Ooms en Tantes - I

Oom Wim.

Wim Kattenburg Schüler was mijn klasgenoot op de H.B.S. in Soerabaja tijdens de jaren 1946/1947.

Wij woonden vlak bij elkaar en liepen dan ook altijd samen naar school.

Bij de voortrekkers kwamen wij in dezelfde patrouille terecht, waar Wim ploegleider en ik assistent ploegleider werd.

Als tienervrienden trokken wij veel met elkaar op en deelden onze belevenissen als klasgenoot en padvinder, maar ook als collectant, koorlid en deelnemer van de jongerenpraatgroep van de kerk.

Regelmatig kwam Wim bij ons thuis in de Bothstraat of zocht ik hem thuis op.

Het gezin Kattenburg vertrok naar Holland en het contact verwaterde.

Later gingen ook wij naar Holland en terwijl ik in Den Haag studeerde, onderwijzer werd, trouwde en kinderen kreeg, woonde Wim bij zijn familie in Hilversum terwijl hij zijn werk combineerde met zijn studie.

In deze periode hadden wij bij tijd en wijlen contact met elkaar.

Toen Wim in Delft werk vond en op kamers in Den Haag ging wonen werd ons contact weer intensiever.

Wim kwam steeds vaker bij ons op bezoek in de Melis Stokellaan.Voor Agnes en Caspar werd hij OOM Wim !Als de kinderen Wim op zijn Solex over het fietspad aan zagen komen, riepen ze voor het raam : “Daar komt Oom Wim!”Toen Ria enkele maanden in verwachting was van Erik vroegen wij Wim of hij  peetoom van Erik wilde worden. Trots heeft hij deze taak aanvaard. Ook nadat Wim weer naar Hilversum verhuisde kwam hij regelmatig in de weekenden bij ons logeren. Tot groot vermaak van de kinderen.Wim sliep dan op een stretcher in de huiskamer. ’s Morgens maakten de kinderen hem wakker door bovenop hem te klimmen.”We beklimmen een berg”, joelden ze dan.Op verjaardagen, feestdagen en ouderdagen: Wim was altijd present.Zo ook op onze vakantie-adressen. Of het nu in De Vers in Overloon was of  op de boerderij in Boekel bij de Familie van der Horst, in Kitzbühel in Oostenrijk of in ons vakantiehuisje in Ruurlo of op één van onze reizen naar Indonesië; Hij ging de hele vakantie gewoon mee of kwam anders altijd wel “even” langs.

En steeds vroegen de kinderen: ”Mag ik dan meerijden met Oom Wim in zijn Alfa Romeo?”

Een anekdote:

Wij zijn op vakantie in Ruurlo.Op een zondag komt Wim op visite.Wij lunchen op het grasveld naast ons vakantiehuisje. Na de lunch zit Oom Wim op een stoel in de schaduw van een parasol en vertelt een spannend verhaal. De kinderen luisteren met open mond. Opeens houdt hij op met vertellen en hij spartelt met zijn benen in de lucht. Krampachtige bewegingen van armen en bovenlichaam moeten zijn fototoestel redden!Koen roept: ”Oom Wim is door de grond gezakt!”De rechter achterpoot van zijn stoel is weggezakt in een kuil.Grote hilariteit alom.Onze komst naar Baarn in 1973 was voor Wim helemaal het einde.

Van Hilversum naar Baarn was voor hem met zijn snelle auto een fluitje van een cent.

Oom Wim hoefde niet meer uitgenodigd te worden, hij hoorde er gewoon bij. Bij ons gezin.

Onze laatste vakantie met Wim was in 1995.