5.3 Musika

Musika ikus-entzunezko narrazioaren soinu-baliabide nagusienetarikoa da. Garai edo egoera bat oroimenera ekar dezake, eta xehetasun zehatzak gogorarazteko edo trantsizio garrantzitsua adierazteko balio du.

Musikak, elementu adierazgarri moduan, zenbait funtzio bete ditzake ikus-entzunezko lan batean:

• Garai edo leku bat zehaztea: gai eta estilo batzuek leku edo garai zehatzak oroitarazten dizkigute; esaterako, 60ko hamarkadako pop musikak hippien garaia gogorarazten digu.
• Ekintza bat nabarmentzea: musikak ikusten ari garen gertaera defini dezake. Musika erromantikoak bikotea hurbildu egingo dela adierazten du.

• Nortasunaren berri ematea: musika samurrak pertsona atsegina adierazten du.
• Kontrapuntua markatzea: ikusten ari garenarekin kontrastatzen duen musika da. Adibidez, indarkeria edo beldurrezko eszenatan musika goxoa edo alaia entzuten bada. Horrelakoak, adibidez, Stanley Kubriken "Clockwork Orange" filmean agertzen dira.

• Trantsizio bat zehaztea: musika gainjarri egiten bada, bi eszenen arteko jarraitutasuna adierazten du. Aurrerapena badago, etorriko den eszenaren tonua eta zentzua markatzen ditu. Etena badago, bi eszenen artean aldaketa zakarra egongo da.
• Gertaerak gogoraztea edo irudikatzea: maitale batek bere bikotea noiz ezagutu zuen gogora dezake une hartako musika entzuten duenean.
• Atmosfera edo barne-egoera bat oroitzea: Musika entzuteak pertsonen egoeraren edo giro sentimental baten aurrean jartzen gaitu: maitasuna, gorrotoa, beldurra, laguntasuna, etab.