opeens een reëel zicht ontstaan op een wereld met elektrische auto’s en stroomproductie zonder CO2 uitstoot. Vroeg of laat zal de wereld die aanpassing moeten maken, die veel dieper zal ingrijpen dan deze storm in een glas water (die veel mensen en ook onszelf veel spaargeld heeft gekost). Wij zijn optimistisch. Na de apathie en het cynisme van de Bush periode lijkt de wereld ontwaakt met Obama en Hillary die zelfs de door ons gekozen dominee Balkenende tot beweging brengt.

Wij keren terug naar eilanden met van nature ecologische landbouw, CO2 neutrale productie en waar vriendschap bestaat door elkaar in de ogen te kijken. Het was heerlijk om iedereen; vrienden, kinders en kleinkinderen en familie weer op een directe manier te zien en we hopen dat dat voldoende is om met virtuele middelen dat contact de komende tijd verder te onderhouden.

In de afgelopen maanden zijn we weer wat Kafka ervaringen rijker. Overheden zijn niet in staat te handelen met de nomadische mens; een vast adres is het ‘cogito ergo sum’ voor deze instellingen. Wij hebben dat niet met als gevolg dat de gemeente zijn WOZ aanslag naar St Amper in Tenerife stuurt en vervolgens twee jaar op antwoord gaat zitten wachten. Helaas hebben in het kielzog van deze Kafka ook de pensioenfondsen en de belastingdienst alles die kant uitgestuurd. We denken dat we in de afgelopen tijd alles hebben rechtgezet en vrezen dat zodra we weer weg zijn alles met de onontkoombaarheid van een Griekse tragedie weer terugvalt in zijn oude slechte gewoonte. Een culturele ervaring zullen we maar zeggen….